Search results

1

Wpływ środowiskowego narażenia na rtęć na funkcjonowanie organizmu człowieka

100%

Cyran M.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2013

|

vol. 16

|

issue 3

55-58

EN

Mercury is classified as a heavy metal and thus is commonly referred to as a death metal due to its high toxicity. In the environment it occurs in metallic form or in combination with other compounds. Amidst the sources of exposure to mercury, the most important environmental sources are dental amalgam and mercury vapor from the production of chlorine which is the most important source of occupational exposure. Mercury is easily soluble in fats, so it penetrates through biological membranes. Both - acute and chronic mercury poisoning causes characteristic clinical symptoms. There are several connections between exposure to this metal and toxic effects on the nervous system, cardiovascular system, endocrine system and kidneys. Thus mercury damages the structure of many organs and impairs their function.

PL

Rtęć jest metalem ciężkim o wysokiej toksyczności wchodzący w skład tzw. grupy metali śmierci. W środowisku występuje zarówno w postaci metalicznej jak i w połączeniu z innymi związkami. Spośród źródeł narażenia na rtęć, do najważniejszych źródeł środowiskowych zalicza się amalgamat wykorzystywany w stomatologii, natomiast najważniejszym źródłem narażenia zawodowego są pary rtęci powstałe przy produkcji chloru. Rtęć łatwo rozpuszcza się w tłuszczach, przez co z przenika przez błony biologiczne. Zarówno ostre jak i przewlekłe zatrucie rtęcią wywołuje charakterystyczne objawy kliniczne. Wykazano szereg zależności pomiędzy ekspozycją na ten metal a toksycznym działaniem na układ nerwowy, sercowo- naczyniowy, endokrynny oraz nerki. Skutkiem tego działania jest uszkodzenie struktury narządów oraz upośledzenie ich funkcji.

2

Rola związków arsenu w stresie oksydacyjnym oraz w rozwoju cukrzycy

100%

Bizoń A., Andrzejewska A., Milnerowicz H.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2013

|

vol. 16

|

issue 3

47-54

EN

For many years arsenic compounds were used in medicine, including treatment of skin diseases, malaria, diabetes, malaria, stomach ulcers, leukemia and in the eighteenth and the nineteenth century formed the basis of contemporary pharmacology. Due to its toxicity and carcinogenic activity, most of the compounds of this element were removed from use. The major cause of human arsenic toxicity is attributed to contamination of potable water from natural geological sources rather than from mining, smelting and agricultural sources (pesticides or fertilizers). Tobacco smoke also contains arsenic compounds. The characteristics of severe acute arsenic toxicity in humans include gastrointestinal discomfort, vomiting, diarrhea, skin lesions or even death. Chronic exposure frequently causes vascoocclusive disease (such as Blackfoot disease), and the development of lung, skin, liver, kidney and bladder cancers. Arsenic is a pro-inflammatory metal and appears to induce oxidative stress, apoptosis, affect cell proliferation and cell cycle progression. Generation of free radicals by arsenic is associated with its genotoxicity and contributes to the development of neoplastic lesions. Exposure to arsenic can also cause damage of the central nervous system, peripheral neuropathies, and behavioral changes. It was shown the association of exposure to arsenic and type 2 diabetes. Compounds with +3 oxidation state are more toxic and can induce tumor development. Arsenic interacts with other heavy metals, e.g. enhances the toxicity of cadmium nephropathy and acts antagonistically relative to selenium. Studies on the mechanism of interacting the toxicity of arsenic in the human body are crucial and point to lack of access to pure potable water in some regions of the world. People should be aware of the risks that are associated with exposure to arsenic because it is ubiquitous in the industry, as well as the environment. Arsenic is also involved in the spread of lifestyle diseases, especially cancer, and diabetes. Therefore, understanding of the mechanisms responsible for toxicity of arsenic compounds is significant.

