Search results

1

PHYSICAL ACTIVITY AND LIFESTYLE OF THE ELDERLY

100%

Kotarska K., Drohomirecka A., Makris M.

Central European Journal of Sport Sciences and Medicine

|

2014

|

vol. 8

|

issue 4

97-106

EN

Systematic physical activity leads to some physical and psychological benefits for the body, and therefore, it is considered to be best practice in the prevention of public health. This statement is particularly important in the case of the elderly, as regular, individually-designed exercises, give way to an active lifestyle, which is important in the light of the increasing number of the elderly in Poland. The study aimed to evaluate physical activity of University of the Third Age students. The research material consisted of 73 people aged 60–74. Utilized in the study was a diagnostic survey method, with a specially-designed survey questionnaire constituted of 20 questions referring to pro-health lifestyle and physical activity of the subjected group. Based on the results analysis, it was concluded that the subjected elderly lead a healthy lifestyle and systematically undertake physical activity, which seems to be a very positive tendency.

2

Health behaviors as determinants of the quality of life of the elderly

88%

Puciato D., Nowak P. F., Kuśnierz C., Bunio A.

Physical Activity Review

|

2020

|

vol. 2

|

issue 8

48-55

EN

Background: Quality of life is a subject of research by representatives of various fields of science, including psychology, sociology, economics, and medicine. The results of some previous studies show that the quality of life of elderly people is related to their health behaviors. The aim of the study was to assess the relationships between the quality of life, considered in general and in detail, and health behaviors of healthy and ill elderly people from the Opolskie Voivodeship (Poland). Methods: 105 people (81 women and 24 men) participated in the study, including 61 patients and 44 healthy people, aged from 60 to 89 years. The average age of respondents was 71.2 ± 6.4 years. The main research method was the diagnostic questionnaire survey. The Health Behavior Inventory and R. Cummins's Comprehensive Quality of Life Scale were used. Results: The study results showed that the average value of the health behavior index in healthy respondents was significantly higher than in patients. The analysis of particular categories of health behaviors revealed that healthy persons declared normal eating habits more often than patients. The mean value of the general quality of life index was significantly higher in healthy respondents than in patients. Health status also significantly differentiated the quality of life in favor of healthy individuals in the domains of health and intimacy. In the analyzed group of respondents, health behaviors significantly determined the quality of life of patients only. The odds that the quality of life of patients are above average were greater in patients with average and higher health behavior indices than in patients with low health behavior indices. Conclusion: Measures of quality of life improvement should also be aimed at increasing the prevalence of health behaviors in the elderly.

3

Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

75%

Husejko J. P., Strugała M., Modrzejewski M., Wąsicki M., Kędziora-Kornatowska K., Podhorecka M.

Medical Rehabilitation

|

2021

|

vol. 25(1)

30-36

PL

Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.

EN

Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.

4

Depresja poudarowa

75%

Wysokiński A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

171-175

EN

Post-stroke depression is considered to be the most frequent neuropsychiatric brain stroke complication. It is defined as a depressive episode (with clinical picture similar to that of endogenous depression) that develops in the causal and temporal relation with a history of stroke (either haemorrhagic or ischaemic). The incidence of post-stroke depression ranges from 20% to 80%, and vast evidence suggests that this type of depression is still diagnosed not frequently enough and undertreated. In most patients, the symptoms of depression develop within 3–6 months following stroke. The prognosis depends on the severity of these symptoms – within two years after stroke remission is observed in the case of 30% (in the case of milder depression) to 75% (in the case of more severe depression) of the patients. Post-stroke depression significantly affects the course and the effectiveness of rehabilitation, the quality of life, locomotor improvement, daily activity, social functioning and interpersonal relations, and also significantly increases mortality (the risk of death within 10 years after stroke is more than threefold in patients with post-stroke depression compared with people who had stroke without depression). Biological and psychosocial factors are involved in the development of post-stroke depression. As indicated by the results of studies, antidepressants and psychostimulants are not only able to alleviate the symptoms of post-stroke depression, but perhaps they may also prevent its development. Further research is necessary regarding the pathophysiology of post-stroke depression and new methods of its treatment and prevention.

