Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Visit https://bibliotekanauki.pl
Journal
Article title
Authors
Content
Full texts:
Title variants
Intra-abdominal adhesions in ultrasound. Part II: The morphology of changes
Languages of publication
Abstracts
Despite their frequent appearance, intra-abdominal adhesions are rarely the subject of
clinical studies and academic discussions. For many years the operators have been trying
to reduce such unfavourable consequences of interventions in the abdominal structures.
The aim of this article is to present the possibilities of intra-abdominal adhesion diagnostics
by means of ultrasound imaging based on authors’ own experience and information
included in pertinent literature. The anatomy and examination technique of the abdominal
wall were discussed in Part I of the article. In order to evaluate intraperitoneal adhesions,
one should use a convex transducer with the frequency of 3.5–6 MHz. The article
provides numerous examples of US images presenting intra-abdominal adhesions, particularly
those which appeared after surgical procedures. The significance of determining
their localisation and extensiveness prior to a planned surgical treatment is emphasized.
Four types of morphological changes in the ultrasound caused by intra-abdominal adhesions
are distinguished and described: visceroperitoneal adhesions, intraperitoneal adhesions,
adhesive obstructions as well as adhesions between the liver and abdominal wall
with a special form of such changes, i.e. hepatic pseudotumour. Its ultrasound features
are as follows:
1. The lesion is localised below the scar in the abdominal wall after their incision.
2. The lesion is localised in the abdominal part of the liver segments III, IV and V.
3. With the US beam focus precisely set, the lack of fascia – peritoneum complex may
be noticed. An uneven liver outline or its ventral displacement appears.
4. A hepatic adhesion-related pseudotumour usually has indistinct margins, especially
the posterior one, and, gradually, from top to bottom, loses its hypoechogenic nature.
5. In a respiration test, this liver fragment does not present the sliding movement –
a neoplastic tumour rarely shows such an effect. The immobility of the liver is a permanent
symptom of subdiaphragmatic abscess which needs to be included in the
differentiation process.
6. In case of doubts, the suspicious liver area may be examined without the consideration
of the scar in the abdominal wall.
In the differentiation of visceroperitoneal adhesions, firstly, one needs to exclude the
peritoneum infiltration in the course of inflammation and neoplastic spreading, which
may be very difficult in patients who have undergone a surgery. Pseudomyxoma peritonei
constitutes a source of errors much more rarely.
clinical studies and academic discussions. For many years the operators have been trying
to reduce such unfavourable consequences of interventions in the abdominal structures.
The aim of this article is to present the possibilities of intra-abdominal adhesion diagnostics
by means of ultrasound imaging based on authors’ own experience and information
included in pertinent literature. The anatomy and examination technique of the abdominal
wall were discussed in Part I of the article. In order to evaluate intraperitoneal adhesions,
one should use a convex transducer with the frequency of 3.5–6 MHz. The article
provides numerous examples of US images presenting intra-abdominal adhesions, particularly
those which appeared after surgical procedures. The significance of determining
their localisation and extensiveness prior to a planned surgical treatment is emphasized.
Four types of morphological changes in the ultrasound caused by intra-abdominal adhesions
are distinguished and described: visceroperitoneal adhesions, intraperitoneal adhesions,
adhesive obstructions as well as adhesions between the liver and abdominal wall
with a special form of such changes, i.e. hepatic pseudotumour. Its ultrasound features
are as follows:
1. The lesion is localised below the scar in the abdominal wall after their incision.
2. The lesion is localised in the abdominal part of the liver segments III, IV and V.
3. With the US beam focus precisely set, the lack of fascia – peritoneum complex may
be noticed. An uneven liver outline or its ventral displacement appears.
4. A hepatic adhesion-related pseudotumour usually has indistinct margins, especially
the posterior one, and, gradually, from top to bottom, loses its hypoechogenic nature.
5. In a respiration test, this liver fragment does not present the sliding movement –
a neoplastic tumour rarely shows such an effect. The immobility of the liver is a permanent
symptom of subdiaphragmatic abscess which needs to be included in the
differentiation process.
6. In case of doubts, the suspicious liver area may be examined without the consideration
of the scar in the abdominal wall.
In the differentiation of visceroperitoneal adhesions, firstly, one needs to exclude the
peritoneum infiltration in the course of inflammation and neoplastic spreading, which
may be very difficult in patients who have undergone a surgery. Pseudomyxoma peritonei
constitutes a source of errors much more rarely.
Mimo częstego występowania zrosty wewnątrzbrzuszne rzadko są przedmiotem rozważań
klinicznych i opracowań naukowych. Od wielu lat operatorzy starają się w różny sposób
ograniczać takie niekorzystne następstwa interwencji w struktury wewnątrzbrzuszne. Niniejszy
artykuł ma na celu zaprezentowanie możliwości ultrasonografii w diagnostyce zrostów
wewnątrzbrzusznych w oparciu o własne doświadczenia i dane z piśmiennictwa. Anatomię
i technikę badania ultrasonograficznego powłok brzusznych omówiono w I części pracy.
