Search results

1

Delayed anthracycline-induced cardiomyopathy – case report

100%

Wiater E., Charliński G., Magoń-Golińska M.

OncoReview

|

2014

|

vol. 4

|

issue 4

A155-A159

EN

A 43-year-old man was admitted to the hematology department due to second recurrence of anaplastic lymphoma T-cell ALK+. Lymphoma was diagnosed 28 years earlier. The patient received COP regimen (17 cycles) and CHOP (5 cycles), radiotherapy and underwent splenectomy. He achieved complete remission at that time. Relapse of the disease was diagnosed 8 years later, which was treated with 6 cycles of chemotherapy (cytarabine, mitoxantrone, vepeside and glucocorticoids) and high-dose chemotherapy followed by hematopoietic stem cell transplantation. Second disease recurrence was found in 2013, it was anaplastic lymphoma T-cell ALK+ stage IIA by Ann Arbor. Echocardiography and myocardial perfusion scintigraphy revealed chronic heart failure NYHA class I. Angiotensin receptor antagonist (ramipril) and β-blocker (carvedilol) were recommended. The patient underwent 6 cycles of ESHAP, complete remission was reported after the second cycle. High-dose therapy with autologous stem cell rescue was considered at that time. However, having T-cell ALK+ lymphoma with a relatively good prognosis, previous prolonged complete remissions (respectively – 12 and 8 years), an insufficient yield from the harvest (3,33 × 106/kg CD34+ cells), heart failure and chronic active viral hepatitis B, the high risk intensive chemotherapy followed by hematopoietic stem cells transplantation was discontinued. The chemotherapy was complicated by brachial vein and superficial vein thrombosis of left upper limb and hypogammaglobulinemia. Follow-up echocardiography performed after completion of chemotherapy showed improvement in EF (64%).

2

Prolapse of Submucous Lipoma of the Sigmoid Colon

100%

Wilhelmsen M., Mynster T.

Polish Journal of Surgery

|

2012

|

vol. 84

|

issue 2

102-104

EN

Lipomas of the colon are rare and usually presenting in the later ages of life. This case describes and discusses the symptoms and signs of lipomas, recommendations and rationale for treatment.

3

Spontaneous pneumothorax and pneumomediastinum - clinical onset of COVID-19 pneumonia: a case report.

100%

De Rosa R. C., Gallifuoco M., Angelone M., Saracco E., Romanelli A.

Critical Care Innovations

|

2021

|

vol. 4

|

issue 3

33-40

EN

Typical radiological findings in patients with SARS-CoV-2 pneumonia consist of the presence of bilateral pulmonary opacities (both ground-glass attenuations and consolidations) with a peripheral or subpleural distribution, often involving the posterior regions of both lungs specifically. Although interstitial pneumonia represents the hallmark of COVID-19, the clinician should remember that sudden worsening gas exchange may have different aetiology. Pneumothorax and pneumomediastinum are well-known complications of invasive mechanical ventilation. However, since the beginning, the development of spontaneous pneumothorax and pneumomediastinum was reported in COVID-19 patients, without risk factors. The exact mechanism for the development of spontaneous pneumothorax and pneumomediastinum in COVID-19 patients is still unclear, and findings suggest that these clinical manifestations can be interpreted as an index of lung disease severity associated with complicated hospital courses, worst prognosis and increase in mortality rate. We report a case of a SARS-CoV-2 infected obese male patient, in quarantine and without risk factors, presenting to the emergency department for severe dyspnea due to COVID-19 pneumonia complicated by spontaneous pneumothorax and pneumomediastinum.

