Geniusz i padaczka

• Authors: Ewa Motta , Zofia Kazibutowska , Anna Gołba

Title variants

EN

Genius and epilepsy

• Languages of publication: EN RU

Abstracts

EN

Introduction: In 1896, in his work The Man of Genius, Lombroso presented a daring concept about key role of epilepsy in genesis of human genius. Aim of paper: The aim of this paper is to present the history of lives of some outstanding men and women afflicted by epilepsy and controversies associated with this diagnosis. Discussion: Mahomet most probably suffered partial seizures since his 4th decade and his visions were subsequently denoted by his followers. Some authors believe, that the heroic Jeanne d’Arc had epileptic seizures caused by an intracranial tuberculoma. A brain tumor might have been a cause of Julius Caesar’s epilepsy. Dostoyevsky had secondarily generalized seizures with ecstatic aura and used his epilepsy-associated experiences in his literary works. Personages of his books The Brothers Karamazov and The Idiot also suffered epilepsy. Based on an analysis of Dostoyevsky case, Freud suggested a neurotic background for his condition. Retrospective attempts at determining the nature of van Gogh’s illness include a dozen or so different diagnoses, of which epilepsy seems the most probable. Descriptions of partial complex seizures may be found in many letters by van Gogh to his brother Theo and are also reported by the artist’s doctor. Antiepileptic drugs available then and implemented by van Gogh (potassium bromide and digitalis) might have had an impact on his artistic output. Digitalis side-effects leading to visual disturbances are illustrated by his works Starry Night and Night Café. Flaubert, who suffered three types of epileptic seizures (partial simple, partial complex and secondary generalized), was considered by Sartre a hysteric. Flaubert’s epilepsy was probably caused by a congenital vascular malformation in the occipital lobe, which probably caused his death too.

PL

Wprowadzenie: W 1896 r. Lombroso w swoim dziele Człowiek – geniusz przedstawił śmiałą teorię o kluczowej roli padaczki w genezie geniuszu. Cel: Celem pracy jest przedstawienie historii niektórych wielkich ludzi chorujących na padaczkę oraz kontrowersji związanych z rozpoznaniem u nich tej choroby. Omówienie: Mahomet miał najpewniej napady częściowe złożone od 40. r.ż., a opisywane przez niego wizje były odnotowywane również przez jego zwolenników. Uważa się, że u bohaterskiej Joanny d’Arc występowały napady padaczkowe jako konsekwencja gruźliczaka mózgu. Guz mózgu mógł być przyczyną padaczki również Juliusza Cezara. Z kolei Dostojewski, mający napady wtórnie uogólnione z ekstatyczną aurą, wykorzystywał swoje doświadczenia związane z chorobą w twórczości literackiej. Bohaterowie jego książek Bracia Karamazow i Idiota także cierpią na padaczkę. Analizując przypadek Dostojewskiego, Freud sugerował tło nerwicowe choroby. Retrospektywne próby ustalenia, na co chorował van Gogh, obejmują kilkanaście rozpoznań, z których padaczka wydaje się najbardziej prawdopodobna. Opisy napadów częściowych złożonych van Gogha znane są z jego licznych listów do brata Thea, a także z relacji lekarza artysty. Stosowane przez van Gogha ówczesne leki przeciwpadaczkowe (bromek potasu i naparstnica) miały wpływ na jego twórczość artystyczną. Niepożądane działanie naparstnicy powodujące zaburzenia widzenia znalazło swój wyraz w dziełach Gwiaździsta noc i Nocna kawiarnia. Flauberta, który miał aż trzy rodzaje napadów (częściowe proste, częściowe złożone i wtórnie uogólnione), Sartre uważał za histeryka. Przyczyną napadów Flauberta była najpewniej wrodzona malformacja naczyniowa okolicy potylicznej, która najprawdopodobniej doprowadziła również do jego śmierci.

