Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Visit https://bibliotekanauki.pl
Journal
Article title
Authors
Content
Full texts:
Title variants
Abdominal integument atrophy after operative procedures
Languages of publication
Abstracts
The aim of the study was to analyze clinical material concerning postoperative atrophy
of abdominal integument. Material and methods: The evaluated group consisted of
29 patients with sonographically revealed atrophy of the abdominal wall. Those changes
were observed after various surgical procedures: mainly after long, anterolateral laparotomies
or several classical operations. Ultrasound examinations up to the year 2000
were performed with analog apparatus, in the latter years only with digital apparatus
with linear transducers (7–12 MHz) and sometimes convex type conducers (3–5 MHz).
The location, size and intestine stratified wall structure were evaluated. In each case the
integument thickness was measured in millimeters in the site of the greatest atrophy and
it was compared with the integument thickness from the side that had not been operated
which enabled the calculation of the percentage reduction of integument in the area of
the scar. Results: In 3 patients who underwent several laparotomies there was a total
reduction of muscular mass in the operated area. In these cases we stated only skin and
slightly echogenic subcutaneous strand; probably corresponding to fibrous tissue – the
thickness of integument in this area was in the range from 3 to 8 mm. In the remaining
26 patients the integument atrophy on the scar level included muscles in a greater extent
and covered an extensive area after classical urological procedures on the upper urinary
tract: after nephrectomy and even ureter stone evacuation or kidney cyst excision by
means of classical anterolateral approach with the integument incision on the length
of almost 20 cm. Reduction in the integument thickness was observed on the smaller
area after classical cholecystectomies, appendectomies and other surgical procedures
with the incision across the integument. The integument atrophy in the operated sites
expressed in absolute numbers was in the range of 7–20 mm (average 14 mm). These values
are markedly lower than the comparative integument thickness on the not operated
side: 17–52 mm (average 25.4 mm). The percentage value of the integument thickness
reduction oscillated in the range of 32–67% (average 44.2%). In most cases the atrophy
involved all layers of the abdominal wall, what demonstrated as regional prominence of
the integument, mimicking the presence of hernia. Conclusions: Ultrasonography allows
precise evaluation of the size and extent of atrophy as well as depiction of other lesions
simulating that effect. Establishing the correct diagnosis should prevent the unnecessary
reconstructions of the abdominal integument.
of abdominal integument. Material and methods: The evaluated group consisted of
29 patients with sonographically revealed atrophy of the abdominal wall. Those changes
were observed after various surgical procedures: mainly after long, anterolateral laparotomies
or several classical operations. Ultrasound examinations up to the year 2000
were performed with analog apparatus, in the latter years only with digital apparatus
with linear transducers (7–12 MHz) and sometimes convex type conducers (3–5 MHz).
The location, size and intestine stratified wall structure were evaluated. In each case the
integument thickness was measured in millimeters in the site of the greatest atrophy and
it was compared with the integument thickness from the side that had not been operated
which enabled the calculation of the percentage reduction of integument in the area of
the scar. Results: In 3 patients who underwent several laparotomies there was a total
reduction of muscular mass in the operated area. In these cases we stated only skin and
slightly echogenic subcutaneous strand; probably corresponding to fibrous tissue – the
thickness of integument in this area was in the range from 3 to 8 mm. In the remaining
26 patients the integument atrophy on the scar level included muscles in a greater extent
and covered an extensive area after classical urological procedures on the upper urinary
tract: after nephrectomy and even ureter stone evacuation or kidney cyst excision by
means of classical anterolateral approach with the integument incision on the length
of almost 20 cm. Reduction in the integument thickness was observed on the smaller
area after classical cholecystectomies, appendectomies and other surgical procedures
with the incision across the integument. The integument atrophy in the operated sites
expressed in absolute numbers was in the range of 7–20 mm (average 14 mm). These values
are markedly lower than the comparative integument thickness on the not operated
side: 17–52 mm (average 25.4 mm). The percentage value of the integument thickness
reduction oscillated in the range of 32–67% (average 44.2%). In most cases the atrophy
involved all layers of the abdominal wall, what demonstrated as regional prominence of
the integument, mimicking the presence of hernia. Conclusions: Ultrasonography allows
precise evaluation of the size and extent of atrophy as well as depiction of other lesions
simulating that effect. Establishing the correct diagnosis should prevent the unnecessary
reconstructions of the abdominal integument.