PL

Typowe zmiany radiologiczne u pacjentów z zapaleniem płuc w przebiegu SARS-CoV-2 obejmują obecność obustronnego zmętnienia w płucach (zarówno efektu szkła matowego, jak i konsolidacji) o rozkładzie obwodowym lub podopłucnowym, często obejmując tylne obszary obu płuc. Chociaż śródmiąższowe zapalenie płuc stanowi znak rozpoznawczy w przypadku COVID-19 klinicysta powinien pamiętać, że nagłe pogorszenie wymiany gazowej może mieć inną etiologię. Odma opłucnowa i odma śródpiersia to dobrze znane powikłania inwazyjnej wentylacji mechanicznej. Jednakże, od początku donoszono o rozwoju samoistnej odmy opłucnowej i odmy śródpiersia u pacjentów z COVID-19 bez czynników ryzyka. Dokładny mechanizm rozwoju spontanicznej odmy opłucnowej i odmy śródpiersia u pacjentów z COVID-19 jest nadal niejasny, a wyniki sugerują, że te objawy kliniczne mogą być interpretowane jako wskaźnik ciężkości choroby płuc związany z powikłanymi przebiegami szpitalnymi, gorszym rokowaniem oraz wzrostem śmiertelności. Przedstawiamy przypadek otyłego pacjenta płci męskiej zakażonego SARS-CoV-2, w kwarantannie i bez czynników ryzyka, który zgłosił się na oddział ratunkowy z powodu ciężkiej duszności spowodowanej zapaleniem płuc wywołanym przez COVID-19 powikłanym spontaniczną odmą opłucnowa i odmą śródpiersia.

4

Viscoelastic properties of lower extremity muscles after elite track cycling sprint events: a case report

88%

Klich S., Krymski I., Kawczyński A.

Central European Journal of Sport Sciences and Medicine

|

2020

|

vol. 29

|

issue 1

5-10

EN

Sprint cycling events require a high level of anaerobic capacity and, therefore, may affect peripheral fatigue throughout exercise-induced muscle damage. In fact, those alterations might decrease power generation. This study was performed on a 23 years old male elite track cyclist taking part in a sprint event. The measurements included power output (W) and cadence (rpm), lactate concentration (La-), heart rate (bpm), Rating of Perceived Exertion scale and viscoelastic properties analysis. The present study has shown a new approach to monitor the muscle properties of the lower extremity after 200 m flying start and repeated sprint races. Therefore, we hypothesized that repeated sprint races might lead to alterations in viscoelastic properties of lower extremity muscles. In track cycling, especially in sprint events, these variations may lead to increased muscle fatigue. Furthermore, training control and monitoring related to the assessment of muscles properties can be a source of counteracting injuries and relieving fatigue.

5

Kounis syndrome associated with Moxifloxacin infusion in a patient with COVID-19 pneumonia: a case report

88%

Tverdokhlib I., Skakun O., Fedorov S., Verbovska O., Kozlova I., Martyniv I.

Critical Care Innovations

|

2021

|

vol. 4

|

issue 2

32-37

EN

Kounis syndrome (KS) is an acute coronary syndrome developing as a consequence of an anaphylactic or allergic reaction. Multiple mediators (especially histamine) released by mast cells, platelets, and some immune cells may lead to coronary vasospasm or thrombosis and cause an acute coronary syndrome. A clinical case of the KS in a hospitalized patient being treated for the COVID-19-associated pneumonia is presented. A 62-year-old woman was treated for COVID-19-associated pneumonia. In 15 min after the beginning of the Moxifloxacin infusion, the patient complained of severe headache, crushing chest pain, abdominal pain, severe general weakness, shortness of breath. Hypotension and decrease in SpO2 developed. Immediately performed ECG showed the ST-segment elevation in leads I and aVL. There were reciprocal changes in leads III, aVF, V3-V6. Troponin I was slightly elevated. Coronary angiography showed no hemodynamically significant coronary artery lesions. The KS type 1 was diagnosed. Repeated ECG in 2 hours showed isoelectric ST segments in all leads. It may be difficult to diagnose KS. Clinical signs of an allergic or anaphylactic reaction should raise the suspicion of KS. Moxifloxacin as well as other fluoroquinolones may be associated with the development of KS. We suggest a possible association of COVID-19 with KS. However, this issue requires further observation.

