Search results

Search:
in the keywords: zatorowość

Sort By:

Limit search:

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa w populacji dziecięcej – czynniki ryzyka, profilaktyka i leczenie

100%

Bartoszewicz L., Kalicki B., Jung A., Żuber J., Rustecka A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2010

vol. 6

issue 2

100-105

In the last several years there was a clear increase in the incidence of this disease in the paediatric population. This is linked with increased survival of patients with serious illnesses, which are major risk factors for thrombosis in children: cancer, systemic diseases, infections, heart defects, injuries and others. Not without significance remain therapeutic interventions in these diseases, in particular the widespread use of central vascular cannulae, which is the leading cause of thrombosis at a young age. Since idiopathic thrombosis in children is extremely rare, we should seek to detect the causes and if possible eliminate it. It is believed that, as in adults, role in the pathogenesis of thrombosis in children can play plasma composition of congenital abnormalities that increase the risk of a thrombotic disorder, these are called congenital thrombophilias. They must also be included in the course of diagnosis. Many studies have found numerous differences distinguishing childhood thrombosis. The incidence of the disease compared to the adult population is much smaller. Distribution of various forms of the disease is different than in adults. Through the developmental age, especially newborns and infants, there are reduced levels and activity of several plasma coagulation factors, therefore the standard laboratory tests norms are variable. Distinctive is also the pharmacokinetics of anticoagulants, as well as response to medical treatment. This requires vigilance in the interpretation of medical research, and appropriate dosage adjustment of medications. The most frequently used drugs are heparin, anticoagulant drugs and thrombolytics. Guidelines for the treatment of thrombosis in children did not cover the whole problem and the proper conduct of the treatment is based primarily on clinical experience of the attending physician.

W ostatnich kilkunastu latach wzrosła zapadalność na zakrzepicę w populacji dziecięcej. Wiąże się to ze zwiększoną przeżywalnością chorych na ciężkie choroby, które stanowią duże czynniki ryzyka wystąpienia zakrzepicy u dzieci, czyli nowotwory, choroby układowe, zakażenia, wady serca, urazy i inne. Nie bez znaczenia pozostają działania lecznicze w tych chorobach, a zwłaszcza szeroko stosowana kaniulacja naczyń centralnych, która jest najczęstszą przyczyną zakrzepicy w młodym wieku. Ponieważ zakrzepica u dzieci niezwykle rzadko ma charakter idiopatyczny, należy dążyć do wykrycia jej przyczyny i wyeliminowania. Uważa się, że tak jak u dorosłych rolę w patogenezie zakrzepicy dziecięcej mogą odgrywać wrodzone nieprawidłowości składu osocza zwiększające ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowej, zwane wrodzonymi trombofiliami, które również należy uwzględnić w przebiegu diagnostyki. W wyniku wzrostu zapadalności dzieci na tę chorobę zwiększono ilość badań nad tym problemem, a tym samy poszerzyła się wiedza w tym zakresie. W dotychczasowych badaniach stwierdzono liczne różnice między zakrzepicą dziecięcą i zakrzepicą dorosłych. U dzieci zapadalność na tę chorobę jest zdecydowanie mniejsza w porównaniu z populacją dorosłych. Inna jest też częstość występowania poszczególnych postaci klinicznych choroby. W wieku rozwojowym, a zwłaszcza noworodkowym i niemowlęcym, zmienne są stężenie i aktywność poszczególnych osoczowych czynników krzepnięcia, co ma wpływ na wartości norm badań laboratoryjnych układu krzepnięcia. Również farmakokinetyka leków przeciwzakrzepowych i odpowiedź na leczenie różnią się od obserwowanych w populacji dorosłych. Wymaga to od lekarza dużej uwagi w interpretacji badań oraz odpowiedniej modyfikacji dawek stosowanych leków. Najczęściej stosowanymi lekami są heparyny, leki antykoagulacyjne oraz leki trombolityczne. Wytyczne leczenia zakrzepicy u dzieci nie obejmują całości problemu i właściwe poprowadzenie leczenia opiera się przede wszystkim na doświadczeniu klinicznym lekarza opiekującego się pacjentem.

Profilaktyka i leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Opis przypadku

100%

Kolbuszewski A., Marczyński W. J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2015

vol. 11

issue 2

210-214

The problem of thromboembolic complications concerns nearly all orthopaedic and trauma patients. However, risk factors are different and prophylaxis slightly varies depending on the complication. The presence of thrombosis of complex and insidious clinical picture, which is presented in this case report, is alarming. The article reports a case of a 64-year-old male patient with risk factors of thromboembolism. The patient underwent high tibial osteotomy for varus deformity correction due to gonarthrosis. Venus thrombosis and pulmonary embolism developed in the postoperative period. Additionally, symptoms of infection appeared during the treatment in the form of inappropriate wound healing, which was an indication for surgical revision of the wound. The authors present the manner of safe perioperative management of a patient, which is consistent with the standards, taking into account the risk of recurrence of thromboembolism.

Problem powikłań zakrzepowo-zatorowych dotyczy praktycznie wszystkich pacjentów ortopedycznych i pourazowych. Czynniki ryzyka są jednak zróżnicowane, a zapobieganie nieco odmienne w zależności od rodzaju powikłania. Niepokojące jest występowanie zakrzepicy o złożonym i podstępnym obrazie klinicznym, o której mowa w niniejszej pracy kazuistycznej. W artykule opisano 64-letniego chorego obciążonego czynnikami ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej. Z powodu gonartrozy przeprowadzono zabieg operacyjny osteotomii podkolanowej dewaryzującej. W okresie pooperacyjnym doszło do rozwoju zakrzepicy żylnej i zatorowości płucnej. W czasie leczenia pojawiły się objawy zakażenia w postaci nieprawidłowego gojenia się rany pooperacyjnej, co było wskazaniem do przeprowadzenia operacyjnej rewizji rany. Autorzy opisali sposób bezpiecznego i zgodnego ze standardami przeprowadzenia chorego przez okres okołooperacyjny z uwzględnieniem ryzyka nawrotu choroby zakrzepowo-zatorowej.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2015

1 2010

1 Bartoszewicz L.

1 Jung A.

1 Kalicki B.

1 Kolbuszewski A.

1 Marczyński W. J.

1 Rustecka A.

1 Żuber J.

Search results

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa w populacji dziecięcej – czynniki ryzyka, profilaktyka i leczenie

Profilaktyka i leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Opis przypadku