Search results

1

Charakterystyka i wyniki leczenia chorych z rakiem jelita grubego leczonych operacyjnie w wieku starczym i sędziwym

100%

Banaszkiewicz Z., Zwoliński T., Tojek K., Jarmocik P., Jawień A.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(1)

1-6

PL

Nietypowa przyczyna niedrożności przewodu pokarmowego. Przypadek trudny, o nietypowym przebiegu klinicznym. Pomimo zastosowania szerokiej diagnostyki obrazowej (TK, USG, RTG) oraz endoskopii, właściwe rozpoznanie oraz przyczynę choroby odkryto dopiero podczas laparotomii. Przyczyną niedrożności okazał się być bezoar. Masa złożona z przedawkowanego preparatu ziołowego doprowadziła do całkowitego zatkania jelita krętego. Znamiennym jest, iż w wywiadzie pacjent dwukrotnie podawał możliwość związku występujących dolegliwości z zażyciem preparatu ziołowego. Jak się ostatecznie okazało – miał rację.

2

Rehabilitacja chorych w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi

80%

Krajewski K., Rosiak O., Szczepanik M., Walak J., Woszczak M., Gawrońska A., Józefowicz-Korczyńska M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

vol. 72

|

issue 1

5-10

PL

Wstęp: Zawroty głowy i zaburzenia równowagi w wieku podeszłym mogą być wywołane dysfunkcją ośrodkowego układu nerwowego na różnych poziomach, związaną zarówno procesem starzenia, jak i współistniejącymi chorobami ogólnoustrojowymi. Cel pracy: Ocena skuteczności rehabilitacji u pacjentów w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Materiał i metody: Do badań włączono 31 osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Pacjentów wyłoniono z grupy 84 pacjentów w wieku powyżej 65. roku życia, u których rozpoznano uszkodzenie ośrodkowe w badaniu wideonystagmograficznym (VNG). U chorych przeprowadzono badanie otoneurologiczne z oceną równowagi i chodu wg skali Tinetti, test „Wstań i idź“ oraz test sięgania (FR). Badani wypełniali też kwestionariusz samooceny (DHI). Pacjentów badano dwukrotnie – na wstępie i po zakończeniu terapii. Sesje rehabilitacji przedsionkowej (VR) trwały 2 tygodnie, po 5 razy w tygodniu. Wyniki: Po terapii VR stwierdzono istotne statystycznie różnice w kwestionariuszu samooceny DHI w punktacji całkowitej jak i w 3 podskalach. U 70% pacjentów stwierdzono istotną poprawę w testach chodu i stabilności. W teście „Wstań i idź” średnio 15,3 sekund, w teście Tinetti średnio 22 punkty (mniejsze prawdopodobieństwo upadków), w teście sięgania 27 cm. Wnioski: U pacjentów w wieku podeszłym rehabilitacja przedsionkowa jest metodą znacznie poprawiającą stabilność postawy i chodu. U osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi w wieku podeszłym kliniczne badania funkcjonalne oraz dodatkowe mogą służyć nie tylko do potwierdzenia diagnozy, ale i do monitorowania postępów VR terapii.

3

Rehabilitacja chorych w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi

80%

Krajewski K., Rosiak O., Szczepanik M., Walak J., Woszczak M., Gawrońska A., Józefowicz-Korczyńska M.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(1)

5-10

PL

Wstęp: Zawroty głowy i zaburzenia równowagi w wieku podeszłym mogą być wywołane dysfunkcją ośrodkowego układu nerwowego na różnych poziomach, związaną zarówno procesem starzenia, jak i współistniejącymi chorobami ogólnoustrojowymi. Cel pracy: Ocena skuteczności rehabilitacji u pacjentów w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Materiał i metody: Do badań włączono 31 osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Pacjentów wyłoniono z grupy 84 pacjentów w wieku powyżej 65. roku życia, u których rozpoznano uszkodzenie ośrodkowe w badaniu wideonystagmograficznym (VNG). U chorych przeprowadzono badanie otoneurologiczne z oceną równowagi i chodu wg skali Tinetti, test „Wstań i idź“ oraz test sięgania (FR). Badani wypełniali też kwestionariusz samooceny (DHI). Pacjentów badano dwukrotnie – na wstępie i po zakończeniu terapii. Sesje rehabilitacji przedsionkowej (VR) trwały 2 tygodnie, po 5 razy w tygodniu. Wyniki: Po terapii VR stwierdzono istotne statystycznie różnice w kwestionariuszu samooceny DHI w punktacji całkowitej jak i w 3 podskalach. U 70% pacjentów stwierdzono istotną poprawę w testach chodu i stabilności. W teście „Wstań i idź” średnio 15,3 sekund, w teście Tinetti średnio 22 punkty (mniejsze prawdopodobieństwo upadków), w teście sięgania 27 cm. Wnioski: U pacjentów w wieku podeszłym rehabilitacja przedsionkowa jest metodą znacznie poprawiającą stabilność postawy i chodu. U osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi w wieku podeszłym kliniczne badania funkcjonalne oraz dodatkowe mogą służyć nie tylko do potwierdzenia diagnozy, ale i do monitorowania postępów VR terapii.

