Search results

1

Prevalence and risk factors of urinary incontinence in women

100%

Wierzbicka M., Urban K., Murawski M., Wronecki K.

Physiotherapy

|

2009

|

vol. 17

|

issue 1

38-44

PL

Nietrzymanie moczu (Urinary Incontinence - UI) u kobiet zostało uznane za chorobę społeczną ponieważ dotyczy ona ponad 5% społeczeństwa. Częstość występowania wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet w różnych grupach wiekowych szacuje się na 22 do 45%. Cel pracy: W pracy podjęto próbę oceny występowania i czynników ryzyka nietrzymania moczu u kobiet. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 17 pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, które zostały zakwalifikowane do zabiegu operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. U wszystkich przeprowadzono wywiad, badanie ginekologiczne i diagnostykę urodynamiczną. Spośród czynników ryzyka analizowano: wiek, BMI, przeszłość położniczą (przebyte porody, poronienia i cięcia cesarskie) oraz operacje urologiczne i ginekologiczne. Wyniki: Średni wiek pacjentek wyniósł 55,6 roku (37-79). Wartość BMI średnio wynosił 27 (otyłość). Wszystkie pacjentki były aktywne zawodowo, w większości były wieloródkami. Przeszłość operacyjną odnotowano w 9 przypadkach. Wnioski: Czynniki ryzyka występowania wysiłkowego nietrzymania moczu sklasyfikowano jako uroginekologiczne, konstytucjonalne i środowiskowe (np. okres pomenopauzalny, liczne porody, obciążająca praca fizyczna, podwyższony wskaźnik masy ciała, operacje w miednicy mniejszej). Wnikliwa analiza czynników ryzyka pozwoliła na poznanie patogenezy choroby, wpływu czynników środowiskowych, kulturowych i anatomicznych oraz opracowanie metod zapobiegania występowania choroby i poprawy wyników leczenia.

EN

Urinary Incontinence (UI) in women has been claimed a social disease as its frequency has exceeded 5 %. Its prevalence is estimated in different age ranges as 22 to 45 %. Aim of the study: assessment of the prevalence and risk factors of urinary incontinence in women. Material and Methods: The tests covered 17 women with exercise urinary incontinence, who had been qualified for surgery. The evaluation included an interview, gynecological examination and urodynamic diagnostics. The following risk factors were analyzed: age, body mass index (BMI), obstetrical history (labours, abortions, Caesarean sections) urological and gynecological operations. Results: Mean age of patients was 55,6 years (37-79). The value of BMI (body mass index) was 27 (obesity). All patients were professionally active, most of them were multiparas. 9 of them had been undergone a surgery in the past. Conclusions: The Urinary Incontinence risk factors were classified as urogynaecological constitutional, neurological and environmental (for example postmenopausal period, numerous labours, exhausting physical work, increased BMI, minor pelvis surgery in the past). In-depth analysis of all urinary incontinence risk factors allowed the authors to recognize the disease pathogenesis, the influence of environmental, cultural, genetic and anatomic factors and to prepare methods of prevention and improvement of treatment results.

2

The treatment of urinary stress incontinence with particular consideration of physiotherapeutic methods

75%

Wierzbicka M., Urban K., Murawski M., Wronecki K.

Physiotherapy

|

2010

|

vol. 18

|

issue 1

53-60

PL

Wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM) jest nie tylko poważnym zagadnieniem klinicznym, ale również złożonym problemem psychologiczno-socjalnym, gdyż powoduje zaburzenia zarówno w stanie psychicznym, jak i w życiu rodzinnym pacjentek. W leczeniu nietrzymania moczu dostępnych jest wiele coraz nowocześniejszych metod terapii. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie stanu aktualnej wiedzy i poglądów oraz postępów w leczeniu chorych z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. W pierwszej kolejności należy zawsze rozważyć zachowawcze formy leczenia, chociaż zabieg operacyjny pozostaje podstawowym sposobem postępowania i jest leczeniem z wyboru. Należy podkreślić, że sukces w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu opiera się na współpracy wielospecjalistycznego zespołu terapeutycznego, na ustalonym sposobie postępowania zachowawczego i operacyjnego, odpowiednim dla określonej pacjentki.