PL

Depresja poudarowa jest uznawana za najczęstsze neuropsychiatryczne powikłanie udaru mózgu. Definiuje się ją jako epizod depresyjny (o obrazie zbliżonym do epizodu depresji endogennej), który rozwija się w związku przyczynowym i czasowym z przebytym udarem mózgu, krwotocznym lub niedokrwiennym. Częstość występowania depresji poudarowej wynosi 20–80%, a liczne dowody wskazują na to, że choroba jest zbyt rzadko rozpoznawana i leczona. U większości pacjentów objawy depresji rozwijają się w ciągu 3–6 miesięcy po udarze. Rokowanie zależy od nasilenia tych objawów: w ciągu 2 lat od udaru remisję osiąga od 30% (w przypadku mniejszego nasilenia) do 75% pacjentów (w przypadku dużego nasilenia). Depresja poudarowa w znacznym stopniu wpływa na przebieg i skuteczność rehabilitacji, jakość życia, poprawę sprawności ruchowej, codzienną aktywność oraz funkcjonowanie społeczne i relacje interpersonalne, a także istotnie zwiększa śmiertelność – u osób z depresją poudarową ryzyko zgonu w ciągu 10 lat od udaru jest ponad trzykrotnie większe niż u tych, u których po udarze depresja nie wystąpiła. W rozwoju depresji poudarowej biorą udział czynniki biologiczne i psychospołeczne. Jak wskazują wyniki badań, leki przeciwdepresyjne i psychostymulujące są w stanie nie tylko łagodzić nasilenie objawów depresji poudarowej, lecz także – być może – zapobiegać jej rozwojowi. Konieczne są dalsze badania w zakresie patofizjologii tej choroby oraz nowych metod leczenia i profilaktyki.

5

Upadki chorych hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym

75%

Mazur K., Otremba I., Bieniek J., Szewieczek J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 4

218-225

EN

INTRODUCTION Falls as a major cause of injuries and disability have been a subject of numerous studies in community-dwelling elderly people. However, few studies have analysed falls among inpatients. The aim of the study was to evaluate the risk factors of falls in patients of a geriatric ward and the effectiveness of a falls prevention program. MATERIALS AND METHODS The study included 100 consecutive patients admitted to the Geriatric Ward aged 80.2 ± 7.65 (mean ± SD) (69 women and 31 men). Barthel and IADL scales were used to assess independence and mobility, VAS – to assess the pain level, and MMSE – for mental status examination. Balance was assessed using a stabilometric platform, and the risk of falling using the Tinetti scale. The body structure was analysed using the bioimpedance method. All the patients were qualified to an appropriate category of the falls prevention program. RESULTS The most common risk factors for falling were: asthenia – 78%, age ≥ 80 years – 61%, leg pain – 53%, back pain – 50%, dizziness – 49%, visual impairment – 47%, a history of falls – 45%, and osteoarthritis – 44%. Among the respondents, 9% had 1–3 fall risk factors, 27% – 4–6, 44% – 7–9, 20% – ≥ 10 factors. Four patients had experienced a fall. All the cases were connected with noncompliance of patients with falls prevention. Among those who had fallen , three subjects had normal cognitive function, another one – delirium. One fall was complicated with a slight facial injury. CONCLUSIONS Geriatric ward patients constitute a group with a high risk of falls. The main risk

