PSJD - Yadda

1

Jumping Impairs Visual Feedback Control of Body Position

100%

Zemková E., Hamar D.

Human Movement

|

2011

|

vol. 12

|

issue 3

248-253

EN

Purpose. The aim of this study was to evaluate the effects of maximal rebound jumping on sensorimotor tasks that required visual feedback control in positioning the body. Methods. A group of 14 university students (age 23.7 ± 2.6 y, height 178.6 ± 9.2 cm, and weight 70.6 ± 11.4 kg) had to hit a target that randomly appeared on one side of a screen by horizontally shifting their centre of mass (COM) in the appropriate direction prior to (as a baseline) and after six 60-second maximal jump exercises. Each response test consisted of 60 targets. The time, distance, and the velocity of the centre of pressure (COP) trajectory between the stimulus's appearance and its hit, by visually-guiding the COM movement on the screen, were registered by means of a FiTRO Sway Check system using a dynamometric platform. During the sets of jumps, the power of the concentric phase of take off was registered using a FiTRO Jumper recorder. Results. Results found that after each set of jumping (of around 110 jumps per set), mean response time significantly (p ≤ 0.05) increased from an initial value of 1616 ± 506 ms to 1825 ± 562 ms till the 4th set, with no further increase towards the 6th set. Similarly, the mean distance of COP covered during the response time increased significantly (p ≤ 0.05) from a pre-exercise value of 0.449 ± 0.298 m to 0.550 ± 0.295 m after the 4th set which then plateaued towards the 6th set. However, no significant changes in mean COP velocity were detected. Conclusion. Rebound jumping negatively affected the visual feedback control in positioning the body. However, after the proprioceptive functions deteriorated to a certain level, there was no further impairment on sensorimotor parameters.

2

Visual control improves the accuracy of hand positioning in Huntington’s disease

100%

Sitek E. J., Sołtan W., Konkel A., Wieczorek D., Schinwelski M., Robowski P., Sławek J.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

vol. 17

|

issue 2

69-75

EN

Background: The study aimed at demonstrating dependence of visual feedback during hand and finger positioning task performance among Huntington’s disease patients in comparison to patients with Parkinson’s disease and cervical dystonia. Material and methods: Eighty-nine patients participated in the study (23 with Huntington’s disease, 25 with Parkinson’s disease with dyskinesias, 21 with Parkinson’s disease without dyskinesias, and 20 with cervical dystonia), scoring ≥20 points on Mini-Mental State Examination in order to assure comprehension of task instructions. Neurological examination comprised of the motor section from the Unified Huntington’s Disease Rating Scale for Huntington’s disease, the Unified Parkinson’s Disease Rating Scale Part II–IV for Parkinson’s disease and the Toronto Western Spasmodic Torticollis Rating Scale for cervical dystonia. In order to compare hand position accuracy under visually controlled and blindfolded conditions, the patient imitated each of the 10 examiner’s hand postures twice, once under the visual control condition and once with no visual feedback provided. Results: Huntington’s disease patients imitated examiner’s hand positions less accurately under blindfolded condition in comparison to Parkinson’s disease without dyskinesias and cervical dystonia participants. Under visually controlled condition there were no significant inter-group differences. Conclusions: Huntington’s disease patients exhibit higher dependence on visual feedback while performing motor tasks than Parkinson’s disease and cervical dystonia patients. Possible improvement of movement precision in Huntington’s disease with the use of visual cues could be potentially useful in the patients’ rehabilitation.

PL

Wprowadzenie: Badanie miało na celu ukazanie wpływu wzrokowego sprzężenia zwrotnego na poziom wykonania prób ułożenia dłoni oraz palców wśród pacjentów z chorobą Huntingtona w porównaniu z pacjentami z chorobą Parkinsona i dystonią szyjną. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 89 pacjentów (23 z chorobą Huntingtona, 25 z chorobą Parkinsona i dyskinezami, 21 z chorobą Parkinsona bez dyskinez i 20 z dystonią szyjną), z wynikiem ≥20 punktów w MiniMental State Examination, co zapewniało rozumienie instrukcji testowych. Badanie neurologiczne obejmowało podskale ruchowe z Ujednoliconej Skali Oceny Choroby Huntingtona, Ujednoliconej Skali Oceny Choroby Parkinsona – części II–IV oraz Skalę Oceny Dystonii Szyjnej z Toronto. W celu porównania precyzji ułożenia ręki w warunkach pod kontrolą wzrokową oraz bez niej pacjent odtwarzał dwukrotnie 10 pozycji prezentowanych przez badającego – jeden raz w każdym z powyższych warunków. Wyniki: Pacjenci z chorobą Huntingtona wykazali się mniejszą precyzją w próbach naśladowania ułożenia ręki badającego w warunkach bez kontroli wzrokowej w porównaniu z uczestnikami z chorobą Parkinsona bez dyskinez i dystonią szyjną. W przypadku prób z kontrolą wzrokową nie wystąpiły istotne różnice między grupami. Wnioski: Pacjenci z chorobą Huntingtona wykazują większą zależność od wzrokowego sprzężenia zwrotnego przy wykonywaniu zadań ruchowych niż pacjenci z chorobą Parkinsona i dystonią szyjną. Możliwość uzyskania poprawy precyzji ruchów po dostarczeniu wskazówek wzrokowych u pacjentów z chorobą Huntingtona można wykorzystać w rehabilitacji tej grupy chorych.

