Search results

1

Wartość diagnostyczna testu Cramptona (próba ortostatyczna) u osób w podeszłym wieku / The diagnostic value of the Crampton test (the orthostatic test) in the ederly individuals

100%

Magiera A., Kaczmarczyk K., Wiszomirska I.

Advances in Rehabilitation

|

2011

|

vol. 25

|

issue 3

29-33

EN

Introduction: The aging process, characterized by physiological changes which compromise various organs and systems, is not the only factor leading to a decline in physical efficiency - biologically unjustified reductions in physical activities are also observed in the elderly. Various psychological, sociological and other factors may determine elderly individuals’ susceptibility to limitations in their everyday physical activities. Diagnostics of the circulation system in terms of physical efficiency and tolerance of effort are therefore more difficult in the elderly than for young individuals. Objectives: To assess the orthostatic reaction of the circulation system in elderly individuals by means of the Crampton test and to obseive changes in the coefficient values after 4 months of intensive physical activity. Material and method: Forty-four students of the University of the Third Age in Warsaw participated in the study. Their average age was 64.2 years, weight 66.5 kg and height 158.5 cm. Their heart rate and blood pressure were re-corded after 10 minutes in recumbent position and 2 minutes after taking standing positions. Results: High values in the Crampton test indicate good and very good orthostatic efficiency of the circulation system. However, these results were not found to correlate with effort ability. We conclude that the Crampton test is of low diagnostic value in the tolerance of effort prediction in the elderly.

2

Analiza tolerancji wysiłku na podstawie sześciominutowego testu marszowego – 6MWT – oraz subiektywnej oceny zmęczenia i duszności według skali Borga u mężczyzn z przepuklinami pachwinowymi przed i po operacji sposobem Lichtensteina

100%

Machała E., Redynk M., Gruchała A., Kołomecki K.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 1

1-8

PL

Wstęp: Ocena tolerancji wysiłku odgrywa ważną rolę w kwalifikacji do leczenia i rehabilitacji. Cel: Celem niniejszej pracy była ocena tolerancji wysiłku u chorych przed i po operacji przepukliny pachwinowej metodą Lichtensteina. Materiał i metody: Do badania włączono mężczyzn operowanych z powodu przepukliny pachwinowej metodą Lichtensteina, których podzielono na grupę badaną (n = 50) i kontrolną (n = 50). Chorzy z grupy badanej spełniali kryterium współistnienia chorób układu krążenia i układu oddechowego. Dzień przed operacją i w 2. dobie po operacji pacjenci zostali poddani testowi 6-minutowego marszu (ang. 6 Minute Walk Test; 6MWT) oraz subiektywnie ocenili poziom zmęczenia według skali Borga (przed, bezpośrednio po i 10 minut po teście). Analizowano dystans 6MWT, poziom zmęczenia wg skali Borga. W 2. dobie po operacji 66% chorych z grupy badanej i 58% z grupy kontrolnej nie ukończyło testu. Pacjenci z grupy badanej przed operacją (500,07 ± 40,38 m) i w 2. dobie po operacji (243,46 ± 18,18 m) osiągali krótsze dystanse w porównaniu do grupy kontrolnej (565,93 ± 20,41 m; 249,47 ± 26,66 m), p < 0,001 i p = 0,481. Potwierdzono istotną statystycznie silnie ujemną korelację pomiędzy dystansem 6MWT przed operacją a wiekiem badanych. Pacjenci, którzy nie rozwinęli powikłań, osiągali w dniu przyjęcia istotnie dłuższe dystanse (dla grupy badanej p = 0,003, dla kontrolnej p = 0,004). Dla 6MWT przed operacją oraz 2 dni po operacji chorzy z grupy badanej wykazali istotnie wyższy poziom zmęczenia w porównaniu do grupy kontrolnej po teście (przed operacją: p = 0,001, po operacji: p = 0,001). Pacjenci z grupy badanej częściej przerywali 6MWT i gorzej tolerowali wysiłek w porównaniu do grupy kontrolnej. 6MWT jest przydatnym narzędziem do określenia wydolności fizycznej i tolerancji wysiłku.