PL

W S T Ę P Upadki stanowiące główną przyczynę urazów osób starszych były przedmiotem licznych badań w środowisku mieszkalnym i komunalnym. Nieliczne analizy poświęcono upadkom u chorych hospitalizowanych. Celem pracy była ocena czynników ryzyka upadków u chorych na oddziale geriatrycznym oraz analiza skuteczności programu profilaktyki upadków. M A T E R I A Ł I M E T O D Y Badaniem objęto 100 kolejnych chorych przyjętych do Oddziału Geriatrii, o średniej wieku 80,2 ± 7,65 roku ( x ± SD), w tym 69 kobiet i 31 mężczyzn. Zastosowano skale Barthel oraz IADL (ocena samodzielności i zdolności poruszania się), VAS (ocena natężenia bólu), MMSE (ocena stanu umysłowego). Zachowanie równowagi oceniono za pomocą platformy stabilometrycznej, ryzyko upadku za pomocą skali Tinetti. Metodą bioimpedancji analizowano strukturę ciała. Wszyscy chorzy kwalifikowani byli do jednej z trzech kategorii programu profilaktyki upadków. WYNIKI Do najczęstszych czynników ryzyka upadku należały: osłabienie – 78%, wiek ≥ 80 lat – 61%, ból kończyn dolnych – 53%, ból kręgosłupa – 50%, zawroty głowy – 49%, upośledzenie wzroku – 47%, upadki w przeszłości – 45%, choroba zwyrodnieniowa stawów – 44%. U 9% badanych stwierdzono 1–3 czynniki ryzyka upadku, u 27% – 4–6, u 44% – 7–9, zaś u 20% ≥ 10 czynników ryzyka upadku. Upadku doznało 4 chorych z zaburzeniami równowagi, którzy nie zastosowali się do zaleceń profilaktyki upadków; w 3 przypadkach byli to pacjenci bez istotnych zaburzeń poznawczych, w 1 – z zespołem majaczeniowym. Jeden upadek był powikłany lekkim urazem twarzy, pozostałe były niepowikłane. WNIOSKI Pacjenci oddziału geriatrycznego stanowią grupę obarczoną dużym ryzykiem upadków. Do najważniejszych czynników ryzyka upadku na oddziale geriatrycznym należą majaczenie i nieprzestrzeganie przez chorych zaleceń personelu.

6

Wybrane metody oceny czynnościowej (funkcjonalnej) w praktyce lekarskiej

63%

Wiktor K., Drozdzowska B., Czekajło A., Hebel R.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2010

|

vol. 64

|

issue 5-6

76-81

EN

The aim of this article is to discuss selected scales of measuring functional capabilities and their importance in diagnosis and evaluating patients’ treatment process. In clinical practice during routine examination it is not easy to perform reliable and quick assessment of patients’ functional capabilities and, due to this fact, it is often omitted. However, evaluating this ability is very important, both in diagnosis and in treatment of various diseases, for example osteoporosis, hypertension, neurological diseases, etc. At the moment there is no evidence that one method of functional assessment is better than the other. Selection should be performed dechopending on patients’ age, health status, type of disease, their fi tness and mental status, individual needs (prevention, treatment, evaluation of the eff ects) or, fi nally, on specifi c conditions during the examination.

PL

Celem niniejszej pracy jest omówienie wybranych skal oceny funkcjonalnej oraz ich znaczenia w diagnostyce i ocenie procesu leczenia pacjentów. W praktyce lekarskiej podczas rutynowego badania nie jest łatwo w rzetelny i szybki sposób dokonać oceny sprawności czynnościowej pacjenta i dlatego też często ten aspekt jest pomijany. A przecież ocena tej sprawności jest bardzo ważna zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu wielu chorób, na przykład w osteoporozie, schorzeniach układu sercowo-naczyniowego, schorzeniach neurologicznych itd. W chwili obecnej nie ma jednoznacznych dowodów potwierdzających wyższość jednej metody oceny funkcjonalnej nad innymi. Ich dobór powinien odbywać się w zależności od wieku pacjentów, ogólnego stanu zdrowia, rodzaju schorzenia, sprawności fi - zycznej i umysłowej, indywidualnych potrzeb (profi laktyka, leczenie, ocena przebiegu usprawniania) czy też warunków, jakimi dysponuje osoba przeprowadzająca tę ocenę.

7

The Fullerton Fitness Test as an index of fitness in the elderly

63%

Różańska-Kirschke A., Kocur P., Wilk M., Dylewicz P.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(2)