3

EtCO2-Based Biofeedback Method of Breath Regulation Increases Speech Fluency of Stuttering People

86%

Stankiewicz B., Zieliński K., Darowski M., Michnikowski M.

|

4

Assessment of virtual teacher feedback for the recovery of the upper limb after a stroke. Study protocol for a randomized controlled trial

72%

Kiper P., Zucconi C., Agostini M., Baba A., Dipalma F., Berlingieri C., Longhi C., Tonin P., Turolla A.

Medical Rehabilitation

|

2016

|

vol. 20(3)

13-20

PL

Wprowadzenie: Badania wykazały, że generowana w rzeczywistości wirtualnej wzmocniona informacja zwrotna pozwala na zwiększenie możliwości ponownego uczenia się ruchu zarówno u osób zdrowych, jak i pacjentów po uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego. Celem niniejszego badania jest ocena wpływu wirtualnego nauczyciela, prezentowanego jako wzrokowa informacja zwrotna, na poprawę motoryki kończyny górnej u pacjentów po przebytym udarze mózgu. Metody: Protokół przedstawia badanie randomizowane z pojedynczą ślepą próbą dla oceny początkowej i końcowej. W badaniu zostaną porównane dwa zabiegi oparte na rzeczywistości wirtualnej. Pacjenci będą podzieleni na dwie grupy. W grupie „Teacher” pacjenci będą otrzymywać wzmocnioną informację zwrotną poprzez wizualizację wirtualnego nauczyciela, natomiast w grupie „No-Teacher” pacjenci będą wykonywać te same ćwiczenia bez wizualizacji wirtualnego nauczyciela. Zostaną zastosowane następujące testy kliniczne: test Fugla-Meyera dla kończyny górnej, skala niezależności funkcjonalnej FIM, pomiar zasięgu kończyny górnej (Reaching Performance Scale, RPS) i zmodyfi kowana skala Ashworth. Ponadto badane będą parametry kinematyczne, takie jak: średni czas wykonanego ruchu (w sekundach), średnia liniowa szybkość wykonanego ruchu (cm/s) i odchylenia od prawidłowej trajektorii ruchu (nr). Wszystkie testy zostaną przeprowadzone przed rozpoczęciem badania i po jego zakończeniu. Oba badania będą trwały 4 tygodnie, z jednogodzinnymi sesjami terapeutycznymi (20 sesji ogółem). Dyskusja: Badanie zostało tak zaprojektowane, aby ocenić wpływ wizualnej informacji zwrotnej w formie wzmocnionej na poprawę funkcji kończyny górnej u osób po udarze mózgu. Badanie to pozwoli ustalić, czy zastosowanie wirtualnego nauczyciela w formie wzmocnionego sprzężenia zwrotnego jest skuteczne w rehabilitacji funkcji kończyny górnej w ciągu 4-tygodniowych sesji terapeutycznych. Badanie rejestrowane: Aktualny numer rejestracji badania to NCT02234531 (numer badania zarejestrowany w dniu 29 sierpnia 2014 r. w serwisie ClinicalTrials.gov).

