Search results

1

Zaburzenia gospodarki elektrolitowej u chorych z zespołem metabolicznym

100%

Szydlik S., Jankowska-Szydlik J., Szewieczek J., Duława J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2010

|

vol. 64

|

issue 5-6

36-42

EN

INTRODUCTION The role of magnesium defi ciency in metabolic syndrome pathophysiology is one of the issue presently discussed in the literature. The others electrolyte disturbances in this syndrome are also the object of interest. The aim of the study was to analyze electrolyte equilibrium disorders in patients with metabolic syndrome. MATERIAL AND METHODS The study group consisted of 36 (29 females and 9 males) patients with metabolic syndrome hospitalized in the Internal Medicine Wards of District Hospitals in Blachownia and Pajęczno and 29 (10 females and 19 males) healthy volunteers (control group). The metabolic syndrome was diagnosed according to IDF (2005) criteria. RESULTS In contrast to the sodium and potassium serum magnesium level was signifi cantly lower in patients with metabolic syndrome than in the control group. Moreover there was a negative serum magnesium correlation between waist circumference and body mass index among patients with metabolic syndrome. There were positive correlations between serum sodium and systolic and diastolic blood pressure, serum potassium and triglycerides concentrations in the group with metabolic syndrome. The foregoing correlations were not found in the control group. CONCLUSIONS 1. Serum magnesium was signifi cantly lower in patients with metabolic syndrome than in the control group. 2. The correlation between serum magnesium and waist circumference, body mass index shows the possible abdominal fatty tissue infl uence on magnesium equilibrium among patients with metabolic syndrome. 3. The positive correlation between serum sodium and systolic and diastolic blood pressure points the possible role of sodium in pathogenesis of hypertension in metabolic syndrome.

PL

WSTĘP Jednym z problemów patofi zjologii zespołu metabolicznego dyskutowanym w aktualnym piśmiennictwie jest rola niedoboru magnezu. Przedmiotem zainteresowania są również inne zaburzenia elektrolitowe w tym zespole. Celem prezentowanego badania była analiza zaburzeń elektrolitowych u chorych z zespołem metabolicznym hospitalizowanych na oddziałach chorób wewnętrznych. MATERIAŁ I METODY Analizie poddano 36 (29 kobiet i 9 mężczyzn) pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala w Blachowni i Pajęcznie spełniających kryteria zespołu metabolicznego oraz 29 (10 kobiet i 19 mężczyzn) zdrowych ochotników (grupa kontrolna). Zespół metaboliczny rozpoznawano na podstawie kryteriów International Diabetes Federation (IDF) z 2005 roku. WYNIKI W odróżnieniu od sodu i potasu, stężenie magnezu w surowicy u chorych z zespołem metabolicznym było mniejsze niż u osób zdrowych. Ponadto stężenie magnezu w surowicy wykazywało ujemną korelację z obwodem talii oraz BMI badanych chorych. U osób obciążonych zespołem metabolicznym wykazano dodatnie korelacje pomiędzy stężeniami sodu oraz ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, jak również między stężeniem potasu i triacylogliceroli. Powyższych korelacji nie stwierdzono w grupie kontrolnej. WNIOSKI 1. Stężenie magnezu w surowicy chorych z zespołem metabolicznym jest znamiennie mniejsze niż u osób zdrowych. 2. Istniejąca korelacja między stężeniem magnezu w surowicy i obwodem w talii oraz współczynnikiem BMI u osób z zespołem metabolicznym wskazuje na możliwy wpływ tkanki tłuszczowej brzusznej na gospodarkę magnezową. 3. Dodatnia korelacja pomiędzy stężeniem sodu i ciśnieniem skurczowym oraz rozkurczowym wskazuje na prawdopodobną rolę tego jonu w patogenezie nadciśnienia tętniczego u osób z zespołem metabolicznym.

2

Concomitance of psoriasis with systemic metabolic diseases – an interdisciplinary problem

84%

Grabarek B. O., Michalska-Bańkowska A., Krzaczyński J., Wcisło-Dziadecka D.

|

issue 73

236-242

EN

INTRODUCTION: The aim of this study was to assess how often psoriasis co-occurs with diabetes, hypertension, and metabolic syndrome. The intention of the authors is to draw the attention of general practitioners, to the complex clinical picture of psoriasis, the implications of internist diseases, and thus the need to provide patients with interdisciplinary care. MATERIAL AND METHODS: A survey on the prevalence of metabolic systemic comorbidities with psoriasis was performed on a group of 32 patients diagnosed with common psoriasis (20 men and 12 women). The characteristics of the study group are as follows (mean ± standard deviation): age 53.9 ± 10.4 years, height 169.9 ± 1.5 cm, body weight 88.8 ± 21.5 kg, BMI 30.65 ± 6.18, waist circumference 108.34 ± 17.14 cm. RESULTS: Of the 32 patients with psoriasis, syndrome X and hypertension were found in 15 patients, diabetes in 7, diabetes and metabolic syndrome in 9 patients, hypertension and metabolic syndrome in 9, hypertension and diabetes in 6 and concomitant concurrent diabetes, metabolic syndrome and hypertension in 14 patients. CONCLUSIONS: Patients with psoriasis should be given interdisciplinary, comprehensive specialist care due to the increased risk of comorbidity of systemic diseases. The coexistence of systemic diseases in patients with psoriasis, exacerbates existing inflammation. The general practitioner plays a key role in the entire diagnostic and therapeutic process of psoriasis, therefore better understanding of the complex pathomechanisms underlying this dermatosis is necessary, which is the key to effective and safe pharmacotherapy.