EN

Urinary stress incontinence is not only a serious clinical problem, but also a complicated socio - psychological problem, because it results in disorders of psychical condition as well as family life of patients. More and more modern methods of treating urinary incontinence are available nowadays. The aim of the paper is to present the current knowledge, opinions and progress concerning the treatment of patients with urinary incontinence. First of all, conservative forms of therapy should be considered, although surgery still remains the basic treatment and it is a chosen therapy. It needs to be emphasized that success in therapy of stress urinary incontinence is a result of cooperation of various specialists included in the therapeutic team, of established conservative and surgical procedures which are suitable for a particular patient.

3

Women's knowledge about stress urinary incontinence

75%

Aramowicz A., Sołtysiak-Gibała Z., Gibała P. J., Kubala B., Burzyński K., Burzyński B.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2020

|

issue 74

126-136

EN

INTRODUCTION:Urinary incontinence is a common problem among women. It is believed that up to 10% of the population complains about this chronic disease. It has a significant impact on the quality of women's life, but at the same time early intervention allows complete recovery. The most common form of urinary incontinence (UI) is stress urinary incontinence (SUI). It is worrying that urinary incontinence increasingly affects young women. MATERIAL AND METHODS: 152 women in the age range 17–89 participated in the study. The research tool was the authors’ own questionnaire. All the results were analysed in Statistica 12PL software. RESULTS: SUI occurs among 13.2% of the respondents. Most of the respondents considered their level of knowledge to be average (27%), sufficient (23.7%) and weak (15.1%). In contrast, 24.3% of the respondents consider their scope of information on SUI as good and very good (7.9%). The majority of women (92.1%) are of the opinion that the propagation of knowledge in the field of urinary incontinence prevention is necessary. CONCLUSIONS: The state of knowledge of women in the field of SUI is still insufficient. Women know who to address with the first symptoms of the disease and know the methods of treating SUI. The subject of stress urinary incontinence is still a shameful topic for most women and has a significant impact on the quality of life. There is a constant need for education and dissemination of information on incontinence.

PL

WSTĘP: Problem nietrzymania moczu jest częstą przypadłością wśród kobiet. Uważa się, iż uskarża się na nie aż 10% populacji. Jest chorobą przewlekłą, ma znaczący wpływ na jakość życia kobiet, przy czym wczesna interwencja pozwala na całkowite wyleczenie. Najczęstszą postacią nietrzymania moczu (NTM) jest wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM). Niepokojący jest fakt, iż coraz częściej dotyka on także kobiet młodych. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wzięły udział 152 kobiety w przedziale wiekowym 17–89 lat. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. Wyniki zostały poddane analizie statystycznej. WYNIKI: Wśród 13,2% badanych występuje WNM. Najwięcej respondentek uznało swój poziom wiedzy za średni (27%), wystarczający (23,7%) oraz słaby (15,1%). Natomiast 24,3% ankietowanych uważa posiadany zakres informacji za dobry oraz bardzo dobry (7,9%). Zdecydowana większość kobiet (92,1%) jest zdania, iż propagowanie wiedzy dotyczącej profilaktyki nietrzymania moczu jest niezbędne. WNIOSKI: Stan wiedzy kobiet w zakresie WNM wciąż jest niewystarczający. Kobiety wiedzą do kogo mogą się zwrócić z pierwszymi symptomami choroby oraz znają metody leczenia. Temat wysiłkowego nietrzymania moczu wciąż dla większości badanych jest tematem wstydliwym oraz ma znaczny wpływ na pogorszenie jakości życia. Istnieje ciągła potrzeba edukacji oraz propagowania informacji na temat inkontynencji.

4

Stress urinary incontinence in women as a medical, social, psychological and economic problem – assessing the extent of knowledge of students graduating in medical fields

75%

Witkoś J., Wróbel P., Błońska-Fajfrowska B.