3

Trening interwałowy mocy tlenowej z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej a wydolność fizyczna triathlonistów amatorów

84%

Michalik K., Zalewski I., Zatoń M., Danek N., Bugajski A.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2018

|

vol. 34(4)

247-255

EN

Background. The aim of the study was to determine the effect of aerobic power interval training with added dead space (DS) on selected variables of physical fitness in amateur triathletes. Material and methods. The sample comprised 9 male amateur triathletes. The participants were divided into two groups, the control (K=4) and the experimental (E=5) group. In both groups two aerobic power units on a cycle ergometer were added. The training unit consisted of 15’ of warm up and the main part including 3’aerobic power intervals performed at the level of 90% of the power developed during the progressive test (90%VO2max). Between the exercises there were 6’ active rest intervals with the intensity of exercise of 50%VO2max. 2–6 repetitions were performed. In the experimental group the training included added DS of 1000 cm3 volume. The progressive test on a cycle ergometer was performed before and after 8 weeks of training. Results. After 8 weeks of training the following parameter values increased in the experimental group: maximal power, VO2max, respiratory minute volume and post exercise lactate level, by 6.9%, 8.5%, 9.2% and 12.9% respectively. A decrease in heart rate (HR) was noted in all the participants during exercise performed with the intensity of 100W (by 5.3%) and 250W (by 2.9%). In the control group the direction of changes varied. Conclusions. The application of the device increasing added DS during high intensity aerobic power interval training is more beneficial during training units of a similar length and can be included in the training program for amateur triathletes.

PL

Wstęp. Celem pracy było ustalenie wpływu treningu interwałowego mocy tlenowej z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej (DOOPM) na wybrane zmienne wydolności fizycznej triathlonistów amatorów. Materiał i metody. Do badań przystąpiło 9 mężczyzn, amatorsko trenujących triathlon. Badani zostali podzieleni na grupę kontrolną (K=4) oraz eksperymentalną (E=5). Obu grupom donowanego tygodniowego mikrocyklu triathlonowego zostały dodane dwie jednostki mocy tlenowej na cykloergometrze. Jednostka treningowa składała się z 15” rozgrzewki oraz części głównej, w której wykonywano 3” interwały mocy tlenowej, ze stałą intensywnością na poziomie 90% mocy uzyskanej w teście progresywnym (90%VO2max). Pomiędzy tymi wysiłkami następowało 6” aktywnej przerwy z intensywnością 50%VO2max. Wykonywano od 2-6 powtórzeń. Grupa eksperymentalna wykonywała treningi z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej o objętości 1000 cm3. Test progresywny na cykloergometrze wykonano przed i po 8-tygodniach treningu. Wyniki. Po 8-tygodniach treningu u wszystkich badanych z grupy eksperymentalnej zwiększyły się: moc maksymalna średnio o 6,9%, maksymalny pobór tlenu średnio o 8,5%, maksymalna wentylacja minutowa płuc o 9,2%, powysiłkowe stężenie mleczanu średnio o 12,9%. Obniżenie częstości skurczów serca u wszystkich trenujących z DOOPM wystąpiło podczas intensywności 100W (o 5,3%) oraz 250W (o 2,9%). W grupie kontrolnej kierunek zmian nie był jednorodny. Wnioski. Wykorzystanie urządzenia zwiększającego DOOPM w bardzo intensywnym treningu interwałowym mocy tlenowej przynosi większe korzyści, przy podobnym czasie trwania jednostki treningowej i może zostać włączone do programu treningowego triathlonistów amatorów.