PL

WSTĘP: Celem niniejszej pracy była ocena częstości współwystępowania łuszczycy z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym i zespołem metabolicznym. Zamiarem autorów jest zwrócenie uwagi lekarzy rodzinnych na złożony obraz kliniczny łuszczycy, implikacje ze schorzeniami internistycznymi, a tym samym konieczność objęcia chorych opieką interdyscyplinarną. MATERIAŁ I METODY: Ankietę dotyczącą częstości występowania metabolicznych układowych chorób współistniejących z łuszczycą przeprowadzono w grupie 32 pacjentów z rozpoznaną łuszczycą zwykłą (20 mężczyzn i 12 kobiet). Charakterystyka grupy badanej przedstawia się następująco (średnia ± odchylenie standardowe): wiek 53,9 ± 10,4 roku, wzrost 169,9 ± 1,5 cm, masa ciała 88,8 ± 21,5 kg, BMI 30,65 ± 6,18, obwód talii 108,34 ± 17,14 cm. WYNIKI: Spośród 32 pacjentów z łuszczycą zespół X i nadciśnienie stwierdzono u 15, cukrzycę u 7, cukrzycę i zespół metaboliczny u 9, nadciśnienie tętnicze i zespół metaboliczny u 9, nadciśnienie tętnicze i cukrzycę u 6, natomiast współwystępowanie cukrzycy, zespołu metabolicznego i nadciśnienia tętniczego u 14 chorych. WNIOSKI: Pacjenci z łuszczycą powinni zostać objęci interdyscyplinarną, kompleksową opieką specjalistyczną ze względu na podwyższone ryzyko współwystępowania schorzeń układowych. Współwystępowanie w tej grupie internistycznych chorób ogólnoustrojowych nasila istniejący stan zapalny. Lekarz pierwszego kontaktu odgrywa główną rolę w całym procesie diagnostyczno-terapeutycznym łuszczycy. Niezbędne jest lepsze zrozumienie złożonych patomechanizmów leżących u podstaw tej dermatozy, co stanowi klucz do skutecznej i bezpiecznej farmakoterapii.

3

Bezobjawowa dławica piersiowa u chorego z zespołem metabolicznym – nowoczesne badania nieinwazyjne w diagnostyce i ocenie efektu leczenia

84%

Krzesiński P., Jaguś‑Jamioła A., Gielerak G., Piszczek S., Dziuk M., Mazurek A., Ryczek R., Skrobowski A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 2

158-164

EN

All components of the metabolic syndrome increases the risk of cardiovascular diseases, and diabetes is considered to be a particularly strong negative prognostic factor. Patients with diabetes often deny typical angina symptoms, complaining only nonspecific shortness of breath, excessive sweating, fatigue, exhaustion. At the same time its presence is associated with a significant underestimation of coronary artery disease, later diagnosis of cardiac ischemia, suboptimal drug therapy and less frequent coronary interventions. The authors present a case of a patient with metabolic syndrome (angina symptoms denier), diagnosed due to discrete electrocardiographic abnormalities. A sequence of noninvasive imaging (nuclear exercise stress test, echocardiography with speckle tracking imaging) enabled the identification and assessment of the effect of treatment of advanced coronary artery disease. Especially valuable was the observation of delayed ST segment elevation during the recovery phase of the nuclear exercise stress test, which is a very rare phenomenon, suggesting a significant narrowing of the epicardial vessel. In presented case, the diagnosis of coronary artery disease was established with use of modern imaging techniques, which guarantee the safety of the patient. The use of these highly reliable diagnostic methods enabled the detection of critical stenosis of the right coronary artery that in the near future could result with acute coronary syndrome, as the first clinical manifestation of coronary artery disease. In case of any diagnostic doubts, especially in asymptomatic patients with high cardiovascular risk, the personalized approach and use of all available imaging tools should be recommended.

PL

Wszystkie składowe zespołu metabolicznego zwiększają ryzyko sercowo‑naczyniowe, a cukrzyca uznawana jest za szczególnie silny negatywny czynnik prognostyczny. Pacjenci z cukrzycą często negują typowe dolegliwości dławicowe, skarżąc się jedynie na niespecyficzną duszność, nadmierną potliwość, uczucie zmęczenia, wyczerpania. Równocześnie jej występowanie wiąże się z istotnym niedoszacowaniem występowania choroby wieńcowej, późniejszym rozpoznaniem niedokrwienia mięśnia sercowego, nieoptymalną farmakoterapią i rzadszym leczeniem interwencyjnym. Autorzy przedstawiają przypadek chorego z zespołem metabolicznym (negującego dolegliwości dławicowe), diagnozowanego w kierunku choroby niedokrwiennej serca z powodu dyskretnych nieprawidłowości elektrokardiograficznych. Wykonanie sekwencji nieinwazyjnych badań obrazowych (radioizotopowy test wysiłkowy, badanie echokardiograficzne z oceną kurczliwości metodą odkształcenia dwuwymiarowego) umożliwiło rozpoznanie i ocenę efektu leczenia zaawansowanej choroby wieńcowej. Szczególnie wartościową obserwacją było wystąpienie w trakcie fazy recovery radioizotopowego testu wysiłkowego opóźnionego uniesienia odcinka ST, co jest zjawiskiem bardzo rzadkim, a świadczącym o istotnym zwężeniu naczynia nasierdziowego. W opisywanym przypadku rozpoznanie choroby wieńcowej zostało ustalone dzięki zastosowaniu nowoczesnych technik obrazowania, których nieinwazyjny charakter gwarantuje bezpieczeństwo pacjenta. Wykorzystanie tych wysoce wiarygodnych metod diagnostycznych umożliwiło wykrycie krytycznego zwężenia tętnicy wieńcowej, którego konsekwencją hemodynamiczną mógł być w niedalekiej przyszłości ostry zespół wieńcowy, jako pierwsza manifestacja kliniczna choroby wieńcowej. W przypadku wątpliwości klinicznych, zwłaszcza u asymptomatycznych chorych wysokiego ryzyka sercowo‑naczyniowego, słuszne jest zatem podejście zindywidualizowane i korzystanie z wszelkich dostępnych badań obrazowych.

