PSJD - Yadda

1

Mental health and the perceived consequences of the SARS-CoV-2

100%

Cieślak M., Golińska P., Olimpia H.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2021

|

vol. XXVI

|

issue 1

73-96

PL

Cel: Celem badania jest weryfikacja spostrzeganych społecznie skutków i potencjalnych zagrożeń wynikających z ekspansji wirusa SARS-CoV-2 oraz związanych z nią działań ograniczających gospodarkę oraz dystansowania społecznego. Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 760 osób: 380 osób deklarujących diagnozę co najmniej jednego zaburzenia psychicznego oraz 380 osób bez zaburzeń. Badanie zostało przeprowadzone w wersji online (ankieta internetowa). Dane zbierano w czasie dwóch tygodni (od 6.04.2020 do 24.04.2020) – w okresie obowiązywania najbardziej restrykcyjnych ograniczeń związanych z COVID-19. Wyniki: Sprawdzono, czy istnieją związki między zdrowiem psychicznym a spostrzeganymi skutkami pandemii u 760 osób. Uzyskane wyniki wskazują, że ⅘ badanych osób odznacza się większą obawą o śmierć bliskiej osoby, ⅗ z nich odczuwa lęk wynikający z obawy związanej z niewydolnością służby zdrowia i własnego zarażenia. Szczegółowa analiza danych z uwzględnieniem podziału na osoby z diagnozą i bez diagnozy wykazała, że badani ze zdiagnozowaną chorobą psychiczną charakteryzują się wyższym poziomem obaw dotyczących analizowanych konsekwencji pandemii. Przeprowadzone testy chi-kwadrat wskazały, że osoby z diagnozą odznaczają się większą obawą o własną śmierć, zaostrzenie restrykcji dotyczących izolacji, niewydolnością służby zdrowia, izolacją społeczną i samotnością, pogorszeniem relacji rodzinnych oraz połączeniem opieki and dziećmi z wykonywaną pracą. Połowa badanych osób ze stwierdzonymi zaburzeniami psychicznymi wskazała na znaczące nasilenie objawów choroby w trakcie trwania pandemii. Wnioski: Wysokie rozpowszechnienie deklarowanych lęków, w tym obaw o zdrowie psychiczne wskazuje na potrzebę podjęcia szeroko zakrojonych działań profilaktycznych w celu ochrony zdrowia psychicznego.

2

ADHD u osób dorosłych – rozpoznawanie, przyczyny i skutki

100%

Kupnicka Z., Poraj G., Kaźmierski J.

|

vol. 17

|

issue 3

195-202

EN

Attention-deficit/hyperactivity disorder is a neurobiological condition, which has its onset in childhood and often persists into adulthood. The clinical picture of the disorder changes at different developmental stages. Hyperactivity and impulsiveness decrease, whereas attention deficits increase with age. Genetic, anatomical and functional anomalies within the cerebral structures and the resulting patterns of information processing, specific neurometabolism, neurodevelopmental disorders as well as the influence of prenatal and environmental factors are the primary causes of the syndrome. Global research confirms that attention-deficit/hyperactive disorder has negative lifetime consequences. People affected by this disorder often enter adulthood burdened with negative experiences and coexisting disorders, which contribute to psychosocial impairment. Adults with attention-deficit/hyperactive disorder are faced with numerous social, family, professional and health problems. Lack of professional diagnosis and knowledge of the disorder often prevents adequate and professional treatment. The paper discusses different factors that contribute to the development of the disorder as well as the symptoms that occur in adult life. It also points to the significant burden associated with functioning with the symptoms in various spheres of life. The article emphasises the need for increased public and professionals’ awareness of the prevalence, the nature and the consequences of attention-deficit/hyperactive disorder in adulthood.

PL

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi to schorzenie neurobiologiczne, którego objawy ujawniają się w dzieciństwie i często utrzymują się w wieku dorosłym. Obraz kliniczny zaburzenia ulega zmianom na poszczególnych etapach rozwoju: wraz z wiekiem obserwuje się spadek impulsywności i nadruchliwości oraz pogłębienie deficytów uwagi. Pierwotnymi przyczynami zespołu są mutacje genowe, anatomiczne i funkcjonalne anomalie struktur mózgowych oraz związane z nimi charakterystyczne wzorce przetwarzania informacji, specyficzny neurometabolizm, zaburzenia neurorozwojowe, a także oddziaływanie czynników prenatalnych i środowiskowych. Światowe badania potwierdzają, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi powoduje długofalowe negatywne skutki. Osoby dotknięte tym zaburzeniem najczęściej wkraczają w dorosłość z bagażem przykrych doświadczeń i zaburzeń współwystępujących, co pociąga za sobą szereg niekorzystnych konsekwencji psychospołecznych. Dorośli cierpiący na zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi napotykają wiele trudności w sferze społecznej, rodzinnej, zawodowej i zdrowotnej. Brak profesjonalnej diagnozy i wiedzy na temat zaburzenia sprawia, że często nie otrzymują adekwatnej, specjalistycznej pomocy. W artykule omówiono czynniki prowadzące do rozwoju zaburzenia i objawy występujące w życiu dorosłym. Wskazano również na znaczące obciążenie, jakie towarzyszy funkcjonowaniu z objawami syndromu w różnych sferach życiowej aktywności. Zwrócono uwagę na potrzebę zwiększenia świadomości społeczeństwa i specjalistów odnośnie do rozpowszechnienia, istoty i konsekwencji występowania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi w życiu dorosłym.

3

Evidence for the similar biochemical background for psychiatric disorders and psychoactive substances addiction

75%

Iwanicka K., Malicki D., Olajossy M.

Current Problems of Psychiatry

|

2014

|

vol. 15

|

issue 1

5-9

EN

Nowadays, the effects of psychoactive substances dependence are becoming more severe and acute on the social level, so this topic of research appears in the orbit of interest to many sub-disciplines, such as psychiatry, neuropsychology, neurosciences and biochemistry. The authors conducted a literature review devoted to psychiatric disorder and addiction to alcohol and other psychoactive substances in order to present evidence for the similar biochemical and neurophysiologic background for both of the mentioned above disorders. In this paper there are presented data of animal models, neuroimaging techniques and neuropsychological tests. Moreover, the authors of this paper try to identify the possible link between personality traits (e.g. impulsivity or novelty seeking) or inborn properties of the central nervous system and the development of addiction that can gradually lead to irreversible brain changes. The authors also address the phenomena of self-medication among schizophrenic patients using regularly tobacco. In the article there is also discussed the potential application of psychostimulants in the treatment of disorders such as Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) or narcolepsy.

PL

Współcześnie skutki uzależnienie od substancji psychoaktywnych stają się coraz bardziej dojmujące na poziomie społecznym, dlatego ta tematyka badań pojawia się w orbicie zainteresowań wielu dyscyplin, takich jak: psychiatria, neuropsychologia, neuronauki czy biochemia. Autorzy dokonali przeglądu literatury poświęconej zagadnieniom genezy zaburzeń psychicznych, jak również uzależnienia od alkoholu oraz substancji psychoaktywnych, w poszukiwaniu dowodów świadczących o podobieństwach w etiologii na poziomie biochemicznym oraz neurofizjologicznym. W poniższym artykule przedstawione zostaną dane pochodzące z modeli zwierzęcych, technik neuroobrazowania oraz testów neuropsychologicznych. Ponadto omawiane są także związki pomiędzy niektórymi cechami osobowości takimi jak impulsywność czy poszukiwanie nowości a wrodzonymi właściwościami ośrodkowego układu nerwowego, które mogą wpływać na rozwój uzależnienia. Autorzy pochylili się także nad zagadnieniem używania wyrobów tytoniowych przez osoby chorujące na schizofrenie w kontekście samoleczenia. W poniższym artykule zostało omówione także zastosowanie substancji psychoaktywnych w leczeniu zaburzeń takich jak: zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) czy narkolepsja.