Medical Rehabilitation

|

2017

|

vol. 21(1)

12-20

PL

Wstęp: Wysiłkowe nietrzymanie moczu występuje, gdy związanemu z kaszlem, kichaniem, śmiechem lub ciężką pracą fizyczną wzrostowi ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej towarzyszy mimowolne wyciekanie moczu. Jest to poważne schorzenie, które izoluje kobietę ze społeczeństwa, uniemożliwia sprawne funkcjonowanie, ogranicza kontakty towarzyskie i zmusza do zmiany stylu życia. Obawa przed wyciekiem moczu i nieprzyjemnym zapachem budzi zażenowanie, wpływając niekorzystnie na psychikę – prowadząc do obniżenia samooceny, nerwic i depresji. Dodatkowo przy braku odpowiednich środków higienicznych, czy też przy braku środków finansowych do ich nabycia, nietrzymanie moczu może stanowić czynnik wykluczający kobietę z normalnego życia. Cel pracy: Celem pracy była ocena zakresu wiedzy studentów kończących kierunki medyczne na temat wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet jako problemu medycznego, społecznego, psychologicznego oraz ekonomicznego. Materiał i metoda: Badaniami objęto 1581 studentów ostatnich lat kierunków medycznych, studiujących na kilku uczelniach wyższych. W badaniach wzięło udział 1255 kobiet i 326 mężczyzn. Do badań wykorzystana została ankieta własnego autorstwa, zweryfikowana przez CEM – Instytut Badań Rynku i Opinii Publicznej w Krakowie. Wyniki: Największy odsetek respondentów (95%) we wszystkich grupach, uważa, iż wysiłkowe nietrzymanie moczu to przede wszystkim problem medyczny, ok. 92% respondentów zauważa też problem psychologiczny. Wnioski: Wykazano, że wysiłkowe nietrzymanie moczu u kobiet za problemem medyczny, społeczny, psychologiczny i ekonomiczny uznała ponad połowa studentów kierunku lekarskiego oraz położnictwa i pielęgniarstwa.

EN

Stress urinary incontinence occurs when there is an increase in pressure inside the abdomen accompanied by involuntary leakage of urine associated with coughing, sneezing, laughing or demanding physical labour. It is a serious condition that isolates women from society, prevents efficient functioning, limits social contacts and forces a change in lifestyle. The fear of leakage of urine and odour arouses embarrassment, adversely affecting the psyche - leading to decreased self-esteem, neurosis and depression. In addition, in the absence of appropriate hygiene measures, or the lack of financial resources to acquire them, incontinence can be a factor excluding women from normal life. The aim of this study was to assess the extent of knowledge of students graduating in medical fields on stress urinary incontinence in women as a medical, social, psychological and economic problem. The study involved 1,581 students during their final year of medical studies, studying at various universities. The study involved 1,255 women and 326 men. We created a questionnaire which was verified by the CEM - Institute for Market Research and Public Opinion in Krakow. The largest percentage of respondents (95%) in all groups believes that stress urinary incontinence is primarily a medical problem, approx. 92% of respondents also regarded it as a psychological problem. It was shown that stress urinary incontinence in women was found to be a medical, social, psychological and economical problem by more than half of the students of medical, obstetric and nursing fields.

5

Physical therapy in stress urinary incontinence among women – a review of the literature and a suggested treatment protocol

75%

Krzysztoszek K., Truszczyńska-Baszak A.

