EN
Purpose: To answer the question whether the TSI (tissue strain imaging) sonoelastography
technique can contribute to the diagnosis of chronic renal allograft damage. Material
and methods: A prospective study of 112 patients between June 2010 and April 2011 was
conducted to compare elastography data with biopsy results and laboratory parameters
in order to determine whether any correlations exist. Elastography parameters were
acquired with a high-end ultrasound system and analyzed using the semiquantitative
strain ratio. For comparison, patients were divided into three groups based on biopsy
findings (Banff classification): group A: biopsy not necessary; group B: Banff grade I;
group C: Banff grades II and III. Correlations were assessed by means of correlation
(Pearson) and regression analysis. Differences between ordinal groups were tested
for statistical significance by the Mann-Whitney U test. Results: Mean patient age was
54.2 ± 15.01 years. Fifty-nine percent of the patients were male. The calculated TSI strain
ratio of groups A and C differed significantly (p = 0.024). Groups B and C (p = 0.056)
and groups A and B (p = 0.88) showed no significant difference. The TSI strain ratio
did not correlate with glomerular filtration rate (r = 0.105) or creatinine (r = 0.092).
Conclusion: The TSI sonoelastography technique can contribute to the differentiation of
different stages of renal graft damage (according to Banff classification). However, significant
results were not observed for all investigated features. The TSI technique should
be further evaluated in future studies including larger numbers of patients.
PL
Cel: Celem niniejszej pracy było sprawdzenie, czy sonoelastografia TSI (tissue strain
imaging – obrazowanie odkształcenia tkanek) może pomóc w rozpoznaniu przewlekłego
uszkodzenia nerki przeszczepionej. Materiał i metody: Badanie prospektywne, przeprowadzone
od czerwca 2010 do kwietnia 2011 roku, objęło 112 pacjentów. Porównano dane
uzyskane w badaniu elastograficznym z wynikami biopsji oraz z parametrami laboratoryjnymi
w celu zbadania ewentualnych zależności między nimi. Dane elastograficzne zostały
uzyskane przy użyciu wysokiej klasy sprzętu ultrasonograficznego, a ich analizę przeprowadzono,
wykorzystując półilościowy wskaźnik odkształcenia (semiquantitative strain
ratio). W celach porównawczych pacjenci zostali podzieleni na trzy grupy na podstawie
wyniku biopsji (według klasyfikacji Banff): grupa A: biopsja nie jest konieczna, grupa B:
stopień I w klasyfikacji Banff oraz grupa C: stopnie II i III według klasyfikacji Banff.
Korelacje oceniono za pomocą analizy korelacji (Pearsona) i regresji. Z kolei do oceny
istotności statystycznej różnic między badanymi grupami posłużył test U Manna-Whitneya.
Wyniki: Średnia wieku pacjentów wynosiła 54,2 ± 15,01 roku. Mężczyźni stanowili
59% badanych. Wykazano istotną różnicę między wskaźnikami odkształcenia TSI dla
grup A i C (p = 0,024). Nie wykazano natomiast istotnych różnic między grupami B i C
(p = 0,056) oraz A i B (p = 0,88). Nie wykazano również korelacji pomiędzy wskaźnikiem
odkształcenia TSI a współczynnikiem przesączania kłębuszkowego (r = 0,105) i kreatyniną
(r = 0,092). Wnioski: Sonoelastografia TSI może pomóc w różnicowaniu poszczególnych
stadiów uszkodzenia przeszczepu (na podstawie klasyfikacji Banff). Jednak nie
dla wszystkich badanych cech otrzymane wyniki były istotne statystycznie. Technika TSI
powinna być przedmiotem dalszych badań obejmujących większą liczbę pacjentów.