Porównanie badania endosonograficznego i rezonansu magnetycznego w diagnostyce wysokich przetok odbytu

• Authors: Iwona Sudoł-Szopińska , Agnieszka Kucharczyk , Małgorzata Kołodziejczak , Agnieszka Warczyńska , Grzegorz Pracoń , Anna Wiączek

Title variants

EN

Endosonography and magnetic resonance imaging in the diagnosis of high anal fistulae – a comparison

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Anal fistula is a benign inflammatory disease with unclear etiology which develops in approximately 10 in 100 000 adult patients. Surgical treatment of fistulae is associated with a risk of damaging anal sphincters. This usually happens in treating high fistulae, branched fistulae, and anterior ones in females. In preoperative diagnosis of anal fistulae, endosonography and magnetic resonance imaging play a significant role in planning
the surgical technique. The majority of fistulae are diagnosed in endosonography, but magnetic resonance is performed when the presence of high fistulae, particularly branched ones, and recurrent is suspected. The aim of this paper was to compare the roles of the two examinations in preoperative assessment of high anal fistulae. Material
and methods: The results of endosonographic and magnetic resonance examinations performed
in 2011–2012 in 14 patients (4 women and 10 men) with high anal fistulae diagnosed
intraoperatively were subject to a retrospective analysis. The patients were aged from 23 to 66 (mean 47). The endosonographic examinations were performed with the use of a BK Medical Pro Focus system with endorectal 3D transducers with the frequency of 16 MHz. The magnetic resonance scans were performed using a Siemens Avanto 1.5 T scanner with a surface coil in T1, T1FS, FLAIR, T2 sequences and in T1 following contrast medium administration. The sensitivity and specificity of endosonography and magnetic resonance imaging were analyzed. A surgical treatment served as a method for verification.
The agreement of each method with the surgery and the agreement of endosonography
and magnetic resonance imaging were compared in terms of the assessment of the fistula type, localization of its internal opening and branches. The agreement level was determined based on the percentage of consistent assessments and Cohen’s coefficient of agreement, . The integrity of the anal sphincters was assessed in each case. Results:
In determining the fistula type, magnetic resonance imaging agreed with intraoperative assessment in 79% of cases, and endosonography in 64% of cases. Endosonography agreed with magnetic resonance in 57% of cases. In the assessment of internal opening, the agreement
between endosonography and intraoperative assessment was 65%, between magnetic
resonance and intraoperative assessment – 41% and between endosonography and magnetic resonance – 53%. In the assessment of fistula branches, endosonography agreed with intraoperative assessment in 67% of cases, magnetic resonance in 87% of cases, and the agreement between the two methods tested was 67%. Conclusions: Magnetic resonance
is a more accurate method than endosonography in determining the type of high
fistulae and the presence of branches. In assessing the internal opening, endosonography proved more accurate. The agreement between the two methods ranges from 53–67%; the highest level of agreement was noted for the assessment of branching.

PL

Przetoka odbytu jest łagodną chorobą zapalną o niejasnej etiologii, która występuje u około 10 na 100 000 osób populacji dorosłej. Leczenie operacyjne przetoki odbytu wiąże się z ryzykiem uszkodzenia zwieraczy odbytu. Najczęściej dochodzi do tego w przypadku leczenia przetok wysokich, rozgałęzionych oraz przetok przednich u kobiet. W przedoperacyjnej diagnostyce przetok odbytu ważne miejsce, pod kątem planowania techniki zabiegu operacyjnego, zajmują endosonografia oraz rezonans magnetyczny. Większość przetok diagnozowana jest w endosonografii,
zaś rezonans wykonuje się w przypadku klinicznego podejrzenia przetoki wysokiej, zwłaszcza rozgałęzionej i nawrotowej. Celem pracy było porównanie obydwu badań w przedoperacyjnej
ocenie wysokich przetok odbytu. Materiał i metoda: Retrospektywnie przeanalizowano
wyniki badań endosonograficznych i rezonansu magnetycznego wykonanych w latach 2011–2012 u 14 pacjentów (4 kobiety, 10 mężczyzn) w wieku 23–66 lat (średnia 47) ze śródoperacyjnym
rozpoznaniem wysokiej przetoki odbytu. Badania endosonograficzne wykonano aparatem BK Medical Pro Focus, głowicą endorektalną 3D o częstotliwości 16 MHz. Badania rezonansu przeprowadzono z wykorzystaniem aparatu Siemens Avanto 1,5 T z cewką powierzchniową, przed podaniem środka kontrastowego w sekwencjach T1, T1FS, FLAIR, T2 i po podaniu. Oceniono czułość i swoistość endosonografii oraz rezonansu magnetycznego. Metodą weryfikującą był zabieg operacyjny. Porównano zgodność każdej metody z operacją oraz zgodność endosonografii i rezonansu magnetycznego w zakresie oceny typu przetoki, lokalizacji ujścia wewnętrznego oraz rozgałęzień. Poziom zgodności określano na podstawie
odsetka ocen zgodnych oraz współczynnika zgodności Cohena. W każdym przypadku oceniano ciągłość zwieraczy odbytu. Wyniki: W określaniu typu przetoki zgodność badania rezonansu magnetycznego z oceną śródoperacyjną stwierdzono w 79% przypadków, endosonografii
z oceną śródoperacyjną w 64% przypadków, a endosonografii z rezonansem w 57%. W ocenie ujścia wewnętrznego zgodność endosonografii z oceną śródoperacyjną wyniosła 65%, rezonansu z oceną śródoperacyjną 41%, a endosonografii z rezonansem 53%. W ocenie rozgałęzień przetoki zgodność endosonografii z oceną śródoperacyjną wyniosła 67%, rezonansu
z oceną śródoperacyjną 87%, a zgodność pomiędzy obiema metodami 67%. Wnioski:
Rezonans magnetyczny dokładniej niż endosonografia określa typ przetoki wysokiej i obecność
rozgałęzień. W ocenie ujścia wewnętrznego metodą dokładniejszą jest endosonografia. Zgodność między metodami waha się w zakresie 53–67%; najwyższa jest w ocenie rozgałęzień.