4

Ocena równowagi kobiet po 60 roku życia/ Assessment of Balance women over 60 years of age

61%

Wyszyńska J., Drzał-Grabiec J., Podgórska-Bednarz J., Pop T., Snela S.

Advances in Rehabilitation

|

2015

|

vol. 29

|

issue 1

31-37

EN

Introduction: Correct balance is necessary ability to proper performance of activities of daily living. Age-related weakening of the sensory and motor reactions, can cause postural instability and increase risk of falls. Aim of this study is to determine the differences in the values of the parameters describing the postural stability of women over 60 years of age. Material and methods: 180 women participated in the study: 98 women between the age of 60 and 92 (x=71 years old) and 82 women between the age of 21 and 26 (x=21 years old). Standing balance was assessed in the trial with eyes open and closed, by using stabilometric platform. Six different motion parameters of center of pressure (COP) were evaluated. Results: Statistical analysis showed significant differences in most parameters of the balance of women over 60 years of age and women in the control group. Conclusions: 1) With age, there are significant changes in the in the balancing process, causing growing deficit of postural stability. 2) Women over age 60 have a worse postural stability than younger women within each analyzed parameter with the exception of swings in the frontal plane.

5

WYBRANE ASPEKTY SPRAWNOŚCI FUNKCJONALNEJ ORAZ POCZUCIA WŁASNEJ SKUTECZNOŚCI U PACJENTÓW W WIEKU PODESZŁYM Z CUKRZYCĄ TYPU 2

61%

Rybka M., Haor B.

Long-Term Care Nursing

|

2019

|

vol. 3

|

issue 3

EN

Introduction Diabetes is a metabolic disorder characterized by a defect in the secretion of insulin hormone. In Poland, more than 3 million people suffer from diabetes and the incidence of high blood pressure is high. The proportion of patients with geriatric age over 65 years is 25-30%. This is a group of patients characterized by multichromatism requiring a holistic approach in the treatment process. Self-efficacy is an important predictor of treatment and convalescence in patients with chronic disease. It allows them to accept the disease and learn how to function with it. Aim The aim of this study was to analyse functional level and self-efficacy in geriatric patients with type 2 diabetes. Material and methods The study was performed in patients with type 2 diabetes. 100 patients were hospitalized. The diagnostic survey method was used. The questionnaire was used for the Katz scale. On the other hand, a questionnaire on the Generalized Efficacy Scale (GSES) was used to assess the degree of value of the general belief of a person with self-efficacy in coping with difficult circumstances and adversities. The significance of the results was tested using a nonparametric chi square test. The arithmetic mean and standard deviation were also used. The correlation between the two variables was calculated by R. Spearman’s correlation coefficient. Results In the study group of 100 elderly patients with type 2 diabetes mellitus, the level of self-efficacy was statistically significantly different between the sex of the respondents and their level of education. A higher level of self-efficacy was reported among men. Conclusions Sociodynamic variables partly differentiate the level of self-efficacy of seniors with type 2 diabetes. Only the gender and education level of respondents have a significant impact on self-efficacy. Physiological variables, such as sex and age, education also affected physical fitness. With age, the degree of independence of seniors decreased. Men did better in complex activities compared to women.