PL

Arsen od wieków był wykorzystywany w medycynie, między innymi w leczeniu chorób skóry, malarii, cukrzycy, wrzodów żołądka i białaczki, a w XVIII i XIX wieku stanowił podstawę ówczesnej farmakologii. Obecnie, ze względu na jego toksyczne i kancerogenne działanie, większość związków tego pierwiastka została wycofana z użycia. Największym zagrożeniem dla człowieka nadal jest zanieczyszczona arsenem woda pitna oraz przemysł hutniczy. Ekspozycja na związki arsenu skutkuje podrażnieniem żołądkowo-jelitowym, krwiomoczem, wymiotami i biegunką, a także zmianami skórnymi. W skrajnych przypadkach może prowadzić do śmierci. Długotrwałe narażenie najczęściej powoduje choroby naczyń (np. choroba czarnej stopy) i rozwój nowotworów płuc, skóry, wątroby, nerek czy pęcherza moczowego. Arsen jest metalem prozapalnym. Indukuje stres oksydacyjny, apoptozę, wpływa na proliferację komórek oraz na przebieg cyklu komórkowego. Pierwiastek ten indukuje również aterogenezę i prowadzi do różnych chorób układu sercowo-naczyniowego. Ekspozycja na arsen może powodować uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, a także obwodowe neuropatie i zmiany behawioralne. Generowanie przez arsen wolnych rodników ma związek z jego genotoksycznością i przyczynia się do rozwoju zmian nowotworowych. Według ostatnich badań, arsen stymuluje też rozwój cukrzycy typu 2. Najbardziej kancerogenne są związki arsenu na +3 stopniu utlenienia. Arsen występuje w środowisku zwykle w obecności innych metali ciężkich, co zwiększa ryzyko pojawienia się interakcji pomiędzy nimi. Nasila nefrotoksyczność kadmu i działa antagonistycznie w stosunku do selenu. Badania dotyczące mechanizmu toksycznego oddziaływania arsenu na organizm człowieka są bardzo istotne i zwracają uwagę na problem dostępu do czystej wody pitnej w niektórych rejonach świata. Ludzie powinni być świadomi zagrożeń jakie wiążą się z ekspozycją na arsen, ponieważ jest on wszechobecny zarówno w środowisku naturalnym, jak i w przemyśle.

3

Zmiany zachodzące w organizmie płazów pod wpływem jonów ołowiu

63%

Kaczor M. B.

Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Ścisłe

|

2012

|

issue 5

41-55

EN

A contamination of the natural environment is the main problem of the contemporary world. Heavy metal ions are environmentally persistent toxins. A lead-related pathologies (including neurological, hematological, reproductive, circulatory, and immunological pathologies) are the direct result of the oxidative effect of the lead on tissues and cellular components and the generation of reactive oxygen species that decrease level of the available sulfhydryl groups, the antioxidant reserves, can cause nucleic acids damage and initiate lipid peroxidation in cellular membrane. Through binding to thiol groups of allosteric proteins, lead ions can provoke allosteric transition between active and inactive forms. The exposure to heavy metal ions is a direct factor in high mortality rate among amphibians. These animals can become indicators of environmental pollution. The main aim of this paper is to review and summarize the results of performed studies concerning physiological, biochemical and immunological changes in anuran amphibians exposed to the effects of lead ions.

4

Adiuwantowa chemioterapia raka jajnika według schematu paklitaksel/cisplatyna u kobiet powyżej 70. roku życia – analiza przebiegu leczenia i toksyczności

63%

Stanirowski P., Zyguła A., Nalewczyńska A., Cendrowski K.

Current Gynecologic Oncology

|

2010

|

vol. 8

|

issue 3

166-173

EN

Aim of paper: Analysis of clinical course of 1st line chemotherapy acc. to paclitaxel/cisplatin protocol in women over 70 with ovarian cancer. Secondary endpoint was treatment-related toxicity in this population of patients. Material and method: This retrospective study included 25 patients over 70 with confirmed diagnosis of ovarian cancer at the beginning of their therapy (study group) and 25 patients under 70 continuing their therapy (control group). All patients underwent primary surgery and received adjuvant chemotherapy (paclitaxel 135 mg/m2 and cisplatin 75 mg/m2). Treatmentrelated toxicity was assessed using Common Terminology Criteria for Adverse Events v. 3.0 (CTCAE). Results: Patients in both groups did not differ significantly in clinical stage of their disease. Women in the study group presented a significantly higher proportion of poorly differentiated ovarian cancer as compared with controls. Baseline mean CA-125 level was similar in both groups. No significant intergroup differences occurred concerning the number of chemotherapy cycles delivered or mortality rate during the therapy. Proportion of patients requiring delay or cessation of treatment was similar in both groups. No significant difference was observed in remission rates between study and control groups. Incidence of hematologic complications, renal failure, neurotoxicity and hepatotoxicity was similar in both groups. No cardiologic complications were noticed in this population of patients and proportion of patients who required blood transfusion was similar in both groups. Conclusions: Course of treatment, toxicity and clinical response are not age-dependent in patients with ovarian cancer receiving paclitaxel/cisplatin protocol.

