Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: ziarniniak

Sort By:

Limit search:

Choroby odzwierzęce w okulistyce. Część 2. Zespół larwy wędrującej ocznej

100%

Borkowski P.

OphthaTherapy

2020

vol. 7

issue 1

40-45

Ocular toxocariasis, or ocular larva migrans syndrome, is a parasitic disease of the eye caused by non-human species of roundworms, usually canine (Toxocara canis), which accidentally migrated into the eyeball. Although this disease is rare, in Poland it is the second infectious cause of posterior uveitis (11.8%). Additional and commercially available research in Poland that can be useful in this disease is of limited value, so the diagnosis should be clinical. This article gathers data from the literature on epidemiology, clinical course, diagnosis and actual principles of ocular toxocariasis treatment described from the point of view of an experienced infectious and parasitic diseases specialist.

Toksokaroza oczna, właściwie zespół larwy wędrującej ocznej, to choroba pasożytnicza oka, której przyczyną są obcogatunkowe larwy glist, najczęściej psiej (Toxocara canis), które przypadkowo zawędrowały do gałki ocznej. Jest to rzadka choroba, ale druga z infekcyjnych przyczyn zapalenia tylnego odcinka błony naczyniowej w Polsce (11,8%). Dostępne komercyjnie w Polsce badania dodatkowe, które możemy zastosować w tej jednostce chorobowej, mają ograniczone znaczenie, więc rozpoznanie powinno być kliniczne. W artykule tym zebrano dane z literatury z uwzględnieniem jej nowych pozycji, na temat epidemiologii, przebiegu klinicznego, rozpoznawania oraz współczesnych zasad leczenia toksokarozy ocznej opisane z punktu widzenia specjalisty chorób zakaźnych i pasożytniczych praktycznie zajmującego się chorobami oczu od ponad 20 lat.

Leczenie chirurgiczne i rekonstrukcyjne centralnego ziarniniaka olbrzymiokomórkowego żuchwy o agresywnym przebiegu – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

88%

Piotrowska-Seweryn A., Oleś K., Grajek M., Chekan M., Maciejewski A., Lange D.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2019

vol. 8(4)

30-37

Wstęp: CGCG jest łagodną, guzopodobną zmianą kości, najczęściej lokalizującą się w obrębie żuchwy. Występuje ona głównie u dzieci i młodych dorosłych poniżej 30 r.ż., z przewagą płci żeńskiej. Etiologia schorzenia nie została do końca poznana. Klinicznie wyróżnia się dwie postacie CGCG: (1) nieagresywną, kiedy ziarniniak rośnie powoli, często bezobjawowo, oraz (2) agresywną, charakteryzującą się: nasilonym niszczeniem kości, dolegliwościami bólowymi, większymi rozmiarami guza, jego gwałtownym wzrostem i powikłaniami, takimi jak: resorpcja korzeni czy perforacja blaszki kostnej, oraz wysoką tendencją do nawrotów. Leczenie ziarniniaka zależy od jego postaci. W przypadkach CGCG o agresywnym przebiegu zastosowanie znajduje leczenie zachowawcze pod postacią sterydoterapii w infekcjach miejscowych, aplikacji interferonu, kalcytoniny czy denosumabu. Jednak w większości przypadków ta forma terapii bywa nieskuteczna. Również wyłyżeczkowanie zmiany niesie wysokie ryzyko nawrotu choroby. Stąd najlepszym sposobem postępowania jest radykalne chirurgiczne usunięcie zmiany, często wymagające operacji rekonstrukcyjnej ubytków kostnych. Opis przypadku: W niniejszej pracy autorzy przedstawiają przypadek 31-letniej chorej, leczonej w Klinice Chirurgii Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Curie-Skłodowskiej Oddziału w Gliwicach z powodu centralnego ziarniniaka olbrzymiokomórkowego żuchwy. U pacjentki wykonano operację resekcji fragmentu żuchwy po stronie prawej wraz z guzem z następową rekonstrukcją wolnym płatem strzałkowym, uzyskując zadowalający efekt kosmetyczny. Przebieg pooperacyjny był niepowikłany. W badaniu immunohistochemicznym wykazano dodatnią reakcję z przeciwciałami CD68 i CD31, a współczynnik Ki67 wyniósł 13%. W półrocznym okresie obserwacji nie odnotowano wznowy ziarniniaka. Wnioski: Autorzy uważają, że radykalne leczenie chirurgiczne powinno być stosowane u wszystkich pacjentów z agresywną postacią centralnego ziarniniaka olbrzymiokomórkowego. Z uwagi na częste naciekanie kości w tych przypadkach, zalecają rekonstrukcję wolnymi płatami kostnymi z mikrozespoleniem naczyniowym. Pozwala to na uzyskanie radykalności onkologicznej w połączeniu z dobrym efektem kosmetycznym. Jakość życia i estetyka twarzy może być udoskonalona dzięki implantom zębowym, zastosowanym po odpowiednim czasie remisji choroby. W całościowym leczeniu onkologicznym ogromną rolę odgrywa ścisła, regularna kontrola w ośrodku prowadzącym.

Odczyny tkankowe powłok brzusznych na szwy chirurgiczne w badaniu ultrasonograficznym

63%

Smereczyński A., Starzyńska T., Kołaczyk K., Kładny J.