4

The relationship between field test results measuring physical fitness levels in olympic boxing competitors and their athletic performance

84%

Kowalik N.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2021

|

vol. 37(4)

217-222

PL

Wstęp. W pracy poszukiwano fizycznych wyróżników jakimi charakteryzowali się najbardziej utytułowani zawodnicy polskiej kadry narodowej seniorów. Materiał i metody. 13 zawodników kadry narodowej seniorów w średnim wieku i masie ciała. Wykonano test FMS, CMJ, rzut piłką lekarską 3 kg, bieg wahadłowy 1200 m. Wyniki. Analiza statystyczna badanych zmiennych biomechanicznych oraz wyników podczas Mistrzostw Polski Seniorów oraz roczną listą rankingową nie wykazała istotnej zależności. Wnioski. Brak jednoznacznego fizycznego wskaźnika może świadczyć, iż determinantów sukcesu sportowego należy szukać także w innych cechach zawodnika. Z drugiej strony niewielka liczebność próbki odpowiada za brak istotności statystycznej. Odpowiedni poziom zdolności fizycznych może pozwolić na efektywne wykorzystanie szerokiego potencjału sportowca, ale nie jest jedynym i decydującym czynnikiem wpływającym na sukces w boksie.

EN

Background. The aim of the study was to find physical discriminants in Polish senior league elite boxers Material and methods. 13 competitors from the senior national team of average age and body mass participated in the study. The applied methods of assessment included FMS and CMJ tests, 3kg medicine ball throw and 1200m shuttle run. Results. Statistical analysis of the studied biomechanical variables compared with the results of the Polish Senior Championships and the yearly rank list did not reveal any significant correlation. Conclusions. The lack of a clear physical indicator may indicate that the determinants of success in sports depend on other competitors’ traits. On the other hand, the small sample size may be the reason of the lack of statistical significance. An adequate level of physical capacities may allow effective use of the athlete’s vast potential, however, it is not the only decisive factor affecting success in boxing.

5

The effects of 6-month physical training conducted during hemodialysis in ESRD patients

84%

Chojak-Fijałka K., Smoleński O., Miłkowski A., Piotrowski W.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(2)

25-36

PL

Założenia i cele: Przebieg przewlekłej niewydolności nerek wiąże się ze stopniowym zmniejszaniem wydolności wysiłkowej chorych. Celem pracy było ocenienie skuteczności treningu wysiłkowego prowadzonego w czasie leczenia hemodializą u osób ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metoda: 14 przewlekle hemodializowanych pacjentów uczestniczyło w 6-miesięcznym programie aerobowego interwałowego treningu wytrzymałościowego. Ćwiczenia wykonywane były przy użyciu ergometru rowerowego trzy razy w tygodniu. Pacjenci uczestniczyli średnio w 80% zaplanowanych sesji treningowych. Siłę mięśni kończyn dolnych oceniano za pomocą testu „Wstań i siądź” trzykrotnie: na początku, po trzech miesiącach i na końcu programu. Tolerancja wysiłku oceniana była na początku i na końcu programu na podstawie wyników testu wysiłkowego wykonywanego na bieżni ruchomej zgodnie ze zmodyfikowanym protokołem Bruce’a. Wyniki: Po 6 miesiącach programu treningowego pacjenci wykazali: poprawę wyników testu „Wstań i siądź” (po trzech miesiącach średnio z 23,46 do 31,67 powtórzeń, a po sześciu miesiącach do 36,50 powtórzeń); poprawę tolerancji wysiłku, czego miarą było wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego (z 6,69 do 10,20 min.) oraz szacowanego pochłaniania tlenu w przeliczeniu na kg masy ciała (z 4 do 6,21 METs). Nie stwierdzono powikłań spowodowanych uczestniczeniem w treningu. Wnioski: Aerobowy interwałowy trening wytrzymałościowy w czasie hemodializy przy użyciu ergometru rowerowego jest technicznie możliwy i bezpieczny. 6-miesięczny trening fizyczny z zastosowaniem ergometru rowerowego poprawia siłę mięśni kończyn dolnych i ogólną tolerancję wysiłku. Terapia ruchowa powinna być ważną częścią leczenia osób przewlekle hemodializowanych.