4

Czynniki kliniczne wpływające na zachowania samobójcze w wybranych zaburzeniach psychicznych

75%

Florkowski A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 3

137-140

EN

Suicidal behaviours associated with mental disorders have been the subject of investigation for many years. Suicide is a serious social and medical problem. The World Health Organization estimates that it is the third most common cause of death in people aged 15–44. Suicide is a complex process influenced by multiple factors, both interconnected and independent from one another. This paper discusses clinical factors that can occur in certain mental disorders, usually identified with suicidal behaviours. Mental disorders that cause a high suicidal risk include: depression, personality disorders, alcohol addiction and paranoid schizophrenia. The search for the factors conductive to suicidal decisions in patients with these disorders is highly significant. The studies and observations of patients at risk of suicide indicate certain common characteristic signs and behaviours, irrespective of the mental disorder. In light of the studies conducted, it is believed that the following factors have a significant influence on suicidal behaviours in patients with the above-mentioned mental disorders: history of suicide attempts, impulsiveness and aggression, persistent insomnia, chronic depression and sub-depression as well as psychotic symptoms (persecutory and/or depressive delusions, imperative hallucinations). The risk of suicide can be reduced considerably by skilful diagnostic management and appropriate assessment of clinical factors.

PL

Zachowania samobójcze mające związek z występującymi zaburzeniami psychicznymi są od wielu lat przedmiotem badań naukowych. Samobójstwa stanowią poważny problem społeczny oraz medyczny. Światowa Organizacja Zdrowia ocenia, że w grupie wiekowej 15–44 lata jest to trzecia najczęstsza przyczyna zgonów. Samobójstwo to proces złożony, na który ma wpływ wiele czynników, zarówno powiązanych ze sobą, jak i niemających bezpośredniego związku. W pracy omówiono jedynie czynniki kliniczne, jakie mogą wystąpić w niektórych zaburzeniach psychicznych, najczęściej identyfikowanych z zachowaniami samobójczymi. Wśród zaburzeń psychicznych powodujących wysokie ryzyko suicydalne wymienia się depresję, zaburzenia osobowości, uzależnienie od alkoholu i schizofrenię paranoidalną. Poszukiwanie czynników sprzyjających decyzjom samobójczym u pacjentów z tymi schorzeniami jest niezwykle ważne. Badania i obserwacje osób zagrożonych samobójstwem wskazują na pewne powtarzające się u nich charakterystyczne objawy oraz zachowania, niezależnie od rozpoznawanego zaburzenia psychicznego. W świetle przeprowadzonych badań uważa się, że istotny wpływ na wystąpienie zachowań samobójczych u osób z wymienionymi zaburzeniami psychicznymi mają następujące czynniki: próby samobójcze w wywiadzie, impulsywność i agresja, uporczywa bezsenność, przewlekłe stany depresyjne i subdepresyjne, objawy psychotyczne (urojenia prześladowcze i/lub depresyjne, omamy imperatywne). Można znacznie ograniczyć ryzyko samobójstwa poprzez umiejętne postępowanie diagnostyczne oraz właściwą ocenę czynników klinicznych.

5

The effect of dance therapy on patients with mental and somatic disorders – a review of research

75%

Grudzińska A., Izdebski P.

Medical Rehabilitation

|

2018

|

vol. 22(1)

32-37

PL

Wprowadzenie: Celem pracy jest prezentacja wybranych badań i efektów terapii tańcem u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi i somatycznymi, dokonana na podstawie przeglądu aktualnych badań, oraz wskazanie na kluczowe znaczenie terapii tańcem w leczeniu zaburzeń psychofizycznych, przedstawienie jej naukowych i historycznych uwarunkowań oraz wykorzystywanych technik terapeutycznych. Metody: Do przeglądu włączono 13 wyselekcjonowanych (z internetowych baz danych) badań klinicznych dotyczących wpływu terapii tańcem i ruchem na pacjentów z zaburzeniami psychicznymi takimi jak: depresja (4), zaburzenia ze spektrum autyzmu (1) oraz somatycznymi: nowotwory (4), otyłość (2), wady słuchu (1) oraz choroby otępienne (1), przeprowadzonych w latach 2002-2015 na obszarze całego świata. Wybór badań: Przeszukano bazę danych Medline oraz PsycArticles, a zaprezentowane badania zostały wyodrębnione na podstawie tytułów, streszczeń i pełnych tekstów publikacji. Podstawowym kryterium selekcji było wyłonienie dominujących chorób somatycznych i psychicznych, na które oddziaływano dotychczas terapią tańcem. Uzyskując w ten sposób bazę najczęściej powtarzających się chorób, przedstawiono losowo wybrane publikacje, które prezentowały zastosowanie terapii tańcem w leczeniu pacjentów z określonymi zaburzeniami psychofizycznymi. Do analizy włączano prace oryginalne z grupą kontrolną oraz inne formy przeglądowe. Wyniki: Wszystkie badania wykazały pozytywny wpływ terapii tańcem na pacjentów z zaburzeniami psychicznymi i somatycznymi, o czym świadczą pomiary prowadzone w trakcie i po zakończeniu terapii (omówione szczegółowo przy każdym badaniu). Wnioski: Z danych wynika, że terapia tańcem jest uzupełnieniem tradycyjnych form leczenia w przypadku zaburzeń psychicznych i somatycznych. Brak jest jednak wystarczającej liczby badań klinicznych oraz raportów umożliwiających jednoznaczną i rzetelną ocenę efektywności terapii tańcem.

EN

Introduction: The aim of the study is the evaluation of the effectiveness of dance therapy in patients with mental and somatic disorders, based on a review of current research, and indication of the importance of dance therapy in the treatment of psychophysical disorders, and the presentation of scientific and historical basis of this method and also of therapeutic techniques which are used. Method: The review of literature included 13 selected clinical studies on the effects of dance and movement therapy in patients with mental disorders such as depression (4), autism spectrum disorders (1) and somatic disorders (4): obesity (2) hearing impairment (1) and dementia (1), conducted in the years 2002-2015 around the whole world. Search strategy: Medline and PsycArticles databases were searched and presented research was extracted from the titles, abstracts and full texts of the publications. The primary selection criterion was the finding of dominant mental and somatic disorders, which were treated using dance therapy. As a result, a list of the most common diseases was created, and randomly selected publications on the use of dance therapy in the treatment of patients with psychophysical disorders were presented. The study was based on titles and abstracts, and then on full texts, original papers with control groups as well as other forms of research. Results: All studies have shown the positive effect of dance therapy on patients with mental and somatic disorders, as evidenced by measurements taken during and after treatment (this is discussed in detail regarding each study). Conclusion: From the presented research results, we may conclude that dance therapy is adjuvant to traditional forms of treatment in the case of mental and somatic disorders. However, there are not enough clinical trials and reports to provide clear and reliable assessment of the effectiveness of dance therapy.

6

Zaburzenia psychiczne związane z antykoncepcją hormonalną

75%

Śmiech A., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2006

|

vol. 6

|

issue 3

110-117

EN

The article is aimed at presentation of the current knowledge on adverse effects related to the mental status, which can occur while hormonal contraceptives are used. In the light of casuistic studies, hormonal contraceptives may induce depressive, sexual, and sporadically – anxiety disorders. However, the results of sparse contemporary studies are still ambiguous. Some articles indicate that depression episodes and decreased libido are more prevalent among contraception users than in general population, which is one of the important reasons for giving this method up. Some studies did not show any differences from the results of control groups, or in mood changes between the status before the method was included and while it was used. A higher risk of the depression syndrome during contraception refers to the women with depression revealed in anamnesis, with current single depression symptoms, or those who in their families have women suffering from depression due to contraceptives. According to the data from a comprehensive epidemiological study, the suicidal risk rate in women, who have ever used hormonal contraceptives reaches 1.5. Hormonal contraception was considered to possibly increase the borderline personality traits. The basis of reported complications has not been known as yet, therefore hypothetically it can be conditioned both endocrinologically and psychologically. However, a vast majority of women using hormonal contraception do not feel any changes in mood or libido, whereas a certain group may even benefit from it, owing to alleviated symptoms of premenstrual tension and premenstrual deterioration of psychotic disorders.