Keywords

EN

Dostojewski; Dostoyevsky; Flaubert; epilepsy; genius; geniusz; padaczka; van Gogh

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Aktualności Neurologiczne
• Year: 2010
• Volume: 10
• Issue: 4
• Pages: 190-193

Contributors

author

Ewa Motta

• Katedra i Klinika Neurologii ŚAM GCM, ul. Ziołowa 45/47, 40-635 Katowice Ochojec

author

Zofia Kazibutowska

• Katedra i Klinika Neurologii ŚAM GCM, ul. Ziołowa 45/47, 40-635 Katowice Ochojec

author

Anna Gołba

• Katedra i Klinika Neurologii ŚAM GCM, ul. Ziołowa 45/47, 40-635 Katowice Ochojec

References

• 1. Gastaut H.: Fyodor Mikhailovitch Dostoevsky’s involuntary contribution to the symptomatology and prognosis of epilepsy. William G. Lennox Lecture, 1977. Epilepsia 1978; 19: 186-201.
• 2. Freemon F.R.: A differential diagnosis of the inspirational spells of Muhammad the Prophet of Islam. Epilepsia 1976: 17: 423-427.
• 3. Temkin O.: The Falling Sickness. A History of Epilepsy from the Greeks to the Beginnings of Modern Neurology. Johns Hopkins University Press, Baltimore 1971.
• 4. Gomez J.G., Kotler J.A., Long J.B.: Was Julius Caesar’s epilepsy due to a brain tumor? J. Fla Med. Assoc. 1995; 82: 199-201.
• 5. Foote-Smith E., Bayne L.: Joan of Arc. Epilepsia 1991; 32: 810-815.
• 6. Trimble M.R.: Women and epilepsy: famous and not so famous. W: Trimble M.R. (red.): Women and Epilepsy. John Wiley & Sons, Chichester - New York - Brisbane - Toronto - Singapore 1991: 263-273.
• 7. Gastaut H.: New comments on the epilepsy of Fyodor Dostoevsky. Epilepsia 1984; 25: 408-411.
• 8. Selten J.P.: Freud and Dostoevsky. Psychoanal. Rev. 1993; 80: 441-455.
• 9. Finkelstein B.A.: Van Gogh’s suicide. JAMA 1971; 218: 1832.
• 10. Arenberg I.K., Countryman L.L., Bernstein L.H., Shambaugh G.E. Jr: Vincent’s violent vertigo. An analysis of the original diagnosis of epilepsy vs. the current diagnosis of Meniere’s disease. Acta Otolaryngol. Suppl. 1991; 485: 84-103.
• 11. Meissner WW: The artist in the hospital: the van Gogh case. Bull. Menninger Clin. 1994; 58: 283-306.
• 12. Monroe R.R.: Another diagnosis for Vincent van Gogh? Letter to the editor. J. Nerv. Ment. Dis. 1991; 179: 241.
• 13. Runyan WM.: Why did van Gogh cut off his ear? The problem of alternative explanations in psychobiography. J. Pers. Soc. Psychol. 1981; 40: 1070-1077.
• 14. Schachter S.C.: Epilepsy and art. Med. J. Aust. 1996; 164: 245-248.
• 15. Lanthony P.: Van Gogh’s xanthopsia. Bull. Soc. Ophtalmol. Fr. 1989; 89: 1133-1134.
• 16. Lee T.C.: Van Gogh’s vision. Digitalis intoxication? JAMA 1981; 245: 727-729.
• 17. Morrant J.C.: The wing of madness: the illness of Vincent van Gogh. Can. J. Psychiatry 1993; 38: 480-484.
• 18. Blumer D.: The illness of Vincent van Gogh. Am. J. Psychiatry 2002; 159: 519-526.
• 19. Gastaut H., Gastaut Y.: Gustave Flaubert’s illness. Rev. Neurol. (Paris) 1982; 138: 467-492.
• 20. Gastaut H., Gastaut Y., Broughton R.: Gustave Flaubert’s illness: a case report in evidence against the erroneous notion of psychogenic epilepsy. Epilepsia 1984; 25: 622-637.

• Document Type: article