Search results

1

Gruczolak wielopostaciowy jamy nosa – opis przypadku

100%

Mollin E., Skorek A., Pęksa R., Skrobisz K.

Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny

|

2018

|

vol. 17

|

issue 2

80-84

EN

Pleomorphic adenoma is the most common benign tumor of the salivary glands occurring mainly in the parotid and submandibular glands. Rarely, its is seen in the minor salivary glands. The paper describes the 47-year-old man diagnosed with a pleomorphic adenoma of the nasal cavity. The course of disease and its treatment are presented. No complications were observed in the case of a postoperative period and during hospitalization.

PL

Gruczolak wielopostaciowy jest najczęstszym łagodnym nowotworem gruczołów ślinowych występującym głównie w śliniance przyusznej i podżuchwowej. Rzadko występuje w małych gruczołach ślinowych. Opisano przypadek 47-letniego mężczyzny z gruczolakiem wielopostaciowym jamy nosa. Przedstawiono przebieg choroby i leczenia. Okres pooperacyjny oraz hospitalizacji bez powikłań.

2

Izolowane inwazyjne zapalenie zatoki klinowej – opis przypadku

100%

Cieślik J., Dobosz P.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(4)

19-23

PL

Inwazyjne grzybicze zapalenie zatoki klinowej jest rzadką ale potencjalnie zagrażającą życiu chorobą. Częstość występowania grzybiczego zapalenia zatok wśród pacjentów z izolowanym zapaleniem zatoki klinowej wynosi 4.5% do 26.8%. Najczęściej objawy zapalenia zatok klinowych są niespecyficzne i obejmują bóle głowy, zaburzenia widzenia, spływanie po tylnej ścianie gardła, niedrożność nosa oraz pojedyncze lub mnogie porażenie bądź niedowład nerwów czaszkowych. W tej pracy opisany został przypadek izolowanego, inwazyjnego zapalenia lewej zatoki klinowej u 56-letniej pacjentki bez zaburzeń odporności. Pierwsze badanie tomografii komputerowej zatok (TK) ujawniło całkowite zacienienie lewej zatoki klinowej, a drugie badanie TK wykazało również erozję ścian zatoki klinowej. Przeprowadzono endoskopowy zabieg zatok i śródoperacyjnie zaobserwowano nieruchomą i poszerzoną lewą źrenicę, z tego powodu zespół chirurgiczny zdecydował o natychmiastowym przerwaniu zabiegu. Okulista rozpoznał niedowład lewego nerwu okoruchowego. Badanie histopatologiczne wykazało obecność strzępków grzybni, podobnych do Aspergillus spp. Ze względu na podejrzenie wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR), nasilenie odmy śródczaszkowej i pojawienie się zmian psychicznych u naszej pacjentki, endoskopowa reoperacja z zamknięciem przetoki PMR została wykonana dziewięć dni po pierwszej operacji. Pacjentka była leczona dożylnie worykonazolem i ceftriaksonem przez miesiąc, a po wypisie do domu - itrakonazolem przez 3 miesiące. Pełny powrót funkcji lewego nerwu okoruchowego nastąpił po 4 miesiącach od operacji i do tej pory pacjentka nie ma objawów nawrotu choroby grzybiczej.

3

Nastoletnia pacjentka z gruczolakowłókniakiem olbrzymim – opis przypadku

100%

Ferdousee I., Yasir A. S. M., Ahmed Z.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(4)

