Search results

1

Wpływ środowiska pracy na powstanie wypalenia zawodowego

100%

Erenkfeit K., Dudzińska L., Indyk A.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2012

|

vol. 15

|

issue 3

121-128

EN

Burnout is strongly correlated with job stress. This process becomes more common and not only strikes a worker directly but also the interests of employers and beneficiaries. A sense of emotional and physical exhaustion and excessive work load usually affects social workers. This load arises from the following factors: too many responsibilities in relation to individual potential, too much unrecognized involvement without appreciation and lack of recuperation. The aim of this study is to highlight the growing problem of the burnout and a number of associated syndromes including presentation of feasible solutions.

PL

Wypalenie zawodowe to zjawisko mocno skorelowane ze stresem zawodowym. Zjawisko wypalenia staje się coraz bardziej powszechne i uderza nie tylko bezpośrednio w pracownika, ale również w interesy pracodawcy. Poczucie wyczerpania psychofizycznego oraz nadmiernego zawodowego obciążenia najczęściej dotyka pracowników służb społecznych. Powstaje na skutek przyjmowania na siebie i/lub nakładania przez pracodawcę zbyt dużego zakresu obowiązków w stosunku do indywidualnych możliwości, zbytniego zaangażowania nie spotykającego się z uznaniem oraz brakiem regeneracji sił. Celem pracy jest zwrócenie uwagi na kwestię wypalenia zawodowego, szeregu syndromów z nim związanych oraz przedstawienie możliwych rozwiązań i środków zapobiegawczych dla tego problemu.

2

Stresogenność warunków pracy oraz radzenie sobie ze stresem a wypalenie zawodowe wśród pracowników gastronomii

80%

Mańkowska B.

|

issue 4

400-418

PL

Celem badań było ustalenie siły i istotności związków pomiędzy wypaleniem zawodowym a stresogennością warunków pracy i strategiami radzenia sobie ze stresem wśród pracowników zakładów gastronomii. Zastosowano narzędzia: Kwestionariusz do Subiektywnej Oceny Pracy (KSOP), Wielowymiarowy Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem (COPE) oraz Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego (LBQ). Przebadano 60 osób, w tym 30 przedstawicieli kadry zarządzającej oraz 30 kadry podstawowej. Wyniki badań wskazują na wysoki poziom stresu oraz wypalenia zawodowego wśród osób badanych. Kadra zarządzająca istotnie silniej niż kadra podstawowa doświadcza braku wsparcia oraz poczucia psychicznego obciążenia związanego ze złożonością pracy, poczucia zagrożenia oraz braku kontroli nad przebiegiem oraz efektami własnej pracy.Stres zawodowy pozostaje w silnym związku z wypaleniem, choć istotnie bardziej wśród pracowników kadry podstawowej. Strategie aktywne radzenia sobie ze stresem istotnie częściej wykorzystują pracownicy z grupy zarządzającej, a strategie unikowe – kadra podstawowa.

3

Wypalenie zawodowe w wybranych zespołach ratownictwa medycznego w województwie śląskim

61%

Szaton M., Harazin B.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 1

28-32

EN

wypalenie zawodowe, ratownictwo medyczne, służba zdrowia, professional burnout, emergency medical services, health care

4

Poziom wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek pracujących w szpitalu

61%

Wojciechowska W., Małecka B., Frąckowiak B.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 4

72-87

EN

Introduction. The occurrence of the phenomenon of occupational burnout is multidimensional and concerns various professional groups and specialties. Nurses are a professional group particularly at risk of burnout, which is associated with specific burdens typical for this profession. These burdens carry a high potential for negative impacts on the mental and physical sphere of functioning of the nursing staff. Aim. The aim of the study was to assess the level of occupational burnout of nurses working in various hospital departments. Material and methods. The study included a group of 150 nurses working in the hospital in the period from January 6, 2020 to March 10, 2020. The study used a self-questionnaire consisting of 21 questions and the MBI Ch. Maslach. Results. Statistical analysis did not show a significant relationship between the respondents’ workplace and their level of occupational burnout in depersonalization. The level of burnout in the subscale of sense of personal achievement in all nurses is average. The specifics of the ward and its specific problems do not significantly affect the level of burnout. The level of burnout increases with age and seniority, but symptoms of burnout are already visible among novice nurses. Most of the surveyed nurses consider their work stressful, which has a large impact on the occurrence of occupational burnout. The main determinant of stress for them is overwork and inadequate remuneration for work. The research did not show a significant influence of the “heaviness” of the department where the respondents worked as a factor determining stress. Nurses are often overworked, experience strong stress, yet they are highly attached to the profession and do not declare the will to change it. Conclusions. The conducted research has shown that the nurses working hospital belong to the group with an average level of occupational burnout. Symptoms of emotional exhaustion dominate among the respondents, especially among nurses working in departments with a high degree of severity.