15-19

PL

Wiek niesie ze sobą często ograniczenia sprawności fizycznej, a ponieważ jest to podstawowy czynnik warunkujący jakość życia, coraz więcej uwagi poświęca się temu zagadnieniu. W związku z tym pojawia się problem metod oceny sprawności, które jednocześnie umożliwią programowanie treningów usprawniających oraz ocenę ich efektów. Stosowane do tej pory narzędzia pomiarowe takie jak między innymi skale Katza, Lawtona, Barthela, testy Eurofit dla dorosłych, nie spełniają oczekiwań badaczy i praktyków. Za ich pomocą nie można określić parametrów sprawności fizycznej, takich jak siła, elastyczność, koordynacja czy wytrzymałość. Badania w tym kierunku doprowadziły do opracowania w Stanach Zjednoczonych Testu Fullerton. Za pomocą 6 prób pozwala on ocenić wspomniane wyżej parametry. Jest to test bezpieczny, niewymagający specjalistycznego sprzętu, a co istotne, może być stosowany u osób starszych, w tym także poddawanych rehabilitacji. Test daje możliwość oceny nie tylko parametrów związanych z wydolnością sercowo-naczyniową organizmu, ale również ocenę sprawności ogólnej. Jego zastosowanie pozwala na zaplanowanie procesu usprawniania oraz ocenę jego przebiegu i efekt.

EN

General fitness establishes the quality of life, but it often decreases with age. Therefore, it becomes vital to find out a method of evaluationof individual fitness level and to design a targeted exercise programme. Assessment tools used hitherto, i.e. the Katz index, the Lawton scale, the Barthel index or the Eurofit tests for adults conducted using cycloergometer, have not met the expectations of researchers and practitioners. Physical fitness parameters such as strentgth, flexibility, coordination and endurance cannot be determined using these tools. They do not specify fitness parameters like strength and muscular endurance, mobility, dexterity, speed, body balance, motor coordination, reaction time, flexibility. All these parameters can be measured by the Fullerton Functional Fitness Test, invented by Roberta E. Rikli and C. Jessie Jones in the Lifespan Wellness Clinic at California State University in Fullerton. It uses 6 items to assess these parameters. Because of limitations resulting from age and coexisting diseases, it is required that some easy and safe motor patterns are used that should be based on everyday-day activities. It is safe for the adults, requires minimal equipment and can measure small unit changes. It is suitable even for patients with cardiovascular disease. If performed both before and after an individualized training, it enables identification of a problem, providing a targeted intervention programme and evaluation of its effects.

8

Evaluation of balance and gait in the elderly residents of a nursing home

63%

Ostrowska B., Giemza C., Demczuk-Włodarczyk E., Adamska M.

|

2010

|

vol. 18

|

issue 4

40-48

PL

Zaburzenia równowagi i chodu należą do najbardziej niepokojących objawów starzenia. Ich następstwem są upadki, które stanowią główną przyczynę złamań kośćca u starszych osób. Celem pracy była ocena stanu równowagi i zdolności lokomocyjnych starszych osób zamieszkujących w domu opieki społecznej. Badaniami objęto 58 osób (30 kobiet i 28 mężczyzn) w wieku od 65 do 93 lat (średnio 77,1 ± 7,7), zamieszkujących w Domu Pomocy Społecznej "Pogodna Jesień" w Cieplicach. Ocenę równowagi i chodu przeprowadzono za pomocą testu Tinetti, który pozwala oszacować zagrożenie upadkami. Uzyskane wyniki wskazują na znaczne deficyty w utrzymywaniu równowagi i chodzie badanych osób. Tylko u 13% uczestników wynik wskaźnika Tinetti wskazał na niewielkie ryzyko upadku. Umiarkowane zagrożenie upadkiem stwierdzono u 50% osób, a u 37% prawdopodobieństwo, że do upadku dojdzie, było pięciokrotnie większe niż u pozostałych. Wykazano istotny związek między wiekiem a stopniem zagrożenia upadkami. W badanej grupie deficyty w równowadze ciała i związane z tym podwyższone ryzyko upadków dotyczyły 87% starszych osób. W zapobieganiu upadkom szczególna rola przypada rehabilitacji ruchowej.

