EN
Pulmonary hypertension (PH) is a pathology characterized by a mean arterial pressure of the pulmonary artery greater than 20 mmHg and with a classification system based on its etiologies. Among the etiologies of pulmonary hypertension, there is the veno-occlusive disease, a rare pathology characterized by a continuous process of occlusion of pulmonary venules and veins leading to a progressive increase in pulmonary vascular resistance, whose pharmacological treatment results with traditionally used drugs for HP is still undetermined while pulmonary transplantation shows as the only definitive treatment. We report the case of a young patient complaining of dyspnea on exertion with rapid evolution to an acute case of hydropneumothorax, whose diagnosis of veno-occlusive disease was established after imaging studies associated with pulmonary catheterization. Combined treatment with vasodilator drugs of different classes was initiated, and the patient presented sustained remission of symptoms and improved quality of life for five years, while his medium expectative of life was 3 years long after the diagnosis.
PL
Nadciśnienie płucne to patologia charakteryzująca się średnim ciśnieniem tętniczym w tętnicy płucnej większym niż 20 mmHg zgodnie z systemem klasyfikacji opartym na jego etiologii. Wśród etiologii nadciśnienia tętniczego płuc występuje choroba zarostowa żył, rzadka patologia charakteryzująca się ciągłym procesem niedrożności żył i żył płucnych, prowadząca do postępującego wzrostu naczyniowego oporu płucnego, którego wyniki leczenia farmakologicznego tradycyjnie stosowanymi lekami są nadal nieoznaczone, natomiast płucne przeszczepy stanowią jedyne ostateczne leczenie. Przedstawiamy przypadek małego pacjenta skarżącego się na duszność po wysiłku z szybką ewolucją do ostrego przypadku wodoodmy opłucnowej, u którego rozpoznano chorobę zarostową żył po badaniach obrazowych związanych z cewnikowaniem płuc. Zastosowano leczenie skojarzone z lekiem rozszerzającym naczynia włączając leki różnych klas, a pacjent prezentował trwałą remisję objawów i poprawę jakość życia przez pięć lat, podczas gdy średnia oczekiwana długość życia wynosiła 3 lata po postawieniu diagnozy.