PL

Cel: Analiza przebiegu chemioterapii I rzutu z wykorzystaniem schematu paklitaksel/cisplatyna u kobiet powyżej 70. roku życia chorujących na raka jajnika. Dodatkowo oceniano toksyczność tego leczenia w badanej grupie pacjentek. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym objęto grupę 25 pacjentek z rozpoznanym rakiem jajnika, które miały ponad 70 lat w momencie rozpoczęcia terapii (grupa badana), oraz grupę 25 pacjentek w wieku poniżej 70 lat w trakcie trwania terapii (grupa kontrolna). Pacjentki z obu grup zostały poddane pierwotnemu zabiegowi operacyjnemu i następowej chemioterapii: paklitakselem (135 mg/m2) i cisplatyną (75 mg/m2). Toksyczność terapii oceniano według Common Terminology Criteria for Adverse Events v. 3.0 (CTCAE). Wyniki: Pacjentki z obu grup nie różniły się znamiennie w odniesieniu do stopnia klinicznego zaawansowania. U kobiet z grupy badanej odnotowano istotny wzrost odsetka raka jajnika o niskim stopniu histologicz nego zróżnicowania w porównaniu z grupą kontrolną. Średnie stężenie markera CA-125 przed rozpoczęciem leczenia było podobne w obu grupach. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupami w odniesieniu do liczby podanych cykli chemioterapii oraz odsetka zgonów w trakcie terapii. Odsetek pacjentek wymagających czasowego przerwania terapii lub odstąpienia od jej kontynuowania był podobny w obu grupach. Wśród pacjentek z grupy badanej w porównaniu z grupą kontrolną nie wykazano znamiennej statystycznie różnicy w odniesieniu do odsetka pacjentek, które osiągnęły remisję. Częstość występowania powikłań hematologicznych, niewydolności nerek, neurotoksyczności i hepatotoksyczności była podobna w obu grupach. W obu grupach nie stwierdzono występowania powikłań kardiologicznych. Odsetek pacjentek wymagających transfuzji krwi w obu grupach był podobny. Wnioski: Przebieg i toksyczność terapii oraz odpowiedź kliniczna nie są czynnikami zależnymi od wieku pacjentki podczas stosowania schematu paklitaksel/cisplatyna w leczeniu raka jajnika.

5

The role of physiologically occurring elements in semen and effect of heavy metals on semen

63%

Chyra-Jach D., Kaletka Z., Kasperczyk A.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2020

|

issue 74

1-13

EN

Over the last 40 years, the quality of male semen, including the sperm count, has decreased. There are numerous reasons for this phenomenon, including occupational and environmental exposure to heavy metals such as cadmium, lead, mercury and arsenic. Food contaminated with mycotoxins and pesticides, the influence of industrial chemicals, cigarette smoking and endocrine factors are also of great significance. This paper discusses the problem based on the literature of the last few years on the role of physiologically occurring metals in semen and the effect that heavy metals have on decreasing male fertility.

PL

Na przestrzeni ostatnich 40 lat spadła jakość nasienia męskiego, w tym m.in. liczba plemników. U podstaw tego zjawiska leży wiele przyczyn, wśród których wymienia się ekspozycję zawodową i środowiskową na metale ciężkie, m.in. na kadm, ołów, rtęć i arsen. Duże znaczenie ma również zanieczyszczona mykotoksynami i pestycydami żywność, wpływ chemikaliów przemysłowych, palenie papierosów i czynniki endokrynologiczne. Niniejsza praca stanowi omówienie problemu na podstawie piśmiennictwa z ostatnich kilku lat na temat roli metali fizjologicznie występujących w nasieniu oraz wpływu metali ciężkich na obniżenie płodności męskiej.

Refine search results

2 Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Current Gynecologic Oncology

1 Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Ścisłe

1 2020

2 2013

1 2012

1 2010

1 Andrzejewska A.

1 Bizoń A.

1 Cendrowski K.

1 Chyra-Jach D.

1 Cyran M.

1 Kaczor M. B.

1 Kaletka Z.

1 Kasperczyk A.

1 Milnerowicz H.

1 Nalewczyńska A.

1 Stanirowski P.

1 Zyguła A.

Wpływ środowiskowego narażenia na rtęć na funkcjonowanie organizmu człowieka

Rola związków arsenu w stresie oksydacyjnym oraz w rozwoju cukrzycy

Zmiany zachodzące w organizmie płazów pod wpływem jonów ołowiu

Adiuwantowa chemioterapia raka jajnika według schematu paklitaksel/cisplatyna u kobiet powyżej 70. roku życia – analiza przebiegu leczenia i toksyczności

The role of physiologically occurring elements in semen and effect of heavy metals on semen