PL
Poród stanowi jedno z najintensywniejszych doznań bólowych w życiu kobiety. Do analgezji używa się opioidów; cechują się one jednak istotną zmiennością w zakresie skuteczności u poszczególnych osób. Odmiany genetyczne receptora opioidowego μ (ROμ, OPRM1) mogą tłumaczyć różnicę w odpowiedzi na analgezję opioidową. Zaproponowaliśmy hipotezę, według której polimorfizm 304A/G genu OPRM1 wpływa na medianę skutecznej dawki (ED50) fentanylu podawanego dokanałowo w łączonej analgezji podpajęczynówkowo-zewnątrzoponowej w przebiegu porodu. Do badania w sposób prospektywny włączono pierworódki będące w około 35 tygodniu ciąży (n=224); wykonano u nich genotypowanie polimorfizmu 304A/G. Pacjentki zgłaszające potrzebę blokady centralnej w trakcie porodu włączano do jednego z dwóch badań klinicznych prowadzonych metodą podwójne ślepej próby: w pierwszym z nich dawki przypisywano sekwencyjnie metodą „w górę lub w dół” (grupa przypisania sekwencyjnego, PS; n=50); w odrębnym potwierdzającym badaniu dokonywano losowego przypisania do dawki leku (grupa przypisania losowego, PL; n=97). Skuteczną analgezję przy użyciu fentanylu podawanego dokanałowo definiowano jako analgezję ≥60 min. z oceną słowną natężenia bólu ≤1 (skala od 0 do 10) i porównywano między pacjentkami, będącymi homozygotami pod względem ROμ 304A (Grupa A) i kobietami, które były nosicielkami co najmniej jednego allelu G (Grupa G). Częstość występowania allelu 304G OPRM1 ƒ(-) wyniosła 0,18. W badaniu z PS, ED50 dla fentanylu podawanego dokanałowo wyniosła 26,8 μg (95% CI: 22,7–30,9) w grupie A i 17,7 μg (95% CI: 13,4–21,9) w grupie G (p<0,001; homozygotyczność względem 304A zwiększała ED50 o 1,5 raza). Badanie z PL potwierdziło, że homozygotyczność względem allelu 304A istotnie zwiększa ED50 fentanylu podawanego dokanałowo (27,4 μg w Grupie A i 12,8 μg w Grupie G [p<0,002; 2,1-krotnie]). Wykazaliśmy po raz pierwszy, że wariant 304G ROμ znamiennie zmniejsza ED50 fentanylu podawanego dokanałowo w celu uzyskania analgezji podczas porodu, co wskazuje, że kobiety z wariantem G mogą lepiej reagować na opioidy i wymagać mniejszych dawek leków przeciwbólowych. Przedstawione wyniki dotyczące farmakogenetyki fentanylu podawanego dokanałowo mogą być istotne dla pacjentów, którzy otrzymują opioidy z innych powodów.
EN
Labor initiates one of the most intensely painful episodes in a woman’s life. Opioids are used to provide analgesia with substantial interindividual variability in efficacy. μ-opioid receptor (μ OR, OPRM1) genetic variants may explain differences in response to opioid analgesia. We hypothesized that OPRM1 304A/G polymorphism influences the median effective dose (ED50) of intrathecal fentanyl via combined spinal-epidural for labor analgesia. Nulliparous women were prospectively recruited around 35 weeks gestation (n=224), and genotyped for 304A/G polymorphism. Those requesting neuraxial labor analgesia were enrolled in one of the two double-blinded trials: up-down sequential allocation (SA, n=50) and a separate confirmatory random-dose allocation trial (RA, n=97). Effective analgesia from intrathecal fentanyl was defined by P60 min analgesia with verbal rating score 61 (scale 0–10) and was compared between μ OR 304A homozygotes (Group A) and women carrying at least one 304G allele (Group G). OPRM1 304G allele frequency f(-) was 0.18. Using SA, intrathecal fentanyl ED50 was 26.8 lg (95% CI 22.7–30.9) in Group A and 17.7 μg (95% CI 13.4–21.9) in Group G (p<0.001; 304A homozygosity increased the ED50 1.5-fold). RA confirmed that 304A homozygosity significantly increases intrathecal fentanyl ED50 (27.4 μg in Group A and 12.8 μg in Group G [p<0.002; 2.1-fold]). We demonstrate for the first time that the μ OR 304G variant significantly reduces intrathecal fentanyl ED50 for labor analgesia, suggesting women with the G variant may be more responsive to opioids and require less analgesic drugs. These findings for intrathecal fentanyl pharmacogenetics may have implications for patients receiving opioids in other settings.