Background. The human ejaculate consists of sperm and seminal plasma consisting of organic and inorganic compounds including micronutrients. Calcium is essential in the process of cell hyperactivation and sperm capacitation. Both these processes result in the generation of reactive oxygen species resulting in the induction of antioxidant system. Material and Methods. Semen samples were collected from 61 men of an average age of 33 years with no sperm pathology. The study population was divided into two groups with low and high concentrations of calcium in the seminal plasma. Analysis of the collected samples included: sperm morphology, superoxide dismutase, catalase, glutathione reductase, sulphydryl groups, malonaldialdehyde, lipofuscin, vitamin A and E, bilirubin, uric acid, albumin, and total oxidant status. Results. In individuals with high level of calcium in the seminal plasma (mean 38.3 mg/dl) were found significant increased nonlinear motility, higher activity of mangane isoenzyme superoxide dismutase, glutathione reductase, concentration of vitamin A and E, bilirubin and albumin in comparison with individuals with lower level of calcium (mean 22.0 mg/dl). Nonlinear motility, the activity of enzymes, and concentration of antioxidants, as mentioned above, positively correlated (p*0,05) with calcium level (R40.26–0.64). Lower concentration of lipofuscin was observed in group with high level of calcium and negative correlation between Ca2& and lipofuscin (R410.36, p*0.05). Conclusions. The present study showed calcium beneficial effect on motility of spermatozoa in physiological semen and stimulation of antioxidant systems by high concentrations of this element in sperm plasma in men with normal spermiogram.
PL
Wstęp. Ludzki ejakulat składa się z plemników i plazmy nasiennej w skład której wchodzą związki organiczne i nieorganiczne w tym biopierwiastki. Wapń jest niezbędny w procesie hiperaktywacji i kapacytacji komórki plemnikowej. Oba te procesy powodują wytwarzanie reaktywnych form tlenu czego efektem jest indukcja systemu antyoksydacyjnego. Materiał i metody. Materiał badany stanowiło nasienie pobrane od 61 mężczyzn u których średnia wieku wynosiła 33 lata, u których nie stwierdzono patologii nasienia. Badaną populację podzielono na dwie grupy o niskiej i wysokiej zawartości wapnia w plazmie nasienia. Wbadanym materiale oznaczono parametry seminologiczne, dysmutazę ponadtlenkową, katalazę, reduktazę glutationową, grupy sulfhydrylowe, dialdehyd malonowy, lipofuscynę, bilirubinę, kwas moczowy, albuminę oraz całkowitą zdolność oksydacyjną. Wyniki. U osób o wysokim poziomie wapnia w plazmie nasiennej (średnia 38,3 mg/dl) stwierdzono istotnie statystycznie wyższy odsetek plemników o ruchu postępowym nielinearnym, wyższą aktywność izoenzymu manganowego dysmutazy ponadtlenkowej, reduktazy glutationowej, stężenie witamin A i E, bilirubiny i albumin w porównaniu z osobami o niskim poziomie wapnia (średnia 22,0 mg/dl). Ruchliwość plemników, aktywność tych enzymów oraz stężenie wymienionych antyoksydantów dodatnio korelowało (p*0,05) z poziomem wapnia (R40,26–0,64). Niższe wartości stężeń lipofuscyny obserwowano w grupie z wysokim poziomem wapnia oraz ujemną korelację między Ca2& a lipofuscyną (R410,36, p*0,05). Wnioski. Wniniejszej pracy wykazano korzystny wpływ wapnia na ruchliwość plemników w fizjologicznym nasieniu oraz stymulację układu antyoksydacyjnego pod wpływem wysokiego stężenia tego pierwiastka w plazmie nasienia u mężczyzn z prawidłowym spermiogramem.
