Biochemiczna ocena skuteczności leczenia pacjentów z akromegalią

• Authors: Julita Fuss-Chmielewska , Aleksandra Rosiak , Hanna Pisarek , Karolina Beda-Maluga , Katarzyna Winczyk

Title variants

EN

Biochemical evaluation of the treatment effectiveness in patients with acromegaly

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Wstęp: Głównym sposobem leczenia akromegalii jest operacyjne usunięcie guza. Farmakoterapię, głównie analogami somatostatyny (SSA), stosuje się jako postępowanie przygotowawcze do zabiegu oraz leczenie uzupełniające po operacji. W diagnostyce akromegalii, a także w ocenie efektywności leczenia kluczowe znaczenie mają badania laboratoryjne - stężenie hormonu wzrostu (GH) w teście obciążenia glukozą (OGTT) i stężenia we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1). Celem naszej pracy była ocena skuteczności leczenia w ośrodku łódzkim pacjentów z akromegalią w oparciu o biochemiczne kryteria wyleczenia. Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 40 chorych w wieku 25 - 83 lat hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2003 - 2010. Stężenie GH i IGF-1 oznaczono metodą chemiluminescencji wzmocnionej enzymatycznie (EACLIA) na analizatorze IMMULITE 1000 firmy Siemens. Jako kryteria wyleczenia przyjęto normalizację w surowicy stężenia IGF-1 i stężenie GH po doustnym podaniu glukozy < 1 ng/mL. Wyniki: Wyleczonych zostało 25 z 40 badanych (63%). U 14 pacjentów normalizację IGF-1 i GH uzyskano w wyniku zabiegu operacyjnego, 11 osób uzyskało prawidłowe parametry laboratoryjne dopiero po leczeniu uzupełniającym – pięciu po leczeniu SSA, czterech po radioterapii, a dwóch po farmakoi radioterapii łącznie. Piętnastu pacjentów z grupy badanej nie zostało wyleczonych - u 13 z nich zastosowano leczenie uzupełniające SSA. Większość z nich (75%) była operowana z powodu makrogruczolaka przysadki. U 11 osób zarówno stężenia GH, jak i IGF-1 przekraczały granice wartości referencyjnych. Skuteczność operacji była wyższa u chorych leczonych SSA, gdyż wśród 21 pacjentów leczonych przed zabiegiem SSA, tylko u pięciu nie odnotowano normalizacji GH i/lub IGF-1. Wnioski: Ocena stężenia GH i IGF-1 w połączeniu z wynikiem rezonansu magnetycznego okolicy przysadki pozwala ustalić efekty leczenia akromegalii. U większości chorych po chirurgicznym usunięciu gruczolaka przysadki niezbędna jest terapia uzupełniająca, przede wszystkim farmakologiczna analogami somatostatyny, a w niektórych przypadkach konieczna jest reoperacja i/lub radioterapia. Ponadto przedoperacyjne podawanie analogów somatostatyny zdecydowanie zwiększa skuteczność leczenia akromegalii.

EN

Introduction: The main treatment for acromegaly is the surgical removal of the tumour. Pharmacotherapy, usually with somatostatin analogues (SSA), is used as the preliminary and/or complementary therapy. In the diagnosis of acromegaly as well as in the evaluation of treatment effectiveness laboratory tests are essential – the serum level of growth hormone (GH) in the oral glucose tolerance test (OGTT) and the serum concentration of insulin-like growth factor 1 (IGF-1). The aim of our study was to evaluate the effectiveness of the treatment of patients with acromegaly based on biochemical criteria for cure. Material and methods: The study group consisted of 40 patients aged 25 - 83, hospitalized in the Department of Endocrinology, Medical University of Lodz in the years 2003-2010. The concentration of GH and IGF-1 were determined by enzyme-amplified chemiluminescent immunoassay (EACLIA) on the IMMULITE 1000 analyzer (Siemens). As the criteria of acromegaly cure we assumed the normalization of serum IGF-1 and GH levels after oral glucose administration of < 1 ng/mL. Results: The cure of acromegaly was achieved in 25 of 40 patients (63%). In 14 patients, the normalization of IGF-1 and GH was obtained as a result of surgery, 11 patients achieved normal laboratory parameters after complemantary treatment - five after the treatment with SSA, four after radiotherapy, and two after both pharmaco - and radiotherapy. Fifteen patients from the study group have not been cured - in 13 of them the complementary therapy with SSA was used. Most of them (75%) were operated due to the pituitary macroadenoma. In 11 persons both GH and IGF-1 concentrations exceeded the limits of the reference values. The effectiveness of the operation was higher in patients treated with SSA - among 21 patients treated with SSA before the surgery, only five did not achieve the normalization of GH and/or IGF-1. Conclusions: The evaluation of GH and IGF-1 concentrations with the connection of the magnetic resonance imaging of the pituitary allow to determine the effects of acromegaly treatment. In the majority of patients after the surgical removal of pituitary adenoma, complementary therapy, mainly pharmacological with somatostatin analogues is necessary, and some patients require reoperation and / or radiotherapy. In addition, the preoperative administration of somatostatin analogues greatly increases the effectiveness of the treatment of acromegaly.

