PL
Obserwowany od ponad 30 lat postęp w rozwoju technik chirurgicznych oraz technologii implantów ślimakowych doprowadził do zmiany podejścia i poszerzenia wskazań do kwalifikacji chorych do leczenia ubytków słuchu typu odbiorczego. Podstawowe wskazania do implantacji ślimakowej stanowią: obustronna głuchota, obustronne resztki słuchowe lub obustronny głęboki niedosłuch typu odbiorczego oraz brak zysku akustycznego z zastosowania klasycznych aparatów słuchowych na przewodnictwo powietrzne po minimum 5–6-miesiącach użytkowania. Przy ocenie wskazań do implantacji wykorzystywane są metody subiektywne oraz obiektywne słuchu. Opinia psychologiczna ma na celu ocenę oczekiwań pacjenta/rodziców dziecka, ich motywacji oraz poziomu intelektualnego pod kątem obecności deficytów mogących powodować trudności zarówno w późniejszej rehabilitacji, jak i akceptacji nowego rodzaju stymulacji. W ocenie logopodycznej uwzględniany jest aktualny stopień rozwoju mowy, zaburzenia artykulacyjne związane z upośledzeniem słuchu, sposób komunikowania się z otoczeniem. Do ostatecznej kwalifikacji konieczne jest wykonanie badania obrazowego głowy/uszu (TK i/lub MRI). Nabywane doświadczenie chirurgiczne pozwoliło na stopniowe implantowanie dzieci z różnymi wadami rozwojowymi w zakresie ucha wewnętrznego. Obecność stanu zapalnego w obrębie jamy bębenkowej i przestrzeni pneumatycznych wyrostka sutkowatego może wymagać wcześniejszego usunięcia zmian zapalnych albo wyboru innego dojścia chirurgicznego.