Keywords

EN

anal fistula; endosonografia; endosonography; fecal incontinence; magnetic resonance imaging; nietrzymanie stolca i gazówrectal fistula; przetoka odbytnicza; przetoka odbytu; rezonans magnetyczny

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Journal of Ultrasonography
• Year: 2014
• Volume: 14
• Issue: 57
• Pages: 142–151

Contributors

author

Iwona Sudoł-Szopińska

• Zakład Radiologii, Instytut Reumatologii, Warszawa, Polska, Zakład Diagnostyki Obrazowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Warszawa, Polska, Pododdział Proktologii, Szpital na Solcu, Warszawa, Polska

author

Agnieszka Kucharczyk

• Pododdział Proktologii, Szpital na Solcu, Warszawa, Polska

author

Małgorzata Kołodziejczak

• Pododdział Proktologii, Szpital na Solcu, Warszawa, Polska

author

Agnieszka Warczyńska

• Zakład Radiologii, Instytut Reumatologii, Warszawa, Polska

author

Grzegorz Pracoń

• Zakład Radiologii, Instytut Reumatologii, Warszawa, Polska

author

Anna Wiączek

• Pododdział Proktologii, Szpital na Solcu, Warszawa, Polska

References

• 1. Morris J, Spencer JA, Ambrose NS: MR imaging classification of perianal fistulas and its implications for patient management. Radiographics 2000; 20: 623–635.
• 2. Lunniss PJ, Jenkins PJ, Besser GM, Perry LA, Phillips RK: Gender differences in incidence of idiopathic fistula-in-ano are not explained by circulating sex hormones. Int J Colorectal Dis 1995; 10: 25–28.
• 3. Ommer A, Wenger FA, Rolfs T, Walz MK: Continence disorders after anal surgery – a relevant problem? Int J Colorectal Dis 2008; 23: 1023–1031.
• 4. Sygut A, Zajdel R, Kedzia-Budziewska R, Trzciński R, Dziki A: Late results of treatment of anal fistulas. Colorectal Dis 2007; 9: 151–158.
• 5. Toyonaga T, Matsushima M, Kiriu T, Sogawa N, Kanyama H, Matsumura N et al.: Factors affecting continence after fistulotomy for intersphincteric fistula-in-ano. Int J Colorectal Dis 2007; 22: 1071–1075.
• 6. Kołodziejczak M, Sudoł-Szopińska (eds.): Diagnostyka i leczenie ropni i przetok odbytu. Borgis, Warszawa 2008.
• 7. Maier AG, Funovics MA, Kreuzer SH, Herbst F, Wunderlich M, Teleky BK et al.: Evaluation of perianal sepsis: comparison of anal endosonography and magnetic resonance imaging. J Magn Reson Imaging 2001; 14: 254–260.
• 8. Hussain SM, Stoker J, Schouten WR, Hop WCJ, Laméris JS: Fistula in ano: endoanal sonography versus endoanal MR imaging in classification. Radiology 1996; 200: 475–481.
• 9. Beets-Tan RG, Morren GL, Beets GL, Kessels AG, el Naggar K, Lemaire E et al.: Measurement of anal sphincter muscles: endoanal US, endoanal MR imaging, or phased-array MR imaging? A study with healthy volunteers. Radiology 2001; 220: 81–89.
• 10. Torkzad MR, Karlbom U: MRI for assessment of anal fistula. Insights Imaging 2010; 1: 62–71.
• 11. Ziech M, Felt-Bersma R, Stoker J: Imaging of perianal fistulas. Clin Gastroenterol Hepatol 2009; 7: 1037–1045.
• 12. Kołodziejczak M, Sudoł-Szopińska I, Grochowicz P, Wagiel K: Utility of fistulography in diagnosing a post-traumatic rectal fistula – a case report. New Medicine 2011; 15: 90–92.
• 13. Fleiss JL, Levin B, Paik MC: Statistical Methods for Raters and Proportions. Wiley and Sons, New York 2003.
• 14. Smereczyński A, Starzyńska T, Kołaczyk K: Ultrasound of selected pathologies of the small intestine. J Ultrason 2013; 13: 155–166.
• 15. Brodzisz A, Woźniak MM, Dudkiewicz E, Grabowski D, Stefaniak J, Wieczorek AP et al.: Ultrasound presentation of abdominal non-Hodgkin lymphomas in pediatric patients. J Ultrason 2013; 13: 373–378.
• 16. Smereczyński A, Kołaczyk K, Lubiński J, Bojko S, Gałdyńska M, Bernatowicz E: Sonographic imaging of Spigelian hernias. J Ultrason 2012; 12: 269–275.