4

Hipoadiponektynemia u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu

84%

Pyzik-Janiak M., Adamkiewicz B.

Aktualności Neurologiczne

|

2010

|

vol. 10

|

issue 3

167-171

EN

Adiponectin – the peptide with anti-inflammatory, antidiabetic and antiatherogenic effects, is secreted specifically from adipose tissue. Despite adipose tissue is only source of adiponectin, paradoxically its plasma level decreases in obesity. The aim of this study was to investigate the association between the lowering of plasma adiponectin level and presence of ischaemic stroke. To this study were qualified 72 patients with early ischaemic stroke and 29 referents without cerebrovascular diseases. In stroke group we evaluated neurological deficit according to NIHSS, in 1st and 7th day of hospitalization. In every patient we examined: anthropometric parameters (BMI, WC, WHR), blood (adiponectin concentration, lipid pattern, glucose level). On the basis of these parameters we diagnosed the presence of metabolic syndrome according to NCEP 2005. Ultrasonographic scanning of the carotid artery was performed in every patient to evaluate CIMT. There was no significance difference between stroke group and referents. Adiponectin level was significantly lower in patients with hypertension, hyperglycaemia, presence of metabolic syndrome, and abdominal obesity. Adiponectin was negatively correlated with hypertriglyceridaemia and positively correlated with HDL-cholesterol. In this study we did not find association between adiponectin level and CIMT. There was correlation between hypoadiponectinemia and high score of NIHSS. Adiponectin does not have direct association with ischaemic stroke, but rather is the marker of states which predispose to cerebrovascular diseases. The conclusions that adiponectin is the independent marker of stroke are probably premature.

PL

Adiponektyna jest białkiem o potencjalnie przeciwzapalnych, antyagregacyjnych oraz antyaterogennych właściwościach, wydzielanym przez komórki tkanki tłuszczowej. Mimo iż tkanka tłuszczowa jest jedynym źródłem adiponektyny, paradoksalnie stężenie tego hormonu w otyłości nie wzrasta, lecz ulega obniżeniu. Celem pracy było zbadanie korelacji pomiędzy stężeniem formy HMW-adiponektyny a występowaniem udaru niedokrwiennego mózgu. Do grupy badanej zakwalifikowano 72 pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu. Grupę porównawczą stanowiło 29 osób z negatywnym wywiadem w kierunku chorób ośrodkowego układu nerwowego. Pacjenci z udarem mózgu zostali poddani ocenie deficytu neurologicznego wg skali NIHSS w 1. i 7. dobie hospitalizacji. U wszystkich osób uczestniczących w badaniu wykonano pomiary antropometryczne (BMI, WC, WHR) oraz pobrano im krew na badania laboratoryjne (lipidogram, poziom glikemii, stężenie adiponektyny). Na podstawie zgromadzonych danych określono występowanie zespołu metabolicznego u każdego pacjenta wg definicji NCEP z 2005 roku. U każdej osoby wykonano badanie USG z dopplerowską oceną naczyń domózgowych w celu oszacowania CIMT. Obie grupy nie różniły się istotnie pod względem stężeń adiponektyny. Adiponektyna osiągała istotnie niższe wartości u osób z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym, hiperglikemią, zespołem metabolicznym oraz otyłością brzuszną. Obserwowano również zależność pomiędzy niskim poziomem adiponektyny i wysokim stężeniem trójglicerydów oraz dodatnią korelację badanego hormonu i HDL-cholesterolu. Nie uwidoczniono natomiast korelacji między stężeniami adiponektyny i występowaniem pogrubienia kompleksu IMT. Należy zauważyć, że u pacjentów z wyższą punktacją w skali NIHSS występowały niższe wartości formy HMW-adiponektyny. Adiponektyna nie ma bezpośredniego związku z udarem mózgu, stanowi raczej marker stanów, które predysponują do wystąpienia incydentów naczyniowych OUN. Prawdopodobnie pochopne były wcześniejsze wnioski, że jest ona niezależnym markerem ryzyka udaru mózgu.

5

Wpływ leków przeciwpsychotycznych na występowanie zespołu metabolicznego

84%

Wysokiński A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 4

290-295

EN

Metabolic syndrome is a group of concomitant disorders that increase the risk of heart attack, stroke and diabetes. In Europe metabolic syndrome is defined using the IDF (International Diabetes Federation) criteria. According to these criteria, metabolic syndrome is the co-occurrence of abdominal (central, visceral) obesity, defined as abdomen circumference ≥80 cm in women and ≥94 cm in men plus two out of four criteria: 1) level of triglycerides >1.7 mmol/l (150 mg/dl) or treatment of triglyceridemia; 2) level of HDL cholesterol <1.0 mmol/l (40 mg/dl) in men and <1.3 mmol/l (50 mg/dl) in women or treatment of this disorder; 3) systolic blood pressure ≥130 mm Hg or diastolic blood pressure ≥85 mm Hg or treatment of previously diagnosed hypertension; 4) fasting plasma glucose ≥5.6 mmol/l (100 mg/dl) or treatment of previously diagnosed type 2 diabetes. Metabolic syndrome is 2–3 times more frequent in patients receiving antipsychotics. The presence of metabolic syndrome is associated with a 2–3 fold increased risk of death due to cardiovascular complications. Almost all antipsychotics increase the risk of metabolic syndrome and the greatest risk is that due to the most effective drugs (clozapine, olanzapine). In most cases metabolic complications of antipsychotic treatment is treatment-induced increase of appetite and weight gain, while for certain medications these complications may develop as a direct effect of antipsychotics. The vast majority of patients do not receive a proper treatment of metabolic disorders. Available treatment options for drug-induced weight gain are not very effective and very rarely used.