EN

Disorders of balance and gait are one of the most disturbing symptoms of ageing. They lead to repeated falls, that are the main reason for injuries in the elderly. They result in suffering, disability, loss of self-dependence and social isolation of the affected individuals. The aim of the study was to evaluate the balance and locomotor abilities in the elderly people living in a nursing home. The study was performed on 58 individuals (30 women and 28 men) aged 65-93 (mean age 77.1 ± 7.7) living in a nursing home in Jelenia Góra. Balance and gait were evaluated by means of the Tinetti test. The result of the test, called Tinetti mobility index, can help evaluate the risk of falls. The results suggest significant deficits in maintaining balance and quality of gait in the examined. The results in women were worse than in men, yet he differences were not statistically significant. Only in four people (13%) the Tinetti index showed the risk of falling. The risk of falling was observed in 15 patients (50%) and in eleven of them the probability of falls was 5 times higher than in the rest. Age significantly influenced body balance and the risk of falls. In the examined group the deficits of body balance and the increased risk of falling related to them were observed in 87% of the elderly. Physiotherapy plays an important role in prophylaxis of falls and it should be introduced in nursing homes for the elderly.

9

A comparison of body composition in the adult population including persons aged 60+ who participate in a swimming training program

63%

Jaszczur-Nowicki J., Bukowska J. M., Kruczkowski D., Goździejewska A., Pieniążek M., Mańko G.

Medical Rehabilitation

|

2020

|

vol. 24(1)

20-27

PL

Wstęp: Artykuł prezentuje wyniki analiz dotyczących składu masy ciała ludzi w różnym wieku z uwzględnieniem osób 60+ uprawiających regularny trening pływacki. Cel: Celem pracy była analiza porównawcza składu ciała pomiędzy badanymi podzielonymi na grupy w różnym wieku. W związku z tak określonym celem sformułowano następującą hipotezę badawczą: osoby uprawiające pływanie w grupie Masters różnią się pod względem komponentów składu ciała w zależności od grupy wiekowej. Materiał: Badaniami objęto n=86 osób dorosłych, w tym 32 kobiet i 54 mężczyzn. Badania zostały przeprowadzone z zastosowaniem metody impedancji w oparciu o narzędzie jakim jest analizator składu ciała InBody 270. Dokonano analizy ośmiu wskaźników dotyczących komponentów ciała osób uprawiających pływanie w grupie Masters. Wyniki: Uzyskane wyniki wykazały, iż u kobiet parametry składu ciała wraz z wiekiem nieznacznie się zmieniają. W porównywanych grupach prezentują się na zbliżonym poziomie. Odmiennie jest w grupie badanych mężczyzn, w której, wskaźniki PBF (Procent tkanki tłuszczowej), FFM (Masa beztłuszczowa) prawego ramienia FFM (Masa beztłuszczowa) lewego ramienia, BFM (Masa tkanki tłuszczowej) lewego ramienia, BFM% (Masa tkanki tłuszczowej) lewego ramienia, poziom tłuszczu wisceralnego, jak również wynik InBody wykazały różnice istotne statystycznie. Wnioski: Wśród osobników płci męskiej, wraz z wiekiem, narasta zróżnicowanie pod względem ogólnej zawartości tkanki tłuszczowej, jak również pogłębiają się różnice w jej anatomicznym rozmieszczeniu mierzone za pomocą wskaźników dystrybucji. U badanych mężczyzn, dysproporcja wartości analizowanych parametrów była znaczna i określała zawartość tkanki nieaktywnej, stawiając grupę mężczyzn po sześćdziesiątym roku życia jako tę o zwiększonej zawartości tkanki tłuszczowej.

EN

Introduction: The article presents the results of a study analyzing body composition in different age groups, including 60+ seniors who regularly participate in swimming training. Study aim: The aim of this study was to compare the body composition of adults divided into different age groups. The research hypothesis postulating that Masters swimmers are characterized by age-dependent differences in body composition was tested. Materials and Methods: A total of 86 adults, including 32 women and 54 men, participated in the study. Body composition was determined by bioelectrical impedance with the InBody 270 analyzer. Eight body composition parameters were evaluated in Masters swimmers. Results: The results revealed minor age-related changes in the body composition of female participants. The analyzed parameters were similar in the compared groups of females. In contrast, significant differences in percent body fat (PBF) values, right-arm fat free mass% (FFM%) values, left-arm FFM% values, left-arm body fat mass% (BFM%) values, left-arm BFM values and visceral fat level were observed among the surveyed males. Conclusions: In men, the differences in Percent Body Fat and the anatomic distribution of adipose tissue measured with the relevant indicators increased with age. In male participants, considerable disproportions were observed in the content of inactive adipose tissue, and the accumulation of adipose tissue was higher in men older than 60. null

10

The foot shape in women over sixty

63%

Drzał-Grabiec J., Snela S., Podgórska J., Rykała J.