6

Protracted non-invasive ventilation for severe hypoxemic respiratory failure in Long COVID: a case series.

88%

Goel N., Goyal N., Spalgais S., Mrigpuri P., Menon B., Kumar R.

Critical Care Innovations

|

2021

|

vol. 4

|

issue 3

20-26

EN

COVID pandemic has been a cause of extensive morbidity and mortality worldwide. Patients with severe COVID have been observed to suffer from remnant lung damage, fibrosis and oxygen dependency. These patients have still an unpredictable course and outcome. The outcome of these patients is not clearly defined yet. The signs and symptoms in such patients persisting even 4 weeks after acute COVID-19 has been recently named as "Long COVID". In the present case series, we present the course and outcome of two such ‘Long COVID’ patients who presented with severe hypoxemic respiratory failure. These patients were managed with a prolonged application of Non-invasive ventilation with high flow oxygen and alongwith glycaemic control, steroids and antibiotics. The patients showed tremendous response to the treatment and could be weaned from NIV after about three weeks of therapy. These cases demonstrate the utility of NIV, even in severe hypoxemic respiratory failure, in Long COVID.

PL

Pandemia COVID była przyczyną rozległej zachorowalności i śmiertelności na całym świecie. Zaobserwowano, że pacjenci z ciężkim COVID cierpią z powodu resztkowego uszkodzenia płuc, zwłóknienia i uzależnienia od tlenu. Ci pacjenci nadal mają nieprzewidywalny przebieg choroby i jej zakończenie. Wynik końcowy tych pacjentów nie jest jeszcze jasno określony. Oznaki i objawy u takich pacjentów utrzymują się nawet 4 tygodnie po ostrym COVID-19, co zostało niedawno nazwane "Długim COVID". W niniejszej serii przypadków przedstawiamy przebieg i wyniki dwóch pacjentów z "długim COVID", u których wystąpiła ciężka hipoksemiczna niewydolność oddechowa. Pacjenci ci byli leczeni z przedłużonym zastosowaniem wentylacji nieinwazyjnej z wysokim przepływem tlenu, wraz z kontrolą glikemii, sterydami i antybiotykami. Pacjenci wykazali się niesamowitą odpowiedzią na leczenie i można było odstawić NIV po około trzech tygodniach terapii. Te przypadki pokazują użyteczność NIV, nawet w ciężkiej hipoksemicznej niewydolności oddechowej, w przewlekłym COVID.

7

Physiological mechanism of resistant hypoxemia during dialysis of COVID 19 patient: a case report.

88%

Kumar A., Kumar A., Kumar A., Sinha C., Kumari P., Singh P. K.

Critical Care Innovations

|

2021

|

vol. 4

|

issue 3

15-19

EN

Chronic kidney disease (CKD) is characterized by loss of kidney function and generally it is associated with several alterations in pulmonary functions, including restriction, obstruction, and impaired diffusion capacity. It became challenging to maintain oxygenation in a CKD patient associated with COVID 19 on non-invasive ventilation (NIV). In patients with end stage renal disease (ESRD), several factors likes, fluid overload, anaemia, immune suppression, extraosseous calcification, malnutrition, electrolyte imbalance, and acid-base disorder affecting the lungs indirectly. Here we are reporting NIV failure in two COVID 19 patients during dialysis. Both patients were stable on NIV before starting dialysis and underwent oxygen desaturation and shifted to invasive mechanical ventilation during hemodialysis. The possible mechanism of the oxygen desaturation is alveolar hypoventilation in the absence of hypercapnia, which may be due to the removal of CO2 from the body by some route (dialysate) other than the lungs.