PL

Zespół metaboliczny to zbiór współwystępujących zaburzeń, które zwiększają ryzyko zawału serca, udaru i cukrzycy. W Europie do oceny zespołu metabolicznego stosuje się kryteria International Diabetes Federation. Zgodnie z nimi zespół metaboliczny to współobecność otyłości brzusznej (trzewnej, centralnej), zdefiniowanej jako obwód talii ≥80 cm u Europejek i ≥94 cm u Europejczyków, oraz dwóch spośród następujących czynników: 1) stężenia trójglicerydów >1,7 mmol/l (150 mg/dl) lub leczenia triglicerydemii; 2) stężenia cholesterolu frakcji HDL <1,0 mmol/l (40 mg/dl) u mężczyzn i <1,3 mmol/l (50 mg/dl) u kobiet lub leczenia tego zaburzenia lipidowego; 3) ciśnienia tętniczego skurczowego ≥130 mm Hg bądź rozkurczowego ≥85 mm Hg lub leczenia wcześniej rozpoznanego nadciśnienia; 4) stężenia glukozy w osoczu na czczo ≥5,6 mmol/l (100 mg/dl) lub rozpoznanej wcześniej cukrzycy typu 2. Zespół metaboliczny występuje 2–3-krotnie częściej u pacjentów otrzymujących leki przeciwpsychotyczne. Obecność zespołu metabolicznego wiąże się z 2–3-krotnie większym ryzykiem zgonu z powodu powikłań sercowo-naczyniowych. Niemal wszystkie leki przeciwpsychotyczne podnoszą ryzyko wystąpienia zespołu metabolicznego; dotyczy to w szczególności leków najskuteczniej działających (klozapina, olanzapina). Punktem wyjścia metabolicznych powikłań leczenia przeciwpsychotycznego jest wzrost łaknienia indukowany leczeniem, prowadzący do przyrostu masy ciała; powikłania te mogą się rozwijać wskutek bezpośredniego działania leków. Zdecydowana większość pacjentów nie otrzymuje właściwego leczenia zaburzeń metabolicznych. W przypadku polekowego przyrostu masy ciała dostępne opcje terapeutyczne są mało skuteczne i zbyt rzadko stosowane.

6

Przegląd interwencji w polekowym przyroście masy ciała podczas leczenia klozapiną

84%

Urban A. E., Gałuszko-Węgielnik M., Cubała W. J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 2

76-80

EN

Aims and methods: Clozapine is an atypical antipsychotic of choice for the treatment of drug-resistant schizophrenia. It is associated with the risk of adverse effects, such as blood dyscrasia, cardiovascular and metabolic disorders, such as insulin resistance and impaired lipid profile, as well as weight gain. The aim of this article is a review of research into methods (both pharmacological and non-pharmacological) of preventing clozapine-induced weight gain. Antipsychotics, other psychotropic drugs, metabolism-regulating agents and appetite suppressants were assessed in groups of patients treated with clozapine (based on medical databases). Among non-pharmacological interventions, the efficacy of cognitive-behavioural therapy, dietary counselling and exercise programmes was assessed in several patient populations. Results: Among the discussed medications aripiprazole, topiramate, fluvoxamine and metformin appear to be efficacious. Orlistat shows efficacy in males. Cognitive-behavioural therapy was shown to be more effective compared to a brief nutrition education. However, pharmacological, psychotherapeutic and dietary interventions were considered insufficient in balancing the total weight gain. Conclusions: Each of the pharmacological interventions should be individually considered in the context of potential benefits and adverse effects. Non-pharmacological methods are recommended in all cases, regardless of the effect. Clinical practice indicates the need to conduct further research and develop management algorithms to prevent excessive weight gain in patients treated with clozapine.

PL

Cel i metody: Klozapina to atypowy lek przeciwpsychotyczny, stosowany z wyboru w schizofrenii lekoopornej. Z przyjmowaniem klozapiny wiąże się prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych w postaci zaburzeń obrazu krwi oraz zaburzeń sercowo-naczyniowych i metabolicznych, takich jak insulinooporność i zaburzenia profilu lipidowego, a także przyrost masy ciała. Celem niniejszego opracowania jest przegląd badań dotyczących metod (zarówno farmakologicznych, jak i niefarmakologicznych) przeciwdziałania przyrostowi masy ciała indukowanemu klozapiną. Wzięto pod uwagę leki przeciwpsychotyczne i inne psychotropowe oraz te regulujące metabolizm i zmniejszające apetyt; poświęconą im część pracy oparto na badaniach grup chorych leczonych klozapiną (informacje z medycznych baz danych). Spośród interwencji niefarmakologicznych na przykładzie kilku grup pacjentów analizowano psychoterapię poznawczo-behawioralną, poradnictwo dietetyczne i programy ćwiczeń fizycznych. Wyniki: Skutecznymi lekami okazały się aripiprazol, topiramat, fluwoksamina i metformina, a u mężczyzn także orlistat. Wykazano przewagę terapii poznawczo-behawioralnej nad wyłączną krótką edukacją żywieniową. Skuteczność interwencji farmakologicznych, psychoterapeutycznych i dietetycznych jest jednak niewystarczająca, gdyż tylko w niewielkim stopniu równoważy przyrost masy ciała. Wnioski: Podjęcie każdej interwencji farmakologicznej powinno zostać rozważone indywidualnie – w kontekście korzyści i działań niepożądanych. Metody niefarmakologiczne, niezależnie od efektu, są polecane w każdym przypadku. Praktyka kliniczna wskazuje na potrzebę przeprowadzenia większej liczby badań i ustalenia algorytmów postępowania związanych z zapobieganiem nadmiernemu przyrostowi masy ciała u osób leczonych klozapiną.