Medical Rehabilitation

|

2012

|

vol. 16(4)

21-27

PL

Założenia: U osób w podeszłym wieku przyspieszeniu zmian inwolucyjnych w obrębie stóp sprzyja niedostateczna ilość ruchu wynikająca z braku zainteresowania aktywnością ruchową, częstych dolegliwości bólowych, spadku kondycji i wydolności fizycznej organizmu oraz często wyizolowania ze świata zewnętrznego z powodu depresji.Cel: Ocena ukształtowania stóp kobiet po 60 roku życia w zależności od wzrostu i masy ciała oraz zbadanie zależności pomiędzy długością, masą ciała i wskaźnikiem BMI a parametrami opisującymi ukształtowanie stóp.Materiał i Metoda: Badaniami objęto 130 kobiet w wieku 60-90 lat. Grupę kontrolną stanowiło 130 zdrowych kobiet w wieku 20-25. Pomiary stóp wykonano z pomocą urządzenia CQ-ST firmy CQ Elektronik System. Analizowano długość i szerokość stóp, wskaźnik Wejsfloga, kąt Clarka oraz kąty Alfa, Beta, Gamma.Wyniki: Analiza statystyczna wykazała w przypadku większości badanych parametrów istotne różnice w ukształtowaniu stóp kobiet po 60 roku życia w porównaniu do kobiet w wieku 20-25 lat. U kobiet w wieku 20-25 wykazano zależności pomiędzy długością i masą ciała a długością i szerokością stóp oraz pomiędzy wskaźnikiem BMI a szerokością stóp. Zależności takich nie odnotowano w grupie starszych kobiet.Wnioski: Ukształtowanie stóp kobiet po 60-tym roku życia różni się istotnie od ukształtowania stóp młodych kobiet. Konieczne jest zbadanie, które parametry opisujące ukształtowanie stóp, i w jaki sposób, powinny być uwzględniane przy projektowaniu obuwia i planowaniu ćwiczeń ruchowych.

EN

Background: At an elderly age the foot is prone to accelerated involutional changes as a result of an insufficient amount of activity. The latter is a result of the lack of interest, frequent pain, a decline in physiological condition and capacity, as well as isolation from the outside world due to depression.Objective: To assess changes in the shape of the foot in women over sixty and to examine the relation between length, body weight and the BMI index and parameters describing foot shape.Material and methods: The study included 130 women between sixty and ninety. The control group consisted of 130 healthy subjects, aged from twenty to twenty five. Foot measurements were obtained using the computer method of CQ-ST bases of the CQ Elektronik System company. The analysis depended on the following parameters: the length and the width of the foot, Wejsflog’s index, Clarke’s angle and Alpha, Beta and Gamma angles.Results: Statistical results showed a great deal of differences in the foot shape of women over sixty, compared to the women in the control group for the majority of the tested parameters. The exception was the Beta and Gamma angle in the right foot. Correlations were shown in the control group between the length and the body weight and between the BMI index and the width of the feet. Such correlations were not noted in the group of older womenConclusions: The shape of women’s feet after 60 significantly differs from the foot shape of young women. It follows to examine which of the described parameters and in what way they should be taken into account during shoe design for the elderly and in the preparation of treatment and a prevention exercise programme.

Refine search results

PHYSICAL ACTIVITY AND LIFESTYLE OF THE ELDERLY

Health behaviors as determinants of the quality of life of the elderly

Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

Depresja poudarowa

Upadki chorych hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym

Wybrane metody oceny czynnościowej (funkcjonalnej) w praktyce lekarskiej

The Fullerton Fitness Test as an index of fitness in the elderly

Evaluation of balance and gait in the elderly residents of a nursing home

A comparison of body composition in the adult population including persons aged 60+ who participate in a swimming training program

The foot shape in women over sixty