EN
Similarly to entrapment neuropathies of upper extremities, the ultrasound constitutes
a valuable supplementation of diagnostic examinations performed in patients with suspicions
of nerve entrapment syndromes of the lower limb. For many years, it was claimed
that such pathologies were rare. This probably resulted from the lack of proper diagnostic
tools (including high frequency ultrasound transducers) as well as the lack of sufficient
knowledge in this area. In relation to the above, the symptoms of compression neuropathies
were frequently interpreted as a manifestation of pathologies of the lumbar part
of the spine or a other orthopedic disease (degenerative or overuse one). Consequently,
many patients were treated ineffectively for many months and even, years which led to
irreparable neurological changes and changes in the motor organ. Apart from a clinical
examination, the diagnostics of entrapment neuropathies of lower limb is currently based
on imaging tests (ultrasound, magnetic resonance) as well as functional assessments
(electromyography). Magnetic resonance imaging is characterized by a relatively low
resolution (as compared to ultrasound) which results in limited possibilities of morphological
evaluation of the visualized pathology. Electromyography allows for the assessment
of nerve function, but does not precisely determine the type and degree of change.
This article presents examples of the most common entrapment neuropathies of the lower
limb concerning the following nerves: sciatic, femoral, lateral femoral cutaneous, obturator,
fibular and its branches, tibial and its branches as well as sural. The pathomorphological
basis of the neuropathies as well as corresponding ultrasound images are presented
in this paper. Attention has been drawn to echogenicity, degree of vascularization and
bundle presentation of the trunk of a pathological peripheral nerve.
PL
Podobnie jak w przypadku neuropatii uciskowych kończyny górnej badanie ultrasonograficzne
jest cennym uzupełnieniem badań diagnostycznych przeprowadzanych
u pacjentów z podejrzeniem zespołów uciskowych nerwów kończyny dolnej. Przez
wiele lat uważano, że tego rodzaju patologie występują rzadko. Prawdopodobnie było
to efektem braku odpowiednich narzędzi diagnostycznych (w tym głowic ultradźwiękowych
o wysokich częstotliwościach), jak również braku dostatecznej wiedzy na ten
temat. Wobec powyższego objawy neuropatii uciskowych często interpretowano jako
wyraz patologii odcinka lędźwiowego kręgosłupa lub innej choroby ortopedycznej
(o podłożu zwyrodnieniowym czy przeciążeniowym). W rezultacie niejednokrotnie
pacjenci byli nieskutecznie leczeni przez wiele miesięcy, a nawet lat, co prowadziło do
nieodwracalnych zmian neurologicznych oraz zmian w narządzie ruchu. Diagnostyka
neuropatii uciskowych kończyny dolnej opiera się obecnie, poza badaniem klinicznym,
na badaniach obrazowych (badanie ultrasonograficzne i rezonans magnetyczny)
oraz czynnościowych (elektromiografia). Rezonans magnetyczny cechuje relatywnie
niska (w porównaniu z ultrasonografią) rozdzielczość, co skutkuje ograniczonymi
możliwościami oceny morfologicznej uwidocznionej patologii. Elektromiografia
pozwala na ocenę funkcji nerwu, jednak bez dokładnego określenia typu i poziomu
zmian. W pracy omówiono przykłady najczęstszych neuropatii uciskowych kończyny
dolnej, dotyczących nerwu kulszowego, udowego, skórnego bocznego uda, zasłonowego,
nerwu strzałkowego i jego gałęzi, nerwu piszczelowego i jego gałęzi oraz nerwu
łydkowego. Przedstawiono podłoże patomorfologiczne neuropatii oraz odpowiadające
im obrazy ultrasonograficzne. Zwrócono uwagę na echogeniczność, stopień unaczynienia
oraz rysunek pęczkowy objętego patologią pnia nerwu obwodowego.