PL

Przewlekła choroba nerek (PChN) charakteryzuje się utratą funkcji nerek i generalnie wiąże się z kilkoma zmianami w czynnościach płuc, w tym ograniczeniem, niedrożnością i upośledzeniem zdolność dyfuzyjnej. Podczas wentylacji nieinwazyjnej (NIV) u pacjenta z PChN związanego z COVID 19 wystąpiły problemy z utrzymaniem odpowiedniego utlenowania. Pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek wyróżniają się kilkoma czynnikami, takimi jak: przeciążenie płynami, anemia, immunosupresja, zwapnienie pozakostne, niedożywienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej i zaburzenia kwasowo-zasadowe pośrednio oddziałujące na płuca. Zgłaszamy niepowodzenie NIV u dwóch pacjentów z COVID 19 podczas dializy. Obaj pacjenci byli stabilni na NIV przed rozpoczęciem dializy lecz ulegli desaturacji, wymagając przejścia na inwazyjną wentylację mechaniczną podczas hemodializy. Możliwym mechanizmem desaturacji jest hipowentylacja pęcherzykowa przy braku hiperkapnii, która może być spowodowane usunięciem CO2 z organizmu inną drogą (dializat) niż płuca.

8

Successful prolonged use of non-invasive ventilation in severe COVID-19 patients: a case series.

75%

Mustahsin M., Sharma S., Dubey M., Choubey S., Fatima J., Singh G.

Critical Care Innovations

|

2021

|

vol. 4

|

issue 4

34-44

EN

BACKGROUND: The Coronavirus disease-19 (COVID-19) primarily affects respiratory system leading to acute hypoxemic respiratory failure. Invasive mechanical ventilation has been a gold standard in the respiratory therapy of patients with acute respiratory distress syndrome (ARDS). It requires advanced ventilators, qualified intensivists and trained intensive care unit (ICU) staff to manage, which is not readily available and of which there has been a perpetual shortage during the current pandemic. Non-invasive ventilation (NIV) is one of the bridging non-invasive respiratory supports to avoid invasive intubation intended to improve oxygenation and ventilation in severe COVID-19 patients where conventional oxygen therapy fails. CASE: The authors report a series of four cases where prolonged NIV was used under expert supervision in patients with severe COVID-19 disease. CONCLUSIONS: This case series showed that NIV can be prolonged successfully under supervision in severe COVID-19 patients that can avoid intubation and its complications.

PL

WPROWADZENIE: Choroba COVID-19 wpływa przede wszystkim na układ oddechowy, prowadząc do ostrej hipoksemicznej niewydolności oddechowej. Inwazyjna wentylacja mechaniczna jest złotym standardem w terapii oddechowej pacjentów z zespołem ostrej niewydolności oddechowej (ARDS). Wymaga zaawansowanych respiratorów, wykwalifikowanych specjalistów i wyszkolonego personelu oddziału intensywnej terapii (OIT) do zarządzania, który nie jest łatwo dostępny i którego istnieje stały niedobór podczas obecnej pandemii. Wentylacja nieinwazyjna (NIV) jest jedną z pomostowych nieinwazyjnych metod wspomagania układu oddechowego w celu uniknięcia inwazyjnej intubacji dla poprawy natlenienia i wentylacji u pacjentów z ciężkim COVID-19, gdzie konwencjonalna tlenoterapia zawodzi. PRZYPADEK: Autorzy opisują serię czterech przypadków, w których przedłużona NIV była stosowana pod nadzorem ekspertów u pacjentów z ciężką chorobą COVID-19. WNIOSKI: Ta seria przypadków wykazała, że NIV można z powodzeniem przedłużyć pod nadzorem w ciężkich przypadkach pacjentów z COVID-19, którzy mogą uniknąć intubacji i jej powikłań.

9

Squamous cell oesophageal cancer in retinoblastoma survivor: does germinal RB1 mutation influence chemo- and radiosensitivity?

75%

Dworzecki T., Smolska-Ciszewska B., Suwiński R.