Journal of Ultrasonography

2014

vol. 14

issue 56

21-27

Classical abdominal surgeries usually require long incisions of the abdominal integuments followed by tight closure with adequate suturing material. Nonabsorbable sutures may cause various reactions, including granuloma reactions, both sterile and infl ammatory. The aim of the study was to analyze prospective ultrasound examinations of the abdominal integuments in order to detect tissue reactions to surgical sutures. Material and methods: For 10 years, ultrasound examinations of the abdominal integuments involved the assessment of surgical scars in all patients who underwent open or closed surgeries for various reasons (in total 2254 patients). Ultrasound examinations were performed only with the use of linear probes with the frequency ranging from 7 to 12 MHz. Each scar in the abdominal integuments was scanned in at least two planes. When a lesion was detected, the image was enlarged and the transducer was rotated by approximately 180° in order to capture the dimensions of the granuloma and the most characteristic image of the suture. Moreover, vascularization of the lesion was also assessed with the use of color Doppler mode set to detect the lowest fl ows. Results: All granulomas (19 lesions, two in one patient) created hypoechoic oval or round nodules, were relatively well-circumscribed and their size ranged from 8 × 4 mm to 40 × 14 mm. In the center of the lesion, it was possible to notice a thread that was coiled to various degrees and presented itself as a double, curved hyperechoic line. In 9 out of 19 granulomas, slight peripheral vascularization was observed. The substantial majority of the lesions (n = 15) were in contact with the fascia. In seven patients, compression with the transducer induced known local pain (n = 4) or intensifi ed pain that had already been present (n = 3); all of these granulomas infi ltrated the fascia and showed slight peripheral vascularization. Cutaneous fi stulae developed in two patients with purulent reactions to the running stitch (in one patient – two fi stulae). Conclusions: Suture granulomas in the abdominal integuments manifest themselves as nodular hypoechoic lesions, usually localized at the edge of the fascia – subcutaneous fat. A pathognomonic sign of this type of granulomas is the presence of a thread in their center that usually manifests itself as a chaotically shaped, double hyperechoic line. In some granulomas, particularly those with clinical presentation, slight peripheral vascularization is observed.

Klasyczne operacje brzuszne zazwyczaj wymagają długich nacięć powłok, a następnie ich szczelnego zamknięcia za pomocą odpowiedniego materiału szewnego. Głównie niewchłanialne szwy mogą powodować różne reakcje, w tym odczyny ziarniniakowe o charakterze jałowym lub zapalnym. Celem pracy jest analiza prospektywnych badań ultrasonografi cznych powłok brzusznych ukierunkowanych na wykrycie odczynów tkankowych na zastosowane nici chirurgiczne. Materiał i metoda: Przez 10 lat w badaniach powłok brzusznych każdorazowo oceniano ultrasonografi cznie stan blizny pooperacyjnej u wszystkich pacjentów leczonych z różnych przyczyn chirurgicznie metodą otwartą albo zamkniętą (łącznie 2254 chorych). Badania ultrasonografi czne przeprowadzano wyłącznie głowicami liniowymi o częstotliwości w zakresie 7–12 MHz. Każdą bliznę powłok brzusznych skanowano co najmniej na dwóch przekrojach. W momencie wykrycia zmiany powiększano obraz i wykonywano obrót głowicą w granicach 180°, aby uchwycić największe wymiary ziarniniaka i najbardziej charakterystyczny obraz zwoju nici, a także oceniano jej unaczynienie, używając skali kolorowego dopplera ustawionego na najniższe przepływy. Wyniki: Wszystkie ziarniniaki (łącznie 19, u jednego pacjenta dwa) tworzyły guzki hipoechogeniczne kształtu owalnego lub okrągłego, dość dobrze odgraniczone, wielkości od 8 × 4 mm do 40 × 14 mm. W centralnej części zmiany udawało się wypatrzyć w różnym stopniu zwiniętą nić w formie podwójnej, zakrzywionej linii hiperechogenicznej. W 9 z 19 ziarniniaków zarejestrowano zazwyczaj niewielkie unaczynienie na obwodzie. Zdecydowana większość zmian (n = 15) miała kontakt z powięzią. U siedmiu pacjentów ucisk guzka głowicą wyzwalał znaną bolesność miejscową (n = 4) albo nasilał istniejący ból (n = 3); wszystkie te ziarniniaki naciekały powięź i wykazywały niewielkie unaczynienie na obwodzie. U dwóch osób z ropnym odczynem na założony szew ciągły wystąpiły przetoki skórne (u jednej osoby dwie). Wnioski: Ziarniniaki wokół szwów chirurgicznych w powłokach brzusznych manifestują się jako guzkowa zmiana hipoechogeniczna, najczęściej położona na granicy powięź – tłuszcz podskórny. Patognomonicznym objawem tego rodzaju ziarniniaka jest wykazanie w jego centralnej części nici, która zazwyczaj objawia się bezładnie ukształtowaną, podwójną linią hiperechogeniczną. W części ziarniniaków, zwłaszcza z kliniczną prezentacją, obserwuje się niewielkie unaczynienie obwodowe.

Refine search results

1 Journal of Ultrasonography

1 OphthaTherapy

1 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

1 2020

1 2019

1 2014

1 Borkowski P.

1 Chekan M.

1 Grajek M.

1 Kołaczyk K.

1 Kładny J.

1 Lange D.

1 Maciejewski A.

1 Oleś K.

1 Piotrowska-Seweryn A.

1 Smereczyński A.

1 Starzyńska T.

Search results

Choroby odzwierzęce w okulistyce. Część 2. Zespół larwy wędrującej ocznej

Leczenie chirurgiczne i rekonstrukcyjne centralnego ziarniniaka olbrzymiokomórkowego żuchwy o agresywnym przebiegu – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Odczyny tkankowe powłok brzusznych na szwy chirurgiczne w badaniu ultrasonograficznym