Celem pracy była analiza materiału klinicznego dotyczącego zaniku powłok brzusznych
po zabiegach operacyjnych. Materiał i metoda: Zgromadzono grupę 29 chorych
z wykazanym ultrasonograficznym zanikiem powłok brzusznych. Zmiany te obserwowano
po różnych procedurach operacyjnych, najczęściej po długich nacięciach laparotomijnych
przednio‑bocznych lub kilkukrotnych operacjach klasycznych. Badania
ultrasonograficzne wykonano do 2000 roku na aparatach analogowych, a w następnych
latach wyłącznie aparatami cyfrowymi, z głowicami linowymi (7–12 MHz)
i niekiedy głowicami typu konweks (3–5 MHz). Określano lokalizację, rozległość,
warstwową budowę ściany jelita. W każdym przypadku mierzono grubość powłok
w milimetrach w miejscu największego zaniku i porównywano ją z grubością powłok
po stronie nieoperowanej, co pozwalało na obliczenie procentowej redukcji powłok
w okolicy blizny. Wyniki: U 3 pacjentów po kilku laparotomiach doszło do całkowitej
redukcji masy mięśniowej w miejscu operacji. W tych przypadkach stwierdzano jedynie
skórę i lekko echogeniczne pasmo podskórne, prawdopodobnie odpowiadające
zwłókniałym tkankom – grubość powłok w tym miejscu wahała się od 3 do 8 mm.
U pozostałych 26 pacjentów zanik powłok na poziomie blizny pooperacyjnej dotyczył
w największym stopniu mięśni i obejmował rozległy obszar po klasycznych zabiegach
urologicznych na górnych drogach moczowych: po usunięciu nerki, a nawet po ewakuacji
złogu z moczowodu lub wycięciu torbieli nerki z dostępu klasycznego przednio‑bocznego
z nacięciem powłok na długości prawie 20 cm. Na mniejszym obszarze
obserwowano redukcję grubości powłok po klasycznych cholecystektomiach, appendektomiach
i innych operacjach z nacięciem powłok na całej grubości. Zanik powłok
w miejscach operacji wyrażał się w liczbach bezwzględnych w zakresie 7–20 mm
(średnio 14 mm). Wartości te są wyraźnie mniejsze od porównawczej grubości powłok
po stronie nieoperowanej: 17–52 mm (średnio 25,4 mm). Procentowa wielkość redukcji
grubości powłok wahała się w granicach 32–67% (średnio 44,2%). W większości
przypadków zanik obejmował wszystkie warstwy ściany brzucha, co manifestowało
się uwypukleniem powłok w tym rejonie pozorującym istnienie przepukliny. Wnioski:
Ultrasonografia pozwala z dużą precyzją określić stopień zaniku, jego rozległość oraz
zmiany, które mogą pozorować taki efekt. Ustalenie właściwego rozpoznania powinno
zapobiec zbędnej rekonstrukcji powłok brzusznych.
po zabiegach operacyjnych. Materiał i metoda: Zgromadzono grupę 29 chorych
z wykazanym ultrasonograficznym zanikiem powłok brzusznych. Zmiany te obserwowano
po różnych procedurach operacyjnych, najczęściej po długich nacięciach laparotomijnych
przednio‑bocznych lub kilkukrotnych operacjach klasycznych. Badania
ultrasonograficzne wykonano do 2000 roku na aparatach analogowych, a w następnych
latach wyłącznie aparatami cyfrowymi, z głowicami linowymi (7–12 MHz)
i niekiedy głowicami typu konweks (3–5 MHz). Określano lokalizację, rozległość,
warstwową budowę ściany jelita. W każdym przypadku mierzono grubość powłok
w milimetrach w miejscu największego zaniku i porównywano ją z grubością powłok
po stronie nieoperowanej, co pozwalało na obliczenie procentowej redukcji powłok
w okolicy blizny. Wyniki: U 3 pacjentów po kilku laparotomiach doszło do całkowitej
redukcji masy mięśniowej w miejscu operacji. W tych przypadkach stwierdzano jedynie
skórę i lekko echogeniczne pasmo podskórne, prawdopodobnie odpowiadające
zwłókniałym tkankom – grubość powłok w tym miejscu wahała się od 3 do 8 mm.
