EN
The glenohumeral joint is a spherical articulation with a remarkable range of motion in
several planes and decreased stability. The maintenance of joint stability is influenced
by the functioning of specific muscle groups in the shoulder region, a complex system of
ligaments reinforcing the joint capsule, and the labrum which augments the glenoid fossa.
Lesions of the aforementioned structures require accurate diagnosis prior to a decision
for operative treatment. Ultrasound is one of the imaging methods that has been widely
used in the assessment of various shoulder pathologies. In the author opinion, this imaging
modality may also be applied for the evaluation of labral tears. Being attached along
the glenoid rim, the labrum forms a collar deepening the glenoid fossa thus increasing
area of its contact with the head of the humerus. To better describe the location of lesions,
the glenoid labrum is usually divided into certain zones. Most of them may be visualized
sonographically. The US examination of the posterior labrum can be performed during
evaluation of the infraspinatus and teres minor muscles. The anterior labrum along with
capsulolabral complex is seen at the glenoid edge under the subscapularis tendon. Sonographic
examination of the inferior labrum is best performed using axillar approach.
The superior labrum is only partially available for US examination. A crucial part of the
sonographic assessment of the labrum is the dynamic examination during rotation of the
upper extremity. The paper presents normal sonographic anatomy of the glenoid labrum
and technique of the examination.
PL
Staw ramienny jest stawem kulistym o dużym zakresie ruchów w wielu płaszczyznach
i zmniejszonej stabilności. Utrzymanie stabilności stawu jest uwarunkowane z jednej
strony działaniem specyficznego układu mięśni okolicy barkowej, z drugiej – obecnością
złożonego kompleksu więzadłowego wzmacniającego torebkę stawową, a także pogłębieniem
panewki stawowej przez obrąbek. Uszkodzenia tych struktur wymagają dokładnej
diagnostyki przed podjęciem decyzji o leczeniu operacyjnym. Ultrasonografia należy
do metod obrazowych szeroko stosowanych w ocenie różnych patologii okolicy barku.
W opinii własnej autora pracy może mieć również zastosowanie w ocenie uszkodzeń
obrąbka stawu ramiennego. Przyczepiając się na obwodzie panewki stawowej, obrąbek
tworzy kołnierz pogłębiający panewkę i zwiększający jej pole kontaktu z głową kości ramiennej.
W celach topograficznych obrąbek stawowy dzieli się najczęściej na strefy. Większość
z nich jest widoczna w badaniu ultrasonograficznym. Badanie obrąbka w części
tylnej przeprowadza się zwykle jednocześnie z oceną mięśnia podgrzebieniowego i obłego
mniejszego. W części przedniej obrąbek wraz z kompleksem torebkowo-więzadłowym
jest widoczny przy zarysie panewki stawowej pod mięśniem podłopatkowym. Badanie
ultrasonograficzne obrąbka w części dolnej wykonuje się z dostępu pachowego. Obrąbek
w części górnej jest tylko częściowo dostępny ocenie ultrasonograficznej. Kluczową część
oceny ultrasonograficznej stanowi badanie dynamiczne. W pracy przedstawiono zarys
prawidłowej anatomii ultrasonograficznej oraz techniki badania i oceny ultrasonograficznej
obrąbka stawu ramiennego.