PL

Wstęp. Występowanie zjawiska wypalenia zawodowego ma charakter wielowymiarowy i dotyczy różnych grup zawodowych i specjalności. Pielęgniarki to grupa zawodowa szczególnie zagrożona wypaleniem zawodowym, które wiąże się ze specyficznymi obciążeniami typowymi dla tego zawodu. Obciążenia te niosą za sobą duży potencjał negatywnych oddziaływań na psychiczną i fizyczną sferę funkcjonowania personelu pielęgniarskiego. Cel. Celem pracy była ocena poziomu wypalenia zawodowego pielęgniarek pracujących na różnych oddziałach szpitalnych. Materiał i metoda. Badaniami objęto 150 osobową grupę pielęgniarek pracujących w szpitalu w okresie od 6.01.2020 roku do 10.03.2020 roku. W badaniach posłużono się kwestionariuszem ankiety własnej liczącym 21 pytań i Kwestionariuszem Wypalenia Zawodowego MBI Ch. Maslach. Wyniki. Analiza statystyczna nie wykazała istotnej zależności pomiędzy miejscem pracy ankietowanych a ich poziomem wypalenia zawodowego w depersonalizacji. Poziom wypalenia w podskali poczucia osiągnięć osobistych u wszystkich pielęgniarek/pielęgniarzy kształtował się na średnim poziomie. Specyfika oddziału i specyficzne dla niej problemy nie miały istotnego wpływu na poziom wypalenia. Poziom wypalenia wzrastał wraz z wiekiem i stażem pracy, ale wśród początkujących pielęgniarek widoczne były objawy wypalenia zawodowego. Większość badanych pielęgniarek/pielęgniarzy uważała swoją pracę za stresującą, co miało duży wpływ na występowanie wypalenia zawodowego. Głównym determinantem stresu były dla nich przepracowanie oraz nieadekwatne do pracy wynagradzanie. Badania nie wykazały istotnego wpływu „ciężkości” oddziału, na którym pracowali respondenci jako czynnika determinującego stres. Pielęgniarki/pielęgniarze byli często przepracowani, doświadczali silnego stresu, mimo to cechowali się ogromnym przywiązaniem do zawodu i nie deklarowali chęci jego zmiany. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że pielęgniarki pracujące w szpitalu należały do grupy o średnim poziomie wypalenia zawodowego. Wśród badanych dominowały objawy emocjonalnego wyczerpania, szczególnie u pielęgniarek pracujących w oddziałach o dużym stopniu ciężkości.

5

Wypalenie zawodowe wśród polskich fizjoterapeutów / Professional burnout in polish physiotherapists

61%

Kowalska J.

Advances in Rehabilitation

|

2011

|

vol. 25

|

issue 3

43-51

EN

Background: The professional burnout is emerging as broad social problem associated with peculiar character of work based on contacts with other people. Physiotherapists constitute one of groups especially exposed to various stressful situations which can lead to the burnout. However, in the literature little attention has been devoted to this group compared with other health service employees. There is no research about the burnout syndrome among Polish physiotherapists. The purpose of the present study was then to determine the prevalence of burnout among this occupational group and to disclose its relationship with several work- related factors. Material and Methods: Sixty four physiotherapists completed an anonymous questionnaire concerning their work and the Polish adaptation of the MBI scale. Results: The examination has shown that the level of the professional burnout in Polish physiotherapists was lower than in the other occupational groups exposed to stressful situations at work. Moreover, current study allowed for distinguishing certain work-related factors which can promote the development of burnout manifestations. Conclusions. Obtained results can be the base for future research to further explore the problem as well as to develop effective precautions program against burnout among physiotherapists.