PL

Celem pracy jest przedstawienie aktualnej wiedzy na temat działań niepożądanych dotyczących stanu psychicznego, jakie mogą wystąpić podczas stosowania hormonalnych preparatów antykoncepcyjnych. W świetle prac kazuistycznych hormonalne środki antykoncepcyjne mogą powodować zaburzenia depresyjne, seksualne, a sporadycznie również lękowe. Jednak wyniki nielicznych, współczesnych badań pozostają niejednoznaczne. W niektórych pracach wykazano, że epizody depresyjne i obniżenie popędu płciowego w czasie stosowania antykoncepcji występują częściej niż w populacji ogólnej kobiet i należą do ważniejszych przyczyn rezygnacji z metody. W części prac nie stwierdzono różnic w porównaniu z wynikami grup kontrolnych bądź zmian nastroju między stanem sprzed włączenia metody i podczas jej stosowania. Wyższym ryzykiem wystąpienia zespołu depresyjnego podczas stosowania antykoncepcji cechują się kobiety z depresją w wywiadzie, z aktualnymi pojedynczymi objawami depresyjnymi, posiadające w rodzinie osoby, które chorowały na depresję po środkach antykoncepcyjnych. Według danych z szerokiego badania epidemiologicznego wskaźnik ryzyka samobójstwa u kobiet kiedykolwiek przyjmujących antykoncepcję hormonalną wynosi 1,5. Stwierdzono, że pod wpływem antykoncepcji hormonalnej mogą ulegać nasileniu cechy osobowości borderline. Podłoże raportowanych powikłań dotychczas pozostaje niezbadane, hipotetycznie może być ono uwarunkowane endokrynologicznie i psychologicznie. Jednak zdecydowana większość kobiet stosujących antykoncepcję hormonalną nie odczuwa zmian nastroju i libido, zaś pewna grupa może nawet odnosić korzyści w postaci złagodzenia objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego oraz przedmiesiączkowych zaostrzeń zaburzeń psychotycznych.

7

Psychiatric disturbances after head-brain injury - selected problems of rehabilitation and disability benefit rulings

75%

Zyss T.

Medical Rehabilitation

|

2009

|

vol. 13(2)

32-39

EN

Head-brain injuries are a complicated and multidimensional problem, which include acute and chronic therapy as well as varied aspects of rehabilitation. Patient treatment after head-brain injury requires co-operation between physicians of various specialties, as well as psychologists and physiotherapists. A patient’s treatment outcome depends on many factors, with some enhancing and others impeding the rehabilitation process. A knowledge of these factors helps one to optimize the whole therapy process as well as to prevent its unfavorable course. The paper describes several neuro-psychiatric aspects of head injuries – connected particularly with diagnostics as well as disability benefit rulings. Every patient to undergo rehabilitation requires diagnostic verification – particularly a ‘difficult’ patient with complex dysfunctions including neurogenic ones. The revision requires sometimes even the fact of the occurrence of a head-brain injury or its primary intensity. The absence of a head injury or mild concussion in principle cannot result in future in a severe psychoorganic brain syndrome. The diagnostic incoherencies relating to the results of additional investigations (psychological tests, MRI and CT of the brain) in outcome states and their influence on disability benefit rulings were discussed. The size of the structural changes of nerve brain tissue at times does not correspond with the intensity of clinical symptoms. For example, the valuation of possible intellectual deficits seems to be more important than a confirming of the organic substrate. The value of patient motivation that influences positively the processes of rehabilitation and healing, or that at times determines merely those activities for the obtainment of disability benefits, for example, were emphasised.

8

Reaktywność układu odpornościowego w niektórych zaburzeniach psychicznych

75%

Kozłowska E., Żelechowska P., Sobów T., Brzezińska-Błaszczyk E.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 4

182-188

EN

Without any doubt, one of the most important roles of the immune system is protection against various pathogens, including bacteria, viruses, fungi and parasites. Currently, it is well known that any changes in its activity lead to an increase in the frequency of infectious diseases. There are some data available, suggesting that in patients with psychiatric disorders, such as depressive disorder, schizophrenia or bipolar disorder, immune system reactivity is modified. In this review, the activity of some innate immunity elements, such as the number and the cytotoxic activity of NK cells, the activity of the complement system, the number of neutrophils, the activity of monocytes/macrophages, the concentration of reactive oxygen species and reactive nitric species, the concentration of acute phase proteins (e.g. C-reactive proteins, mannose-binding lectin) in patients with mental disorders is presented. Also, cytokine and chemokine concentrations (IL-1β, IL-4, IL-6, IL-8, IL-10, IP-10, MCP-1, TNF, IFN-γ) in patients with psychiatric disorders are discussed. Finally, the alterations in adaptive immunity response, including B cell and T cell subpopulation number, and immunoglobulin levels (IgG, IgM, IgA, IgE) are demonstrated. It should be stressed, however, that data concerning the immune system reactivity in patients with different mental disorders are still scarce and ambiguous. Further studies are needed, therefore, to fully explain the relationship between psychiatric disorders and immune system functioning.

PL

Jednym z najważniejszych zadań układu odpornościowego jest bez wątpienia obrona organizmu przed patogenami, w tym bakteriami, wirusami, grzybami i pasożytami. Jakiekolwiek zmiany aktywności tego układu prowadzą do zwiększenia zapadalności na choroby infekcyjne. Pojawiają się doniesienia, zgodnie z którymi u pacjentów cierpiących na choroby psychiczne, np. depresję, schizofrenię czy chorobę dwubiegunową, reaktywność układu odpornościowego jest zmieniona. W pracy przedstawiono informacje dotyczące wybranych elementów odporności nabytej – liczebności i cytotoksyczności komórek NK, aktywności układu dopełniacza, liczebności neutrofilów, aktywności monocytów/makrofagów, stężenia reaktywnych form tlenu, reaktywnych form azotu i białek ostrej fazy (białka C-reaktywnego, lektyny wiążącej mannozę) – u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Ponadto zaprezentowano dane na temat stężenia cytokin i chemokin (IL-1β, IL-4, IL-6, IL-8, IL-10, IP-10, MCP-1, TNF, IFN-γ) u tych chorych. Omówiono także zmiany w odpowiedzi nabytej układu odpornościowego, w tym liczebność subpopulacji limfocytów B i limfocytów T oraz poziom immunoglobulin (IgG, IgM, IgA, IgE). Jako że dane z tego zakresu są bardzo nieliczne i niejednoznaczne, należy prowadzić dalsze badania dotyczące zależności między reaktywnością układu odpornościowego a zaburzeniami psychicznymi.

9

Zaburzenia emocjonalne i behawioralne w wyniku uszkodzenia płatów czołowych mózgu

75%

Sabiniewicz M., Obrembska B., Głąbiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2016

|

vol. 16

|

issue 2

99-103

EN

Changes in human behaviour resulting from the brain injury are of great interest to neurology and neuropsychology. The frontal area of the brain is interesting in terms of neuropsychological assessment, as it is responsible for a proper function of multiple cognitive processes. The analysis of the frontal lobe dysfunction expands to other areas: emotional and behavioural. Oftentimes, it is important to take into account remarks made by the patient’s family as they immediately notice dramatic changes in his or her personality and behaviour. The diagnostic process is complex and includes all areas of o the patient’s activities. In the course of analysis of disorders resulting from an injury of the brain’s frontal region stages can be distinguished – these stages relate to the assessment of: the level of psychomotor activity and motivational sphere, cognitive functioning, changes in personality and emotional area. In addition, knowing the exact location of damage in the frontal lobe provides the basis for the diagnosis of specific frontal lobe syndrome. Data on the lateralization of damage facilitate the identification cognitive deficits. Prefrontal area – the youngest, in terms of phylogenetics, area of the frontal part of cerebral cortex – is particularly associated with emotional disorders. It is responsible for the control of the most complex acts of human behaviour. This paper discusses cognitive and emotional deficits as well as personality changes of the reported patient. Authors focus on the role of the frontal lobe in the control of executive functions. Moreover, they highlighted the role of the frontal region in the development of many mental disorders. Structural neuroimaging studies provide a number of data that show the relationship between changes in the activation of the frontal area and the development of emotional disorders.

