Wprowadzenie: Przedstawiono doświadczenie chirurga plastycznego w otwartej rynoplastyce augmentacyjnej z zastosowaniem autogennych L-kształtnych wszczepów chrząstki żebra, a także długofalowe wyniki rezultatów klinicznych. Podkreślono istotne kroki operacyjne i omówiono zalecenia dotyczące opieki okołooperacyjnej, które są wymagane do optymalizacji rezultatu. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej oceny 11 rynoplastyk otwartych powiększających przeprowadzonych w latach 2008–2016. Do wskazań zaliczono deformację w postaci nosa siodełkowatego: ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń (n = 7), nawracające zapalenie wielochrząstkowe (n = 1), pourazowe zapadanie nosa (n = 1), zaawansowaną westernizację nosa (n = 2). Długofalowe wyniki zgłaszane przez pacjentów oceniano za pomocą specjalnego kwestionariusza. Wyniki: U wszystkich pacjentów zaobserwowano wyraźną poprawę ułożenia nosa, a także jego kształtu i funkcji. Nie stwierdzono ani ekspozycji chrząstki, ani jej wypaczenia, resorpcji oraz nawracających deformacji. U jednego z pacjentów przeszczep grzbietowy uległ złamaniu podczas zabiegu okulistycznego przeprowadzonego po dwóch latach od pierwotnej operacji. Deformacja ta została jednak skorygowana ponownie za pomocą powyższej techniki. Obserwacja kontrolna następowała średnio po 5,2 latach. Spośród 9 pacjentów, którzy udzielili odpowiedzi w kwestionariuszu uzupełniającym, 100% było zadowolonych z wyglądu swojego nosa. Wszyscy respondenci w trakcie obserwacji nie zgłaszali problemów związanych z nosem (n = 9). Dyskusja: L-kształtne wszczepy chrząstki stanowią wiarygodne i powtarzalne rozwiązanie w rynoplastyce augmentacyjnej dla różnych wskazań (zapalnych, urazowych i kosmetycznych). Staranna selekcja chorych i dokładne planowanie pozwala uzyskać zadowalające efekty estetyczne, wysoką satysfakcję pacjentów i dobre rezultaty długofalowe.
Wprowadzenie: Przedstawiono doświadczenie chirurga plastycznego w otwartej rynoplastyce augmentacyjnej z zastosowaniem autogennych L-kształtnych wszczepów chrząstki żebra, a także długofalowe wyniki rezultatów klinicznych. Podkreślono istotne kroki operacyjne i omówiono zalecenia dotyczące opieki okołooperacyjnej, które są wymagane do optymalizacji rezultatu. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej oceny 11 rynoplastyk otwartych powiększających przeprowadzonych w latach 2008–2016. Do wskazań zaliczono deformację w postaci nosa siodełkowatego: ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń (n = 7), nawracające zapalenie wielochrząstkowe (n = 1), pourazowe zapadanie nosa (n = 1), zaawansowaną westernizację nosa (n = 2). Długofalowe wyniki zgłaszane przez pacjentów oceniano za pomocą specjalnego kwestionariusza. Wyniki: U wszystkich pacjentów zaobserwowano wyraźną poprawę ułożenia nosa, a także jego kształtu i funkcji. Nie stwierdzono ani ekspozycji chrząstki, ani jej wypaczenia, resorpcji oraz nawracających deformacji. U jednego z pacjentów przeszczep grzbietowy uległ złamaniu podczas zabiegu okulistycznego przeprowadzonego po dwóch latach od pierwotnej operacji. Deformacja ta została jednak skorygowana ponownie za pomocą powyższej techniki. Obserwacja kontrolna następowała średnio po 5,2 latach. Spośród 9 pacjentów, którzy udzielili odpowiedzi w kwestionariuszu uzupełniającym, 100% było zadowolonych z wyglądu swojego nosa. Wszyscy respondenci w trakcie obserwacji nie zgłaszali problemów związanych z nosem (n = 9). Dyskusja: L-kształtne wszczepy chrząstki stanowią wiarygodne i powtarzalne rozwiązanie w rynoplastyce augmentacyjnej dla różnych wskazań (zapalnych, urazowych i kosmetycznych). Staranna selekcja chorych i dokładne planowanie pozwala uzyskać zadowalające efekty estetyczne, wysoką satysfakcję pacjentów i dobre rezultaty długofalowe.
Choroby powodowane zapaleniem naczyń występują rzadko. Trudności rozpoznawania wynikają z rzadkości występowania, raczej powolnego ich rozwoju oraz różnorodnych objawów i lokalizacji zmian chorobowych. Rozpoznanie zapalenia naczyń musi polegać na uwzględnieniu i rozważeniu wszystkich cech klinicznych, wśród których mogą się znaleźć kryteria klasyfikacyjne dla rożnych jednostek chorobowych.
Obwodowe wrzodziejące zapalenie rogówki jest stanem zapalnym, zwykle w kształcie półksiężyca, występującym w okolicy rąbka rogówki, gdzie zawsze wiąże się ze ścieńczeniem zrębu rogówki. Niejednokrotnie występuje w przebiegu chorób reumatoidalnych, natomiast najczęściej związane jest z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Obwodowe wrzodziejące zapalenie rogówki obserwuje się także w: ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń, guzkowatym zapaleniu tętnic, nawracającym zapaleniu chrząstek oraz w toczniu rumieniowatym układowym. Wymienione choroby opisano w odniesieniu do obwodowego wrzodziejącego zapalenia rogówki, z omówieniem poszczególnych metod leczenia w określonych przypadkach.
EN
Peripheral ulcerative keratitis is an inflammatory condition, usually crescent shaped and occurring in the corneal stromal region, where it is always associated with corneal stromal thinning. Peripheral ulcerative keratitis often occurs in the course of rheumatic diseases but is most commonly associated with rheumatoid arthritis. Peripheral ulcerative keratitis is also seen in granulomatosis with polyangiitis, polyarteritis nodosa, relapsing chondritis, and systemic lupus erythematosus. These diseases are analyzed in the article in relation to peripheral ulcerative keratitis with a discussion of individual treatment methods in specific cases.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.