EN

Background: The aim of this study was to evaluate the effects of exercise training during hemodialysis treatment in patients with end-stage renal disease.Methods: Fourteen maintenance hemodialysis patients participated in a six-month program of exercise training. The exercise was performed during the hemodialysis treatment on a stationary bicycle three times per week. Compliance of exercise program was about 80% of the possible sessions. Sit-to-stand-to-sit test was used to evaluate legs muscle strength at baseline, after 3, and 6 months of exercise training. Exercise capacity was assessed on the treadmill test according to Bruce’s protocol at the beginning and at the end of the intervention.Results: After the six-months of exercise program, the patients showed: a significant increase in the number of repetitions performed in sit-to-stand-to-sit test after 3 months as compared to baseline (from 23,46 to 31,67) and an increase after 6 months of exercise program (from 23,46 to 36,50); a significant increase in treadmill test time (from 6,69 to 10,20 min); a significant increase in exercise capacity in treadmill test (from 4 to 6,21 METs).Conclusion: Exercise training during the hemodialysis treatment using stationary bicycle is technically feasible and safe for the screened patients and may increase exercise capacity and leg muscles strength. Physical exercise therapy should constitute an important part of treatment of patients undergoing haemodialysis.

6

Rola witaminy D u sportowców

84%

Michalina Jurek J., Brzeziański M., Brzeziańska-Lasota E.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2019

|

vol. 35(1)

1-19

EN

Vitamin D is a prohormone which is produced in the human skin upon exposure to the sunlight and delivered exogenously from the diet and/or a recommended dose of supplementation. Maintaining the adequate vitamin D serum status is of great importance in establishing good health in the population. It is also pivotal in prevention of high burden diseases e.g. like diabetes, cancer, cardiovascular diseases and autoimmune disorders. Most of the countries in the world have a problem with maintaining an adequate level of vitamin D in society. It is interesting that prevention its deficiency is much more effective in Europe than in Asia, Australia or the USA, especially in high-risk groups: the elderly, infants and pregnant women. So far, little attention has been focused on the population of professional athletes, as a high risk group of vitamin D deficiencies. Observed vitamin D deficits in athletes, are associated with increased bone turnover, musculoskeletal exercise induced damage and limited access to sunlight, occurring in closed sports centres. In light of published studies appears that, vitamin D significantly improves physical performance through its helpful action on the skeletal and muscular system. In addition, its appropriate level in athletes is associated with increased muscle contractility, strength and power, as well as improved aerobic capacity, which allows them to achieve better sports results during the competition. Moreover, vitamin D supplementation improves the regenerative capacity of microinjuries in the muscle tissue or tendons and reduces the pain if inflammation occurs. In turn, its deficiency reduces the susceptibility of athletes to seasonal viral and bacterial diseases. The above-described facts testify to the need to monitor the level of vitamin D in the serum in the whole population, and in particular in the risk group of professional athletes. This action will allow to consistently introduce recommendations regarding vitamin D supplementation schemes to prevent its deficiency.