7

Evaluation of bone metabolism in obese men and women with metabolic syndrome

84%

Titz-Bober M., Holecki M., Hawrot-Kawecka A., Olszanecka-Glinianowicz M., Chudek J., Popkiewicz A., Duława J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2016

|

vol. 70

133-142

EN

BACKGROUND: It was suggested that metabolic syndrome (MS) is an additional risk factor that increases the risk of osteoporotic fractures. The aim of this study was to evaluate the impact of metabolic syndrome on bone metabolism and the risk of osteoporotic fracture in obese men and women. MATERIALS AND METHODS: The study involved 40 obese men and 40 obese women, divided into 2 subgroups: patients without MS (20 men and 20 women); and patients with MS (20 men and 20 women). The serum levels of PTH, 25-OH-D3, CTX1, osteocalcin, FGF23, total Ca and P were determined. The total absolute fracture risk was estimated using the Fracture Risk Assessment Tool. The control group consisted of 15 normal body mass, healthy men and women similar in age. RESULTS: Obese women with MS have a higher risk of osteoporotic fractures (3.0 vs. 1.6%; p < 0.001) and serum levels of phosphorus (1.8 vs. 1.12 mmol/l; p < 0.001) but lower 25(OH)D3 (7.3 vs. 34.6 ng/ml; p < 0.01) than obese women without MS. There were no differences in the risk of osteoporotic fracture or other study parameters between obese men with and without MS. Women with MS had lower serum CTX1 levels (0.27 ng/ml vs. 0.41 ng/ml; p < 0.05) than men. CONCLUSIONS: Metabolic syndrome does not influence the selected parameters of bone metabolism in either men or women. However, women with metabolic syndrome have lower serum 25-OH-D3 levels. Women, but not men with metabolic syndrome have a higher 10-year absolute fracture risk than obese women with-out metabolic syndrome.

PL

WSTĘP: Wydaje się, że zespół metaboliczny (MS) jest dodatkowym czynnikiem zwiększającym ryzyko złamań osteoporotycznych. Celem tego badania była ocena wpływu zespołu metabolicznego na metabolizm kości i ryzyko złamań osteoporotycznych u otyłych mężczyzn i kobiet. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wzięło udział 40 otyłych mężczyzn i 40 otyłych kobiet. Badanych podzielono na 2 grupy: pacjentów z otyłością bez MS (20 mężczyzn i 20 kobiet) i pacjentów z MS (20 mężczyzn i 20 kobiet). W grupach badanych oznaczono w surowicy stężenie parathormonu (PTH), 25-OH-D3, C-końcowego usieciowanego peptydu kolagenu typu 1 (CTX1), osteokalcyny, FGF23, wapnia (Ca) i fosforu (P). Ryzyko złamania osteoporotycznego oszacowano, stosując skalę FRAX (Fracture Risk Assessmen Tool). Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych mężczyzn i kobiet w podobnym wieku. WYNIKI: Otyłe kobiety z MS charakteryzowały się większym ryzykiem złamań osteoporotycznych (3,0 vs 1,6%; p < 0,001), stężeniem w surowicy fosforu (1,8 vs 1,12 mmol/l; p < 0,001) oraz mniejszym stężeniem 25-OH-D3 (7,3 vs 34,6 ng/ml; p < 0,01) w porównaniu z kobietami bez MS. Nie stwierdzono istotnych różnic w ryzyku złamań osteoporotycznych i stężeniach ocenianych parametrów między mężczyznami z otyłością bez MS i z MS. Kobiety z MS miały niższe stężenie CTX-1 (0,27 ng/ml vs. 0,41 ng/ml; p) w porównaniu z mężczyznami. WNIOSKI: Zespół metaboliczny nie wpływa na wskaźniki metabolizmu kostnego u mężczyzn i kobiet. Kobiety z zespołem metabolicznym charakteryzują się jednak mniejszym stężeniem 25-OH-D3. Kobiety, ale nie mężczyźni, z zespołem metabolicznym, wykazują większe 10-letnie ryzyko złamania osteoporotycznego niż kobiety z otyłością bez zespołu metabolicznego.

8

Zespół metaboliczny u dzieci i młodzieży – doświadczenia własne

84%

Białokoz-Kalinowska I., Zapolska J., Piotrowska-Jastrzębska J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2009

|

vol. 5

|

issue 4

254-258

EN

Nowadays obesity became a pandemic condition all over the world including the pediatric population. Childhood obesity is not only the risk of obesity in the future but first of all the increased risk of cardiovascular and metabolic diseases. Early diagnostic of the risk factors of cardiovascular diseases included as criteria of metabolic syndrome, in spite of controversy in defining this condition, helps in differentiation of the patients from the high risk group. Aim of the study was to assess the presence of the metabolic syndrome criteria in obese patients admitted to Pediatric Clinic for diagnostic procedure. Materials and methods: There were 112 obese (mean BMI 31.4) aged 10-17 years patients admitted foe diagnostic procedure to Department of Pediatrics. The detailed anthropometric measurements (included BMI, central obesity), biochemical tests and blood pressure monitoring were carried out in all patients. IDF 2007 definition was applied for diagnosis. Results: Metabolic syndrome was confirmed in 10.7% with male predominance 16.6% vs. 3.8%. The elevated values of blood pressure were found in 23.2% (28.3% boys vs. 17.3% girls), dyslipidemia concerning triglycerides in 8.9% (13.3% boys vs. 3.8% girls) and low HDL-cholesterol in 6.3%. Impaired glucose tolerance was observed in 5.3%. Conclusions: The differentiation of the frequency certain metabolic syndrome’s criteria in regards to sex suggests unequal influence of genetic and/or environmental factors. The most important risk factors in our patients seemed to be visceral obesity and hypertension.