Keywords

EN

IGF-1; acromegaly; akromegalia; analogi somatostatyny; cure criteria; growth hormone; hormon wzrostu; kryteria wyleczenia; leczenie operacyjne; somatostatin analogues; surgical treatment

Discipline

• MEDICAL_BIOLOGY: MEDICAL BIOLOGY

• Publisher: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
• Journal: Folia Medica Lodziensia
• Year: 2014
• Volume: 41
• Issue: 2
• Pages: 181-194

Contributors

author

Julita Fuss-Chmielewska

• Zakład Neuroendokrynologii, Międzywydziałowa Katedra Diagnostyki Laboratoryjnej i Molekularnej, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

author

Aleksandra Rosiak

• Zakład Neuroendokrynologii, Międzywydziałowa Katedra Diagnostyki Laboratoryjnej i Molekularnej, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

author

Hanna Pisarek

• Zakład Neuroendokrynologii, Międzywydziałowa Katedra Diagnostyki Laboratoryjnej i Molekularnej, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

author

Karolina Beda-Maluga

• Zakład Neuroendokrynologii, Międzywydziałowa Katedra Diagnostyki Laboratoryjnej i Molekularnej, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

author

Katarzyna Winczyk

• Zakład Neuroendokrynologii, Międzywydziałowa Katedra Diagnostyki Laboratoryjnej i Molekularnej, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