PL

Witamina D jest prohormonem, który jest wytwarzany w ludzkiej skórze pod wpływem promieni słonecznych oraz może zostać dostarczona egzogennie, poprzez dietę i/lub rekomendowaną suplementację. Utrzymanie prawidłowego poziomu witaminy D w surowicy jest istotne, ze względu na zachowanie dobrego stanu zdrowia populacji, jak również prewencję wielu chorób, np. takich jak cukrzyca, nowotwory czy schorzenia autoimmunologiczne. Większość populacji krajów na całym Świecie ma problem z utrzymaniem odpowiedniego poziomu witaminy D w populacji. Interesujące jest to, że prewencja jej niedoboru jest dużo skuteczniejsza w Europie niż w Azji, Australii czy USA, szczególnie w grupach podwyższonego ryzyka: u osób starszych, niemowląt i kobiet ciężarnych. Jak dotąd, niewiele uwagi poświęcono badaniom populacji sportowców profesjonalnych, jako grupie wysokiego ryzyka niedoboru witaminy D. Obserwowane jej niedobory u sportowców, wiążą się przede wszystkim ze wzmożonym obrotem tkanki kostnej, mikrouszkodzeniami układu ruchu, indukowanym intensywnymi ćwiczeniami. Kolejną przyczyną niedoboru witaminy D w tej grupie jest niedostateczna jej synteza spowodowana ograniczonym dostępem promieni słonecznych, występującym w zamkniętych ośrodkach sportowych. Z dotychczas przeprowadzonych badań wynika, że prawidłowy poziom witaminy D w istotny sposób poprawia wydajność fizyczną, poprzez swoje pozytywne działanie na system szkieletowo-mięśniowy. Odpowiedni poziom witaminy D u sportowców determinuje zwiększoną kurczliwość mięśni, ich siłę i moc, a także poprawę wydolności tlenowej, co pozwala na osiągnięcie lepszych rezultatów sportowych. Suplementacja witaminą D wpływa również na poprawę zdolności regeneracyjnych mikrourazów tkanki mięśniowej czy tkanki łącznej oraz powoduje zmniejszenie bólu w przypadku wystąpienia pourazowego stanu zapalnego. Wykazano, że niedobór witaminy D zwiększa podatność sportowców na sezonowe zachorowania wirusowe i bakteryjne, co znacząco ogranicza ich możliwości treningowe. Powyżej opisane fakty, świadczą o potrzebie monitorowania poziomu witaminy D w surowicy w całej populacji, a w szczególności w grupach ryzyka, w tym u zawodowych sportowców. Działanie takie pozwoli na uzupełnienie opracowanych rekomendacji dotyczących schematów suplementacji witaminy D o grupę sportowców jako potencjalną grupę jej niedoborów.

7

Reakcja osób długotrwale praktykujących jogę na wysiłek fizyczny o intensywności na poziomie progu wentylacyjnego

84%

Stec K., Pilis K., Zych M., Michalski C., Pilis A., Grela Ł., Pilis W.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2017

|

vol. 33(4)

267-272

EN

Background. High physical performance of people practicing yoga and the body’s responses to physical activity are important determinants of effective exercise. Therefore, the purpose of this work was to determine the physical fitness of long-term yoga practitioners and the response of the body to physical activity with intensity corresponding to the second ventilatory threshold (ATV2). Material and methods. In the study took part 12 participants (5 women and 7 men) who have been practicing yoga for many years and 12 non-trainees (5 women and 7 men) of the same age who were the control group. All respondents were subjected to a gradually intensified cycloergometer test (ET), when at ATV2 level were measured: aerobic power (P), heart rate (HR), pulmonary ventilation (VE), oxygen uptake (VO2), carbon dioxide excretion (VCO2), respiratory exchange ratio (RER) and ventilatory equivalent for oxygen (VE/VO2). VO2max and Pmax were obtained as well. Results. Study has shown no somatic differences between groups. The VE, VO2 and P values at VAT2 in the yoga group were statistically higher than in the control group, with similar HR and VE/VO2 in both groups. In addition, yoga practitioners had higher VO2max (p<0.015) and Pmax (p<0.007) than the control group. Conclusion. Study has shown that the specific yogic practice applied over many years has improved significantly physical performance and ventilatory responses to physical effort without altering somatic variables and cardiovascular system effectiveness.