OncoReview

|

2014

|

vol. 4

|

issue 2

A72-75

EN

The case of complete response of squamous cell oesophageal cancer to radiochemotherapy in patient previously operated due to hereditary retinoblastoma is presented. Second cancers in retinoblastoma survivors are the main cause of death in that group of patients in developed countries. There is little data on the outcome of treatment in those patients but the few papers available suggest rather poor prognosis. However, it is not clear whether the biology of cancer determined by RB gene mutation is responsible for that. The data suggesting decreased radio- and chemoresistance in cancers with decreased RB gene expression is discussed in the present paper. The role of that gene in the response to cancer treatment was showed in lung, breast and bladder cancer. Moreover, laboratory studies seem to confirm clinical observations and show that RB gene inhibition leads to increased cytotoxic effect of cisplatin, etoposide and 5-fluorouracil. It seems that without the incorporation of gene expression profiling into clinical practice further improvement in cancer treatment will be difficult to achieve.

10

Gwiaździak olbrzymiokomórkowy podwyściółkowy w przebiegu stwardnienia guzowatego – opis przypadku

63%

Jastrzębski K., Zagórski J., Salamon M., Papierz W., Klimek A.

Aktualności Neurologiczne

|

2007

|

vol. 7

|

issue 1

49-54

EN

Tuberous sclerosis (TS) is a progressive, dominantly inherited disorder affecting multiple organs, mainly: skin, central nervous system, kidneys, lungs, heart, eyes. This diseases is associated with mutation in two tumor suppressor genes: TSC1 and TSC2, that function as a complex to suppress signaling in the mTOR pathway. TSC1 is located on chromosome 9q34, the gene contains 23 exons and encodes hamatin. TSC2 is located on chromosome 16p13, the gene contains 41 exons and encodes tuberin. The diagnostic criteria of TS are based on the premise that there are probably no truly pathognomonic clinical sign. They were lately revised in 1998. In this paper we present a case of 32-year-old woman suffering from TS. The right diagnosis was made after 26-year course of disease, because of phenotypic variability in this disease. To our knowledge, it is the first so long observation of patient with TS after neurosurgical removal of brain tumor (histologically SEGA) and radiotherapy by cobalt.

PL

Stwardnienie guzowate (SG) jest postępującą chorobą, dziedziczoną autosomalnie dominująco, dotyczącą wielu narządów, głównie: skóry, ośrodkowego układu nerwowego, nerek, płuc, serca, narządu wzroku. Choroba ta wiąże się z mutacjami w dwóch genach będących genami supresorowymi nowotworów: TSC1 i TSC2, których białkowe produkty tworzą heterodimer i hamują szlak sygnałowy mTOR. Locus dla TSC1 znajduje się na chromosomie 9q34, gen składa się z 23 eksonów i koduje białko zwane hamatyną. Locus dla TSC2 znajduje się na chromosomie 16p13, gen składa się z 41 eksonów i koduje białko zwane tuberyną. U podstawy kryteriów diagnostycznych SG leży założenie, że nie istnieje prawdziwie patognomoniczny objaw choroby. Kryteria te były ostatni raz weryfikowane w 1998 roku. W niniejszym artykule chcielibyśmy przedstawić przypadek 32-letniej kobiety cierpiącej z powodu SG. Prawidłowa diagnoza postawiona została dopiero po 26 latach przebiegu choroby, co wynikało ze zmienności fenotypowej SG. Opierając się na znanej nam literaturze, sądzimy, iż jest to pierwszy przypadek tak długiej obserwacji pacjenta z SG po usunięciu guza mózgu (w ocenie histopatologicznej: gwiaździaka olbrzymiokomórkowego podwyściółkowego) i radioterapii kobaltem.