Medical Rehabilitation

|

2017

|

vol. 21(4)

60-67

PL

Wprowadzenie: Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest coraz częściej występującym problemem wśród kobiet. Dolegliwość ta dotyka co trzecią kobietę w różnym wieku. Aby leczenie tych kobiet było skuteczniejsze, należałoby uregulować ścieżkę postępowania terapeutycznego. Ważnym elementem jest współpraca między specjalistami, profilaktyka oraz leczenie zachowawcze. Niniejsza praca jest przeglądem systematycznym aktualnej literatury dotyczącej fizjoterapii w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Cel pracy: Celem głównym pracy było opracowanie protokołu postępowania fizjoterapeutycznego w tej grupie pacjentek. Materiał i metody: Przeszukano następujące bazy: Pubmed, Google Scholar, Cochrane Library, Scopus, stosując następujące słowa kluczowe: stress urinary incontinence therapy/physiotherapy/manual therapy, pelvic floor muscles training/diagnostic/investigation, pelvic floor dysfunction, diaphragm. Wykorzystano również informacje dostępne na stronach internetowych Polskiego Towarzystwa Uroginekologicznego, Przeglądu Urologicznego i Stowarzyszenia UroCon-ti. Wyniki: Na podstawie zebranego piśmiennictwa przedstawiono system opieki pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu w Polsce, określono skuteczność metod fizjoterapeutycznych oraz zaznaczono elementy terapii, na które warto zwrócić uwagę. Na podstawie zebranych informacji zaproponowano protokół postępowania fizjoterapeutycznego w wysiłkowym nietrzymaniu moczu. Wnioski: 1. Fizjoterapia jako forma leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu powinna być zawsze częścią procesu terapeutycznego. Stosowana w pierwszej kolejności w niektórych przypadkach po-zwala uniknąć zabiegu operacyjnego. Może również zmniejszyć ryzyko powikłań po interwencji chirurgicznej. 2. Ścieżka postępowania terapeutycznego powinna uwzględniać również diagnostykę oraz leczenie fizjoterapeutyczne. 3. W terapii pacjentki z wysiłkowym nietrzymaniem moczu należy wziąć pod uwagę następujące elementy: postawę ciała, sposób oddychania, nawyki pacjenta, pracę mięśni dna miednicy. 4. Aby fizjoterapia w wysiłkowym nietrzymaniu moczu była bardziej dostęp-na i powszechna należy ją refundować. 5. Postępowanie fizjoterapeutyczne w wysiłkowym nie-trzymaniu moczu wymaga dalszych, systematycznych badań.

EN

Introduction: Stress urinary incontinence is an increasingly common problem among women. The disorder affects every third woman, regardless of age. To make treatment of these women more effective, the therapeutic treatment path should be regulated. Important elements are cooperation between specialists, prevention and conservative treatment. This paper is a systematic review of current literature concerning physiotherapy in the treatment of stress urinary incontinence in women. Aim of the study: The main aim of the study was to develop a physiotherapy protocol for this particular group of patients. Material and methods: The following databases: Pubmed, Google Scholar, Cochrane Library, Scopus were searched using the following keywords: stress urinary incontinence therapy/ physiotherapy/manual therapy, pelvic floor muscle training/ diagnostic/ investigation, pelvic floor dysfunction, diaphragm. The information available on the websites of the Polish Urogynecological Association, Przegląd Urologiczny (Urological Review) and the UroConti Association was also used. Results: On the basis of the collected literature, the Polish medical care system for patients with stress urinary incontinence in Poland was presented, the effectiveness of physiotherapeutic methods was determined and elements of therapy worthy of further attention were marked. On the basis of the collected information, a physiotherapeutic protocol was proposed in stress urinary incontinence. Conclusions: 1. Physiotherapy as a form of treatment of stress urinary incontinence should always constitute a part of the therapeutic process. Used as the first in some cases, it helps avoid surgical intervention. It can also reduce the risk of complications after surgical intervention. 2. The therapeutic treatment path should also include diagnostics and physiotherapeutic treatment. 3. In the treatment of a patient with stress urinary incontinence, the following elements should be taken into account: body posture, breathing method, patient’s habits, pelvic floor muscle work. 4. For physiotherapy in stress urinary incontinence to be more accessible and widespread, it should be refunded. 5. Physiotherapy in stress urinary incontinence requires further systematic research. Article received: 04.01.2018; Accepted: 15.04.2018 null

6

Wpływ preparatów zawierających hialuroniany na niektóre parametry zaburzeń statyki narządów moczowo-płciowych u kobiet

63%

Markowska J., Sterlińska-Tulimowska B.