PL

Wstęp. Wydolność fizyczna u osób praktykujących jogę i reakcje organizmu na wysiłek fizyczny są istotnymi czynnikami determinującymi jej skuteczne uprawianie. Dlatego celem prezentowanej pracy jest określenie wydolności fizycznej osób długotrwale praktykujących jogę oraz reakcji organizmu na wysiłek fizyczny o intensywności odpowiadającej drugiemu progowi wentylacyjnemu (ATV2). Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 12 osób (5 kobiet i 7 mężczyzn) praktykujących jogę przez wiele lat i 12 osób nietrenujących (5 kobiet i 7 mężczyzn) w podobnym wieku, stanowiących grupę kontrolną. Wszystkich badanych poddano testowi wysiłkowemu o wzrastającej intensywności na cykloergometrze, podczas którego przy obciążeniu na poziomie ATV2 mierzono: moc aerobową (P), częstość akcji serca (HR), wentylację płucną (VE), pobór tlenu (VO2), wydalanie dwutlenku węgla (VCO2), współczynnik wymiany oddechowej (RER) i równoważnik wentylacyjny tlenu (VE/VO2). Dodatkowo, VO2max and Pmax były określone. Wyniki. Badania wykazały brak różnic somatycznych pomiędzy badanymi grupami. Osiągane wartości VE, VO2 i P przy VAT2 w grupie joginów były statystycznie wyższe niż w grupie kontrolnej, przy podobnych wartościach HR i VE/VO2 w obydwu grupach. Ponadto jogini osiągnęli wyższe wartości VO2max (p<0.015) i Pmax (p<0.007) niż grupa kontrolna. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że specyficzna praktyka jogiczna aplikowana przez wiele lat w istotnym stopniu wpłynęła na zwiększenie wydolności fizycznej i odpowiedzi wentylacyjnej na zastosowany wysiłek fizyczny, nie zmieniając przy tym uwarunkowań somatycznych organizmu i sprawności układu krążenia.

8

Wpływ 8-miesięcznego treningu sportowego na stężenie naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu u młodych lekkoatletów – udział adaptacyjnej angiogenezy w kształtowaniu wydolności tlenowej

84%

Krenc Z., Mazurowski W., Wosik-Erenbek M., Wiszniewska M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 4

402-409

EN

A long-term sports training induces morphological and functional changes in the cardiovascular system, with the activation of angiogenesis being one of the most significant ones. Aim: The aim of the study was to assess the impact of an 8-month sports training on the serum levels of vascular endothelial growth factor and the physical performance in young athletes. Material and methods: A total of 28 sports middle school students (athletics faculty) aged 13 years, including 14 boys and 14 girls, were included in the study. All participants underwent clinical assessment at each stage of the study. Electrocardiographic and echocardiographic examinations were performed. Furthermore, the levels of vascular endothelial growth factor were measured and a cardiac stress test was performed, the outcome of which was used to calculate the physical working capacity (PWC170). Results: There was a statistically significant decrease (274.3 ± 195.7 vs. 193.8 ± 153.8 ng/ml, p < 0.001) in the serum levels of vascular endothelial growth factor during the 8-month sports training. The levels were significantly lower in male athletes both at baseline (196.2 ± 157.3 vs. 352.4 ± 204.0 ng/ml, p = 0.02), and at the end of the observation period (139.6 ± 110.9 vs. 247.9 ± 174.6 ng/ml, p = 0.003). In the same period, the average PWC170 value increased throughout the study group (108.6 ± 28.1 vs. 119.0 ± 34.1 W, p = 0.02), and sex-related statistically significant changes occurred only on the male group of athletes. No statistically significant correlations were found between the relative changes in the levels of vascular endothelial growth factor and the PWC170 index (Spearman’s rank correlation coefficient – Rs 0.158, p > 0.05). Conclusions: Long-term sports training results in a decrease in the levels of vascular endothelial growth factor. At the same time, physical efficiency improvement is observed, which may suggest the involvement of adaptive, exerciseinduced angiogenesis in the skeletal muscles. However, the observed changes show distinct differences depending on the sex.