11

Diagnostyczna funkcja arteterapii na oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – opis przypadku

63%

Gmitrowicz A., Kozińska-Lipińska M., Grancow-Grabka M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

vol. 12

|

issue 3

199-202

EN

The description of the clinical case refers to analysis of the dynamics of psychopathological picture in a patient hospitalized in the Department of Adolescence Psychiatry in the context of spontaneous creation and also creation inspired during individual art therapy classes. The process of re-diagnosis – from bipolar affective disorder to schizoaffective disorders – was initiated within the discussion about the patient’s artistic works. Her artistic works during a consecutive depressive phase without psychotic symptoms exhibited: considerable disorganization features, symbols, figure deformation, contaminations, space divisions unjustified by the contents, and unstable perspectives, which for a few months preceded the development of full-symptom psychosis exhibiting all criteria of schizophrenia. The 18-year-old patient, ill for a year, was first treated for mania in the course of bipolar affective disease. She exhibited raised spirits and drive, fast train of thought; she uttered delusions of grandeur and missionary delusions; she shortened the distance, reported “enhanced sensual perception” and “increased awareness”, and wanted to “bring beauty to the world”. She said that she had experienced swinging mood for a long time – from “depression” with sadness, exhaustion, anhedonia, hypersomnia, considerably decreased activity, suicidal thoughts to states of “euphoria” and “hyperactivity”. Soon after being discharged from hospital the patient discontinued medication and several months later was admitted to the ward again, with symptoms of depression episode and suicidal tendencies. During this hospitalization the patientjawas offered to participate in individual art therapy classes because of her spontaneous artistic creativity (including painting on walls) and to refuse to take part in group classes. The therapeutic team to which the art therapist belonged determined the following objectives of art therapy: diagnostic, communicative, integrative and cathartic. An additional role of the art therapist was to initiate changes in the patient’s functioning and individual creative process.

PL

Opis przypadku klinicznego dotyczy analizy dynamiki obrazu psychopatologicznego u pacjentki hospitalizowanej w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej, w kontekście twórczości spontanicznej oraz inspirowanej w trakcie indywidualnych zajęć arteterapii. Proces rediagnozy – z choroby afektywnej dwubiegunowej na zaburzenia schizoafektywne – został zapoczątkowany w toku omawiania prac plastycznych pacjentki. W jej twórczości podczas kolejnej fazy depresyjnej bez objawów psychotycznych zaczęły występować: cechy znacznej dezorganizacji, symbole, deformacja postaci, kontaminacje, nieuzasadnione treścią podziały przestrzeni, zachwiania perspektywy, o kilka miesięcy wyprzedzające rozwój pełnoobjawowej psychozy o obrazie schizofrenii. Osiemnastoletnia pacjentka, chorująca od roku, początkowo była leczona z powodu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Prezentowała podwyższony nastrój i napęd, przyspieszony tok myślenia, wypowiadała urojenia wielkościowe, posłannicze, skracała dystans, relacjonowała „wyostrzenie zmysłów”, „poszerzenie świadomości”, chciała „nieść światu piękno”. Relacjonowała, że od dawna obserwuje u siebie wahania nastroju – od stanów „depresji” z uczuciem smutku, wyczerpania, anhedonii, nadmierną sennością, znacznym spadkiem aktywności, myślami samobójczymi do stanów „euforii”, „hiperaktywności”. Krótko po wypisie pacjentka odstawiła leki i po kilku miesiącach trafiła ponownie na oddział z objawami epizodu depresji i tendencjami samobójczymi. W trakcie tej hospitalizacji pacjentce zaproponowano udział w indywidualnych zajęciach arteterapeutycznych z uwagi na jej spontaniczną twórczość plastyczną (w tym malowanie na ścianach) oraz odmowę udziału w zajęciach grupowych. Zespół terapeutyczny, w skład którego wchodziła arteterapeutka, określił następujące cele arteterapii: diagnostyczny, komunikacyjny, integracyjny i katartyczny. Dodatkową rolą arteterapeutki było inicjowanie zmian w funkcjonowaniu pacjentki oraz indywidualnego procesu twórczego.