• 17. Parks AG, Gordon PH, Hardcastle JD: A classification of fistula-in-ano. Br J Surg 1976; 63: 1–12.
• 18. Buchanan GN, Halligan S, Bartram CI, Williams AB, Tarroni D, Cohen CR: Clinical examination, endosonography, and MR imaging in preoperative assessment of fistula in ano: comparison with outcome- based reference standard. Radiology 2004; 233: 674–681.
• 19. Hvas CL, Dahlerup JF, Jacobsen BA, Ljungmann K, Qvist N, Staun M et al.: Diagnosis and treatment of fistulising Crohn’s disease. Dan Med Bull 2011; 58: C4338.
• 20. West RL, Zimmerman DD, Dwarkasing S, Hussain SM, Hop WC, Schouten WR et al.: Prospective comparison of hydrogen peroxide- enhanced three-dimensional endoanal ultrasonography and endoanal magnetic resonance imaging of perianal fistulas. Dis Colon Rectum 2003; 46: 1407–1415.
• 21. Sun MR, Smith MP, Kane RA: Current techniques in imaging of fistula in ano: three-dimensional endoanal ultrasound and magnetic resonance imaging. Semin Ultrasound CT MR 2008; 29: 454–471.
• 22. George U, Sahota A, Rathore S: MRI in evaluation of perianal fistula. J Med Imaging Radiat Oncol 2011; 55: 391–400.
• 23. Siddiqui MR, Ashrafian H, Tozer P, Daulatzai N, Burling D, Hart A et al.: A diagnostic accuracy meta-analysis of endoanal ultrasound and MRI for perianal fistula assessment. Dis Colon Rectum 2012; 55: 576–585.
• 24. Lunniss PJ, Barker PG, Sultan AH, Armstrong P, Reznek RH, Bartram CI et al.: Magnetic resonance imaging of fistula-in-ano. Dis Colon Rectum 1994; 37: 708–718.
• 25. Orsoni P, Barthet M, Portier F, Panuel M, Desjeux A, Grimaud JC: Prospective comparison of endosonography, magnetic resonance imaging and surgical findings in anorectal fistula and abscess complicating Crohn’s disease. Br J Surg 1999; 86: 360–364.
• 26. Maruyama R, Noguchi T, Takano M, Takagi K, Morita N, Kikuchi R et al.: Usefulness of magnetic resonance imaging for diagnosing deep anorectal abscesses. Dis Colon Rectum 2000; 43: S2–S5.
• 27. Poon CM, Ng DC, Ho-Yin MC, Li RS, Leong HT: Recurrence pattern of fistula-in-ano in a Chinese population. J Gastrointestin Liver Dis 2008; 17: 53–57.
• 28. Sainio P, Husa A: Fistula-in-ano. Clinical features and long-term results of surgery in 199 adults. Acta Chir Scand 1985; 151: 169–176.
• 29. Spencer JA, Ward J, Beckingham IJ, Adams C, Ambrose NS: Dynamic contrast-enhanced MR imaging of perianal fistulas. AJR Am J Roentgenol 1996; 167: 735–741.
• 30. Barker PG, Lunniss PJ, Armstrong P, Reznek RH, Cottam K, Phillips RK: Magnetic resonance imaging of fistula-in-ano: technique, interpretation and accuracy. Clin Radiol 1994; 49: 7–13.
• 31. Scholefield JH, Berry DP, Armitage NC, Wastie ML: Magnetic resonance imaging in the management of fistula in ano. Int J Colorectal Dis 1997; 12: 276–279.
• 32. Beckingham IJ, Spencer JA, Ward J, Dyke GW, Adams C, Ambrose NS: Prospective evaluation of dynamic contrast enhanced magnetic resonance imaging in the evaluation of fistula in ano. Br J Surg 1996; 83: 1396–1398.
• 33. Spencer JA, Chapple K, Wilson D, Ward J, Windsor AC, Ambrose NS: Outcome after surgery for perianal fistula: predictive value of MR imaging. AJR Am J Roentgenol 1998; 171: 403–406.
• 34. Beets-Tan RG, Beets GL, van der Hoop AG, Kessels AG, Vliegen RF, Baeten CG et al.: Preoperative MR imaging of anal fistulas: does it really help the surgeon? Radiology 2001; 218: 75–84.
• 35. Toyonaga T, Tanaka Y, Song JF, Katori R, Sogawa N, Kanyama H et al.: Comparison of accuracy of physical examination and endoanal ultrasonography for preoperative assessment in patients with acute and chronic anal fistula. Tech Coloproctol 2008; 12: 217–223.

• Document Type: article