Wstęp: Tyroidektomia jest bardzo powszechnym zabiegiem chirurgicznym, zwłaszcza wykonywana z powodu wola guzowatego. Najczęstszym powikłaniem po tyroidektomii jest pooperacyjna hipokalcemia, przy czym odsetek przejściowej pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc może sięgać nawet 50%. Grupa badana i metody: Przeprowadzono prospektywne, randomizowane badanie na grupie 113 kobiet poddanych operacji wola guzowatego. Przeanalizowano czynniki mogące wpływać na wystąpienie pooperacyjnej hipokalcemii. Uzyskane wyniki: Częstość występowania pooperacyjnej hipokalcemii biochemicznej była istotnie wyższa w grupie pacjentek, u których przedoperacyjne stężenie wapnia wynosiło mniej niż 2,4 mmol/l. W tej grupie obserwowano wystąpienie biochemicznej hipokalcemii w 93,7% przypadków (30 z 32 pacjentek), w porównaniu z 65,3% chorych (17z 26) z grupy o wyższym przedoperacyjnym stężeniu wapnia. Największym ryzykiem wystąpienia pooperacyjnej hipokalcemii obarczona była totalna resekcja tarczycy, zaś najmniejszym subtotalna resekcja wyłącznie jednego płata. Wnioski: Wyższe przedoperacyjne stężenie wapnia w surowicy wiąże się ze zmniejszeniem częstości występowania pooperacyjnej biochemicznej hipokalcemii. Nie wykazano natomiast takiego związku w przypadku występowania pooperacyjnej hipokalcemii objawowej. Stwierdzono brak występowania zależności pomiędzy przedoperacyjnym stężeniem TSH oraz FT4 w surowicy a częstością występowania pooperacyjnej hipokalcemii zarówno objawowej, jak i bezobjawowej. Przeprowadzona statystyka nie wykazała związku pooperacyjnej hipokalcemii z czasem trwania zabiegu, natomiast potwierdzono istotną zależność z zakresem wykonanej operacji. Nie udało się wykazać związku pomiędzy częstością występowania pooperacyjnej hipokalcemii a doświadczeniem wykonującego zabieg chirurga.
Wstęp: Hipokalcemia pooperacyjna jest wąskim, lecz istotnym problemem dotyczącym chorych poddanych operacjom tarczycy i przytarczyc. Jest najczęstszym powikłaniem po tyreoidektomii. Związana jest z przejściową lub trwałą niedoczynnością przytarczyc. Potencjalnie powoduje zagrożenie życia pacjentów oraz zwiększa koszty hospitalizacji. Celem pracy była ocena wyników badań, w których stosowano rutynową suplementację wapnia i/lub witaminy D w okresie okołozabiegowym. Materiały i metody: W artykule przeprowadzono przegląd literatury (15 prac), w której opisano stosowanie rutynowej okołooperacyjnej suplementacji wapnia (7 prac), witaminy D (2 prace) oraz wapnia i witaminy D (11 prac). W 10 badaniach porównywano jej skuteczność w zapobieganiu pooperacyjnej hipokalcemii w stosunku do braku suplementacji. W 5 badaniach przeprowadzono porównanie efektów podwójnej suplementacji (wapń i witamina D) do suplementacji samego wapnia. Liczba prac zajmujących się tym problemem nie jest szczególnie duża. Wyniki: Stosowanie suplementacji zmniejszało częstość hipokalcemii laboratoryjnej i hipokalcemii objawowej. Redukowało także nasilenie objawów. Najbardziej skuteczna była łączna suplementacja wapnia i witaminy D. W grupach z suplementacją nie stwierdzano hiperkalcemii ani inhibicji parathormonu. Stosowanie rutynowej suplementacji było mniej kosztowne niż wykonywanie badań laboratoryjnych w przebiegu leczenia hipokalcemii. Wnioski: W analizowanych pracach stwierdzono kliniczną i ekonomiczną przewagę rutynowej okołooperacyjnej profilaktycznej suplementacji witaminy D i/lub wapnia w porównaniu z jej brakiem. Jednak grupy badane w większości prac były niejednorodne pod względem charakterystyki pacjentów. W wielu pracach nie oceniano przedoperacyjnego stężenia 25-hydroksycholekalcyferolu – czynnika ryzyka hipokalcemii pooperacyjnej. Dyskusja: Stosowanie rutynowej profilaktycznej suplementacji wapnia i witaminy D w okresie okołooperacyjnym może okazać się użyteczne w codziennej praktyce klinicznej. Konieczne są dalsze badania celem ustalenia jednolitych wytycznych dotyczących rutynowego leczenia wapniem i witaminą D pacjentów po wycięciu tarczycy.