6

Różne aspekty wypalenia zawodowego wśród personelu medycznego ze szczególnym uwzględnieniem grupy zawodowej pielęgniarek w domach pomocy społecznej

51%

Komorowska A.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 4

7-24

EN

Abstracts. Nursing homes are institutions for people who require round-the-clock care due to disability, illness or age. Workers of social welfare homes are burdened with a large amount of work. Emotional involvement in the affairs of residents with a simultaneous lack of distance from the problems of other people carries a risk of mental burden, which may result in the appearance of the burnout syndrome. Aim. The aim of the study was to show various aspects of professional burnout of medical personnel in nursing homes, with particular emphasis on the professional group of nurses. Material and methods. The research used the method of diagnostic survey and the method of estimation; research techniques: surveying and the estimation scale technique and the PSS-10 and DS-14 questionnaires. The study was approved by the Bioethics Committee at the Nicolaus Copernicus University in Toruń, Collegium Medicum in Bydgoszcz (No. KB 434 / 2017). Results. The research showed a statistically significant relationship between the intensity of stress and the groups of the profession performed in social welfare homes. The highest intensity of stress was recorded in the professional group of medical carers, nurses and rehabilitators. Conclusions. Nurses and medical carers are the occupational groups most exposed to the occurrence of the occupational burnout syndrome in comparison with other employees of social care homes. It is important to be aware of the threat and to take a firm stance to counteract the phenomenon of emotional exhaustion.

PL

Wstęp. Domy opieki społecznej są instytucjami, do których kierowane są osoby wymagające całodobowej opieki z powodu niepełnosprawności, choroby czy wieku. Pracownicy domów pomocy społecznej obarczeni są dużą ilością pracy. Zaangażowanie emocjonalne w sprawy pensjonariuszy z równoczesnym brakiem dystansu wobec problemów innych ludzi niesie ze sobą ryzyko obarczenia psychicznego, co może skutkować pojawieniem się syndromu wypalenia zawodowego. Cel. Celem badania było ukazanie różnych aspektów wypalenia zawodowego personelu medycznego w domach pomocy społecznej ze szczególnym uwzględnieniem grupy zawodowej pielęgniarek. Materiał i metody. W badaniach zastosowano wykorzystanie metody sondażu diagnostycznego oraz metody szacowania; techniki badawcze: ankietowanie oraz technikę skali szacunkowej oraz kwestionariusze PSS-10 i DS-14. Badanie zostało zatwierdzone przez Komisję Bioetyczną przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum w Bydgoszczy (nr KB 434/2017). Wyniki. Badania wykazały istotną statystycznie zależność pomiędzy natężeniem stresu, a grupami wykonywanego zawodu w domach pomocy społecznej. Najwyższe natężenie stresu odnotowano w grupie zawodowej opiekunów medycznych, pielęgniarek oraz rehabilitantów. Wnioski. Pielęgniarki oraz opiekunowie medyczni są grupami zawodowymi najbardziej narażonymi na wystąpienie syndromu wypalenia zawodowego na tle pozostałych pracowników domów pomocy społecznej. Istotna jest świadomość istnienia zagrożenia i zdecydowana postawa przeciwdziałania zjawisku wyczerpania emocjonalnego.

7

Wypalenie zawodowe wśród studiujących pielęgniarek

51%

Bielan O., Kurnatowska O., Kurnatowska A. J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 3

175-182

EN

Burnout is a response to stress, the source of which is the situation at work. This phenomenon concerns mainly representatives of professions whose essence is to work with people, including doctors, nurses, paramedics and others; their close committed interactions with others constitute the core of professional activity and determine the success and development. Participants of the study were 281 students of extramural complementary nursing course at the University of Warmia and Mazury, mostly aged 40-60 years, employed in hospital wards and with employment contracts. In the study, the authors’ demographic questionnaire of structuralized interview and the MBI questionnaire, developed by Maslach and Jackson, in the Polish version by Pasikowski (2004), were used. The obtained results were statistically analysed. The performed analysis of burnout has confirmed that emotional exhaustion is associated with the length of employment, the number of days off and the number of institutions where nurses were employed. We did not observe, however, any correlation with these variables between depersonalisation and a sense of the lack of achievements. Furthermore, no dependence of the severity of the professional burnout symptoms on the surveyed groups’ age was found. It turned out that the persons working in shifts system felt much stronger depletion of emotion than nurses working in a daily system. It was also observed that nurses employed in hospitals felt much stronger symptoms in both areas of occupational burnout than those working in other institutions. Furthermore, it was not confirmed that the absence of the sense of achievement depended on where the respondents were employed. Taking into account the reference levels of the three dimensions of burnout acc. to MBI it was found out that most respondents were characterized by a low value within the emotional exhaustion and depersonalisation and a high value in terms of a sense of the lack of achievement.