12

Adult cutaneous diphtheria in Poland – a case report and literature overview

63%

Fick J., Bichalska-Lach M., Bichalski B., Rudzki M., Waniczek D.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

146-150

EN

Corynebacterium diphtheriae (C. diphtheriae) is the primary pathogen causing diphtheria, which basically exists in two forms: nasopharyngeal and cutaneous. According to a commonly introduced vaccination programme against diphtheria, pertussis and tetanus (DPT), the incidence of diphtheria has significantly dropped around the world, in some areas disappearing almost completely. However nowadays, we observe the reappearance of diphtheria, especially the cutaneous form, even in countries with very high vaccination rates due to the increasing migration from countries with a lower level of vaccinated citizens. We present a case study of a Ukrainian immigrant diagnosed with cutaneous diphtheria to raise the awareness of the medical community about this returning disease, its cutaneous form and new medical challenges connected to it. It has been the first reported case of C. diphtheriae infection in Poland since 2005. We analysed the most recent articles available in PubMed and Google Scholar databases using criterion keywords such as: “diphtheria case”, “diphtheria case report”, “cutaneous diphtheria”. We selected the most suitable out of approximately 1,700 articles. The presented case report and analysis of scientific publications on cutaneous diphtheria show the importance of this form of the disease in the modern, post-vaccination era. We claim that the importance of vaccination, self-protection during contact with patients, and awareness of the risks of the medical environment are becoming even more important.

PL

Corynebacterium diphtheriae (C. diphtheriae) jest pierwotnym patogenem wywołującym błonicę, która zasadniczo występuje w dwóch postaciach: nosowo-gardłowej i skórnej. W związku z powszechnymi szczepieniami przeciwko błonicy, krztuścowi i tężcowi (diphtheria, pertussis and tetanus – DPT) częstość występowania błonicy na świecie znacząco zmalała, na niektórych obszarach zanikając niemal całkowicie. W dzisiejszych czasach ponownie obserwujemy przypadki błonicy, zwłaszcza postaci skórnej, nawet w krajach z wysokim wskaźnikiem wyszczepienia, w związku z nasilającą się migracją z krajów o niższym odsetku zaszczepionych obywateli. Prezentujemy studium przypadku ukraińskiego imigranta ze zdiagnozowaną błonicą skóry, by zwiększyć świadomość środowiska medycznego o tej powracającej chorobie, jej postaci skórnej oraz związanych z tym nowych wyzwaniach. To pierwszy zaraportowany przypadek zakażenia C. diphtheriae w Polsce od 2005 r. Przeanalizowano najnowsze artykuły dostępne w bazach PubMed i Google Scholar, używając jako kryterium następujących słów kluczowych: „błonica przypadek”, „błonica opis przypadku”, „błonica skóry”. Wybrano artykuły o najwyższej korelacji z ponad 1700 wyników wyszukiwania. Opis przypadku i analiza publikacji naukowych na temat błonicy skóry pokazują znaczenie tej postaci choro-by w nowej, poszczepiennej erze. Twierdzimy, że szczepienia, stosowanie ochrony osobistej podczas kontaktu z pacjentem oraz świadomość środowiska medycznego dotycząca możliwych zagrożeń stają się jeszcze bardziej istotne.

13

Urojeniowa parazytoza w otępieniu z ciałami Lewy’ego: opis dwóch przypadków

51%

Magierski R., Magierska J., Antczak-Domagała K., Kłoszewska I., Sobów T.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