218-220

PL

Gruczolakowłókniak jest najczęściej występującym łagodnym guzem piersi i częściej dotyczy pacjentek poniżej 30. roku życia, natomiast gruczolakowłókniak olbrzymi jest rzadko spotykanym guzem, stanowiącym mniej niż 4% wszystkich gruczolakowłókniaków. Do szpitala zgłoszona została 12-letnia dziewczynka z szybko powiększającą się, dobrze odgraniczoną, twardą, nietkliwą masą utrzymującą się od dwóch miesięcy w piersi prawej. Zmiana była niebolesna, w wywiadzie brak urazu, wydzieliny z brodawki sutkowej, gorączki, zaburzeń łaknienia, utraty masy ciała lub powiększenia węzłów chłonnych pachowych. Wywiad rodzinny w kierunku chorób nowotworowych ujemny. W badaniu klinicznym guz wielkości 12 x12 cm, nie przytwierdzony do skóry lub struktur podskórnych, bez wciągnięcia brodawki sutkowej lub wydzieliny z brodawki sutkowej. Powiększenia węzłów chłonnych pachowych nie stwierdzono. Badanie cytologiczne biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej wykazało łagodną chorobę proliferacyjną piersi. Przy zachowaniu brodawki sutkowej i otoczki, wykonano całkowite wycięcie masy (535 g) o cechach histopatologicznych wskazujących na gruczolakowłókniaka olbrzymiego. Gruczolakowłókniak olbrzymi jest łagodnym guzem piersi, który może naśladować rzadkie nowotwory złośliwe. W związku z tym, należy zawsze stosować leczenie chirurgiczne oszczędzające pierś i brodawkę sutkową, niezależnie od wielkości guza, jak w tym przypadku.

4

Diagnostyczna funkcja arteterapii na oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – opis przypadku

63%

Gmitrowicz A., Kozińska-Lipińska M., Grancow-Grabka M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

vol. 12

|

issue 3

199-202

EN

The description of the clinical case refers to analysis of the dynamics of psychopathological picture in a patient hospitalized in the Department of Adolescence Psychiatry in the context of spontaneous creation and also creation inspired during individual art therapy classes. The process of re-diagnosis – from bipolar affective disorder to schizoaffective disorders – was initiated within the discussion about the patient’s artistic works. Her artistic works during a consecutive depressive phase without psychotic symptoms exhibited: considerable disorganization features, symbols, figure deformation, contaminations, space divisions unjustified by the contents, and unstable perspectives, which for a few months preceded the development of full-symptom psychosis exhibiting all criteria of schizophrenia. The 18-year-old patient, ill for a year, was first treated for mania in the course of bipolar affective disease. She exhibited raised spirits and drive, fast train of thought; she uttered delusions of grandeur and missionary delusions; she shortened the distance, reported “enhanced sensual perception” and “increased awareness”, and wanted to “bring beauty to the world”. She said that she had experienced swinging mood for a long time – from “depression” with sadness, exhaustion, anhedonia, hypersomnia, considerably decreased activity, suicidal thoughts to states of “euphoria” and “hyperactivity”. Soon after being discharged from hospital the patient discontinued medication and several months later was admitted to the ward again, with symptoms of depression episode and suicidal tendencies. During this hospitalization the patientjawas offered to participate in individual art therapy classes because of her spontaneous artistic creativity (including painting on walls) and to refuse to take part in group classes. The therapeutic team to which the art therapist belonged determined the following objectives of art therapy: diagnostic, communicative, integrative and cathartic. An additional role of the art therapist was to initiate changes in the patient’s functioning and individual creative process.