Introduction. Thyroid diseases affect about 20% of Poles, the disease is more common in women than in men. About 20,000 procedures of this type are performed in Poland every year. Surgery is a very difficult situation for every patient. Related to this is feeling anxious and anxious. A nurse is a person who has direct and most frequent contact with a patient. It is able to detect any irregularities, which allows for a quick reaction and taking appropriate actions. Aim of the study. The aim of the study was to analyze the difference in calcium levels before and after thyroid surgery. Material and methods. The method of documentation analysis was used to conduct the research. The analyzed medical documentation concerned 100 patients after thyroidectomy . The results were statistically analyzed test x 2 for independent samples. The research material was divided into 5 areas: occurrence of a decrease in calcium after thyroid surgery, accompanying symptoms in the case of a decrease in calcium, occurrence of tetany symptoms after surgery, treatment with calcium preparations after surgery to remove the thyroid gland, and the influence of calcium levels on hospitalization time. Results. In the area of occurrence of a decrease in calcium after thyroid surgery, a significant decrease was observed. In the area of symptoms that occurred during the decrease in calcium, it was noticed that 86% of the operated patients did not experience any symptoms associated with the decrease in calcium. In the analysis of the area of tetany symptoms occurrence after surgery, no postoperative complications occurred among 72% of patients. In the area of treatment with calcium preparations, 25% of people required calcium supplementation after surgery, while 75% did not require calcium supplementation. In terms of the influence of calcium levels on hospitalization time, most of the patients, 74%, were hospitalized for less than 5 days after the surgery. Conclusions. 1. Lower calcium levels were observed after thyroidectomy. 2. The development of hypocalcaemia is characterized primarily by a tingling sensation around the mouth and hands, as well as muscle spasm and numbness in the limbs. 3. Despite the decrease in calcium, not all postoperative patients develop symptoms for this reason. 4. Supplementation with calcium preparations requires only some of the operated patients. 5. Along with the decrease in calcium levels, the hospitalization time after the thyroid gland removal procedure increases.
PL
Wstęp. Choroby tarczycy dotyczą około 20% Polaków, częściej schorzenie to występuje u kobiet niż mężczyzn. W skali roku w Polsce wykonuje się około 20 tysięcy zabiegów tego typu. Zabieg operacyjny jest sytuacją bardzo trudną dla każdego pacjenta. Wiąże się z tym odczuwanie lęku i niepokoju. Pielęgniarka to osoba, która ma bezpośredni i najczęstszy kontakt z pacjentem. Jest w stanie wykryć zaistniałe nieprawidłowości, co pozwala na szybką reakcję i podjęcie odpowiednich działań. Cel. Celem badań była analiza różnicy poziomu wapnia przed i po zabiegu operacyjnym tarczycy. Materiał i metody. Do przeprowadzenia badań wykorzystano metodę analizy dokumentacji. Przeanalizowana dokumentacja medyczna dotyczyła 100 pacjentów po tyreoidektomii. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej testem χ2 dla prób niezależnych. Materiał badawczy podzielono na 5 obszarów: występowanie spadku wapnia po zabiegu operacji tarczycy, objawy towarzyszące w przypadku spadku wapnia, występowanie objawów tężyczki po zabiegu operacyjny, leczenie preparatami wapnia po operacji usunięcia tarczycy oraz wpływu poziomu wapnia na czas hospitalizacji. Wyniki. W obszarze występowania spadku wapnia po operacji tarczycy zaobserwowano znaczny spadek. W obszarze objawów jakie pojawiły się podczas spadku wapnia zauważono, że 86% operowanych nie odczuwało żadnych objawów towarzyszących spadkowi wapnia. W analizie obszaru występowania objawów tężyczki po zabiegu wśród 72% pacjentów nie wystąpiły powikłania pooperacyjne. W obszarze leczenie preparatami wapnia 25% osób wymagało suplementacji wapnia po zabiegu operacyjnym, natomiast 75% nie wymagało suplementacji wapnia. W obszarze wpływu poziomu wapnia na czas hospitalizacji większość chorych, bo 74 % była hospitalizowana po zabiegu operacyjnym mniej niż 5 dni. Wnioski. 1. Po tyreoidektomii zaobserwowano niższe poziomy wapnia. 2. Wystąpienie hipokalcemii charakteryzuję się przede wszystkim uczuciem mrowienia w okolicy ust, rąk oraz skurczem mięśni i drętwieniem kończyn. 3. Pomimo spadku wapnia nie u wszystkich pacjentów po operacji występują z tego powodu objawy. 4. Suplementacji preparatami wapnia wymaga tylko część pacjentów operowanych. 5. Wraz ze spadkiem poziomu wapnia wydłuża się czas hospitalizacji po zabiegu usunięcia gruczołu tarczowego.