PL

Długotrwały trening sportowy prowadzi do morfologicznych i czynnościowych zmian w układzie sercowo-naczyniowym, wśród których ważne miejsce zajmuje aktywacja procesów angiogenezy. Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu 8-miesięcznego treningu sportowego na stężenie naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu w surowicy oraz wydolność fizyczną u młodych lekkoatletów. Materiał i metody: Badaniem objęto 28 uczniów gimnazjum sportowego o profilu lekkoatletycznym w wieku 13 lat, w tym 14 chłopców i 14 dziewcząt. Na każdym etapie badania wszyscy uczestnicy zostali poddani ocenie klinicznej. Wykonano u nich badania elektrokardiograficzne oraz echokardiograficzne. Oznaczono także stężenie naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu oraz przeprowadzono próbę wysiłkową, której wynik posłużył do wyliczenia wskaźnika wydolności tlenowej PWC170. Wyniki badań: Podczas 8-miesięcznego treningu stężenie naczyniowo- -śródbłonkowego czynnika wzrostu w surowicy zmniejszyło się istotnie statystycznie (274,3 ± 195,7 vs 193,8 ± 153,8 ng/ml, p < 0,001). Jego stężenie było też istotnie niższe w grupie sportowców płci męskiej, zarówno na początku (196,2 ± 157,3 vs 352,4 ± 204,0 ng/ml, p = 0,02), jak i na końcu okresu obserwacji (139,6 ± 110,9 vs 247,9 ± 174,6 ng/ml, p = 0,003). W tym samym okresie średnia wartość wskaźnika PWC170 zwiększyła się w całej badanej grupie (108,6 ± 28,1 vs 119,0 ± 34,1 W, p = 0,02), a w odniesieniu do płci zmiany istotne statystycznie wystąpiły tylko u sportowców płci męskiej. Nie stwierdzono istotnych statystycznie korelacji pomiędzy względnymi zmianami stężenia naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu i wartości wskaźnika PWC170 (współczynnik korelacji rang Spearmana – Rs 0,158, p > 0,05). Wnioski: Podczas długotrwałego treningu sportowego dochodzi do obniżenia stężenia naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu. Jednocześnie obserwowana poprawa wydolności fizycznej może sugerować, że odbywa się to przy udziale adaptacyjnej, indukowanej wysiłkiem fizycznym angiogenezy w mięśniach szkieletowych. Zmiany te wykazują jednak wyraźne różnice zależne od płci.

9

Częstość występowania Zespołu niefunkcjonalnego przemęczenia i Zespołu przetrenowania u sportowców

67%

Szewczyk A., Rębowska E., Jegier A.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2018

|

vol. 34(4)

213-218

EN

Background. Imbalance between training load and body recovery leads to the development of the non-functional overreaching syndrome (NFO) or overtraining syndrome (OTS) and deterioration of athlete’s performance. The aim of the study was to determine the prevalence of these syndromes in a sample of athletes. Material and methods. 111 males aged 18-35 years, training long distance running, cycling, triathlon, powerlifting, crossfit, bodybuilding and weightlifting minimum 2 years. The medical assessment was combined with history taking on athletic career and performance. Aerobic capacity was assessed by means of ergospirometry – cardiopulmonary exercise test (CPET) on a mechanical treadmill and anaerobic capacity was measured using Wingate test on a cycle ergometer. The patients with inflammatory conditions, hematological disorders and metabolic disorders were excluded. Anthropometric measurements were taken. Overreaching level and motivation for training were assessed using Profile of Mood State (POMS) questionnaire. The results were next compared with the reference values. Statistical analysis was performed using Statistica program, v.13.0. Results. Based on POMS results and the changes in physical capacity a group of 26 participants was selected (23.4%) with NFO/OTS syndrome symptoms. These were athletes training long distance running, crossfit and bodybuilding within 73 months and those who started in competitions more often than 20 times a year. Statistically significant differences were noted in athletes with NFO/OTS syndromes in mood assessment using POMS questionnaire. Higher values were noted in the following subscales: tension/anxiety, depression and fatigue while lower values were obtained in vigor/ activity subscale. Lower yet statistically insignificant values corresponding to physical anaerobic and anaerobic activity were observed in this group. The amount of sleep and the number of training sessions had no effect on the results. Conclusions. NFO/OTS syndromes are developed in nearly 25% of athletes involved in various sport disciplines, training within about 73 months and starting in competitions 20 times a year on average. POMS questionnaire turned out a useful tool in diagnosing these syndromes.