PL

Zmiany w zachowaniu człowieka wynikające z uszkodzeń mózgu stanowią istotny przedmiot zainteresowania neurologii i neuropsychologii. Obszar czołowy jest interesujący pod względem oceny neuropsychologicznej, ponieważ odpowiada za poprawne funkcjonowanie wielu procesów poznawczych. Analiza dysfunkcji czołowych rozszerza się również na inne sfery: emocjonalną i behawioralną. Niejednokrotnie istotne jest uwzględnienie uwag rodziny chorego, dostrzegającej diametralne zmiany w jego osobowości i zachowaniu; złożony proces diagnostyczny obejmuje zatem wszystkie sfery funkcjonowania jednostki. W przebiegu analizy zaburzeń po uszkodzeniu obszaru czołowego można wyróżnić etapy, które dotyczą oceny poziomu aktywności psychoruchowej i sfery motywacyjnej, oceny funkcjonowania poznawczego, wreszcie oceny zmian w osobowości i obszarze emocjonalnym. Ponadto wiedza o dokładnej lokalizacji uszkodzenia w płacie czołowym daje podstawy do diagnostyki konkretnego zespołu czołowego. Dane na temat lateralizacji uszkodzenia ułatwiają określenie deficytów poznawczych. Szczególnie związany z zaburzeniami emocjonalnymi jest rejon przedczołowy – najmłodszy filogenetycznie obszar przedniej części kory mózgowej. Odpowiada on za kontrolę najbardziej złożonych ludzkich zachowań. W niniejszej pracy omówione zostały deficyty kognitywne i emocjonalne oraz zmiany w obrębie osobowości badanego. Skupiono się na roli płata czołowego w kontroli funkcji wykonawczych, a dodatkowo zwrócono uwagę na rolę obszaru czołowego w rozwoju chorób psychicznych. Strukturalne badania neuroobrazowe dostarczają wielu danych, które ukazują powiązania między zmianami w aktywacji obszaru czołowego a rozwojem zaburzeń emocjonalnych.

10

Zaburzenia psychiczne w toczniu rumieniowatym układowym

63%

Bogaczewicz A., Sobów T., Bogaczewicz J., Ząbek J., Bieńkowski P., Kowalski J., Robak E., Sysa-Jędrzejowska A., Woźniacka A.

Aktualności Neurologiczne

|

2013

|

vol. 13

|

issue 3

168-178

EN

The systemic lupus erythematosus (SLE) is a connective tissue disorder, being developed on the basis of the autoallergy. Clinical symptoms of SLE are connected not only with the occurrence of cutaneous exanthemata, but can also manifest itself with the row of symptoms on the part of internal organs, with haematologic distempers and symptoms about the neuropsychiatric character. The pathogenesis of neuropsychiatric systemic lupus erythematosus (NPSLE) is complicated and one tries to become clear her with the production of autoantibodies and with the postponement himself antigen–antibody complexes, what a succession is the cytotoxic damage of neurons, an irregular expression of inflammatory mediators and an influx of inflammatory cells, vascular distempers and an inclination to thrombuses. The entire frequency of the occurrence NPSLE is estimated on 56.3% patients with SLE. Most often mental disorders in patients with lupus erythematosus are mood disorder, anxiety disorder, cognitive disorders and consciousness clouding. An essential aspect there are also drug-induced mental trouble. In the therapeutic approach in the therapy of NPSLE about the slight activity of the disease and/or the slight degree of organ changes complies glucocorticoids in low doses and depending on needs medicines counterphobic, antidepressant, sometimes the valproic acid, the carbamazepine, the lamotrigine and anti-psychotic preparations. In the antithrombotic prophylaxis at ill from the risk population the acetylsalicylic acid complies.

PL

Toczeń rumieniowaty układowy (systemic lupus erythematosus, SLE) jest chorobą tkanki łącznej, rozwijającą się na podłożu autoimmunizacji. Objawy kliniczne SLE są związane z występowaniem nie tylko wykwitów skórnych, ale również dolegliwości ze strony narządów wewnętrznych, a także zaburzeń hematologicznych oraz o charakterze neuropsychiatrycznym. Patogeneza NPSLE (neuropsychiatric systemic lupus erythematosus) jest złożona, próbuje się ją wyjaśniać wytwarzaniem autoprzeciwciał oraz odkładaniem się kompleksów immunologicznych, czego następstwem jest cytotoksyczne uszkodzenie neuronów, jak również nieprawidłową ekspresją mediatorów zapalnych i napływem komórek zapalnych, zaburzeniami naczyniowymi i skłonnością do zakrzepów. Całkowita częstość występowania NPSLE jest szacowana na 56,3% pacjentów z SLE. Najczęściej występującymi zaburzeniami psychicznymi u chorych na toczeń rumieniowaty są zaburzenia nastroju, lękowe, poznawcze oraz świadomości. Istotnym aspektem są także polekowe zaburzenia psychiczne. W podejściu terapeutycznym wobec pacjentów z NPSLE o nieznacznej aktywności choroby i/lub nieznacznym stopniu zmian narządowych stosuje się glikokortykosteroidy w niskich dawkach oraz – w zależności od potrzeb – leki przeciwlękowe, przeciwdepresyjne, niekiedy kwas walproinowy, karbamazepinę, lamotryginę i preparaty przeciwpsychotyczne. W profilaktyce przeciwzakrzepowej u chorych z grupy ryzyka stosuje się kwas acetylosalicylowy.

11

Formy autoagresji i jej funkcje u adolescentów z rozpoznaniem zaburzeń psychicznych

63%

Sumiła A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2006

|

vol. 6

|

issue 2

58-65

EN

Aggressive and autoaggressive behaviours are often observed in the clinical work with adolescents. During adolescence the role of the supporting system (family) is decreased, whereas mental and biological changes may increase the stress vulnerability. The increasing emotional tension and inability to cope with problems typical of adolescence period make young people search for various methods of changing their situation. One of them may be autoaggressive behaviours. These fulfill special functions in adolescents’ lives. In literature we can find some data on the correlation between adolescents’ home situation (violence, low socioeconomic level, parents’ mental diseases, divorce, cultural impact) and autoaggressive behaviours. Aggressive behaviours were analysed in the clinical group (31 patients) and control group. The patients were hospitalised on the Adolescents Ward, Clinic of Developmental Psychiatry, Psychotic and Advanced Age Disorders, Medical University of Gdañsk, with the clinical diagnosis of eating disorders, depressive and anxiety disorders, behavioural and emotional disorders and paranoidal schizophrenia. Applied in the study were the Aggression Syndrome Psychological Inventory (ASPI) and the Buss-Durkee Hostility Inventory. The level of autoaggression differed significantly in the two groups. The S index (emotional and physical autoaggression) was significantly higher in the patients’ group. The obtained data confirmed the results from relevant literature, according to which autoaggressive behaviours constitute a strong regulatory mechanism in adolescents’ lives and may constitute one of psychopathological symptoms among psychiatrically hospitalised patients.

PL

W pracy klinicznej z adolescentami często spotyka się zachowania agresywne i autoagresywne. W okresie dojrzewania zaznacza się mniejsza rola systemu wspierającego (rodzina), a zachodzące zmiany psychiczne i biologiczne mogą zwiększać podatność na stres. Narastające napięcie emocjonalne oraz niemożność radzenia sobie z problemami okresu dorastania powodują, że młody człowiek poszukuje różnych sposobów zmiany swojej sytuacji. Jednym z nich mogą być zachowania autoagresywne. Pełnią one szczególne funkcje w życiu dojrzewającego człowieka. W literaturze znajdujemy dane o związku pomiędzy sytuacją domową młodzieży (przemoc, niski poziom socjoekonomiczny, choroby psychiczne rodziców, rozwód, wpływy kulturowe) a zachowaniami autoagresywnymi. Przeanalizowano zachowania agresywne w grupie klinicznej (31 pacjentów) oraz kontrolnej. Pacjenci byli hospitalizowani na Pododdziale Młodzieżowym Kliniki Psychiatrii Rozwojowej, Zaburzeń Psychotycznych i Wieku Podeszłego AMG z rozpoznaniem klinicznym: zaburzenia odżywiania, zaburzenia depresyjno-lękowe, zaburzenia zachowania i emocji, schizofrenia paranoidalna. W badaniu wykorzystano Inwentarz Psychologiczny Syndromu Agresji (IPSA) oraz kwestionariusz „Nastroje i humory” (A. Buss i A. Durkee). Wynikiem różniącym się znacząco w obu grupach był poziom samoagresji. Wskaźnik S (samoagresja emocjonalna oraz fizyczna) był znacząco wyższy w grupie pacjentów. Uzyskane dane potwierdziły doniesienia z literatury przedmiotu, że zachowania autoagresywne stanowią silny mechanizm regulacji w życiu adolescenta i mogą stanowić jeden z objawów psychopatologicznych wśród pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie.