Current Gynecologic Oncology

|

2016

|

vol. 14

|

issue 2

97-103

EN

Urogenital organs statics disorders affect approximately 30–75% of women; their incidence increases with age. Among various causes, the generally recognized ones are deliveries experiences in the past, excessive physical effort, age-related estrogen deficiency, previous treatment, including irradiation (brachytherapy) – mainly due to uterine tumors. Dysfunctions in statics usually involve two anatomically and developmentally related systems: the reproductive system and the urinary system. In gynecologic practice, the most common pathologies involve a lowering the anterior vaginal wall (cystocele), stress urinary incontinence and polyuria. Study encompassed 78 women, aged 50 to 76, 11 of whom experienced earlier endometrial cancer and nine of whom were also subjected to brachytherapy. In 63 women OB intravaginal tampons were applied for three months, covered with a gel or cream containing hyaluronic acid; in some of them additionally estriolcontaining ointment was applied twice a week. Some women (15) were exclusively recommended to do the Kegel exercises. Evaluation of stress urinary incontinence as well as polyuria and nocturia was conducted 3 and 6 months after tampons stopped to be applied. The application of tampons covered with hyaluronic acid-containing preparations was found to reduce significantly the symptoms of stress urinary incontinence and polyuria and the symptoms of cystocele. The presented method is simple and evidently effective.

PL

Zaburzenia statyki narządów moczowo-płciowych dotyczą 30–75% kobiet, a częstość tych zmian wzrasta z wiekiem. Wśród różnych przyczyn problemu powszechnie wymienia się porody, nadmierny wysiłek fizyczny, niedobór estrogenów związany z wiekiem i przebyte leczenie, w tym napromienianie (brachyterapię) – głównie z powodu nowotworów macicy. Dysfunkcje statyki dotyczą zwykle dwóch anatomicznie i rozwojowo powiązanych układów: płciowego i moczowego. W praktyce ginekologicznej najczęściej spotykanymi zmianami są obniżenie przedniej ściany pochwy (cystocele), wysiłkowe nietrzymanie moczu i częste oddawanie moczu. Badaniem objęto 78 kobiet w wieku 50–76 lat, z których 11 chorowało na raka endometrium (dziewięć z nich przeszło brachyterapię). U 63 pacjentek stosowano przez 3 miesiące tampony dopochwowe OB pokryte żelem lub kremem zawierającym kwas hialuronowy, a u części z nich – dodatkowo dwa razy w tygodniu maść z estriolem. Niektórym kobietom (15) zlecono wyłącznie ćwiczenia Kegla. Ocenę wysiłkowego, częstego i nocnego oddawania moczu przeprowadzono po 3 i 6 miesiącach od zaprzestania używania tamponów. Stosowanie tamponów pokrytych preparatami zawierającymi kwas hialuronowy istotnie zmniejsza objawy wysiłkowego i częstego oddawania moczu, a także objawy cystocele. Przedstawiona metoda jest prosta i w znacznej mierze skuteczna.

7

Ocena funkcji układu moczowego oraz komfortu życia kobiet po skojarzonym leczeniu raka endometrium

51%

Opławski M., Kosobudzki R., Kwiatkowski M., Kojs Z.