PL

Wstęp. Zaburzenie równowagi pomiędzy obciążeniem treningowym a regeneracją organizmu prowadzi do rozwinięcia Zespołu niefunkcjonalnego przemęczenia (NFO) lub Zespołu przetrenowania (OTS) i pogorszenia wyniku sportowego. Celem badania jest określenie częstości występowania tych zespołów w grupie sportowców. Materiał i metody. Przebadano 111 mężczyzn w wieku 18-35 lat trenujących min. 2 lata: biegi długie, kolarstwo, triathlon, trójbój siłowy, crossfit, kulturystykę, podnoszenie ciężarów. Przeprowadzono badanie lekarskie z wywiadem sportowym. Oceniano wydolność fizyczną tlenową – badanie ergospirometryczne (CPET) na bieżni mechanicznej oraz wydolność beztlenową podczas testu Wingate na cykloergometrze. Wykluczono stany zapalne, zaburzenia hematologiczne i metaboliczne. Dokonano pomiarów antropometrycznych. Poziom przemęczenia oraz motywację do treningu oceniano kwestionariuszem Oceny profilu nastrojów- POMS (Profile of Mood State)- wyniki odniesiono do wartości referencyjnych. Materiał poddano analizie w programie Statistica v. 13.0. Wyniki. Na podstawie wyników POMS i zmian w wydolności fizycznej wyodrębniono grupę 26 (23,4%) osób z cechami zespołu NFO/OTS. Byli to sportowcy ze średnim stażem treningowym 73 miesiące trenujący: biegi długie, crossfit i kulturystykę, startujący w zawodach częściej niż 20 razy w roku. Obserwowano istotne statystycznie różnice u sportowców z cechami zespołów NFO/OTS w ocenie nastroju POMS: wartości wyższe w subskalach: napięcie/niepokój, depresja, zmęczenie oraz niższe w subskali krzepkość/aktywność. Obserwowano mniejsze wartości wydolności fizycznej tlenowej i beztlenowej w tej grupie, jednak bez istotności statystycznej. Ilość snu, czas trwania i liczba treningów nie wpływały na wyniki badań. Wnioski. Wystąpienie NFO/OTS dotyczy blisko 25% sportowców różnych dyscyplin sportowych, o średnim stażu treningowym ok. 73 miesiące, startujących w zawodach średnio 20 razy w roku. Kwestionariusz oceny nastrojów POMS okazał się przydatnym narzędziem do diagnostyki tych zespołów.

Refine search results

Wartość diagnostyczna testu Cramptona (próba ortostatyczna) u osób w podeszłym wieku / The diagnostic value of the Crampton test (the orthostatic test) in the ederly individuals

Analiza tolerancji wysiłku na podstawie sześciominutowego testu marszowego – 6MWT – oraz subiektywnej oceny zmęczenia i duszności według skali Borga u mężczyzn z przepuklinami pachwinowymi przed i po operacji sposobem Lichtensteina

Trening interwałowy mocy tlenowej z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej a wydolność fizyczna triathlonistów amatorów

The relationship between field test results measuring physical fitness levels in olympic boxing competitors and their athletic performance

The effects of 6-month physical training conducted during hemodialysis in ESRD patients

Rola witaminy D u sportowców

Reakcja osób długotrwale praktykujących jogę na wysiłek fizyczny o intensywności na poziomie progu wentylacyjnego

Wpływ 8-miesięcznego treningu sportowego na stężenie naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu u młodych lekkoatletów – udział adaptacyjnej angiogenezy w kształtowaniu wydolności tlenowej

Częstość występowania Zespołu niefunkcjonalnego przemęczenia i Zespołu przetrenowania u sportowców