PL

Obserwowana na świecie pandemia otyłości dotyczy również dzieci i młodzieży. Otyłość w dzieciństwie to nie tylko otyłość w wieku dorosłym, ale przede wszystkim zwiększone ryzyko powikłań metabolicznych i schorzeń sercowo-naczyniowych w przyszłości. Wczesna diagnostyka czynników ryzyka wchodzących w skład kryteriów rozpoznania zespołu metabolicznego (pomimo kontrowersji wokół definicji zespołu metabolicznego w wieku rozwojowym) może pozwolić na wyodrębnienie grupy pacjentów wysokiego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Celem pracy była ocena częstości występowania określonych cech zespołu metabolicznego wśród otyłych pacjentów skierowanych do diagnostyki w warunkach klinicznych. Materiał i metody: Badaniami objęto 112 otyłych (śr. BMI – 31,4) osób w wieku 10-17 lat hospitalizowanych w Klinice. U wszystkich badanych przeprowadzono badania antropometryczne (potwierdzono otyłość centralną) i biochemiczne oraz monitorowano ciśnienie tętnicze. Do rozpoznania zespołu metabolicznego zastosowano definicję IDF 2007. Wyniki: Zespół metaboliczny rozpoznano u 10,7% (n=12) badanych (u 16,6% chłopców i jedynie u 3,8% dziewcząt). Podwyższone wartości ciśnienia tętniczego stwierdzono u 23,2% pacjentów (u 28,3% chłopców i u 17,3% dziewcząt), podwyższone wartości triglicerydów u 8,9% (13,3% chłopców vs 3,8% dziewcząt), obniżone wartości cholesterolu HDL u 6,25% badanych, zaś nieprawidłowe stężenie glukozy u 5,3%. Wnioski: Zróżnicowanie pod względem płci występowania cech zespołu metabolicznego u badanych może sugerować niejednakowy udział czynników genetycznych i/lub środowiskowych w patogenezie tego schorzenia. Z punktu widzenia diagnostyczno- rokowniczego otyłość trzewna i nadciśnienie tętnicze jako czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych były najczęściej obserwowanymi objawami zespołu metabolicznego w badanej grupie.

9

Zastosowanie laktoferryny w profilaktyce i leczeniu zaburzeń metabolicznych

84%

Rakuś-Kwiatosz A., Pac-Kożuchowska E.

Endokrynologia Pediatryczna

|

2014

|

vol. 13

|

issue 2 (47)

77-83

EN

Nowadays, the metabolic syndrome is more frequently diagnosed among children and adolescents due to the growing epidemic of obesity. Therefore, studies are being conducted on the effects of substances of natural origin that could have a supporting effect as for the reduction of the adipose tissue. One of them is lactoferrin (LF) – an iron binding glycoprotein, produced by glandular epithelial cells and neutrophils. It is present in all secretions, but the highest concentration of LF can be found in mammals’ milk. LF receptors are localized on variety of cells such as monocytes, lymphocytes, adipocytes, hepatocytes and endothelial cells. So far its multidirectional actions such as: anti-inflammatory, antibacterial, antiviral, mmunomodulatory, antioxidant and anticancer have been widely known, but not much has been noted concerning the influence of the protein on lipid and carbohydrate homeostasis. The paper presents an overview of the research and clinical observations, with people’s participation, on the possible effects of LF in the view of beneficial influence on the disorders which are the elements of metabolic syndrome, with reference to selected actions of LF described in animal investigations or in vitro tests. Due to the complex and beneficial effects on lipid and carbohydrate homeostasis parameters, studies on its practical use are still in progress. Pediatr. Endocrinol. 13/2014;2(47):77-84.

PL

Zespół metaboliczny jest coraz częściej rozpoznawany w populacji dzieci i młodzieży, co wiąże się ze wzrastającą epidemią otyłości. Dlatego też trwają badania nad działaniem naturalnie występujących substancji, które mogłyby mieć wspomagający efekt w walce z nadmiarem tkanki tłuszczowej. Jedną z nich jest laktoferryna (LF) – glikoproteina wiążąca żelazo, produkowana przez komórki gruczołowe nabłonka oraz przez granulocyty obojętnochłonne. Obecna jest we wszystkich wydzielinach, a w największym stężeniu występuje w mleku ssaków. Jej receptory zlokalizowane są na różnorodnych komórkach, w tym monocytach, limfocytach, adipocytach, hepatocytach i komórkach śródbłonka. Dotychczas poznano jej wielokierunkowe działanie: przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, immunomodulujące, przeciwutleniające i przeciwnowotworowe, natomiast mniej znany jest wpływ tego białka na gospodarkę lipidową i weglowodanową. Niniejsza praca prezentuje przegląd badań i obserwacji klinicznych z udziałem ludzi nad możliwymi efektami działania tego białka w perspektywie korzystnego wpływu na zaburzenia będące elementami zespołu metabolicznego, z odwołaniem do wybranych mechanizmów działania LF, opisanych dzięki doświadczeniom in vitro bądź na zwierzętach. Ze względu na złożony i korzystny wpływ omawianego białka na parametry gospodarki lipidowej i węglowodanowej stale trwają prace nad jego praktycznym zastosowaniem. Endokrynol. Ped. 13/2014;2(47):77-84.

10

Otyłość - choroba cywilizacyjna

84%

Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

226-232

EN

In the recent years, an alarming tendency has been observed concerning the growing prevalence of obese and overweight people in populations. This is a worldwide problem, but is observed less often in the societies of African and South Asian countries. The World Health Organization drew attention to the social context of obesity by supporting epidemiological studies and emphasised the problem by, for instance, establishing the World Anti-Obesity Day. Obesity and overweight are risk factors of significant threats for human health, including: metabolic syndrome, type 2 diabetes, atherosclerosis and cardiovascular complications as well as urolithiasis. The coexistence of obesity, metabolic syndrome and urolithiasis significantly increases the risk of cardiovascular events, including myocardial infarction and stroke. Obese patients frequently manifest vitamin D deficiency, which also contributes to metabolic disturbances. Obesity is associated with a greater risk of neoplasia, particularly oestrogen-dependent one. The most common is simple obesity, caused by improper nutritional habits, both in terms of quantity and quality, as well as the lack of physical activity. The causes of secondary obesity are more complex, e.g. in the course of endocrinopathy, central nervous system disorders, genetically determined syndromes and iatrogenic syndromes (following therapies with glucocorticosteroids, oestrogen, antidepressants and certain neuroleptics).