PL

Wstęp Cukrzyca należy do grupy schorzeń metabolicznych charakteryzujących się defektem w wydzielaniu hormonu insuliny. W Polsce na cukrzycę cierpi ponad 3 mln ludzi, a częstość zachorowań w wieku podeszłym ulega znacznemu nasileniu. Odsetek chorych w wieku geriatrycznym powyżej 65 lat sięga 25-30%. Jest to grupa chorych charakteryzująca się wielochorobowością wymagająca holistycznego podejścia w procesie leczenia. Cel Celem niniejszej pracy była analiza stopnia sprawności funkcjonalnej oraz poczucia własnej skuteczności u pacjentów w wieku geriatrycznym chorujących na cukrzycę typu 2. Materiał i metody Badania przeprowadzono wśród pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2. W badaniu uczestniczyło 100 pacjentów będących w trakcie hospitalizacji. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, w badaniu posłużono się kwestionariuszem skali Katza. Natomiast do oceny pomiaru stopnia wartości ogólnego przekonania osoby o własnej skuteczności radzenia sobie z trudnymi okolicznościami i przeciwnościami zastosowano Kwestionariusz Skali Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES). Istotność wyników badano za pomocą testu nieparametrycznego chi kwadrat. Posłużono się także średnią arytmetyczną i odchyleniem standardowym. Współzależność pomiędzy dwiema zmiennymi, obliczono za pomocą współczynnika korelacji R. Spearmana . Wyniki W badanej grupie 100 osób w wieku podeszłym ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2 poziom poczucia własnej skuteczności istotnie statystycznie różnicowała płeć badanych oraz poziom ich wykształcenia. Wyższy poziom poczucia własnej skuteczności odnotowano wśród mężczyzn. Wnioski Zmienne socjodemograficzne częściowo różnicują poziom poczucia własnej skuteczności seniorów z cukrzycą typu 2. Tylko płeć i poziom wykształcenia respondentów miały istotny wpływ na poczucie własnej skuteczności. Również i na sprawność fizyczną miały wpływ zmienne socjodemograficzne jak płeć i wiek, wykształcenie. Wraz z wiekiem zmniejszał się stopień samodzielności seniorów. Mężczyźni lepiej radzili sobie w czynnościach złożonych w porównaniu do kobiet.

6

Zaburzenia stanu odżywiania u pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej

51%

Sroka Z., Kozieł P., Walkiewicz K., Gętek M., Fatyga E., Fizia K., Nowakowska-Zajdel E.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2016

|

vol. 70

24-32

EN

INTRODUCTION: Aging is a significant problem, arising from the current demographics. The health aspects of aging are described as major geriatric problems, but an important issue is also malnutrition, especially among social welfare home residents. Malnutrition is conditioned by many factors, inter alia by multidiseases. The aim of the study was to analyze the nutritional status of SWH residents depending on comorbidities, age and sex. MATERIALS AND METHODS: The analysis included 107 patients (72 women, 35 men) aged 65–99 years, residing permanently in an SWH. To assess their nutritional status, the Mini Nutritional Assessment and biometric indicators were used. Information about chronic diseases was also collected. The results were analyzed in the Statistica 10.0 program. RESULTS: Based on the data, it was found that only 22.4% of the group had a normal nutritional status, while as many as 33.7% suffered from malnutrition, and the results follow the same regardless of gender. The problem depends proportionally on the number of comorbidities and medication (p < 0.0001), whereas there was no association between poorer nutritional status and age of the patients (p > 0.05). CONCLUSIONS: This analysis show that malnutrition is result of multidiseases and medicines taken, and will also have a negative impact on the process of treatment of many chronic diseases.

PL

WSTĘP: Starzenie jest naglącym problemem wynikającym z aktualnej demografii. Aspekty zdrowotne starzenia opisywane są jako tzw. wielkie problemy geriatrii, ale ważnym zagadnieniem dotyczącym zwłaszcza pensjonariuszy domów pomocy społecznej (DPS) jest problem niedożywienia. Jest ono uwarunkowane wieloczynnikowo, a jednym z ważnych czynników jego jest wielochorobowość. Celem pracy jest analiza stanu odżywienia pensjonariuszy DPS w zależności od chorób współistniejących, wieku i płci. MATERIAŁ I METODY: Analizą objęto 107 badanych (72 kobiety, 35 mężczyzn) w wieku 65–99 lat, przebywających na stałe pod opieką DPS. Do oceny stanu odżywienia wykorzystano kwestionariusz Mini Nutritional Assesment oraz wskaźniki biometryczne. Zebrano także wywiad dotyczący chorób przewlekłych. Wyniki analizowano w programie Statistica 10.0. WYNIKI: Prawidłowy stan odżywienia charakteryzował tylko 22,4% zbadanej populacji, natomiast aż u 33,7% stwierdzono niedożywienie. Wyniki kształtują się podobnie, niezależnie od płci. Niedożywienie zależało od liczby chorób współwystępujących i przyjmowanych leków (p < 0,0001), natomiast nie było zależności między gorszym stanem odżywienia a wiekiem badanych chorych (p > 0,05). WNIOSKI: Przeprowadzona analiza wskazuje, że niedożywienie jest skutkiem wielochorobowości i stosowanych leków oraz może mieć negatywny wpływ na proces leczenia schorzeń przewlekłych.