The aim of the study was to determine the level of calcium, magnesium, sodium, phosphorus and potassium in the waters flowing from the roofs of houses with varying degrees of coverage on the background of their contents in rain waters. On the basis of the Minister of Environment Decree of 24 July 2006 on conditions to be met for the introduction of sewage into the water or ground and on substances particularly harmful to the aquatic environment, runoff from paved areas shall be treated as sewage, and runoff from roofs of buildings are treated as pure water and can be discharged into the environment without a permit. However, literature data indicate the possibility of a significant enrichment of rainwater at the time of contact with the roof covering. The study included 24 roofs of houses or small trade buildings. As background to the research used rainwater collected in two randomly selected locations within the area of research. The study was conducted in areas with low human impact, in order to best capture the effect of the type of roofing material on the formation of water chemistry. Research area was located in the Luslawice in the Tarnow county in Malopolska province. The study included the most common roofs in the surveyed area: cement tile, ceramic tile, bituminous, unpainted galvanized metal, copper and asbestos cement. The tested water samples to determine the content of calcium, phosphorus, magnesium, sodium and potassium. In addition, it was determined the pH value of water and electrolytic conductivity. The results of this study indicate that the water runs off the roofs of respondents in each case contained a greater quantity of the analyzed elements in comparison with rainwater. For example, while the average content of magnesium in the water flowing from the tile cement was almost ten times higher than in rain water, in the case of tile ceramic was almost five times more water from the bituminous coverings contained about three times more magnesium, and water from the galvanized metal contained about six times more as compared with rainwater. Also in the case of most other elements enrichment factors found in the waters cover the cement (tile, and asbestos cement) then galvanized and coated while the lowest were recorded in the enrichment of waters from the roofs of the covering of ceramic tiles. Also noted an increase in the conductivity values in waters from the roofs of the coverings of cement, galvanized steel and ceramic tiles. All runoff from the roofs were of generally higher pH value compared with rainwater, the biggest reaction - about 8 found in the water with cement tiles, slightly lower, about 7.0 in water from roofs with ceramic tiles and sheet copper. pH of the water in the coated sheet was lower than in water, rainwater and oscillating within 5.5. Rainwater pH was 5.94.
PL
Celem pracy było określenie składu chemicznego wód spływających z dachów domów z różnym pokryciem na tle ich zawartości w wodzie deszczowej. W niniejszej pracy przedstawiono zawartość wapnia, magnezu, sodu, fosforu i potasu. Na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego spływy z terenów utwardzonych traktowane są jako ścieki, natomiast spływy z dachów budynków traktowane są jako wody czyste i można je odprowadzać do środowiska bez pozwolenia wodnoprawnego. Dane literaturowe wskazują jednak na możliwość znacznego wzbogacenia wody deszczowej w czasie kontaktu z pokryciem dachowym. Badaniami objęto 24 dachy domów jednorodzinnych lub małych budynków pełniących funkcje siedzib firm handlowo-usługowych. Jako tło do badań użyto wody opadowej zebranej w dwóch losowo wybranych miejscach na terenie obszaru badań. Badania przeprowadzono na terenach o niskiej antropopresji, aby jak najlepiej uchwycić wpływ rodzaju pokrycia dachowego na kształtowanie się chemizmu wód. Obszar badań zlokalizowany był we wsi Lusławice w powiecie tarnowskim, województwo małopolskie. Badaniami objęto dachy najczęściej występujące na badanym terenie: dachówka cementowa, dachówka ceramiczna, pokrycie bitumiczne, blacha ocynkowana, blacha miedziana, a także eternit. W badanych próbkach wód oznaczono zawartość wapnia, fosforu, magnezu, sodu oraz potasu. Dodatkowo oznaczono wartość pH wody oraz przewodność elektrolityczną. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że woda spływająca z badanych dachów w każdym przypadku zawierała większe ilości analizowanych pierwiastków w porównaniu z wodą deszczową, przy czym na przykład średnia zawartość magnezu w wodzie spływającej z dachówki cementowej była prawie dziesięciokrotnie większa niż w wodzie deszczowej, w przypadku dachówki ceramicznej było to prawie 5 razy więcej, natomiast woda z pokryć bitumicznych zawierała około 3 razy więcej magnezu, natomiast woda z blach ocynkowanej i powlekanej zawierała około 6 razy więcej tego pierwiastka w porównaniu z wodą deszczową. Także w przypadku pozostałych pierwiastków największe współczynniki wzbogacenia odnotowano w wodach z pokryć cementowych (dachówka i eternit),następnie z blach ocynkowanych i powlekanych, a najmniejsze wzbogacenie odnotowano w wodach z dachów o pokryciach z dachówek ceramicznych. Odnotowano także zwiększenie się wartości przewodności elektrolitycznej w wodach z dachów o pokryciach cementowych, blachy ocynkowanej oraz dachówki ceramicznej. Wszystkie spływy z dachów odznaczały się generalnie większą wartością pH w porównaniu do wody deszczowej; największy odczyn - około 8 - stwierdzono w wodzie z dachówki cementowej, nieco niższy, około 7,0, w wodzie z dachów z dachówki ceramicznej i blachy miedzianej. Wartość pH wody blachy powlekanej była niższa niż w wodzie deszczowej i oscylowała w granicach 5,5. Odczyn deszczówki wynosił 5,94.
Osteoporosis is a systemic metabolic disease characterized by loss of bone mass and its impaired microarchitecture, resulting in an increased risk of fragility fracture. Epidemiological data indicate an increase in the incidence of osteoporotic fractures worldwide. The high cost of health, social and economic treatment of osteoporosis requires seeking effective methods of prevention. Considering the multifactorial aetiology of osteoporosis, to the well documented risk factors belong: age, gender, ethnogenetic factors, current or history of chronic disease, steroid therapy and lifestyle. The modifying lifestyle factors as nutrition and physical activity are the potential tools for effective primary prevention of osteoporosis addressed to the whole of society, with particular emphasis on the paediatric population. The results of previous studies evaluating the effect of diet on the reduction of osteoporotic fractures are ambiguous, difficult to interpret and translate into specific dietary recommendations. Although there is a lot of evidence of beneficial effects on skeletal metabolism due to intake of various nutrients (macro- and micronutrients, vitamins D, K and C, isoflavones, plant, polyunsaturated fatty acids omega-3), but both the intake assessment of these nutrients and the monitoring their impact on bone remains extremely difficult in practice. Beneficial role of calcium and vitamin D in mineral homeostasis and bone metabolism has been thoroughly proven, however, further studies are needed, particularly prospective and randomized, in order to determine the optimal calcium intake, dose, bioavailability and nutrient sources, and indications for preventive supplementation. Due to the wide‑spread deficit and insufficient dietary intake of vitamin D, in the light of current guidelines for osteoporosis prevention, the entire population should receive supplementation of vitamin D in the doses strictly dependent on age, sex and season.
PL
Osteoporoza jest układową chorobą metaboliczną charakteryzującą się zanikiem masy kostnej i jej zaburzoną mikroarchitekturą, prowadzącą do wzmożonej łamliwości kości. Dane epidemiologiczne wskazują na wzrost częstości złamań osteoporotycznych. Wysokie koszty zdrowotne, społeczne i ekonomiczne leczenia osteoporozy skłaniają do poszukiwania skutecznych metod profilaktyki. Rozważając wieloczynnikową etiologię schorzenia, wśród udokumentowanych czynników ryzyka należy wymienić: wiek, płeć, uwarunkowania etniczno-genetyczne, aktualne lub przebyte przewlekłe choroby, steroidoterapię oraz styl życia. Właśnie w czynnikach modyfikujących styl życia, obejmujących żywienie i aktywność fizyczną (obciążenia mechaniczne kości), upatruje się możliwość korekty masy szkieletowej i jakości tkanki kostnej, efektywnej pierwotnej profilaktyki osteoporozy skierowanej do całego społeczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem populacji dzieci i młodzieży. Wyniki dotychczasowych badań oceniających wpływ diety na redukcję złamań osteoporotycznych są niejednoznaczne, trudne do interpretacji i przełożenia na konkretne zalecenia żywieniowe. Wprawdzie istnieje szereg dowodów korzystnego działania pewnych składników żywieniowych na metabolizm szkieletowy w okresie rozwoju i inwolucji (biopierwiastki, witaminy D, K i C, izoflawony roślinne, wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3), ale zarówno ocena spożycia tych czynników pokarmowych, jak i monitorowanie ich wpływu na kość w praktyce pozostają niezwykle trudne. Korzystna rola wapnia i witaminy D w homeostazie mineralnej ustroju i metabolizmie kostnym została gruntownie udowodniona, jednakże konieczne są dalsze badania, zwłaszcza prospektywne z randomizacją, w celu ustalenia optymalnej podaży wapnia, dawki, biodostępności i jego źródeł pokarmowych oraz wskazań do prewencyjnej suplementacji. Ze względu na powszechny deficyt i niedostateczną podaż dietetyczną witaminy D zgodnie z aktualnymi wytycznymi profilaktyki osteoporozy cała populacja powinna zostać objęta suplementacją tego związku, w ściśle określonych dawkach, zależnych od wieku, płci i pory roku.
