Proper initial preparation of patients undergoing endoscopic procedures is a crucial factor in its effectiveness and patient’s safety. Consideration for comorbidity and treatment in cardiac patients need to be taken into account, during initial preparation of patient. A lot of cardiac patients have indications for the use of prophylactic or treatment doses of K-vitamin antagonists (VKA – warfarin or acenocoumarol). Dealing with patients, who are on VKA, there is need to consider the advantages of preventing embolic complications as well as disadvantages of gastrointestinal bleeding risk. Endoscopic procedures are divided into low and high risk of bleeding. In patients with low risk of gastrointestinal bleeding, there is no need to altering VKA dosage. In cases of high bleeding risk, administration of anticoagulant treatment should be discontinued and heparin administration should be considered. Many cardiac patients receive antiplatelet drugs, like acetylsalicylic acid (ASA), ticlopidine and clopidogrel. In these patients, especially receiving combined therapy, the risk of gastrointestinal bleeding increases. Patients undergoing endoscopic procedure don’t require discontinuation of the ASA therapy. In patients receiving combined antiplatelet therapy, clopidogrel therapy should be stopped before the procedure, and ASA should be continued. The exception being patients, who undergone percutaneous coronary intervention (PCI), depending on the type of procedure performed. According to latest guidelines, patients who undergo gastrointestinal procedures are not recommended for endocarditis prophylaxis.
PL
Odpowiednie przygotowanie chorego poddawanego zabiegom endoskopowym decyduje o bezpieczeństwie i skuteczności ich wykonania. Proces przygotowania chorego kardiologicznego wymaga uwzględnienia schorzenia, leczenia stosowanego z jego powodu oraz analizy chorób współistniejących. U wielu chorych ze schorzeniami kardiologicznymi istnieją wskazania do profilaktycznego lub leczniczego stosowania doustnych antagonistów witaminy K (warfaryny lub acenokumarolu). W postępowaniu z chorym przyjmującym doustne leki przeciwkrzepliwe należy rozważyć z jednej strony ryzyko powikłań zakrzepowo- -zatorowych, a z drugiej ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Procedury endoskopowe dzielimy na te o niskim i wysokim ryzyku krwawienia okołozabiegowego. U chorych z niskim ryzykiem krwawienia nie musimy korygować dawkowania doustnego antykoagulantu, z kolei w przypadku dużego ryzyka krwawienia należy odstawić doustny antykoagulant i, zależnie od stopnia ryzyka powikłań zakrzepowo- -zatorowych, zadecydować o zastosowaniu w okresie okołozabiegowym heparyny. Wielu chorych otrzymuje z przyczyn kardiologicznych leki o działaniu antyagregacyjnym, takie jak kwas acetylosalicylowy, tiklopidyna i klopidogrel, co wiąże się z ryzykiem krwawień z przewodu pokarmowego, zwłaszcza u chorych otrzymujących leczenie skojarzone. Chorzy przyjmujący kwas acetylosalicylowy nie wymagają odstawienia leku przed planowanym zabiegiem endoskopowym. W przypadku skojarzonego leczenia przeciwpłytkowego zaleca się odstawienie klopidogrelu przed planowanym zabiegiem oraz utrzymanie leczenia kwasem acetylosalicylowym. Wyjątek stanowią pacjenci po przezskórnej angioplastyce tętnic wieńcowych, u których postępowanie zależy od rodzaju przeprowadzonego zabiegu. Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami u chorych poddawanych zabiegom w zakresie przewodu pokarmowego nie zaleca się profilaktyki zapalenia wsierdzia.
This paper reviews current knowledge on management of entrapment neuropathies. An attempt of conservative therapy is appropriate in patients showing no motor deficit, particularly if entrapment neuropathy is associated with an endocrine disorder, potentially avoidable physical activity or with external compression of the nerve. Even though the natural history of entrapment neuropathies is poorly understood, it is well known that their course is not necessarily progressive and spontaneous remissions are not exceptional. This advocates conservative treatment in patients with mild symptoms in early stages of the disease. Such a treatment must ensure getting rid of the factors responsible for development of the neuropathy and usually includes temporary immobilization of the affected limb. Currently available data do not support the value of local steroid injections. Management problems encountered in patients with diabetes mellitus and in the cases of double or multiple crush syndrome were also discussed. Basing on the most recently published clinical data the author reviews indications to surgical treatment in each of the entrapment neuropathies. Operative techniques and strategies were presented and briefly assessed. Attention was drawn to the possible advantages and disadvantages of endoscopic surgery for carpal tunnel syndrome as compared with the open surgery. The results of operative treatment were looked at pointing out typical side effects and complications.
PL
W pracy przedstawiono aktualną wiedzę na temat leczenia zespołów cieśni. Próba leczenia zachowawczego jest uzasadniona w przypadkach przebiegających bez uszkodzenia włókien ruchowych, zwłaszcza gdy neuropatia wiąże się ze zmianami hormonalnymi, możliwą do uniknięcia aktywnością fizyczną lub uciskiem z zewnątrz. Choć historia naturalna zespołów tunelowych jest słabo poznana, to wiadomo, że ich przebieg nie musi być postępujący, a samoistne remisje nie należą do wyjątków, co rzutuje na wybór terapii u chorych z niezbyt nasilonymi objawami klinicznymi. Leczenie zachowawcze polega na usunięciu czynników odpowiedzialnych za rozwój neuropatii, a jego istotnym elementem jest czasowe unieruchomienie kończyny. Dostępne dane nie potwierdzają wartości leczniczej miejscowych wstrzyknięć steroidów. Omówiono problemy terapeutyczne występujące u chorych z cukrzycą oraz w przypadkach tzw. zespołu podwójnego zmiażdżenia. W oparciu o najnowsze dostępne publikacje omówiono wskazania do leczenia chirurgicznego oraz przedstawiono techniki i strategie operacyjne stosowane w poszczególnych zespołach cieśni. Zwrócono szczególną uwagę na przydatność zabiegów endoskopowych w zespole cieśni nadgarstka i ich porównanie z operacją klasyczną. Zaprezentowano wyniki leczenia chirurgicznego w poszczególnych neuropatiach, uwzględniając możliwe powikłania i ich leczenie.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.