Do oceny zrostów wewnątrzotrzewnowych należy wykorzystać głowicę konweksową o częstotliwości
3,5–6 MHz. W artykule zaprezentowano liczne przykłady obrazów ultrasonograficznych
zrostów wewnątrzbrzusznych, szczególnie tych powstałych po operacjach, i podkreślono
znaczenie określenia ich umiejscowienia i rozległości przed planowanym leczeniem chirurgicznym.
Wyróżniono i opisano cztery rodzaje zmian morfologicznych w ultrasonografii spowodowanych
przez zrosty wewnątrzbrzuszne: zrosty trzewno-otrzewnowe, zrosty wewnątrzotrzewnowe,
niedrożność zrostową oraz zrosty wątroby z powłokami, ze szczególną postacią tych
zmian, jaką jest guz rzekomy wątroby. Jego cechy sonograficzne przedstawiają się następująco:
1. Zmiana znajduje się pod blizną w powłokach po ich nacięciu.
2. Lokalizacja zmiany dotyczy brzusznej części segmentów III, IV i V wątroby.
3. Przy dokładnym ustawieniu ogniska wiązki ultradźwiękowej daje się wykazać brak
kompleksu powięź – otrzewna, w tym miejscu pojawia się nierówny zarys powierzchni
wątroby lub jej dobrzuszne podciągnięcie.
4. Guz rzekomy wątroby zrostopochodny ma zwykle zatarte zarysy, zwłaszcza tylną
granicę, i stopniowo od góry do dołu traci swój charakter hipoechogeniczny.
5. W teście oddechowym ten odcinek wątroby nie wykazuje ruchu ślizgowego – guz
nowotworowy rzadko powoduje taki efekt. Unieruchomienie wątroby jest stałym objawem
w ropniu podprzeponowym, który również należy uwzględnić w różnicowaniu.
6. W przypadku niejasności podejrzaną okolicę wątroby można obrazować z pominięciem
blizny w powłokach.
W różnicowaniu zrostów trzewno-otrzewnowych należy w pierwszym rzędzie wykluczyć
naciek otrzewnej w przebiegu jej zapalenia oraz rozsiew procesu nowotworowego drogą
otrzewnej, co może być bardzo trudne u osób wcześniej operowanych. Zdecydowanie
rzadziej przyczyną pomyłki jest śluzak rzekomy otrzewnej.
klinicznych i opracowań naukowych. Od wielu lat operatorzy starają się w różny sposób
ograniczać takie niekorzystne następstwa interwencji w struktury wewnątrzbrzuszne. Niniejszy
artykuł ma na celu zaprezentowanie możliwości ultrasonografii w diagnostyce zrostów
wewnątrzbrzusznych w oparciu o własne doświadczenia i dane z piśmiennictwa. Anatomię
i technikę badania ultrasonograficznego powłok brzusznych omówiono w I części pracy.
Do oceny zrostów wewnątrzotrzewnowych należy wykorzystać głowicę konweksową o częstotliwości
3,5–6 MHz. W artykule zaprezentowano liczne przykłady obrazów ultrasonograficznych
zrostów wewnątrzbrzusznych, szczególnie tych powstałych po operacjach, i podkreślono
znaczenie określenia ich umiejscowienia i rozległości przed planowanym leczeniem chirurgicznym.
Wyróżniono i opisano cztery rodzaje zmian morfologicznych w ultrasonografii spowodowanych
przez zrosty wewnątrzbrzuszne: zrosty trzewno-otrzewnowe, zrosty wewnątrzotrzewnowe,
niedrożność zrostową oraz zrosty wątroby z powłokami, ze szczególną postacią tych
zmian, jaką jest guz rzekomy wątroby. Jego cechy sonograficzne przedstawiają się następująco:
1. Zmiana znajduje się pod blizną w powłokach po ich nacięciu.
2. Lokalizacja zmiany dotyczy brzusznej części segmentów III, IV i V wątroby.
3. Przy dokładnym ustawieniu ogniska wiązki ultradźwiękowej daje się wykazać brak
kompleksu powięź – otrzewna, w tym miejscu pojawia się nierówny zarys powierzchni
wątroby lub jej dobrzuszne podciągnięcie.
4. Guz rzekomy wątroby zrostopochodny ma zwykle zatarte zarysy, zwłaszcza tylną
granicę, i stopniowo od góry do dołu traci swój charakter hipoechogeniczny.
5. W teście oddechowym ten odcinek wątroby nie wykazuje ruchu ślizgowego – guz
nowotworowy rzadko powoduje taki efekt. Unieruchomienie wątroby jest stałym objawem
w ropniu podprzeponowym, który również należy uwzględnić w różnicowaniu.
