Wstęp: Zawroty głowy i zaburzenia równowagi w wieku podeszłym mogą być wywołane dysfunkcją ośrodkowego układu nerwowego na różnych poziomach, związaną zarówno procesem starzenia, jak i współistniejącymi chorobami ogólnoustrojowymi. Cel pracy: Ocena skuteczności rehabilitacji u pacjentów w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Materiał i metody: Do badań włączono 31 osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Pacjentów wyłoniono z grupy 84 pacjentów w wieku powyżej 65. roku życia, u których rozpoznano uszkodzenie ośrodkowe w badaniu wideonystagmograficznym (VNG). U chorych przeprowadzono badanie otoneurologiczne z oceną równowagi i chodu wg skali Tinetti, test „Wstań i idź“ oraz test sięgania (FR). Badani wypełniali też kwestionariusz samooceny (DHI). Pacjentów badano dwukrotnie – na wstępie i po zakończeniu terapii. Sesje rehabilitacji przedsionkowej (VR) trwały 2 tygodnie, po 5 razy w tygodniu. Wyniki: Po terapii VR stwierdzono istotne statystycznie różnice w kwestionariuszu samooceny DHI w punktacji całkowitej jak i w 3 podskalach. U 70% pacjentów stwierdzono istotną poprawę w testach chodu i stabilności. W teście „Wstań i idź” średnio 15,3 sekund, w teście Tinetti średnio 22 punkty (mniejsze prawdopodobieństwo upadków), w teście sięgania 27 cm. Wnioski: U pacjentów w wieku podeszłym rehabilitacja przedsionkowa jest metodą znacznie poprawiającą stabilność postawy i chodu. U osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi w wieku podeszłym kliniczne badania funkcjonalne oraz dodatkowe mogą służyć nie tylko do potwierdzenia diagnozy, ale i do monitorowania postępów VR terapii.
Wstęp: Zawroty głowy i zaburzenia równowagi w wieku podeszłym mogą być wywołane dysfunkcją ośrodkowego układu nerwowego na różnych poziomach, związaną zarówno procesem starzenia, jak i współistniejącymi chorobami ogólnoustrojowymi. Cel pracy: Ocena skuteczności rehabilitacji u pacjentów w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Materiał i metody: Do badań włączono 31 osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Pacjentów wyłoniono z grupy 84 pacjentów w wieku powyżej 65. roku życia, u których rozpoznano uszkodzenie ośrodkowe w badaniu wideonystagmograficznym (VNG). U chorych przeprowadzono badanie otoneurologiczne z oceną równowagi i chodu wg skali Tinetti, test „Wstań i idź“ oraz test sięgania (FR). Badani wypełniali też kwestionariusz samooceny (DHI). Pacjentów badano dwukrotnie – na wstępie i po zakończeniu terapii. Sesje rehabilitacji przedsionkowej (VR) trwały 2 tygodnie, po 5 razy w tygodniu. Wyniki: Po terapii VR stwierdzono istotne statystycznie różnice w kwestionariuszu samooceny DHI w punktacji całkowitej jak i w 3 podskalach. U 70% pacjentów stwierdzono istotną poprawę w testach chodu i stabilności. W teście „Wstań i idź” średnio 15,3 sekund, w teście Tinetti średnio 22 punkty (mniejsze prawdopodobieństwo upadków), w teście sięgania 27 cm. Wnioski: U pacjentów w wieku podeszłym rehabilitacja przedsionkowa jest metodą znacznie poprawiającą stabilność postawy i chodu. U osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi w wieku podeszłym kliniczne badania funkcjonalne oraz dodatkowe mogą służyć nie tylko do potwierdzenia diagnozy, ale i do monitorowania postępów VR terapii.
Introduction. Dizziness Handicap Inventory was developed to assess disabling effects of vertigo or dizziness on everyday life. Aim. The aim of the study was to translate and cross-culturally adapt the DHI for use in Polish-speaking regions. Material and methods. Study included 41 patients (mean age 52.0±15.3 years) of audiology clinic, who agreed to participate in the study. All patients revealed vertigo or dizziness with coexisting vestibular lesions (21 subjects) or without them. Acute vertigo and benign paroxysmal positional vertigo (BPPV) patients were excluded. The subjects filled the questionnaire twice, with mean 2.5 months time interval. Results. Cronbach alfa (α) values were high in test I (0.94) and test II (0.95). In both tests in P (physical) subscales α increased if P13 item (turning from side to side in the bed) was deleted. The repeatability of particular questions for questionnaire was 74.8% and weighted Cohen’s Kappa coefficient was 0,75. Correlation coefficients were high for physical (P) subscale: 0.83, functional (F) subscale: 0.92, emotional (E) subscale: 0.88 and 0.93 for DHI total. Statistically significant differences were found between subjects with self-reported handicap and those who did not report any handicap in P, F, E subscales and DHI total scores. Conclusions. Polish version of DHI is repeatable and valid for assessing the impact of dizziness on handicap reporting. The high Cronbah’s alpha indicated high homogeneity except one item, which might be the result of BPPV patients exclusion.