12

Ocena sprawności fizycznej oraz budowy somatycznej kobiet w wieku podeszłym z zaburzeniami psychicznymi na tle pełnosprawnych intelektualnie i psychicznie

63%

Gąsior P.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2018

|

vol. 34(2)

89-97

EN

Background. As a consequence of population aging, an increase in mental disorders in the elderly is observed. The age related decrease in physical fitness results in the lack of independence in many elderly people. What is interesting is that there is a relationship between mental disorders of the elderly and the level of their physical fitness. The aim of the study was to compare the results of motor fitness and somatotypes of elderly persons with and without mental disorders. Material and methods. The research was conducted in a sample of 60 women. The research group (n = 30) included women with mental disorders while the control group comprised women (n = 30) without any history of mental illness. Fullerton Fitness Test was used to assess physical fitness and a certified bioimpedance weighing scale was used to assess the participants’ somatotypes. In the assessment of intergroup differences, the nonparametric Mann-Whitney U-test was used to assess the significance of differences between two independent groups. Results. In the studied groups, statistically insignificant differences in somatic structure were observed. All examined women obtained an elevated BMI (about 27) and had an increased percentage of body fat exceeding 36% BF. The motor efficiency of the examined women in the tests for the strength of upper limbs (WR = 0.12) and lower limbs (WR = 0.19) was at a similar level. Statistically significant differences in favor of non-disabled women were obtained in the assessment of upper flexibility (WR = 1.36) and lower body (WR = 1.02) and coordination and balance (WR = 7.40). Conclusions. There were no statistically significant differences between the women with mental disorders and the non-disabled women, taking into account the level and degree of differentiation of the majority of traits examined and somatic building indices. In the assessment of motor fitness, women with disabilities were characterized by lower levels of flexibility and coordination.

PL

Wstęp. W konsekwencji starzenia się społeczeństw obserwuje się wzrost zaburzeń psychicznych u osób starszych. Spadek sprawności fizycznej powoduje brak samodzielności seniorów. Interesującym jest fakt zależności pomiędzy zaburzeniami psychicznymi wieku podeszłego a poziomem sprawności fizycznej. Celem pracy była ocena sprawności motorycznej oraz budowy somatycznej osób starszych z zaburzeniami psychicznymi na tle pełnosprawnych intelektualnie i psychicznie. Materiał i metody. Badania własne przeprowadzono w 2016 roku na grupie 60 kobiet. Grupę badaną (n=30) stanowiły kobiety z zaburzeniami psychicznymi, a grupę porównawczą (n=30) kobiety pełnosprawne intelektualnie i psychicznie. Do oceny sprawności fizycznej wykorzystano Fullerton Fitness Test, a do oceny budowy somatycznej posłużono się certyfikowaną wagą bioimpedancyjną. W ocenie różnic międzygrupowych zastosowano wskaźnik unormowanych różnic (WR) do oceny istotności różnic pomiędzy dwoma niezależnymi grupami – test U-Manna Whitney’a. Wyniki. W badanych grupach zaobserwowano nieistotne różnice w budowie somatycznej. Wszystkie badane kobiety uzyskały podniesioną wartość wskaźnika BMI (ok.27) oraz odznaczały się podwyższoną procentową zawartością tkanki tłuszczowej przekraczającą 36% BF. Sprawność motoryczna badanych kobiet w próbach dla siły kończyn górnych (WR=0,12) oraz kończyn dolnych (WR= 0,19) kształtowała się na podobnym poziomie. Statystycznie znamienne różnice na korzyść kobiet pełnosprawnych uzyskano w ocenie gibkości górnej (WR=1,36) i dolnej części ciała (WR=1,02) oraz koordynacji i równowagi (WR=7,40). Wnioski. Kobiety z zaburzeniami psychicznymi nie różniły się istotnie statystycznie od kobiet pełnosprawnych uwzględniając poziom i stopnień zróżnicowania większości badanych cech i wskaźników budowy somatycznej. W ocenie sprawności motorycznej kobiety z zaburzeniami odznaczały się niższym poziomem gibkości i koordynacji.

13

Nasilenie agresji i poczucie kontroli u samouszkadzającej się młodzieży leczonej psychiatrycznie

63%

Gmitrowicz A., Warzocha D., Kropiwnicki P.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 4

214-223

EN

Acts of autoaggression are a more and more frequent reason for psychiatric hospitalisation of adolescents. Within the last years the number of patients committing acts of deliberate self‑harm without suicidal intensions almost doubled. Deliberate self‑harm (DSH) is defined as an act of direct destructiveness, in which a person wants to commit self‑harm immediately, without an intention of killing her/himself. In this paper we present the results of the study on the level and direction of aggression and the sense of control among inpatients (N=187) of the Department of Adolescent Psychiatry, Central University Hospital in Łódź. The studied group consisted of patients with deliberate self‑harm (DSH group, N=88), whereas the control group comprised the patients without such behaviours (non‑DSH group, N=99). For the studywe recruited patients who were admitted to the hospital due to various mental disorders – 58 boys, mean age 16.81, SD=1.25, and 129 girls, mean age 16.5, SD=1.38. The mean age of all patients was 16.59 (SD=1.35). Patients with mental retardation were excluded from the study, due to expected difficulties with understanding the questions. We used the IPSA (Inventory of Psychological Syndrome of Aggression) and “Delta” (test invented by Drwal, designed for evaluation of the sense of control). In the DSH group we found a significantly higher level of aggression, directed both inwards and outwards, a greater tendency of retaliatory behaviours and by far lower sense of internal control of one’s behaviours, as compared to the non‑DSH group. Therapeutic programs for patients with DSH should aim at the reduction of aggression and the development of internal control over one’s behaviours.

PL

Zachowania autoagresywne coraz częściej stają się przyczyną hospitalizacji młodzieży na oddziałach psychiatrycznych. W ostatnich latach odnotowano prawie dwukrotny wzrost liczby pacjentów dokonujących zamierzonych samouszkodzeń bez intencji samobójczych. Zamierzone samouszkodzenia (ZSU) są definiowane jako akty bezpośredniej autodestruktywności, w których jednostka zmierza do wyrządzenia sobie natychmiastowej szkody, bez zamiaru samobójczego. W pracy przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego wśród młodzieży (N=187) hospitalizowanej na Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego UM w Łodzi, którego celem było porównanie nasilenia agresji, jej ukierunkowania oraz umiejscowienia kontroli w 2 wyodrębnionych grupach pacjentów – dokonujących ZSU (N=88) i bez tych zachowań (N=99). Do badania byli rekrutowani pacjenci kolejno przyjmowani na oddział z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Wśród badanych było 58 chłopców (średnia wieku: 16,81 roku; SD=1,25) i 129 dziewcząt (średnia wieku: 16,5 roku; SD=1,38). Średnia wieku wszystkich pacjentów wynosiła 16,59 roku (SD=1,35). Z badań wykluczono pacjentów z rozpoznaniem upośledzenia umysłowego, ze względu na ich trudności w zrozumieniu pytań zawartych w narzędziach badawczych. Do badania wykorzystano kwestionariusze IPSA (Inwentarz Psychologicznego Syndromu Agresji) i „Delta” (Test Drwala do pomiaru nasilenia poczucia kontroli). W grupie pacjentów dokonujących ZSU stwierdzono istotnie wyższy poziom agresji, skierowanej zarówno na siebie, jak i na zewnątrz, wyższą skłonność do zachowań odwetowych i znacznie mniejsze poczucie wewnętrznej kontroli własnych zachowań niż w grupie bez tych zachowań. Program terapii dla pacjentów z ZSU powinien być nakierowany na redukcję poziomu agresji i rozwój kompetencji pod postacią kontroli wewnętrznej swoich zachowań.