U pozostałych 26 pacjentów zanik powłok na poziomie blizny pooperacyjnej dotyczył
w największym stopniu mięśni i obejmował rozległy obszar po klasycznych zabiegach
urologicznych na górnych drogach moczowych: po usunięciu nerki, a nawet po ewakuacji
złogu z moczowodu lub wycięciu torbieli nerki z dostępu klasycznego przednio‑bocznego
z nacięciem powłok na długości prawie 20 cm. Na mniejszym obszarze
obserwowano redukcję grubości powłok po klasycznych cholecystektomiach, appendektomiach
i innych operacjach z nacięciem powłok na całej grubości. Zanik powłok
w miejscach operacji wyrażał się w liczbach bezwzględnych w zakresie 7–20 mm
(średnio 14 mm). Wartości te są wyraźnie mniejsze od porównawczej grubości powłok
po stronie nieoperowanej: 17–52 mm (średnio 25,4 mm). Procentowa wielkość redukcji
grubości powłok wahała się w granicach 32–67% (średnio 44,2%). W większości
przypadków zanik obejmował wszystkie warstwy ściany brzucha, co manifestowało
się uwypukleniem powłok w tym rejonie pozorującym istnienie przepukliny. Wnioski:
Ultrasonografia pozwala z dużą precyzją określić stopień zaniku, jego rozległość oraz
zmiany, które mogą pozorować taki efekt. Ustalenie właściwego rozpoznania powinno
zapobiec zbędnej rekonstrukcji powłok brzusznych.
Discipline
Publisher
Journal
Year
Volume
Issue
Pages
262–268
Physical description
Contributors
author
- Samokształceniowe Koło Ultrasonografii przy Zakładzie Genetyki i Patomorfologii PUM, Szczecin, Polska
author
- Samokształceniowe Koło Ultrasonografii przy Zakładzie Genetyki i Patomorfologii PUM, Szczecin, Polska
author
- Samokształceniowe Koło Ultrasonografii przy Zakładzie Genetyki i Patomorfologii PUM, Szczecin, Polska
author
- Samokształceniowe Koło Ultrasonografii przy Zakładzie Genetyki i Patomorfologii PUM, Szczecin, Polska
author
- Samokształceniowe Koło Ultrasonografii przy Zakładzie Genetyki i Patomorfologii PUM, Szczecin, Polska
author
- Samokształceniowe Koło Ultrasonografii przy Zakładzie Genetyki i Patomorfologii PUM, Szczecin, Polska
References
- 1. Auyang ED, Hungness ES, Vaziri K, Martin JA, Soper NJ: Human NOTES cholecystectomy: transgastric hybrid technique. J Gastrointest Surg 2009; 13: 1149–1150.
- 2. Dallemagne B, Perretta S, Allemann P, Asakuma M, Marescaux J.: Transgastric hybrid cholecystectomy. Br J Surg 2009; 96: 1162–1166.
- 3. Salinas G, Saavedra L, Agurto H, Quispe R, Ramírez E, Grande J et al.: Early experience in human hybrid transgastric and transvaginal endoscopic cholecystectomy. Surg Endosc 2010; 24: 1092–1098.
- 4. Kogut BM, Sanigurskiĭ GIu: Effect of C.P.Fëdorov’s approach on morphology and function of the anterior abdominal wall according to the findings of ultrasonic examination. Khirurgiia (Mosk) 1993; (9): 59–62.
- 5. Müller M, Truong SN, Schumpelick V: Sonographic diagnosis of abdominal wall relaxation. J Clin Ultrasound 1999; 27: 183–186.
- 6. Gardner GP, Josephs LG, Rosca M, Rich J, Woodson J, Menzoian JO: The retroperitoneal incision. An evaluation of postoperative flank ‘bulge’. Arch Surg 1994; 129: 753–756.
- 7. Rumack CM, Wilson SR, Charboneau JW (red.): Diagnostic Ultrasound. Tom 1, Mosby, St. Louis 2005: 489.
- 8. Rettenbacher T, Hollerweger A, Macheiner P, Gritzmann N, Gotwald T, Frass R et al.: Abdominal wall hernias: cross‑sectional imaging signs of incarceration determined with sonography. AJR Am J Roentgenol 2001; 177: 1061–1066.
- 9. Jamadar DA, Jacobson JA, Morag Y, Girish G, Dong Q, Al‑Hawary M et al.: Characteristic locations of inguinal region and anterior abdominal wall hernias: sonographic appearances and identification of clinical pitfalls. AJR Am J Roentgenol 2007; 188: 1356–1364.
Document Type
article
Publication order reference
Identifiers
YADDA identifier
bwmeta1.element.psjd-b58fac00-a0f4-492b-9464-286c280fdf43
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.