PL
Wstęp. Kwestionariusz Dizziness Handicap Inventory (DHI) został opracowany dla oceny niepełnosprawności spowodowanej zawrotami głowy lub zaburzeniami równowagi. Cel pracy. Tłumaczenie, adaptacja kulturowa i walidacja polskiej wersji językowej kwestionariusza DHI. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w grupie 41 pacjentów poradni audiologicznej (wiek średnio 52,0±15,3 lat), którzy zgodzili się wziąć udział w badaniu. Grupa obejmowała osoby z przewlekłymi zawrotami głowy, zarówno z uszkodzeniami przedsionkowymi (21 osób), jak i bez uszkodzeń błędników. Z badania wyłączono osoby z łagodnymi położeniowymi zawrotami głowy oraz pacjentów z ostrymi zawrotami, niestabilnych klinicznie. Pacjenci wypełniali kwestionariusz dwukrotnie, w odstępie średnio 2,5 miesiąca. Wyniki. Współczynniki rzetelności Alfa Cronbacha (α) były wysokie i wynosiły w obu badaniach odpowiednio 0,94 i 0,95. W podskalach P (physical) w obu badaniach współczynniki α wzrastały po wyłączeniu pytania P13 dotyczącego przewracania się z boku na bok. Dla całego kwestionariusza powtarzalność odpowiedzi wynosiła 74,8%, a ważony współczynnik Kappa Cohena wynosił 0,75. Współczynniki korelacji między badaniami były wysokie i wynosiły 0,83 dla podskali P (physical), 0,92 dla podskali F (functional) i 0,88 dla podskali E (emotional) oraz 0,93 dla DHI łącznie. W badaniach stwierdzono istotne statystycznie różnice średnich punktacji skali i podskal P, F, E między osobami ze zgłaszanym poczuciem niepełnosprawności i uważających się za sprawnych. Wnioski. Zaproponowana polska wersja językowa ankiety DHI spełnia kryteria powtarzalności oraz funkcję oceny poczucia niepełnosprawności. Ankieta spełnia również kryteria spójności, z wyjątkiem pytania P13, co może wynikać z przyjętych kryteriów wyłączenia z badania osób z zawrotami położeniowymi.
Guzy kąta mostowo-móżdżkowego to wspólna nazwa szeregu nowotworów lokalizujących się w tylnym dole czaszki pomiędzy tylną powierzchnią piramidy kości skroniowej (z uwzględnieniem przewodu słuchowego wewnętrznego) a brzuszną powierzchnią mostu oraz dolną powierzchnią móżdżku. Najczęstsze zmiany lokalizujące się w tej okolicy to osłoniaki części przedsionkowej n. VIII (Vestibular Schwannoma). Te łagodne, rzadkie w strukturze guzy wywołują zespół kąta mostowo-móżdżkowego. Ich charakterystycznymi objawami są: postępujący jednostronny niedosłuch odbiorczy (53–57%), szum uszny (79–82%), zawroty głowy (18–50%). Celem pracy było opracowanie profilu pacjentów z guzem kąta mostowo-móżdżkowego zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego w Klinice Otolaryngologii WUM, a także analiza występowania w badanej grupie zaburzeń równowagi w odniesieniu do innych objawów. Dane pozyskano na podstawie retrospektywnego opracowania 53 historii chorób 96 pacjentów operowanych od maja 2012 r. do maja 2014 r. Analizie w programie Statistica poddano: maksymalny wymiar guza w osi PSZ, zaawansowanie guza w skali Koos’a i Perneczky’ego, ubytek słuchu według skali Gardnera-Robertsona, uszkodzenie narządu przedsionkowego (na podstawie badania VNG), oraz występowanie zawrotów głowy w wywiadzie. Analizując wyniki, stwierdzono wyższą częstotliwość występowania zawrotów głowy u pacjentów z dobrze zachowanym słuchem, a także dodatnią korelację pomiędzy wymiarem guza a patologicznym wynikiem VNG. Występowanie zaburzeń równowagi w wywiadzie współistniało z patologicznym wynikiem VNG tylko w grupie pacjentów z guzami wewnątrzprzewodowymi w stadium zaawansowania T1 wg Koos’a i Perneczky’ego.