PL

Wypalenie zawodowe to odpowiedź na stres, którego źródłem jest sytuacja w pracy. Zjawisko to dotyczy głównie reprezentantów zawodów, których istotą jest praca z ludźmi, m.in. lekarzy, pielęgniarek, ratowników i innych; w grupach tych bliska, zaangażowana interakcja z innymi stanowi istotę profesjonalnego działania i warunkuje powodzenie w zawodzie, sukces, a także rozwój. W badaniu wzięło udział 281 osób – studentów pielęgniarstwa w ramach studiów pomostowych niestacjonarnych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, w większości w wieku 40-60 lat (55,2%), zatrudnionych przeważnie w oddziałach szpitalnych (55,9%), ponad 3/4 (76,5%) badanych – na umowę o pracę. W pracy wykorzystano autorską ankietę strukturalizowanego wywiadu oraz Kwestionariusz MBI, opracowany przez Maslach i Jackson, w polskiej wersji Pasikowskiego (2004 r.). Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Przeprowadzona analiza wypalenia zawodowego potwierdziła, że wyczerpanie emocjonalne powiązane jest ze stażem pracy, liczbą dni zwolnienia oraz liczbą placówek, w których pielęgniarki były zatrudnione. Nie zaobserwowano natomiast, by istniała korelacja miedzy tymi zmiennymi a depersonalizacją i poczuciem braku osiągnięć. Nie wykazano również, aby nasilenie symptomów wypalenia zawodowego zależało od wieku badanych. Okazało się, że osoby zatrudnione w systemie zmianowym odczuwają znacznie silniejsze wyczerpanie emocjonalne aniżeli pielęgniarki pracujące w systemie dziennym. Zaobserwowano również, że pielęgniarki zatrudnione w szpitalach odczuwają znacznie silniejsze symptomy w obu obszarach wypalenia zawodowego aniżeli osoby pracujące w innych placówkach. Ponadto nie potwierdzono, aby poczucie braku osiągnięć zależało od miejsca wykonywanej pracy. Biorąc pod uwagę poziomy referencyjne trzech wymiarów wypalenia zawodowego wg MBI, stwierdzono, że większość badanych cechowała się niską wartością w zakresie wyczerpania emocjonalnego i depersonalizacji, a wysoką w aspekcie poczucia braku osiągnięć.

8

Physiotherapist's work at the Oncological Ward - stress and professional burnout

51%

Pieniążek M., Mańko G., Skupień J.

|

vol. 21(3)

35-42

PL

Wstęp: Na całym świecie notuje się obecnie coraz więcej zachorowań na różnego rodzaju nowotwory. Jest to problem, który może dotyczyć każdego człowieka – od dziecka po osoby starsze. Bezpośrednim ciężarem obarczony jest pacjent oraz jego najbliższe otoczenie, jednak w terapii bierze udział ogół personelu medycznego, który z zaangażowaniem stara się zrobić wszystko, aby polepszyć stan chorego. W procesie leczenia rola fizjoterapii jest niezbędna, a jej skuteczność udowodniona szeregiem badań naukowych. Ze względu na dużą liczbę godzin spędzonych z pacjentem, terapeuci mogą być narażeni na negatywne skutki pracy na tak wymagającym oddziale. Cel pracy: Celem badania było sprawdzenie subiektywnego odczucia fizjoterapeutów pracujących na Oddziale Onkologicznym odnośnie stresu i wypalenia zawodowego. Materiał i metoda: Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety. Dane uzyskane od 60 fizjoterapeutów poddano analizie statystycznej. Wyniki: Większość określa pracę jako stresującą i obciążającą psychicznie. Prawie połowa ankietowanych uważa, że nie jest w grupie ryzyka osób zagrożonych wypaleniem zawodowym. Praca na tym oddziale jest wybierana z różnych powodów, co ma odzwierciedlenie w odczuciu obciążenia psychicznego. Wnioski: Praca na oddziale onkologicznym stwarza ryzyko pojawienia się stresu i wypalenia zawodowego u personelu medycznego.

EN

Introduction: There are now more and more cases of malignant tumors. This is a problem that can affect anyone − from a baby to the elderly. The direct burden is on the patient and his/her immediate surroundings, however, all medical staff are involved in therapy, and are committed to doing everything to improve the condition of a patient. In the treatment process, the role of physiotherapy is essential and its effectiveness has been demonstrated by a number of scientifi c studies. Due to the large number of hours spent with the patient, therapists may be exposed to the negative effects of working in such a demanding ward. Aim: The aim of this study was to examine the subjective perception of physiotherapists work at Oncological Wards on stress and burnout. Material and Methods: The diagnostic survey method was used via a questionnaire. Data from 60 physiotherapists were analysed statistically. Results: Most defi ne work as stressful and mentally demanding. Nearly half of respondents believe that they are not at risk of professional burnout. Work in this ward is chosen for various reasons, which is refl ected in the feeling of mental strain. Conclusions: Working in the Oncology Ward creates the risk of stress and burnout in medical staff. oncological physiotherapy, professional burnout, stress, oncological ward