Current Gynecologic Oncology

|

2015

|

vol. 13

|

issue 2

78-84

EN

Endometrial cancer is currently the most common form of female reproductive tract tumors. The efficacy of treatment, which involves surgery, radiotherapy and systemic therapy, is increasing and the assessment of the quality of life of patients is subject to careful analysis. Difficulty in urination represents a major factor reducing the quality of life of patients. The aim of the study was to collect data on the urinary functioning and the quality of life in endometrial cancer patients considered cured after a combined treatment compared to patients after non-oncological hysterectomy. A total of 46 females divided into two groups were included in the study. Group I (study group) included 23 endometrial cancer patients (stage IA, G1–G2) after combined treatment, who received surgical treatment and adjuvant brachytherapy; group II (control group) included 23 patients after non-oncological hysterectomy and uterine appendage removal. The patients were assessed once, between month 6 and 12 after treatment termination. Medical history, gynecologic examination, urodynamic testing and life quality assessment were performed in all patients. Statistical analysis showed a significant difference between the two groups in terms of urogynecologic outcomes (p = 0.0193). The proportion of women without any disturbances was definitely higher in the control group (only 22%) vs. study group. Stress urinary incontinence, mixed incontinence and overactive bladder were more common in the study group compared to controls. Furthermore, a significant difference in the quality of life was shown between the compared groups of patients (p = 0.0270). Reduced quality of life was significantly more common in the study group (57% vs. 26% of controls). Improvement of life quality was less common in the study group (13%) compared to controls (28%). Brachytherapy increases the severity of genitourinary disorders, which adversely affects the quality of life in patients after cancer therapy.

PL

Rak endometrium to obecnie najczęstszy nowotwór narządu rodnego. Leczenie – wykorzystujące zabieg operacyjny, radioterapię i terapię systemową – jest coraz skuteczniejsze, a ocenę komfortu życia pacjentek poddaje się dokładnej analizie. Głównym czynnikiem obniżającym jakość życia chorych stają się problemy z oddawaniem moczu. Celem badania było uzyskanie informacji na temat funkcjonowania układu moczowego i jakości życia kobiet uznanych za wyleczone po skojarzonym leczeniu raka endometrium w porównaniu z tymi, którym macicę usunięto z przyczyn nieonkologicznych. Badaniu poddano 46 kobiet podzielonych na dwie grupy. Grupa pierwsza (badana) składała się z 23 pacjentek po skojarzonym leczeniu raka endometrium (IA, G1–G2), leczonych chirurgicznie i uzupełniającą brachyterapią, a grupa druga (kontrolna) – z 23 pacjentek po usunięciu macicy z przydatkami z powodów nieonkologicznych. Kobiety badano jednorazowo, między 6. a 12. miesiącem po zakończeniu leczenia. We wszystkich przypadkach przeprowadzono wywiad lekarski, badanie ginekologiczne, badanie urodynamiczne i badanie jakości życia. Analiza statystyczna wykazała istotną różnicę wyników badania uroginekologicznego między grupami (p = 0,0193). Odsetek kobiet, u których nie stwierdzono zmian, był zdecydowanie większy w grupie kontrolnej niż grupie badanej, gdzie wyniósł zaledwie 22%. W grupie badanej częściej niż w kontrolnej notowano przypadki wysiłkowego nietrzymania moczu, postaci mieszanej nietrzymania moczu i pęcherza nadreaktywnego. Okazało się także, że jakość życia pacjentek z porównywanych grup istotnie się różni (p = 0,0270). Jej spadek stwierdzano znacząco częściej w grupie badanej – u 57% kobiet (w grupie kontrolnej – u 26%). Polepszenie jakości życia notowano w grupie badanej rzadziej (13%) niż w grupie kontrolnej (28%). Brachyterapia powoduje nasilenie zaburzeń w układzie moczowo-płciowym, co negatywnie wpływa na komfort życia po leczeniu onkologicznym.

Refine search results

Prevalence and risk factors of urinary incontinence in women

The treatment of urinary stress incontinence with particular consideration of physiotherapeutic methods

Women's knowledge about stress urinary incontinence

Stress urinary incontinence in women as a medical, social, psychological and economic problem – assessing the extent of knowledge of students graduating in medical fields

Physical therapy in stress urinary incontinence among women – a review of the literature and a suggested treatment protocol

Wpływ preparatów zawierających hialuroniany na niektóre parametry zaburzeń statyki narządów moczowo-płciowych u kobiet

Ocena funkcji układu moczowego oraz komfortu życia kobiet po skojarzonym leczeniu raka endometrium