7

Wybrane metody oceny czynnościowej (funkcjonalnej) w praktyce lekarskiej

51%

Wiktor K., Drozdzowska B., Czekajło A., Hebel R.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2010

|

vol. 64

|

issue 5-6

76-81

EN

The aim of this article is to discuss selected scales of measuring functional capabilities and their importance in diagnosis and evaluating patients’ treatment process. In clinical practice during routine examination it is not easy to perform reliable and quick assessment of patients’ functional capabilities and, due to this fact, it is often omitted. However, evaluating this ability is very important, both in diagnosis and in treatment of various diseases, for example osteoporosis, hypertension, neurological diseases, etc. At the moment there is no evidence that one method of functional assessment is better than the other. Selection should be performed dechopending on patients’ age, health status, type of disease, their fi tness and mental status, individual needs (prevention, treatment, evaluation of the eff ects) or, fi nally, on specifi c conditions during the examination.

PL

Celem niniejszej pracy jest omówienie wybranych skal oceny funkcjonalnej oraz ich znaczenia w diagnostyce i ocenie procesu leczenia pacjentów. W praktyce lekarskiej podczas rutynowego badania nie jest łatwo w rzetelny i szybki sposób dokonać oceny sprawności czynnościowej pacjenta i dlatego też często ten aspekt jest pomijany. A przecież ocena tej sprawności jest bardzo ważna zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu wielu chorób, na przykład w osteoporozie, schorzeniach układu sercowo-naczyniowego, schorzeniach neurologicznych itd. W chwili obecnej nie ma jednoznacznych dowodów potwierdzających wyższość jednej metody oceny funkcjonalnej nad innymi. Ich dobór powinien odbywać się w zależności od wieku pacjentów, ogólnego stanu zdrowia, rodzaju schorzenia, sprawności fi - zycznej i umysłowej, indywidualnych potrzeb (profi laktyka, leczenie, ocena przebiegu usprawniania) czy też warunków, jakimi dysponuje osoba przeprowadzająca tę ocenę.

8

The treatment of severe chronic pain in an elderly patient - case report

41%

Kocot-Kępska M., Przeklasa-Muszyńska A., Dobrogowski J.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 2

42-47

EN

Chronic pain is a disease in its own right and requires a multimodal treatment including pharmacotherapy, interventional procedures, rehabilitation, psychotherapy and neuromodulation. Multimodal pharmacotherapy remains the main and best available method of symptomatic chronic pain treatment. In clinical practice, the choice of analgesics is based on the pharmacological properties, the risk of side effects, ease of use, and availability of the drug,. A special group of patients with chronic pain are elderly patients in whom, due to changes in the pharmacokinetics of drugs, many limitations and contraindications to the use of analgesics are present. In the paper an elderly patient suffering from severe pain was described, in whom the use of drugs with different mechanisms of action in the transdermal and topical form provided the effective pain control while minimizing risk of side effects.

PL

Ból przewlekły jest chorobą samą w sobie, wymaga kompleksowego leczenia z uwzględnieniem farmakoterapii, zabiegów interwencyjnych, rehabilitacji, psychoterapii oraz neuromodulacji. Farmakoterapia multimodalna pozostaje nadal główną i najbardziej dostępną metodą leczenia objawowego bólu przewlekłego. W praktyce klinicznej wybór analgetyków opiera się na własnościach farmakologicznych leku, ryzyku objawów niepożądanych, łatwości stosowania leku oraz jego dostępności. Szczególną grupę pacjentów z bólem przewlekłym stanowią osoby w wieku podeszłym, u których ze względu na zmiany w farmakokinetyce leków istnieje wiele ograniczeń i przeciwwskazań do stosowania analgetyków. W pracy opisano pacjentkę w wieku podeszłym cierpiącą z powodu silnego bólu, u której zastosowanie leków o różnym mechanizmie działania aplikowanych w postaci przezskórnej pozwoliło na skuteczną kontrolę bólu przy zminimalizowanym ryzyku objawów niepożądanych.

Refine search results

Charakterystyka i wyniki leczenia chorych z rakiem jelita grubego leczonych operacyjnie w wieku starczym i sędziwym

Rehabilitacja chorych w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi

Rehabilitacja chorych w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi

Ocena równowagi kobiet po 60 roku życia/ Assessment of Balance women over 60 years of age

WYBRANE ASPEKTY SPRAWNOŚCI FUNKCJONALNEJ ORAZ POCZUCIA WŁASNEJ SKUTECZNOŚCI U PACJENTÓW W WIEKU PODESZŁYM Z CUKRZYCĄ TYPU 2

Zaburzenia stanu odżywiania u pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej

Wybrane metody oceny czynnościowej (funkcjonalnej) w praktyce lekarskiej

The treatment of severe chronic pain in an elderly patient - case report