Introduction: The aim of this work was to evaluate lipid disorders in patients with vertigo. Material and methods: Study population included a group of 918 patients, thereof 598 women and 320 men, aged 18–83 (mean age 55±0.5 years), treated for vertigo at the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology, Military Medical Academy, University Teaching Hospital in Lodz since 2009 thru 2011. Each patient underwent a detailed interview with otolaryngological, otoneurological, neurological and ophthalmological examination as well as transcranial ultrasound and computed tomography of cervical spine and head to exclude organic diseases of central nervous system. Laboratory tests included serum total cholesterol, serum triglyceride, serum HDL and LDL, and serum glucose levels. Results: Among 918 vertigo patients,539 cases (58.71%) had central vertigo whereas 379 (41.28%) – mixed vertigo, thereof 366 women (67.90%) with central vertigo and 232 (61.21%) with mixed vertigo. Among 320 men (34.78%), 173 (32.09%) had central vertigo and 147 (38.78%) – mixed vertigo. Lipid fraction analysis in patients with vertigo revealed elevated total cholesterol levels in 67.03% of patients studied, thereof 71.34% men and 64.76% women. Higher LDL cholesterol levels were found in 51.57% of the patients, thereof 54.83% men and 49.83% women. HDL cholesterol levels were normal in most of the patients (61.99%). Triglyceride (69.45%) and glucose (59.25% men and 67.78% women) levels were within normal limits. Conclusions: Lipid disorders, particularly those expressed by elevated total cholesterol and LDL fraction, can be considered as risk factors in vertigo.
PL
Wprowadzenie: Celem pracy była ocena zaburzeń lipidowych u pacjentów z zawrotami głowy. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na grupie 918 chorych, w tym 598 kobiet i 320 mężczyzn, w wieku 18–83 lat (średnia wieku 55±0,5), leczonych w latach 2009–2011 w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Zespołem Pracowni Audiologicznych i Foniatrycznych Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi z powodu zawrotów głowy. U wszystkich chorych przeprowadzono szczegółowy wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, otoneurologiczne. Każdy pacjent był konsultowany neurologicznie, okulistycznie i internistycznie oraz miał wykonywane USG naczyń doczaszkowych, tomografię komputerową odcinka szyjnego kręgosłupa i głowy w celu wykluczenia schorzeń organicznych ośrodkowego układu nerwowego. Przeprowadzono także badania laboratoryjne, takie jak stężenie cholesterolu całkowitego, triglicerydy, frakcję cholesterolu LDL i HDL oraz stężenie glukozy w surowicy krwi. Wyniki: W grupie 18 pacjentów z zawrotami głowy u 539 (58,71%) miały one pochodzenie ośrodkowe, a u 379 chorych (41,28%) charakter mieszany, w tym u 366 kobiet (67,90%) rozpoznano zawroty pochodzenia ośrodkowego, a u 232 (61,21%) typu mieszanego. Spośród 320 mężczyzn (34,78%) z zawrotami głowy u 173 (32,09%) stwierdzono zawroty pochodzenia ośrodkowego, a u 147 (38,78%) typu mieszanego. Analizując stężenia frakcji lipidów u badanych, odnotowano podwyższone wartości cholesterolu całkowitego u 67,03% z nich, w tym u 71,34% mężczyzn i 64,76% kobiet. Podwyższone stężenia frakcji cholesterolu LDL zaobserwowano u 51,57% pacjentów, w tym u 54,83% mężczyzn i 49,83% kobiet. Frakcja HDL cholesterolu u większości chorych (61,99%) była w normie. Również stężenie triglicerydów u większości badanych (u 69,45%) nie odbiegało od normy, podobnie jak stężenie glukozy (u 59,25% mężczyzn oraz 67,78% kobiet). Wnioski: Zaburzenia lipidowe, zwłaszcza cholesterolu całkowitego i frakcji LDL w surowicy krwi, mogą być jedną z przyczyn zawrotów głowy.
Introduction: Postural instability is important element of clinical presentation of patients with Parkinson disease. Objective of study was stabilometric evaluation of posture of patients with PD in comparison with healthy ones. Material and methods: 43 patients with PD and 46 healthy persons entered the study. TecnoBody platform was used for stabilometric assessment. Posture stability assessment was performed with and without patient’s sight control. Patients with PD were tested in “on” mode. Results: The results of open eyes test in patients with PD were: P-T speed 11,86 ± 12,5 m/s, P-B speed 8,49±7,4 m/s, perimeter 385,3±368,2mm, ellipse field 388,58 ±658,6mm2. Results obtained in the eyes closed test were: P-T speed 20,44±18 m/s, P-B speed 13,09±10,5 m/s, perimeter 637,21 ±530,9mm, ellipse field 756,16±888,7mm2. Results in healthy controls in open eyes test were: P-T speed 5,23±2 m/s, P-B speed 4,26±1,7 m/s, perimeter 176,67 ±66mm, ellipse field 100,23 ±71,1mm2. Fairly results obtained in eyes shut test were: P-T speed 10,28±4,4 m/s, P-B speed 5,91±3 m/s, perimeter 296,26 ±123,9mm, ellipse field 218 ±140,7mm2. Statistically significant differences (p<0,05) between groups in all four stabilometric parameters in both tests were recorded. Conclusions: 1. Increased deflection of body’s center of gravity in patients with PD causes imbalance which may be a reason of any falls. 2. Positive correlation was observed between age and perimeter values in control group in tests with eyes closed and opened. The correlation was not observed in tested group.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.