Alloplastyka śródotrzewnowa w połączeniu z techniką rozdzielenia warstw powięziowo-mięśniowych powłok w olbrzymich przepuklinach brzusznych

• Authors: Yaroslav Feleshtynskyi , Orest Lerchuk , Vitalii Smishchuk , Volodymyr Vatamaniuk

Abstracts

PL

Zastosowanie dostępu przedniego w celu oddzielenia komponentów/powłok ściany jamy brzusznej w połączeniu z alloplastyką nadpowięziową („onlay”) (ACST + onlay) w olbrzymich przepuklinach brzusznych (IH) może stanowić wyzwanie chirurgiczne, jako że nie wyklucza zwiększenia ciśnienia w jamie brzusznej (IAP) i występowania zespołu przedziału brzusznego (ACS). Wiąże się to także z dużą częstością powikłań pooperacyjnych. Naszym zdaniem zastosowanie alloplastyki wewnątrzbrzusznej w połączeniu z oddzieleniem komponentów ściany jamy brzusznej z dostępu przedniego (ACST + IPOM) przyczyni się do poprawy wyników chirurgicznych w olbrzymiej przepuklinie brzusznej. Cel pracy: poprawa wyników leczenia chirurgicznego olbrzymiej IH za pomocą ACST + IPOM. Materiały i metody. Analizie poddano wyniki chirurgicznego leczenia 164 pacjentów z olbrzymią IH w wieku od 30 do 75 lat (średni wiek 54,7 ± 3,3). W zależności od zabiegu pacjentów podzielono na dwie grupy. Grupa I (82 pacjentów) składała się z pacjentów, których poddano naszej zmodyfikowanej metodzie, w tym ACST + IPOM. Zabieg w grupie II (82 pacjentów) obejmował ACST + onlay. Rezultaty i dyskusja. W porównaniu z ACST + onlay, zabieg ACST + IPOM przyczynia się do znacznie zmniejszonej częstości występowania ACS [6,1% (grupa II) w porównaniu do 0 (grupa I), (p <0,05)], wysięku płynu surowiczego [25,6% w porównaniu z 7,3%, p <0,05] 0,05], zakażenia operowanego obszaru (SSI) [4,9% versus 2,4%, p> 0,05], meshomy [3,7% versus 0] i nawrotów przepukliny [6,5% versus 1,6%, p> 0,05]. Wnioski. Wartość IAP równa lub przekraczająca 9,1 mmHg (1,2 kPa) podczas operacji w aproksymowanych mięśniach prostych prognozuje wystąpienie ACS i wymaga zastosowania śródoperacyjnych środków zapobiegawczych. Wykorzystanie ACST + IPOM w olbrzymiej IH zapewnia optymalną objętość jamy brzusznej bez istotnego zwiększenia IAP i zmniejsza prawdopodobieństwo ACS, podczas gdy użycie ACST + onlay daje ACN na poziomie u 6,1% (p <0,05) pacjentów. Zmniejszony kontakt siatki z tkanką podskórną w ACST + IPOM przyczynia się do znacznie mniejszej częstości występowania wysięku płynu surowiczego (seromy) [7,3% w porównaniu z 25,6% (p <0,05)], zakażenia w miejscu zabiegu chirurgicznego (SSI) [2,4% w porównaniu do 4,9% (p> 0,05 )], nacieku pooperacyjnego [2 (2,4%) vs. 11 (13,4%) (p <0,05)], przewlekłego bólu pooperacyjnego [1 (1,6%) vs. 5 (8,1%) (p> 0,05)] i nawracającej IH [1 (1,6%) vs. 4 (6,5%) (p> 0,05)] w porównaniu z techniką ACST + onlay.

Keywords

PL

olbrzymia pooperacyjna przepuklina brzuszna; ACST; IPOM; onlay; ACS; seroma; zropienie; meshoma

• Publisher: Index Copernicus International
• Journal: Polish Journal of Surgery
• Year: 2019
• Volume: 91(1)
• Pages: 1-5

Dates

published

2018-12-10

Contributors

author

Yaroslav Feleshtynskyi

author

Orest Lerchuk

author

Vitalii Smishchuk

author

Volodymyr Vatamaniuk

Identifiers

DOI

10.5604/01.3001.0012.7798