PL

W ostatnich latach obserwuje się niepokojącą tendencję do występowania w populacjach coraz większej liczby osób z nadwagą i otyłością. Problem ma zakres ogólnoświatowy, chociaż w mniejszym stopniu dotyczy społeczeństw krajów afrykańskich i południowoazjatyckich. Na społeczny wymiar otyłości zwróciła uwagę Światowa Organizacja Zdrowia, patronując badaniom epidemiologicznym i akcentując problem m.in. poprzez ustanowienie Światowego Dnia Walki z Otyłością. Otyłość i nadwaga są czynnikami ryzyka istotnych zagrożeń dla zdrowia, w tym: rozwoju zespołu metabolicznego, cukrzycy typu 2., miażdżycy i powikłań sercowo-naczyniowych, kamicy moczowej. Współistnienie otyłości, zespołu metabolicznego i kamicy znamiennie zwiększa ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych, w tym zawałów serca i udarów mózgu. U pacjentów otyłych często stwierdza się niedobór witaminy D, mający również wpływ na zaburzenia metaboliczne. Otyłość wiąże się z większym ryzykiem rozwoju nowotworów, zwłaszcza estrogenozależnych. Najczęściej występuje otyłość prosta, spowodowana nieprawidłowymi zwyczajami żywieniowymi zarówno w zakresie ilościowym, jak i jakościowym oraz brakiem aktywności fizycznej. Bardziej złożone są przyczyny otyłości wtórnej, występującej m.in. w przebiegu endokrynopatii, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, zespołów uwarunkowanych genetycznie, zespołów jatrogennych (po leczeniu glikokortykosteroidami, estrogenami, lekami przeciwdepresyjnymi i niektórymi neuroleptykami)

11

Hiperleptynemia u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu

84%

Pyzik-Janiak M.

|

2011

|

vol. 11

|

issue 2

115-122

EN

Background: Leptin is an adipocytokine with potentially anti-atherogenic and anti-inflammatory effect. Leptin is a proof that adipose tissue is not only a store of energy but it is the reservoir of very important for human body hormones too. Aim: The aim of this study was to evaluate the leptin level in patients with acute ischaemic stroke and estimate correlation between leptin and risk factors of vascular diseases. Material and methods: To the study we qualified 72 patients with acute ischaemic stroke and 29 referents without CNS diseases, matched with age and gender. In all subjects we examined lipid pattern, blood glucose level, blood pressure, BMI and central fat markers – WC (waist circumference) and WHR (waist to hip ratio). In all patients we diagnosed the presence of metabolic syndrome, according to NCEP and IDF. Leptin level was measured by an enzyme linked immunosorbent assay. In every patient we evaluated CIMT and presence of arteriosclerosis. In stroke group we estimated the neurological deficit according to NIHSS, in I and VII day of hospitalisation. Results: The leptin level was higher in stroke group. Hyperleptinaemia is more often present in patients with abdominal obesity (p<0.001), enlarged CIMT (p<0.01), present of arteriosclerosis (p<0.05)and in subjects with metabolic syndrome (p<0.01). There is no independent association between increased leptin concentrations and glucose levels, presence of hypertension, level of TG and HDL. In patients with worse neurological status (higher NIHSS) we observed higher leptin levels. Conclusions: High leptin level can have an important role in pathogenesis of ischaemic stroke, for example by influence on arteriosclerosis. Identification the role of leptin in the pathogenesis of cerebrovascular diseases can improve the prophylaxis of ischaemic stroke.

PL

Wstęp: Leptyna jest adipocytokiną o potencjalnie proaterogennych i prozapalnych właściwościach. Jej odkrycie potwierdziło pogląd, że tkanka tłuszczowa nie jest tylko biernym magazynem energii, ale również rezerwuarem hormonów odgrywających ważną rolę w funkcjonowaniu organizmu. Cel pracy: Celem pracy była ocena stężenia leptyny u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu oraz analiza korelacji badanego hormonu z uznanymi czynnikami ryzyka chorób naczyniowych. Materiał i metoda: Do badania zakwalifikowano 72 chorych z udarem niedokrwiennym mózgu. Grupę porównawczą stanowiło 29 pacjentów bez chorób ośrodkowego układu nerwowego (OUN), dobranych do grupy badanej pod względem płci i wieku. U badanych osób oznaczono lipidogram, poziom glukozy, ciśnienie krwi oraz markery otyłości brzusznej: WC (obwód talii), WHR (wskaźnik talia/biodra). U pacjentów oceniono obecność zespołu metabolicznego według kryteriów NCEP oraz IDF. Poziom leptyny oznaczono metodą immunoabsorpcji enzymatycznej. U wszystkich pacjentów oceniono CIMT (kompleks intima-media tętnicy szyjnej wewnętrznej) oraz obecność blaszek miażdżycowych. Osoby z udarem mózgu zostały poddane ocenie deficytu neurologicznego według skali NIHSS w 1. i 7. dobie hospitalizacji. Wyniki: Istotnie wyższe stężenia leptyny stwierdzono w grupie badanej. Hiperleptynemia występowała istotnie częściej u pacjentów z otyłością brzuszną (p<0,001), pogrubieniem CIMT (p<0,01), obecnością blaszek miażdżycowych (p<0,05) oraz u osób, u których odnotowano zespół metaboliczny (p<0,001). Stwierdzono brak istotnej statystycznie korelacji między wzrostem stężeń leptyny a poziomami glikemii oraz obecnością nadciśnienia tętniczego, nie zaobserwowano również związku stężeń leptyny z poziomami TG oraz HDL-cholesterolu. U pacjentów z wyższą punktacją w skali NIHSS stwierdzono wyższe wartości stężeń leptyny. Wnioski: Podwyższony poziom leptyny może odgrywać istotną rolę w patogenezie udaru niedokrwiennego mózgu, między innymi poprzez wpływ na rozwój miażdżycy. Identyfikacja dróg oddziaływania leptyny w patogenezie chorób naczyniowych OUN może przyczynić się do poprawy profilaktyki udaru niedokrwiennego mózgu.