14

Zaburzenia psychiczne u dzieci adoptowanych

63%

Skiepko M., Brągoszewska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2009

|

vol. 9

|

issue 3

207-213

EN

Adoption process is viewed as integral and very important part in today’s social fabric. In recent years number of adoptions in Poland is in decline. However, there are still many families, deciding to take the challenge of this very demanding, although rewarding task, where welfare of a child is a principle goal. Child raising by an adoptive family is considerably more complex, than by biological parents, and requires additional effort to overcome emotional difficulties, sometimes on both sides. Main purpose of our work is providing exposure to the mental disorders in adopted children. Current literature on the subject depicts many of the aspects of this problem as multiple categories in ICD-10. Early or late symptoms of orphan’s syndrome can take a form of physical, mental and emotional development deficiency, and also depression, behaviour and personality disorders. Children born with FAS have long-term effects tend to intensify as children move into adulthood. Adolescent from adopted families exhibit susceptibility to affective disorders and inclination to substance dependence (SUD), in greater frequency they attempt to commit suicide. Eating disorders can be attributed to the exposure to various forms of violence. It needs to be emphasized that many cases of children requiring psychiatric care, including hospitalisation, come from adopted families.

PL

Adopcja jest ważnym społecznie procesem. W ostatnich latach częstość adopcji w Polsce spada, nadal jednak znajdują się osoby gotowe podjąć to trudne, ale i zaszczytne wyzwanie. Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Wychowanie dziecka w rodzinie adopcyjnej jest trudniejsze niż w biologicznej, często wymaga od rodziców zwiększonego wysiłku i umiejętności radzenia sobie z występującymi zaburzeniami oraz własnymi problemami. Celem naszej pracy było przybliżenie tematyki zaburzeń psychicznych u dzieci adoptowanych. Dostępne piśmiennictwo przedstawia to zagadnienie jako problematykę obejmującą wiele kategorii z 10. rewizji ICD. Często obserwuje się wczesne i późne skutki „choroby sierocej” pod postacią opóźnienia fizycznego, psychicznego i emocjonalnego, a także depresji, zaburzeń zachowania oraz nieprawidłowo kształtującej się osobowości. Dzieci z chorobą alkoholową matki w wywiadzie są obciążone płodowym zespołem alkoholowym i jego późniejszymi powikłaniami. Z kolei adolescenci z rodzin adopcyjnych prezentują zwiększoną zapadalność na zaburzenia afektywne oraz skłonność do uzależnień od substancji psychoaktywnych. Wykazano także większą liczbę podejmowanych prób „S”, a częstsze występowanie zaburzeń odżywiania powiązano z wcześniejszym doświadczaniem różnego rodzaju przemocy. Należy podkreślić, że dzieci adoptowane w porównaniu z dziećmi z rodzin biologicznych stanowią większy odsetek populacji pacjentów zgłaszających się na konsultacje i hospitalizacje psychiatryczne, warto więc zwrócić szczególną uwagę na dotyczące ich zaburzenia.

15

Chronic psychiatric disorders due to traumatic brain injury (TBI) potentially compromising the process of rehabilitation

63%

Hese R. T., Opara J. A.

Medical Rehabilitation

|

2008

|

vol. 12(3)

36-40

EN

Increasing numbers of persons with traumatic brain injury (TBI) are being observed in highly motorized countries becau-se of the fact that (road) accidents constitute the most frequent cause of such events. For example, car accidents are the main cause of death in persons up to 44 years of age. Thanks to the progress in medical care, the chances of survival after traumatic brain injury have in-creased, which, however, is associated with an increasing number of patients with chronic neuro-psychiatric disturbances requiring tre-atment and rehabilitation. The majority of these patients suffer from post-traumatic emotional disturbances or personality changes. Among the emotional disturbances, depressive and anxiety syndromes as well as post-traumatic stress disorder (PTSD) are most fre-quent. A smaller number of patients demonstrate cognitive function disturbances. The incidence of chronic psychotic syndromes re-sulting from traumatic brain injury is much lower. It was demonstrated that TBI significantly increases the risk of occurrence of other mental disturbances, not directly related to TBI. Alcohol abuse and dependence is most frequent among these disturbances. This cre-ates a difficult challenge for psychiatric health care. Chronic post-TBI psychiatric disorders can significantly compromise the process of rehabilitation. Therefore, it is important to establish the diagnosis of neuro-psychiatric manifestations resulting from TBI in order to implement appropriate psychological and psycho-pharmacological therapy facilitating rehabilitation and reducing post-traumatic deficits in TBI patients. In this review, the most frequent psychiatric disturbances occurring in post-TBI patients, potentially compromi-sing the process of comprehensive rehabilitation, are described.

16

Profil zaburzeń psychicznych na podstawie psychiatrii konsultacyjnej u pacjentów hospitalizowanych w wielospecjalistycznym dziecięcym szpitalu klinicznym

63%

Kądziela-Olech H.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 2

197-204

EN

Consultation psychiatry plays an important role in developmental medicine. The concept of consultation psychiatry in general medicine includes diagnosis, support and assistance in solving psychiatric, psychological or psychosocial problems of the patient. Child psychopathology, which results from the interaction of biological and psychosocial factors, may be manifested by categorical psychiatric disorders, which may coexist with somatic diseases, and may also be a secondary reaction in response to other illnesses. The disorganisation of behaviour in patients at the developmental period may also result from the response to the disease or hospitalisation. On the other hand, mental disorders can significantly hamper the treatment of somatic diseases. The objective of this study was to determine the spectrum of psychopathology and to analyse the reasons for psychiatric consultation on the multidisciplinary wards of the University Children’s Teaching Hospital. During 9 years, 741 psychiatric consultations were carried out. The results obtained indicate that anxiety, stress-related and somatoform disorders were the most common category of mental disorders (30.5%) observed in consulted girls (30.0%) and boys (31.5%). Emotional and conduct disorders were found in 22.8% of the consulted children. There was a significant difference (p = 0.02) between boys (31%) and girls (18.3%). Eating disorders were identified in 17% of the examined group. This category, which includes anorexia nervosa, atypical anorexia and bulimia, was significantly more frequently (p < 0.001) observed in girls (23.9%) than boys (3.6%). A refusal to eat (24.4%) was, next to deliberate intake of pharmacological agents (21.7%), the most common reason for psychiatric consultations in the examined group.

PL

Psychiatria konsultacyjna zajmuje ważne miejsce w medycynie wieku rozwojowego. Pojęcie psychiatrii konsultacyjnej obejmuje problematykę psychiatrii w medycynie ogólnej dotyczącą świadczeń klinicznych, wsparcia i pomocy w rozwiązywaniu psychiatrycznych, psychologicznych czy psychospołecznych trudności pacjenta. Psychopatologia dziecka, wynikająca z oddziaływania czynników biologicznych i psychospołecznych, może przejawiać się kategorialnymi zaburzeniami psychicznymi, które mogą współwystępować ze schorzeniami somatycznymi, jak również być odpowiedzią wtórną na chorobę somatyczną. W sytuacji leczenia szpitalnego dezorganizacja zachowania pacjentów w okresie rozwojowym może wynikać również z reakcji na chorobę czy hospitalizację. Z drugiej strony zaburzenia psychiczne mogą znacząco utrudniać proces leczenia choroby somatycznej. Celem podjętej pracy były ustalenie spektrum psychopatologii oraz analiza przyczyn kierowania na konsultacje psychiatryczne pacjentów hospitalizowanych w Uniwersyteckim Dziecięcym Szpitalu Klinicznym. Badaniami objęto okres 9 lat, podczas których udzielono 741 konsultacji psychiatrycznych. Uzyskane wyniki badań wykazały, że zaburzenia lękowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną, były najczęściej (30,5%) stwierdzaną kategorią zaburzeń wśród konsultowanych dziewcząt (30,0%) i chłopców (31,5%). Dużą grupę pacjentów stanowiły osoby z mieszanymi zaburzeniami zachowania i emocji (22,8%), które istotnie częściej (p = 0,02) były rozpoznawane w populacji badanych chłopców (31,0%). Zaburzenia odżywiania stwierdzono u 17% konsultowanych. Kategoria zaburzeń odżywiania, obejmująca jadłowstręt psychiczny, anoreksję atypową, bulimię, istotnie częściej (p < 0,001) dotyczyła dziewcząt (23,9%) niż chłopców (3,6%). Odmowa jedzenia (24,4%) obok celowego zażycia środków farmakologicznych (21,7%) była najczęstszym powodem kierowania pacjentów na konsultacje psychiatryczne w badanej grupie.