References

• Kunert–Radek J, Zgliczyński W. Choroby podwzgorza i przysadki. W: Choroby wewnętrzne. Stan wiedzy na rok 2010, pod red. Szczeklik A, 2010: 1059-1090.
• Zgliczyński W. Guzy przysadki. Medycyna po dyplomie. Zeszyt edukacyjny. 2009; 11: 10-19.
• Zgliczyński W. Rozpoznawanie i leczenie gruczolakow przysadki. Endokrynol Pol. 2003; 54: 600-615.
• Zgliczyński W. Progress in diagnosis and treatment of acromegaly. Borgis - Postępy nauk medycznych. 2008; 2: 64-68.
• Zawada NB, Kunert-Radek J. Akromegalia jako problem interdyscyplinarny. Fol Med Lodz. 2011; 38: 281-313.
• Pawlikowski M. Choroby podwzgorza i przysadki. W: Zaburzenia hormonalne, pod red. Pawlikowski M, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003; 19-46.
• Giustina A, Barkan A, Casanueva FF i wsp. Criteria for cure of acromegaly: a consensus statement. J Clin Endocrinol Metab. 2000; 85: 526-529.
• Standardy PTE. Choroby układu podwzgorzowo-przysadkowego: Moczowka prosta z niedoboru wazopresyny. Niedoczynność przysadki. Akromegalia. Endokrynol Pol. 2003; 54: 115-133.
• Bolanowski M, Bar-Andziak E, Kos-Kudła B. Konsensus Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego. Przygotowanie analogami somatostatyny do leczenia operacyjnego akromegalii. Endokrynol Pol. 2007; 58: 350-355.
• Krzentowska-Korek A, Gokowski F. Efficacy and complications of neurosurgical treatment of acromegaly. Pituitary. 2011; 14: 157-162.
• Swearingen B, Barker FG, Katznelson L i wsp. Long-term mortality after transsphenoidal surgery and adjunctive therapy for acromegaly. J Clin Endocrinol Metab. 1998; 72: 1175–1117.
• Beauregard C, Truong U, Hardy J i wsp. Long-term outcome and mortality after transsphenoidal adenomectomy for acromegaly. Clin Endocrinol. 2003; 58: 86-91.
• Krieger MD, Couldwell WT, Weiss MH. Assessment of long-term remission of acromegaly following surgery. Journal of Neurosurgery. 2003; 98: 719-724
• Nomikos P, Buchfelder M, Fahlbusch R. The outcome of surgery in 668 patients with acromegaly using current criteria of biochemical ‘cure’. Eur J of Endocrinol. 2005; 152: 379-387.
• Zieliński G, Podgorski JK, Warczyńska A. Skuteczność leczenia gruczolakow przysadki mozgowej przebiegających z objawami akromegalii. Endokrynol Pol 2004; 55: 4-11.
• Es Mun Lim. Drug treatment of pituitary tumors. Australian Prescriber 2009; 32: 19-21.
• Colao A. The importance of presurgical somatostatin analogue therapy in acromegaly. Endokrynol Pol. 2007; 58: 356-360.
• Abosch A, Tyrrell JB, Lamborn KR i wsp. Transsphenoidal microsurgery for growth hormone-secreting pituitary adenomas: initial outcome and long-term results. J Clin Endocrinol Metab. 1998; 10: 3411-3417.
• Bolanowski M, Ruchała M, Zgliczyński W i wsp. Acromegaly — a novel view of the patient. Polish proposals for diagnostic and therapeutic procedures in the light of recent reports. Endokrynol Pol. 2014; 65: 326-331.
• Chanson P, Salenave S. Diagnosis and treatment of pituitary adenomas. Minerva Endocrinol. 2004; 29: 241-275.
• Freda PU. How effective are current therapies for acromegaly? Growth Horm IGF Res. 2003; 13: 144-151.
• Minniti G, Scaringi C, Enrici RM. Radiation techniques of acromegaly. Radiat Oncol 2011; 6: 167-175.
• Lindholm J, Giwercman B, Giwercman A i wsp. Investigation of the criteria for assessing the outcome of treatment in acromegaly. Clin Endorinol. 1987; 27: 553-562.
• Giustina A, Chanson P, Bronstein MD. A Consensus on criteria for cure of acromegaly. J Clin Endocrinol Metab. 2010; 95: 3141-3148
• Katznelson L, Atkinson JL, Cook DM i wsp. American Association of Clinical Endocrinologists. American Association of Clinical Endocrinologists medical guidelines for clinical practice for the diagnosis and treatment of acromegaly - 2011 update. Endocr Pract. 2011; 17 Suppl 4: 1-44.
• Katznelson L. Approach to the patient with persistent acromegaly after pituitary surgery. J Clin Endocrinol Metab 2010; 95: 4114-4123.
• Barth JH, Sibley PE. Standardization of the IMMULITE systems growth hormone assay with the recombinant IS 98/574. Ann Clin Biochem. 2008; 45: 598-600.
• Pokrajac A, Wark G, Ellis AR i wsp. Variation in GH and IGF-I assays limits the applicability of international consensus criteria to local practice. Clin Endocrinol. 2007; 67: 65-70.
• Clemmons DR. Consensus statement on the standardization and evaluation of growth hormone and insulin-like growth factor assays. Clin Chem. 2011; 57: 555-559.
• Khosravi MJ, Diamandi A. Noncompetitive ELISA for human serum insulin-like growth factor-I. Clin Chem. 1996; 42: 1147-1154.
• Wright AD, McLachlan MS. Serum growth hormone levels and size of pituitary tumour in untreated acromegaly. Br Med J 1969; 4: 582-584.
• Thomas FJ, Lloyd HM. Radioimmunoassay of human growth hormone: technique and application to plasma, cerebrospinal fluid, and pituitary extracts. J. Clin Pathol. 1972; 25: 774-782.
• Okada Y, Takahashi T. A screening test to detect HGH-antibodies in pituitary dwarfs treated with HGH preparation by the radio-immunoassay with double antibody technique. Endocrinol Jpn. 1977; 24: 589-593.

• Document Type: paper