PL

Opis przypadku klinicznego dotyczy analizy dynamiki obrazu psychopatologicznego u pacjentki hospitalizowanej w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej, w kontekście twórczości spontanicznej oraz inspirowanej w trakcie indywidualnych zajęć arteterapii. Proces rediagnozy – z choroby afektywnej dwubiegunowej na zaburzenia schizoafektywne – został zapoczątkowany w toku omawiania prac plastycznych pacjentki. W jej twórczości podczas kolejnej fazy depresyjnej bez objawów psychotycznych zaczęły występować: cechy znacznej dezorganizacji, symbole, deformacja postaci, kontaminacje, nieuzasadnione treścią podziały przestrzeni, zachwiania perspektywy, o kilka miesięcy wyprzedzające rozwój pełnoobjawowej psychozy o obrazie schizofrenii. Osiemnastoletnia pacjentka, chorująca od roku, początkowo była leczona z powodu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Prezentowała podwyższony nastrój i napęd, przyspieszony tok myślenia, wypowiadała urojenia wielkościowe, posłannicze, skracała dystans, relacjonowała „wyostrzenie zmysłów”, „poszerzenie świadomości”, chciała „nieść światu piękno”. Relacjonowała, że od dawna obserwuje u siebie wahania nastroju – od stanów „depresji” z uczuciem smutku, wyczerpania, anhedonii, nadmierną sennością, znacznym spadkiem aktywności, myślami samobójczymi do stanów „euforii”, „hiperaktywności”. Krótko po wypisie pacjentka odstawiła leki i po kilku miesiącach trafiła ponownie na oddział z objawami epizodu depresji i tendencjami samobójczymi. W trakcie tej hospitalizacji pacjentce zaproponowano udział w indywidualnych zajęciach arteterapeutycznych z uwagi na jej spontaniczną twórczość plastyczną (w tym malowanie na ścianach) oraz odmowę udziału w zajęciach grupowych. Zespół terapeutyczny, w skład którego wchodziła arteterapeutka, określił następujące cele arteterapii: diagnostyczny, komunikacyjny, integracyjny i katartyczny. Dodatkową rolą arteterapeutki było inicjowanie zmian w funkcjonowaniu pacjentki oraz indywidualnego procesu twórczego.

5

Adult cutaneous diphtheria in Poland – a case report and literature overview

63%

Fick J., Bichalska-Lach M., Bichalski B., Rudzki M., Waniczek D.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

146-150

EN

Corynebacterium diphtheriae (C. diphtheriae) is the primary pathogen causing diphtheria, which basically exists in two forms: nasopharyngeal and cutaneous. According to a commonly introduced vaccination programme against diphtheria, pertussis and tetanus (DPT), the incidence of diphtheria has significantly dropped around the world, in some areas disappearing almost completely. However nowadays, we observe the reappearance of diphtheria, especially the cutaneous form, even in countries with very high vaccination rates due to the increasing migration from countries with a lower level of vaccinated citizens. We present a case study of a Ukrainian immigrant diagnosed with cutaneous diphtheria to raise the awareness of the medical community about this returning disease, its cutaneous form and new medical challenges connected to it. It has been the first reported case of C. diphtheriae infection in Poland since 2005. We analysed the most recent articles available in PubMed and Google Scholar databases using criterion keywords such as: “diphtheria case”, “diphtheria case report”, “cutaneous diphtheria”. We selected the most suitable out of approximately 1,700 articles. The presented case report and analysis of scientific publications on cutaneous diphtheria show the importance of this form of the disease in the modern, post-vaccination era. We claim that the importance of vaccination, self-protection during contact with patients, and awareness of the risks of the medical environment are becoming even more important.

PL

Corynebacterium diphtheriae (C. diphtheriae) jest pierwotnym patogenem wywołującym błonicę, która zasadniczo występuje w dwóch postaciach: nosowo-gardłowej i skórnej. W związku z powszechnymi szczepieniami przeciwko błonicy, krztuścowi i tężcowi (diphtheria, pertussis and tetanus – DPT) częstość występowania błonicy na świecie znacząco zmalała, na niektórych obszarach zanikając niemal całkowicie. W dzisiejszych czasach ponownie obserwujemy przypadki błonicy, zwłaszcza postaci skórnej, nawet w krajach z wysokim wskaźnikiem wyszczepienia, w związku z nasilającą się migracją z krajów o niższym odsetku zaszczepionych obywateli. Prezentujemy studium przypadku ukraińskiego imigranta ze zdiagnozowaną błonicą skóry, by zwiększyć świadomość środowiska medycznego o tej powracającej chorobie, jej postaci skórnej oraz związanych z tym nowych wyzwaniach. To pierwszy zaraportowany przypadek zakażenia C. diphtheriae w Polsce od 2005 r. Przeanalizowano najnowsze artykuły dostępne w bazach PubMed i Google Scholar, używając jako kryterium następujących słów kluczowych: „błonica przypadek”, „błonica opis przypadku”, „błonica skóry”. Wybrano artykuły o najwyższej korelacji z ponad 1700 wyników wyszukiwania. Opis przypadku i analiza publikacji naukowych na temat błonicy skóry pokazują znaczenie tej postaci choro-by w nowej, poszczepiennej erze. Twierdzimy, że szczepienia, stosowanie ochrony osobistej podczas kontaktu z pacjentem oraz świadomość środowiska medycznego dotycząca możliwych zagrożeń stają się jeszcze bardziej istotne.