17

Zaburzenia psychiczne w ciąży i poporodowe oraz ich leczenie

63%

Rzewuska M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2009

|

vol. 9

|

issue 1

7-28

EN

Treating women with psychiatric disorders during pregnancy is a challenge for numerous reasons. Balancing the risk and benefits of the treatment is particularly important during pregnancy because both medication and maternal illness may have adverse effects on the fetus. Psychiatrists can prepare management decisions by reviewing the current literature. In the recurring disturbances, and with a risk of a serious relapse, it is often safer to continue the treatment, rather than to withdraw it. The physician and patient should discuss the known teratogenicity data, as well as acknowledge the unknown or non-quantifiable risks. The lowest effective doses should always be used (divided into several portions throughout the day); polytherapy should be avoided; doses should be adjusted to the period of pregnancy; preparations counteracting the toxic effect of the medication should be used (vitamin K, folic acid). In the prepartum period, the dose of the drug should be maximally reduced. The paper reviews the literature on the characteristic features of psychiatric illness during pregnancy and postpartum period and presents updated knowledge on teratogenicity, neonatal and neurobehavioural effects for different psychotropic drugs (SSRI, TCA, other antidepressants, mood stabilizers, neuroleptics, novel antipsychotics, benzodiazepines), and ECT.

PL

Leczenie kobiet ciężarnych z zaburzeniami psychicznymi wymaga uwzględnienia ryzyka związanego z chorobą i jej nieleczeniem oraz wynikającego z działania leków na rozwój i zdrowie dziecka. Decyzja o leczeniu musi uwzględniać aktualne dane z literatury. W zaburzeniach nawracających i z ryzykiem ciężkiego nawrotu często utrzymanie leczenia jest bezpieczniejsze niż odstawienie leku. Lekarz i pacjentka powinni omówić znane dane o ryzyku działania teratogennego leku, jak również inne dane o efekcie zaniechania i prowadzenia leczenia. Zawsze należy stosować najniższe skuteczne dawki, dzielone na kilka porcji w ciągu doby, unikać politerapii, dostosowywać dawki do okresu ciąży, podawać preparaty zapobiegające toksycznemu działaniu leków (witamina K, kwas foliowy). W okresie przed porodem należy maksymalnie zredukować dawkę podawanego leku. W pracy przedstawiono aktualne dane o zaburzeniach psychicznych w ciąży i połogu oraz o działaniu teratogennym i wpływie na kondycję dziecka i jego rozwój różnych leków psychotropowych (TLPD, SSRI i innych leków przeciwdepresyjnych, klasycznych neuroleptyków i nowych leków przeciwpsychotycznych, stabilizatorów nastroju, benzodiazepin) i elektrowstrząsów.

18

Wybrane zaburzenia psychiczne w przebiegu chorób nowotworowych

63%

Sesiuk A., Rzepiela L.

|

EN

Cancer is currently among the most prevalent diseases worldwide. Not only does it affect the somatic health of the patients, but also their emotional, mental, and social wellbeing. Impaired functioning on those levels, in turn, has adverse effect on the effects of treatment of the underlying disease as such. Psychiatric disorders of varying severity are quite common in cancer patients, potentially manifesting at any given stage of disease advancement. They may occur in response to the patient’s changed social situation or to the stress it entails, but may also be triggered by physiological or pathological factors influencing the central nervous system in the course of the disease. The list of the most common mental conditions encountered in cancer patients includes adjustment disorders, depressive syndromes, anxiety, disorders of consciousness, psychoorganic syndrome, psychotic disorders, sleep disturbances, chronic pain and stress, chronic fatigue syndrome, and chemobrain. Chemobrain is a peculiar phenomenon, comprising potential disorders of various kinds impeding short-term memory, psychomotor speed, response time, visual-spatial skills and speech fluency, the ability to perform complex tasks, concentration as well as visual and verbal memory. The disorders most frequently afflict patients who undergo systemic therapy, they are subtle and temporary. Cancer is a disease whose occurrence and course are influenced by the functioning of the immune, endocrine, and central nervous system, with the science that explores the interaction between them known as psychoneuroimmunology. Research has demonstrated the systems to communicate through messengers such as neurotransmitters, hormones, growth factors and cytokines. As cancer has effect on every sphere of the patient’s life, so many patients suffer from psychiatric comorbidities. A holistic approach and joint effort of specialists in various fields of medicine, such as oncology, psychiatry or psychology, are hence crucial for cancer patients.

PL

Choroby nowotworowe należą obecnie do najczęściej występujących schorzeń. Dotyczą nie tylko somatycznej, lecz także emocjonalnej, psychicznej i społecznej sfery funkcjonowania pacjenta. Pogorszenie funkcjonowania we wszystkich tych obszarach niekorzystnie wpływa na proces leczenia choroby podstawowej. W grupie pacjentów onkologicznych dość powszechne są zaburzenia psychiczne, które mogą się pojawić na każdym etapie choroby i mieć różne nasilenie. Bywają wynikiem zmiany sytuacji społecznej z powodu choroby nowotworowej, reakcją na stres z nią związany, jak również skutkiem oddziaływania czynników fizjologicznych lub patologicznych na ośrodkowy układ nerwowy. Do najczęstszych zaburzeń psychicznych w przebiegu choroby nowotworowej należą: zespoły dezadaptacyjne, zespoły depresyjne, zespoły lękowe, zaburzenia świadomości, zaburzenia psychoorganiczne, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia snu, przewlekły ból i stres, zespół przewlekłego zmęczenia, chemobrain (zaburzenia poznawcze po chemioterapii). Chemobrain jest bardzo ciekawym zjawiskiem, na które składają się zaburzenia pamięci operacyjnej, szybkości psychomotorycznej, czasu reakcji, umiejętności wzrokowo-przestrzennych i płynności mowy, problemy z wykonywaniem czynności złożonych, koncentracją oraz pamięcią wzrokową i werbalną. Zaburzenia te najczęściej występują u osób poddawanych leczeniu systemowemu oraz mają charakter łagodny i przemijający. Na przebieg choroby nowotworowej i jej pojawienie się wpływa działanie układu immunologicznego, układu endokrynologicznego, a także ośrodkowego układu nerwowego. Nauką, która zajmuje się wspólnym oddziaływaniem tych układów, jest psychoneuroimmunologia. Badania pokazują, że podczas stresu wymienione układy komunikują się poprzez działanie neurotransmiterów, hormonów, czynników wzrostu czy też cytokin. Choroba nowotworowa rzutuje na każdą sferę życia, stąd wielu pacjentów cierpi na zaburzenia psychiczne. Dlatego tak ważne są holistyczne podejście do chorego i współpraca różnych specjalistów, takich jak onkolog, psychiatra i psycholog.

19

Stan psychiczny i jakość życia matek opiekujących się dziećmi z upośledzeniem umysłowym jako czynniki wpływające na jakość opieki - przegląd piśmiennictwa

63%

Baleja-Stawicka I., Rabe-Jabłońska J.

|

vol. 7

|

issue 3

165-169

EN

The aim of the report is to portray the contemporary knowledge concerning mental health condition and the quality of life of mothers taking care of mentally handicapped children as factors relating to the quality of parental care. People with mental retardation have problems with adaptation to different aspects of life. Therefore a parental care is thought to be strenuous and long-lasting. Parents have to accept the fact that their children will need protection for the whole life and that children’s health condition have never been essentially improved. Medical research show that looking after mentally retarded children have negative influence both on mental health condition and the quality of life of caregivers. Such parents suffer from depression, anxiety disorders, insomnia, a feeling of guilty, loneliness and social isolation more often than parents of healthy children. There are a lot of aspects of maternal care, which seem to be stressful. They are not only factors connected with the level of functioning of a child and the health condition of a parent, but also with difficulty in finding babysitter, financial status, lack of emotional support from a partner or friends, change of future prospects and restrictions of social life. Additionally, it is important to notice that mental health condition has meaningful bearing on the quality of child protection. Researchers believe that mental disorders of mothers such as depression, anxiety, psychosis can be the causes of child neglect. As a consequence, children are affected with delayed speech, behaviour disorders, trunacy, problems with learning and personality disorders in the future. Some investigators believe that even slight symptoms of discouragement concerning mothers could be a cause of their irratibility and poor concentration abilities, which are noticed by a child.