9

Style radzenia sobie ze stresem i zespół wypalenia zawodowego u studentów ratownictwa medycznego i ratowników medycznych

41%

Nowakowska K., Jabłkowska-Górecka K., Borkowska A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2009

|

vol. 9

|

issue 4

242-248

EN

Working as medical rescuer is associated with many stressors, mainly associated with exposure to life-threatening situations, human suffering, disease and death, but also to interpersonal conflicts and considerable work burden. These factors contribute to the development of burnout syndrome in medical rescuers. Published papers highlight the mediating role of coping styles on the development of burnout syndrome. The aim of this paper is to assess coping styles and correlations between them and severity of burnout symptoms in medical rescuers and students of emergency medicine, depending on job seniority in this profession. Overall, 148 persons participated in the study, aged from 19 to 47 years. These were part-time (extramural) students of 1st and 3rd year of emergency medicine, working as medical rescuers (n=66) and students not working as medical rescuers (n=82). The following instruments were implemented: Coping Inventory for Stressful Situations (CISS) and the Maslach Burnout Inventory (MBI). No significant differences were noticed in any aspect of professional burnout: emotional exhaustion, depersonalisation and sense of personal achievement, between students working as medical rescuers and those not exercising this job. Students of emergency medicine who do not exercise this job, more often implement coping style focused on emotions and avoidance. However, the older were persons interviewed, and the longer they worked as medical rescuer, the more frequently they resorted to task-focused coping style. No correlation was noticed between age and job seniority of persons examined and severity of burnout syndrome.

PL

Wykonywanie zawodu ratownika medycznego wiąże się z wieloma sytuacjami stresującymi, przede wszystkim z narażeniem na niebezpieczne dla życia sytuacje, obcowaniem z cierpieniem, chorobą i śmiercią, ale także konfliktami interpersonalnymi oraz znacznym obciążeniem pracą. Powyższe zjawiska sprzyjają rozwijaniu się u ratowników zespołu wypalenia zawodowego. W literaturze zwraca się uwagę na pośredniczący wpływ stylów radzenia sobie ze stresem na rozwój zespołu wypalenia zawodowego. Celem niniejszej pracy była ocena stylów radzenia sobie ze stresem oraz zależności między nimi a nasileniem cech wypalenia zawodowego u studentów ratownictwa medycznego w zależności od stażu pracy w zawodzie ratownika medycznego. W badaniach uczestniczyło 148 osób w wieku od 19 do 47 lat. Byli to studenci zaoczni pierwszego i trzeciego roku kierunku medycyna ratunkowa pracujący w zawodzie ratownika medycznego – 66 osób, a także studenci niepracujący jako ratowni cy medyczni – 82 osoby. Zastosowano następujące metody badań: Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS) i Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego (MBI). Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie żadnego z wymiarów wypalenia zawodowego: emocjonalnego wyczerpania, depersonalizacji i poczucia dokonań osobistych pomiędzy studentami pracującymi i niepracującymi w zawodzie ratownika medycznego. Studenci ratownictwa medycznego, którzy nie pracują w zawodzie, częściej stosują styl radzenia sobie ze stresem skoncentrowany na emocjach oraz na unikaniu. Z kolei im starsze były badane osoby oraz im dłuższy był ich staż pracy w zawodzie ratownika medycznego, tym częściej w sytuacjach stresowych stosowali styl radzenia sobie ze stresem skoncentrowany na zadaniu. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy wiekiem i stażem pracy badanych osób a nasileniem cech wypalenia zawodowego.

Refine search results

Wpływ środowiska pracy na powstanie wypalenia zawodowego

Stresogenność warunków pracy oraz radzenie sobie ze stresem a wypalenie zawodowe wśród pracowników gastronomii

Wypalenie zawodowe w wybranych zespołach ratownictwa medycznego w województwie śląskim

Poziom wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek pracujących w szpitalu

Wypalenie zawodowe wśród polskich fizjoterapeutów / Professional burnout in polish physiotherapists

Różne aspekty wypalenia zawodowego wśród personelu medycznego ze szczególnym uwzględnieniem grupy zawodowej pielęgniarek w domach pomocy społecznej

Wypalenie zawodowe wśród studiujących pielęgniarek

Physiotherapist's work at the Oncological Ward - stress and professional burnout

Style radzenia sobie ze stresem i zespół wypalenia zawodowego u studentów ratownictwa medycznego i ratowników medycznych