6

Wczesnodziecięca niepłynność mówienia – opis przypadku

51%

Dunaj J., Tarkowski Z.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 1

55-58

EN

The aim of this work is presentation of the basic information concerning speech disfluency among young children, as well as a review of the three-year longitudinal research. A young boy was examined and the research was conducted by his mother (J.D.), who was advised and assisted by the supervisor (Z.T.). Although speech disfluency starts and develops mainly at preschool age, literature on the subject is relatively meagre and case studies are rarely presented. According to the ICD-10 diagnostic criteria, stuttering is treated as a behaviour and emotion disorder which starts in the childhood. It may be regarded as a psychosomatic disorder, whose structure consists of linguistic (e.g. speech disfluency), biological (e.g. increased muscle tension), psychological (e.g. fear of speaking) and social (e.g. isolation) factors, as well as relations between them. Such systemic and structural presentation of this disorder was used to describe the child examined. The following stages of his development were distinguished: I – disfluency which is basically fluent (1.0-2.5), II – natural speech disfluency (2.6-3.3), III – stuttering (3.4-3.9), IV – mainly semantic disfluency (3.1-4.1), V – deciding whether the disfluency develops into a normal or a pathological one (≥4.11). The following factors can be distinguished in the aetiology of this disorder: predisposing (family disposition, little articulatory activity, crossed lateralization), triggering (separation, competition, change of environment) and establishing (communicational stress, habit).

PL

Celem pracy jest prezentacja podstawowych informacji dotyczących wczesnodziecięcej niepłynności mówienia oraz przedstawienie wyników 3-letnich badań podłużnych małego chłopca, prowadzonych przez matkę (J.D.) pod kierunkiem oraz w asyście naukowego opiekuna (Z.T.). Chociaż niepłynność mówienia powstaje i rozwija się przede wszystkim w wieku przedszkolnym, światowa literatura na ten temat jest jednak stosunkowo skromna, a opisy przypadków są prezentowane sporadycznie. Według kryteriów diagnostycznych ICD-10 jąkanie jest zaliczanie do zaburzeń zachowania i emocji z początkiem w dzieciństwie. Może być ono traktowane jako zaburzenie psychosomatyczne o strukturze składającej się z czynników lingwistycznych (np. niepłynność mówienia), biologicznych (np. wzmożone napięcie mięśniowe), psychologicznych (np. lęk przed mówieniem) i społecznych (np. izolowanie się) oraz relacji między nimi. Takie systemowo-strukturalne ujęcie tego zaburzenia zostało wykorzystane do opisu badanego dziecka. W rozwoju dziecka wyróżniono fazę I – niepłynność w zasadzie płynną (1,0-2,5), II – normalną niepłynność mówienia (2,6-3,3), III – jąkanie (3,4-3,9), IV – niepłynność głównie semantyczną (3,1-4,1), V – rozstrzygającą o rozwoju niepłynności zwykłej lub patologicznej (≥4,11). W etiologii tego zaburzenia można wyróżnić czynniki predysponujące (skłonności rodzinne, niska sprawność artykulacyjna, lateralizacja skrzyżowana), wyzwalające (rozłąka, rywalizacja, zmiana otoczenia) i utrwalające (stres komunikacyjny, nawyk).