Klotho gene was identified in 1997, and named after a Greek goddess Klotho, who spun the thread of life. The inactivation of Klotho gene in mice leads to a syndrome resembling aging, whereas the overexpression of Klotho extends their life span. Protein Klotho exists in two forms: membrane and secreted Klotho which play different functions. The highest expression of transmembrane form of Klotho is observed in the kidney and choroid plexus in the brain. The transmembran form of Klotho acts as a coreceptor for fibroblast growth factor 23 (FGF23) and regulates phosphate homeostasis band vitamin D metabolism. The secreted form of Klotho, which was detected in plasma, cerebrospinal fluid and urine functions as a humoral factor that regulates the activity of several ion channels, transporters, and growth factor receptors. Moreover, this form of Klotho protein can modify N-glycans of TRPV5 channel and regulate calcium homeostasis. The secreted Klotho can also inhibit the insulin and insulin-like growth factor 1 (IGF-1) pathways. Last data suggest that Klotho can act as a tumor supressor gene. The decrease of Klotho expression was observed in the breast, pancreas, stomach, colon, lung and cervical cancer. Moreover, the decrease of Klotho expression was correlated with the more aggressive phenotype of examined cancers. Downregulation of Klotho gene was associated with CpG hypermethylation of promoter region and histones deacetylation.
PL
Gen Klotho, odkryty został w roku 1997, a jego nazwa wywodzi się od imienia greckiej bogini Klotho, która przędła nić ludzkiego żywota. Myszy z inaktywowanym genem Klotho wykazują cechy przedwczesnego starzenia się, natomiast nadekspresja Klotho skutkuje wydłużeniem czasu ich życia. Białko Klotho występuje w dwóch formach - transbłonowej oraz sekrecyjnej, którym przypisuje się odmienne funkcje. Najwyższą ekspresję transbłonowej formy Klotho obserwuje się w nerkach i splotach naczyniówkowych komór mózgowych. Forma ta, funkcjonuje jako koreceptor dla czynnika wzrostu fibroblastów 23 (FGF23), który uczestniczy w utrzymywaniu homeostazy fosforanowej oraz regulacji metabolizmu witaminy D. Sekrecyjna postać białka, której obecność wykazano w osoczu, płynie mózgowordzeniowym oraz w moczu, funkcjonuje jako czynnik humoralny. Reguluje ona aktywność kanałów jonowych, transporterów błonowych, a także receptorów dla czynników wzrostu. Poprzez modyfikację N-glikanów kanałów TRPV5, Klotho sekrecyjne bierze udział w utrzymywaniu homeostazy jonów wapnia. Ponadto, sekrecyjna postać białka uczestniczy w hamowaniu szlaku insuliny/insulinopodobnego czynnika wzrostu. Ostatnie doniesienia sugerują, iż Klotho spełnia także rolę supresora procesu nowotworzenia. Obniżenie ekspresji genu Klotho wykazano m.in. w raku piersi, trzustki, żołądka, jelita grubego, płuc oraz w raku szyjki macicy. Spadek ekspresji genu Klotho skorelowany jest z bardziej agresywnym fenotypem badanych nowotworów. Wśród mechanizmów leżących u podstaw obniżenia ekspresji Klotho wyróżnia się m.in. hipermetylację wysp CpG w obrębie regionu promotorowego oraz deacetylację histonów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.