6. W przypadku niejasności podejrzaną okolicę wątroby można obrazować z pominięciem
blizny w powłokach.
W różnicowaniu zrostów trzewno-otrzewnowych należy w pierwszym rzędzie wykluczyć
naciek otrzewnej w przebiegu jej zapalenia oraz rozsiew procesu nowotworowego drogą
otrzewnej, co może być bardzo trudne u osób wcześniej operowanych. Zdecydowanie
rzadziej przyczyną pomyłki jest śluzak rzekomy otrzewnej.
Discipline
Publisher
Journal
Year
Volume
Issue
Pages
93–103
Physical description
Contributors
author
- Klinika Gastroenterologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin, Polska
author
- Klinika Gastroenterologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin, Polska
author
- Zakład Diagnostyki Obrazowej i Radiologii Interwencyjnej, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin, Polska
author
- Oddział Wewnętrzny Szpitala MSWiA w Szczecinie, Szczecin, Polska
author
- Oddział Wewnętrzny Szpitala MSWiA w Szczecinie, Szczecin, Polska
author
- Oddział Wewnętrzny Szpitala MSWiA w Szczecinie, Szczecin, Polska
author
- Zakład Diagnostyki Obrazowej i Radiologii Interwencyjnej, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin, Polska
References
- 1. Ivarsson ML, Holmdahl L, Franzén G, Risberg B: Cost of bowel obstruction resulting from adhesions. Eur J Surg 1997; 163: 679–684.
- 2. Ellis H: The clinical significance of adhesions: focus on intestinal obstruction. Eur J Surg Suppl 1997; (577): 5–9.
- 3. Szymański M, Rzeski W, Socha MW: Zastosowanie metod in vitro do oceny skuteczności preparatów zapobiegających powstawaniu zrostów pooperacyjnych, z użyciem hodowli ludzkich fibroblastów otrzewnowych. Ginekol Prakt 2004; 12: 40–44.
- 4. Kolecki RV, Golub RM, Sigel B, Machi J, Kitamura H, Hosokawa T et al.: Accuracy of viscera slide detection of abdominal wall adhesions by ultrasound. Surg Endosc 1994; 8: 871–874.
- 5. Sigel B, Golub RM, Loiacono LA, Parsons RE, Kodama I, Machi J, et al.: Technique of ultrasonic detection and mapping of abdominal wall adhesions. Surg Endosc 1991; 5: 161–165.
- 6. Kodama I, Loiacono LA, Sigel B, Machi J, Golub RM, Parsons RE et al.: Ultrasonic detection of viscera slide as an indicator of abdominal wall adhesions. J Clin Ultrasound 1992; 20: 375–380.
- 7. Caprini JA, Arcelus JA, Swanson J, Coats R, Hoffman K, Brosnan JJ et al.: The ultrasonic localization of abdominal wall adhesions. Surg Endosc 1995; 9: 283–285.
- 8. Lienemann A, Sprenger D, Steitz HO, Korell M, Reiser M: Detection and mapping of intraabdominal adhesions by using functional cine MR imaging: preliminary results. Radiology 2000; 217: 421–425.
- 9. Gabryś MS, Popiela A, Popiela M, Mazur A: Endometrioza – narastający problem praktyki lekarza rodzinnego. Pol Med Rodz 2004; 6: 1319–1324.
- 10. Maccioni F, Rossi P, Gourtsoyiannis N, Bezzi M, Di Nardo R, Broglia L: US and CT findings of small bowel neoplasms. Eur Radiol 1997; 7: 1398–1409.
- 11. Szmidt J, Kużdżał J (red.): Podstawy chirurgii. Tom II, Medycyna Praktyczna, Kraków 2010.
- 12. Smereczyński A, Gałdyńska-Kawecka M, Deręgowska A, Kamińska A: Przydatność ultrasonografii w diagnostyce niedrożności jelita. Pol Przegl Radiol 2001; 66: 46–49.
- 13. Maglinte DD, Gage SN, Harmon BH, Kelvin FM, Hage JP, Chua GT et al.: Obstruction of the small intestine: accuracy and role of CT in diagnosis. Radiology 1993; 188: 61–64.
- 14. Ha HK, Kim JS, Lee MS, Lee HJ, Jeong YK, Kim PN et al.: Differentiation of simple and strangulated small-bowel obstructions: usefulness of known CT criteria. Radiology 1997; 204: 507–512.
- 15. Makanjuola D: Computed tomography compared with small bowel enema in clinically equivocal intestinal obstruction. Clin Radiol 1998; 53: 203–208.
Document Type
article
Publication order reference
Identifiers
YADDA identifier
bwmeta1.element.psjd-efef5732-a625-4677-850c-1655025e3031
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.