7

Urojeniowa parazytoza w otępieniu z ciałami Lewy’ego: opis dwóch przypadków

51%

Magierski R., Magierska J., Antczak-Domagała K., Kłoszewska I., Sobów T.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

61-64

EN

Dementia with Lewy bodies (DLB) is considered to be the second most frequent primary degenerative dementing illness after Alzheimer’s disease. Psychotic symptoms are typical features in DLB patients, and visual hallucinations are the most frequent neuropsychiatric symptoms and have been considered as one of the core features in the clinical diagnostic criteria of DLB. According to literature, spectrum of delusional ideation may be observed in DLB cases. There is a serious problem of misdiagnosis in cases with delusional ideation in DLB cases. The diagnosis of senile psychosis is frequently made duo to visual hallucinations and delusions. Moreover, diagnosis of delusional parasitosis (form of monodelusional disorder, known as Ekbom’s syndrome) must be taken into account during differential diagnosis. Subjects with delusions of being infested with parasites frequently consult many specialists (dermatologists, internists or allergists) and usually reject psychiatric diagnosis and treatment. Unfortunately, there is a limited evidence of the efficacy of specific pharmacologic interventions, but severe sensitivity to typical and atypical antipsychotics in approximately 50% can occur, and improvements in visual hallucinations with cholinesterase inhibitors could be expected. Herein, we report two cases of DLB suffering due to delusions of being infested by parasites (delusional parasitosis). The paper demonstrates the clinical picture and utility of cholinesterase inhibitors and low doses of second generation antipsychotics in the treatment of psychosis in the DLB cases.

PL

Otępienie z ciałami Lewy’ego (DLB) to druga (po chorobie Alzheimera) przyczyna otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Objawy psychotyczne należą do typowych symptomów DLB, a omamy wzrokowe, najczęstsze w tej grupie objawów, uznano za kluczowy objaw i umieszczono w klinicznych kryteriach diagnostycznych. Jak wynika z piśmiennictwa, u chorych z DLB można zaobserwować całe spektrum treści urojeniowych. Podkreśla się również ryzyko postawienia błędnej diagnozy z powodu treści urojeniowych obecnych u chorych z DLB. Współwystępowanie omamów wzrokowych i urojeń najczęściej skutkuje ustaleniem rozpoznania psychozy starczej. Co więcej, urojeniowa parazytoza (psychoza monosymptomatyczna zwana zespołem Ekboma) powinna być brana pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej. Ze względu na specyfikę objawów chorzy z urojeniami zakażenia parazytami często zasięgają opinii różnych specjalistów (dermatologów, internistów, alergologów), a odrzucają rozpoznanie psychiatryczne i odmawiają leczenia psychotropowego. Niestety, istnieją jedynie ograniczone dane na temat skuteczności specyficznych interwencji farmakologicznych, a po zastosowaniu neuroleptyku u około 50% chorych z DLB odnotowuje się poważne reakcje nadwrażliwości. Poprawy w zakresie omamów wzrokowych można się spodziewać po włączeniu do leczenia inhibitorów cholinesterazy. W pracy przedstawiono dwa przypadki pacjentek z DLB doświadczających urojeń choroby pasożytniczej (urojeniowa parazytoza). Zaprezentowano obraz kliniczny psychozy oraz przydatność inhibitorów cholinesterazy i małych dawek leków przeciwpsychotycznych w leczeniu psychozy u chorych z DLB.

Refine search results

Gruczolak wielopostaciowy jamy nosa – opis przypadku

Izolowane inwazyjne zapalenie zatoki klinowej – opis przypadku

Nastoletnia pacjentka z gruczolakowłókniakiem olbrzymim – opis przypadku

Diagnostyczna funkcja arteterapii na oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – opis przypadku

Adult cutaneous diphtheria in Poland – a case report and literature overview

Wczesnodziecięca niepłynność mówienia – opis przypadku

Urojeniowa parazytoza w otępieniu z ciałami Lewy’ego: opis dwóch przypadków