PL
Wprowadzenie: Endoskopowa chirurgia zatok przynosowych jest techniką operacyjną, która zrewolucjonizowała chirurgiczne leczenie chorych z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych. Zastosowanie tej metody obecnie znacznie wykracza poza obręb schorzeń jamy nosowej. Technika ta umożliwia między innymi wykonywanie operacji w obrębie oczodołu, stanowiąc alternatywę dla operacji z dojścia zewnętrznego.
Cel pracy: Celem pracy jest poszukiwanie optymalnego sposobu leczenia pacjentów z powikłaniami oczodołowymi w przebiegu zapalenia zatok przynosowych.
Materiał i metody: Niniejsza praca poświęcona jest analizie skuteczności chirurgii endoskopowej u chorych z powikłaniami oczodołowymi w przebiegu zapaleń zatok przynosowych leczonych w Klinice Otolaryngologii UJ w Krakowie w latach 2004–2016.
Wyniki: W grupie pacjentów operowanych z powodu ropnia oczodołu z dojścia zewnętrznego u wszystkich nastąpiło cofnięcie objawów ze strony oczodołu i narządu wzroku, a w okresie pooperacyjnym nie zaobserwowano powikłań. Wśród pacjentów operowanych z dojścia endoskopowego u jednego chorego nie wystąpiła poprawa funkcji narządu wzroku. Mogło się to wiązać ze zbyt długim czasem, jaki upłynął od pojawienia się pierwszych objawów do przeprowadzenia interwencji chirurgicznej (powyżej 48 godzin), a także z wystąpieniem krwiaka oczodołu w 2. dobie pooperacyjnej i –wobec powyższego – koniecznością wykonania reoperacji z dojścia zewnętrznego.
Wnioski: Z naszych doświadczeń wynika, że endoskopowe operacje drenażu ropnia oczodołu są skuteczne, a ich wyniki porównywalne do operacji przeprowadzanych z dojścia zewnętrznego.