61-64

EN

Dementia with Lewy bodies (DLB) is considered to be the second most frequent primary degenerative dementing illness after Alzheimer’s disease. Psychotic symptoms are typical features in DLB patients, and visual hallucinations are the most frequent neuropsychiatric symptoms and have been considered as one of the core features in the clinical diagnostic criteria of DLB. According to literature, spectrum of delusional ideation may be observed in DLB cases. There is a serious problem of misdiagnosis in cases with delusional ideation in DLB cases. The diagnosis of senile psychosis is frequently made duo to visual hallucinations and delusions. Moreover, diagnosis of delusional parasitosis (form of monodelusional disorder, known as Ekbom’s syndrome) must be taken into account during differential diagnosis. Subjects with delusions of being infested with parasites frequently consult many specialists (dermatologists, internists or allergists) and usually reject psychiatric diagnosis and treatment. Unfortunately, there is a limited evidence of the efficacy of specific pharmacologic interventions, but severe sensitivity to typical and atypical antipsychotics in approximately 50% can occur, and improvements in visual hallucinations with cholinesterase inhibitors could be expected. Herein, we report two cases of DLB suffering due to delusions of being infested by parasites (delusional parasitosis). The paper demonstrates the clinical picture and utility of cholinesterase inhibitors and low doses of second generation antipsychotics in the treatment of psychosis in the DLB cases.

PL

Otępienie z ciałami Lewy’ego (DLB) to druga (po chorobie Alzheimera) przyczyna otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Objawy psychotyczne należą do typowych symptomów DLB, a omamy wzrokowe, najczęstsze w tej grupie objawów, uznano za kluczowy objaw i umieszczono w klinicznych kryteriach diagnostycznych. Jak wynika z piśmiennictwa, u chorych z DLB można zaobserwować całe spektrum treści urojeniowych. Podkreśla się również ryzyko postawienia błędnej diagnozy z powodu treści urojeniowych obecnych u chorych z DLB. Współwystępowanie omamów wzrokowych i urojeń najczęściej skutkuje ustaleniem rozpoznania psychozy starczej. Co więcej, urojeniowa parazytoza (psychoza monosymptomatyczna zwana zespołem Ekboma) powinna być brana pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej. Ze względu na specyfikę objawów chorzy z urojeniami zakażenia parazytami często zasięgają opinii różnych specjalistów (dermatologów, internistów, alergologów), a odrzucają rozpoznanie psychiatryczne i odmawiają leczenia psychotropowego. Niestety, istnieją jedynie ograniczone dane na temat skuteczności specyficznych interwencji farmakologicznych, a po zastosowaniu neuroleptyku u około 50% chorych z DLB odnotowuje się poważne reakcje nadwrażliwości. Poprawy w zakresie omamów wzrokowych można się spodziewać po włączeniu do leczenia inhibitorów cholinesterazy. W pracy przedstawiono dwa przypadki pacjentek z DLB doświadczających urojeń choroby pasożytniczej (urojeniowa parazytoza). Zaprezentowano obraz kliniczny psychozy oraz przydatność inhibitorów cholinesterazy i małych dawek leków przeciwpsychotycznych w leczeniu psychozy u chorych z DLB.

Refine search results

Delayed anthracycline-induced cardiomyopathy – case report

Prolapse of Submucous Lipoma of the Sigmoid Colon

Spontaneous pneumothorax and pneumomediastinum - clinical onset of COVID-19 pneumonia: a case report.

Viscoelastic properties of lower extremity muscles after elite track cycling sprint events: a case report

Kounis syndrome associated with Moxifloxacin infusion in a patient with COVID-19 pneumonia: a case report

Protracted non-invasive ventilation for severe hypoxemic respiratory failure in Long COVID: a case series.

Physiological mechanism of resistant hypoxemia during dialysis of COVID 19 patient: a case report.

Successful prolonged use of non-invasive ventilation in severe COVID-19 patients: a case series.

Squamous cell oesophageal cancer in retinoblastoma survivor: does germinal RB1 mutation influence chemo- and radiosensitivity?

Gwiaździak olbrzymiokomórkowy podwyściółkowy w przebiegu stwardnienia guzowatego – opis przypadku

Diagnostyczna funkcja arteterapii na oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – opis przypadku

Adult cutaneous diphtheria in Poland – a case report and literature overview

Urojeniowa parazytoza w otępieniu z ciałami Lewy’ego: opis dwóch przypadków