EN

Enhanced feedback provided by virtual reality has been shown to promote motor learning both in healthy subjects and patients with motor impairments following lesions of the central nervous system. The aim of this study is to evaluate the effect of displaying a virtual teacher as visual feedback to promote the recovery of upper limb motor function after a stroke. The protocol reports the design of a single blind randomized controlled trial (RCT), blinded to outcome assessment. Two different treatments based on virtual reality will be compared: in the “Teacher” group, the patients receive treatment with continuous displaying of a virtual teacher, while in the “No-Teacher” group, the same exercises will be proposed without visualization of a virtual teacher. The Fugl-Meyer upper extremity scale will be considered as the primary outcome, while the Functional Independence Measure scale, Reaching Performance Scale and Modified Ashworth Scale will be considered as secondary outcomes. Moreover, kinematic parameters such as mean duration (seconds), mean linear velocity (cm/s) and smoothness (i.e. number of sub-movements) will be registered when performing standardised tasks. All tests will be performed before and after treatments. Both treatments will last four weeks with a daily session lasting one hour, five days a week (20 overall sessions). This study is designed to systematically assess the influence of using enhanced visual feedback for the recovery of upper limb motor function after a stroke. These findings will help to determine whether the use of a virtual teacher as enhanced visual feedback is effective for promoting better recovery of upper limb motor function over four weeks of post-stroke treatment. Current Controlled Trials registration number: NCT02234531 (registered on 29 August 2014, ClinicalTrials. gov) Kiper P., Zucconi C., Agostini M., Baba A., Dipalma F., Berlingieri C., Longhi C., Tonin P., Turolla A. Assessment of virtual teacher feedback for the recovery of the upper limb after a stroke. Study protocol for a randomized controlled trial. Med Rehabil 2016; 20(3): 13-20. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5010

5

Wpływ sauny fińskiej na koordynację sensomotoryczną u zdrowych mężczyzn

72%

Szafraniec R., Podgórska K., Walczak D.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2018

|

vol. 34(2)

109-116

EN

Background. Sauna helps keep the organism in good physical and mental condition. It is a relaxing procedure, which alleviates the symptoms of fatigue, has a beneficial effect on the efficiency of the respiratory and circulatory systems, stimulates the immune system, increases the basal metabolic rate. This treatment, however, is a strong stimulus affecting the whole human organism but its effects on the nervous system and neural control of movement have not been sufficiently studied. The aim of the study was to answer the question whether sauna bathing impairs sensorimotor coordination. Material and methods. The study group consisted of 11 young men, aged 22-26 years. To assess sensorimotor coordination the feedback trial was performed on the force plate AccuSway (AMTI, USA). The following variables were analyzed: COP velocity (cm/s), COP path length (cm), hit time (s), overshoot (cm), reaction time (s). The sensorimotor coordination was evaluated three times: before sauna (T0), 20 minutes after sauna (T1), and 12 hours after sauna bathing (T2). Results. There were no statistically significant differences between the measurements T0, T1 and T2 in any of the analyzed variables. Conclusions. Finnish sauna bathing does not impair sensorimotor coordination in healthy men, both in the early and later time after its application.

PL

Wstęp. Sauna fińska wspomaga utrzymanie organizmu w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej. Ma działanie relaksacyjne, niweluje symptomy zmęczenia, przyspiesza tempo podstawowej przemiany materii oraz wywiera pozytywny wpływ na układ oddechowy, krążenia i immunologiczny. Jest to zatem zabieg o silnym oddziaływaniu ogólnoustrojowym, chociaż jego wpływ na układ nerwowy oraz nerwową kontrolę ruchu nie został dostatecznie zbadany. Celem pracy była odpowiedź na pytanie czy jednorazowy zabieg w saunie fińskiej zaburza koordynację sensomotoryczną. Materiał i metody. Badana grupa składała się z 11 młodych mężczyzn w wieku 22-26 lat. Oceny koordynacji sensomotorycznej dokonano podczas testu feedback z użyciem platformy dynamograficznej AccuSway (AMTI, USA). Analizie poddano następujące zmienne: prędkość COP (cm/s), długość drogi COP (cm), czas trafienia (s), przestrzelenie (cm), czas reakcji (s). Koordynacja sensomotoryczna była oceniana trzykrotnie: przed sauną (T0), 20 minut po saunie (T1), 12 godzin po saunie (T2). Wyniki. Nie stwierdzono żadnych istotnych statystycznie różnic między kolejnymi pomiarami we wszystkich badanych zmiennych. Wnioski. Sauna fińska nie zaburza koordynacji sensomotorycznej u zdrowych mężczyzn, zarówno bezpośrednio po zabiegu, jak i w późniejszym czasie.

Refine search results

Search results

Jumping Impairs Visual Feedback Control of Body Position

Visual control improves the accuracy of hand positioning in Huntington’s disease

EtCO2-Based Biofeedback Method of Breath Regulation Increases Speech Fluency of Stuttering People

Assessment of virtual teacher feedback for the recovery of the upper limb after a stroke. Study protocol for a randomized controlled trial

Wpływ sauny fińskiej na koordynację sensomotoryczną u zdrowych mężczyzn