12

Assessment of bone metabolism and fracture risk in obese men

67%

Grabarczyk M. N., Gorczyca M. J., Kosińska P., Klimek K., Cieślik P., Holecki M. T.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2022

|

issue 76

5-13

EN

INTRODUCTION: Obesity and metabolic syndrome are increasingly common in the adult population. There is a well- -known relationship between those two conditions and cardiovascular diseases; nonetheless, not much is known about how obesity and metabolic syndrome affect bone metabolism and fracture risk. The study aimed to assess the parameters of bone metabolism, as well as assess their relationship with the risk of fractures in obese men with central obesity and metabolic syndrome, and to compare the obtained results with those of healthy controls. MATERIAL AND METHODS: The study involved 36 obese men (body mass index – BMI ≥ 30) with central obesity (waist circumference – WC ≥ 94) and 10 healthy men as controls, aged 54–77. The FRAX (Fracture Risk Assessment Tool) calculator was used to measure the 10-year fracture risk. The levels of bone metabolism markers osteoprotegerin (OPG), C-terminal telopeptide (CTX1), and fibroblast growth factor 23 (FGF-23) were determined in the patients. RESULTS: The FRAX parameter was significantly lower (p < 0.001) in the obese men when compared to the controls. A significant negative correlation between FRAX and BMI (p < 0.001) was observed in the obese men, but not in the healthy subjects. There was also a negative correlation between FRAX and WC (p < 0.001), again only among the obese subjects. A positive correlation (p < 0.01) between FGF-23 and FRAX was found in the non-obese group. CONCLUSIONS: Obese men have a lower 10-years fracture risk compared to the healthy controls. Additionally, the increased BMI and waist circumference in the obese men were found to be associated with a reduced bone fracture risk, whereas no similar relationship in controls was observed. Moreover, higher FGF-23 levels in the healthy males was correlated with an increased 10-year fracture risk.

PL

WSTĘP: Otyłość oraz zespół metaboliczny coraz częściej występują w populacji osób dorosłych. Powszechnie znany jest związek wymienionych zaburzeń ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego, jednakże mniej oczywisty jest ich wpływ na metabolizm kostny oraz ryzyko złamań. Celem badania była ocena parametrów metabolizmu kostnego, ich związku z ryzykiem złamań u otyłych mężczyzn z otyłością brzuszną oraz zespołem metabolicznym, a także porównanie uzyskanych wyników z wynikami osób zdrowych. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wzięło udział 36 otyłych mężczyzn (body mass index – BMI ≥ 30) ze współistniejącą otyłością trzewną (obwód talii – waist circumference – WC ≥ 94) oraz 10 zdrowych mężczyzn z grupy kontrolnej, w wieku 54–77 lat. Do oceny ryzyka złamań zastosowano kalkulator FRAX (Fracture Risk Assessment Tool). U pa-cjentów oznaczono stężenia markerów metabolizmu kostnego: osteoprotegeryny (OPG), C-końcowego usieciowanego telopeptydu łańcucha kolagenu typu I (CTX1) oraz czynnika wzrostu fibroblastów 23 (fibroblast growth factor 23 – FGF-23). WYNIKI: U osób otyłych FRAX był istotnie niższy (p < 0,001) niż w grupie kontrolnej. Zaobserwowano ujemną korelację między FRAX i BMI (p < 0,001) u otyłych mężczyzn. U zdrowych osób taka korelacja nie wystąpiła. Jedynie u osób otyłych stwierdzono również ujemną korelację między FRAX i WC (p < 0,001). Obecnej w grupie osób zdrowych pozytywnej korelacji (p < 0,01) między FGF-23 i FRAX nie obserwowano u otyłych mężczyzn. WNIOSKI: U otyłych mężczyzn stwierdzono mniejsze 10-letnie ryzyko złamań w porównaniu z osobami zdrowymi. Dodatkowo wykazano, że w grupie pacjentów otyłych większe BMI oraz obwód talii wiązały się z mniejszym ryzykiem złamań kości, natomiast u osób bez otyłości taka zależność nie występowała. Ponadto u zdrowych mężczyzn większe stężenie FGF-23 było skorelowane ze zwiększonym 10-letnim ryzykiem złamań.

Refine search results

Zaburzenia gospodarki elektrolitowej u chorych z zespołem metabolicznym

Concomitance of psoriasis with systemic metabolic diseases – an interdisciplinary problem

Bezobjawowa dławica piersiowa u chorego z zespołem metabolicznym – nowoczesne badania nieinwazyjne w diagnostyce i ocenie efektu leczenia

Hipoadiponektynemia u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu

Wpływ leków przeciwpsychotycznych na występowanie zespołu metabolicznego

Przegląd interwencji w polekowym przyroście masy ciała podczas leczenia klozapiną

Evaluation of bone metabolism in obese men and women with metabolic syndrome

Zespół metaboliczny u dzieci i młodzieży – doświadczenia własne

Zastosowanie laktoferryny w profilaktyce i leczeniu zaburzeń metabolicznych

Otyłość - choroba cywilizacyjna

Hiperleptynemia u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu

Assessment of bone metabolism and fracture risk in obese men