PL

Celem pracy jest przedstawienie aktualnej wiedzy na temat stanu psychicznego i jakości życia matek opiekujących się dzieckiem z upośledzeniem umysłowym, które są czynnikami istotnie wpływającymi na jakość opieki. Osoby upośledzone umysłowo mają deficyty w przystosowaniu się do wielu aspektów życia, dlatego praca związana z opieką nad takim dzieckiem jest żmudna i długotrwała. Rodzice muszą pogodzić się z faktem, że ich dzieci będą potrzebować opieki przez całe życie oraz że ich stan zdrowia nie ulegnie istotnej poprawie. Z wielu badań wynika, że opieka nad dzieckiem upośledzonym ma wpływ na stan psychiczny i jakość życia opiekuna. U rodziców takich dzieci częściej stwierdza się zaburzenia depresyjne, lękowe, zaburzenia snu, poczucie winy, osamotnienia oraz izolacji społecznej. Wiele aspektów opieki jest stresogennych dla matek. Są to nie tylko czynniki związane z poziomem funkcjonowania dziecka czy ze stanem zdrowia samego opiekuna. Badacze potwierdzają, że źródłem stresu są duże trudności w znalezieniu opiekunki dla dziecka upośledzonego, problemy finansowe, brak wsparcia emocjonalnego ze strony partnera i przyjaciół, zmiana planów życiowych, ograniczenie kontaktów towarzyskich. Warto zauważyć, że stan psychiczny matki wpływa znacząco na jakość samej opieki. Badacze uważają, że choroby psychiczne u matki, takie jak zaburzenia depresyjne, lękowe, zaburzenia psychotyczne, są jedną z przyczyn zaniedbywania dzieci oraz występowania u podopiecznych opóźnionej mowy, zaburzeń zachowania, unikania szkoły, problemów z nauką oraz zaburzeń osobowości. Według niektórych nawet niewielkie uczucie zniechęcenia u matki doświadczane w codziennym życiu jest przyczyną zwiększonej drażliwości i zaburzeń koncentracji, które są dostrzegane przez dziecko.

20

Głuchota i niedosłuch u osób hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych

51%

Szymanek A., Zaborowski A., Kłoszewska I.

|

vol. 7

|

issue 4

198-209

EN

Background: According to current estimates, Polish population of totally deaf and deaf-mute persons reaches 45-50 000 and that of partially deaf people – about 800-900 000. Various mental disorders may occur in such a vast group of people. Several reports suggest that impairment of hearing may predispose to the development of mental disorders. One of the signs most frequently described in these patients (even in those, who do not present any other psychotic symptoms) are auditory or musical hallucinations. The aim of this paper was to assess the prevalence of total and partial deafness in patients hospitalized because of mental disorders and to describe their symptoms, with particular emphasis on auditory hallucinations. The present study is a preliminary one. Material and method: Analysis of medical records of patients treated at the J. Babiński Mental Hospital in Łódź, Poland, since 1998 thru 2004. Results: In this timespan, 10 patients with coexisting total (n=6) and partial (n=4) deafness have been treated at the Psychiatric Department of our hospital. Paranoid schizophrenia was diagnosed in 2 patients, depressive epizode in 2 and single cases of the following mental conditions: organic catatonic disorder, organic personality disorder, delusional disorder, behavioral-emotional disorder, adaptation disorder and mental retardation coexisting with alcohol abuse. Results obtained were discussed with a reference to statistical data provided in the literature. Pattern of mental disorders developing in these patients was presented and compared with reports encountered in the literature. Conclusions: The number of patients with coexisting hearing impairment and mental disorders was surprisingly small, precluding any far-reaching conclusions. Nevertheless, it is possible that most of these patients do not receive hospital psychiatric care, or do not receive psychiatric care at all. Further studies are required to confirm this thesis.

PL

Wstęp: Szacuje się, iż w Polsce żyje obecnie 45-50 tys. osób głuchych i głuchoniemych oraz 800-900 tys. osób słabo słyszących. U tych osób występują różnorodne zaburzenia psychiczne. Ponadto istnieją też doniesienia, że głuchota i niedosłuch mogą być czynnikami predysponującymi do wystąpienia pewnych zaburzeń psychicznych. Jednym z najczęściej opisywanych objawów występujących u tych pacjentów (także tych, u których nie stwierdza się żadnych innych zaburzeń psychotycznych) są halucynacje słuchowe, w tym muzyczne. Celem pracy było stwierdzenie częstości występowania głuchoty i niedosłuchu u pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych oraz opisanie ich objawów, ze szczególnym uwzględnieniem omamów słuchowych. Praca ma charakter wstępny. Materiał i metoda: Analizowano historie chorób pacjentów Szpitala im. J. Babińskiego w Łodzi, hospitalizowanych w latach 1998-2004. Wyniki: W rozpatrywanym przedziale czasowym na oddziale psychiatrycznym przebywało 10 pacjentów ze współistniejącym niedosłuchem (6 osób) lub głuchotą (4 osoby). Spośród tych osób schizofrenię paranoidalną rozpoznano w 2 przypadkach, epizod depresyjny - u 2 osób. U pojedynczych osób rozpoznano: organiczne zaburzenia katatoniczne, organiczne zaburzenie osobowości, zaburzenie omamowo-urojeniowe, zaburzenie zachowania i emocji, zaburzenie adaptacyjne i upośledzenie umysłowe z alkoholizmem. Otrzymane wyniki przedyskutowano w odniesieniu do danych statystycznych opisywanych w literaturze. Przedstawiony został również obraz kliniczny występujących u tych pacjentów zaburzeń i porównany z doniesieniami zawartymi w literaturze. Wnioski: Liczba osób ze współistnieniem badanych zaburzeń była zaskakująco mała, co uniemożliwia wyciągnięcie daleko idących wniosków, a pozwala jedynie przypuszczać, że większość tych pacjentów nie jest objęta opieką stacjonarną lub nie jest objęta opieką psychiatryczną w ogóle. Wymaga to jednak potwierdzenia dalszymi badaniami.

Refine search results

Search results

Mental health and the perceived consequences of the SARS-CoV-2

ADHD u osób dorosłych – rozpoznawanie, przyczyny i skutki

Evidence for the similar biochemical background for psychiatric disorders and psychoactive substances addiction

Czynniki kliniczne wpływające na zachowania samobójcze w wybranych zaburzeniach psychicznych

The effect of dance therapy on patients with mental and somatic disorders – a review of research

Zaburzenia psychiczne związane z antykoncepcją hormonalną

Psychiatric disturbances after head-brain injury - selected problems of rehabilitation and disability benefit rulings

Reaktywność układu odpornościowego w niektórych zaburzeniach psychicznych

Zaburzenia emocjonalne i behawioralne w wyniku uszkodzenia płatów czołowych mózgu

Zaburzenia psychiczne w toczniu rumieniowatym układowym

Formy autoagresji i jej funkcje u adolescentów z rozpoznaniem zaburzeń psychicznych

Ocena sprawności fizycznej oraz budowy somatycznej kobiet w wieku podeszłym z zaburzeniami psychicznymi na tle pełnosprawnych intelektualnie i psychicznie

Nasilenie agresji i poczucie kontroli u samouszkadzającej się młodzieży leczonej psychiatrycznie

Zaburzenia psychiczne u dzieci adoptowanych

Chronic psychiatric disorders due to traumatic brain injury (TBI) potentially compromising the process of rehabilitation

Profil zaburzeń psychicznych na podstawie psychiatrii konsultacyjnej u pacjentów hospitalizowanych w wielospecjalistycznym dziecięcym szpitalu klinicznym

Zaburzenia psychiczne w ciąży i poporodowe oraz ich leczenie

Wybrane zaburzenia psychiczne w przebiegu chorób nowotworowych

Stan psychiczny i jakość życia matek opiekujących się dziećmi z upośledzeniem umysłowym jako czynniki wpływające na jakość opieki - przegląd piśmiennictwa

Głuchota i niedosłuch u osób hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych