Search results

1

Terapia ewerolimusem u pacjenta z zaawansowanym nowotworem neuroendokrynnym trzustki – opis przypadku

100%

Czartoryska-Arłukowicz B.

OncoReview

|

2012

|

vol. 2

|

issue 3

211-213

EN

The increasing incidence of gastroenteropancreatic neuroendocrine tumors is caused not exclusively by increasing number of new cases, but also by improved diagnostics. Proper diagnosis and evaluation of tumor differentiation lead to disease prognosis and selection of optimal treatment. Presented clinical case of pancreatic neuroendocrine tumor patient treated with everolimus proves the efficacy of targeted therapy

PL

Coraz częstsze występowanie nowotworów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego jest spowodowane nie tylko rzeczywistym wzrostem zachorowalności, ale także postępem w zakresie ich diagnostyki. Właściwe rozpoznanie oraz ocena stopnia zaawansowania choroby pozwalają określić rokowanie oraz wybrać optymalny schemat leczenia. Przedstawiony przypadek kliniczny chorego z zaawansowanym nowotworem neuroendokrynnym trzustki leczonego ewerolimusem dowodzi skuteczności terapii celowanej.

2

Wybrane czynniki prognostyczne w raku jajnika

63%

Markowska J., Bednarek W., Markowska A.

Current Gynecologic Oncology

|

2010

|

vol. 8

|

issue 1

8-20

EN

The authors discuss several predictive factors related to ovarian cancer, both those associated with prognosis and those potentially useful in targeted therapy thereof. Expression of mRNA BRCA1, VEGF and its receptors, CXCR4, HER-2, HIF-1α, COX-2, NM-23, KAI 1, IGF-1R, kisspeptin, neuropilin and Prox-1 gene are discussed. Expression of mRNA BRCA1 is associated not only with hereditary ovarian cancer, but also with its sporadic form. Higher expression correlates with a better response to taxanes. Hopefully, mRNA BRCA1 level in women with sporadic ovarian cancer will become a useful parameter, qualifying patients for a particular chemotherapy protocol. BRMS1 acts as a gene inhibiting development of metastases in ovarian cancer. Levels of mRNA for BRMS1 are lower in late than in early stage ovarian cancer. The VEFG family is involved in angio- and lymphangiogenesis and includes 5 glycoproteins (VEGF-A, VEGF-B, VEGF-C, VEGF-D and VEGF-E), which acting upon receptors VEGFR1-3. Neuropilin 1 plays a role in angiogenesis, while neuropilin 2 modulates lymphangiogenesis, similar to the Prox-1 gene. COX-2 mediates the release of pro-angiogenic factors. HIF-1α expression is associated with resistance of hypoxic cancer cells against cytostatics and radiation. Expression of c-Met correlates with poorly differentiated cancer types. The SDF-1/CXCR4 complex plays a key role in the development of cancer metastases. Survivin is present in cancer cells only, where it inhibits apoptosis and promotes the development of cancer. Metastases suppressor gene (BRMS1) and receptors for VEGF, CXCR4, HER-2, HIF-1α and COX-2, may serve as targets for targeted therapy. At present, an increasing number of studies focus on VEGF receptors. Poor expression of NM-23 and KAI 1 correlate with tumor ability to form metastases. The authors discuss the role of biological markers for clear-cell ovarian cancer (IGF-1R and kisspeptin). Promising topics for future studies are survivin, neuropilin and the Prox-1 gene.

PL

W artykule omówiono szereg czynników prognostycznych związanych nie tylko z rokowaniem, ale również z możliwością zastosowania terapii tarczowej w raku jajnika. Przedstawiono ekspresję mRNA BRCA1, VEGF i jego receptorów, CXCR4, HER-2, HIF-1α, COX-2, NM-23, KAI 1, IGF-1R, kisspeptyny, neuropiliny i genu Prox-1. Ekspresja mRNA BRCA1 wiąże się nie tylko z dziedzicznym rakiem jajnika, ale również z rakiem sporadycznym. Wyższa ekspresja powoduje lepszą odpowiedź na taksany. Przypuszcza się, że zawartość mRNA BRCA1 u kobiet z rakiem sporadycznym może służyć do selekcji pacjentek do odpowiedniego typu chemioterapii. BRMS1 działa jako gen hamowania przerzutów w raku jajnika. Poziomy mRNA dla BRMS1 są niższe w zaawansowanych stadiach raka niż we wczesnych. Rodzina VEGF związana z angiogenezą i limfangiogenezą składająca się z 5 glikoprotein (VEGF-A, VEGF-B, VEGF-C, VEGF-D, VEGF-E) działa poprzez receptory VEGFR1-3. Neuropilina 1 odgrywa rolę w angiogenezie, a typ drugi moduluje proces limfangiogenezy, podobnie jak gen Prox-1. W uwalnianiu czynników proangiogennych bierze udział COX-2. Ekspresja HIF-1α związana jest z opornością niedotlenionych komórek raka na leczenie chemiczne i napromienianiem. Ekspresja c-Met wiąże się z niższym zróżnicowaniem raka. Kompleks SDF-1/CXCR4 odgrywa kluczową rolę w tworzeniu przerzutów komórek nowotworowych. Surwiwina występująca wyłącznie na komórkach nowotworowych poprzez hamowanie apoptozy promuje rozwój raka. Gen supresji przerzutów (BRMS1), podobnie jak receptory VEGF, CXCR4, HER-2, HIF-1α, COX-2, może być tarczą dla terapii celowanej. Obecnie coraz więcej badań dotyczy inhibitorów VEGF. Obniżona ekspresja NM-23 oraz KAI 1 koreluje ze zdolnością do przerzutowania. Omówiono markery biologiczne dla raka jasnokomórkowego jajnika (IGF-1R i kisspeptynę). Ciekawym obiektem badań może być surwiwina, neuropilina i gen Prox-1.

3

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część I

63%

Wicherek Ł., Windorbska W., Wiśniewski M., Dutsch-Wicherek M., Drzewiecka M., Kwiatkowski A., Śpiewankiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

vol. 10

|

issue 1

38-45

EN

The technique for producing monoclonal antibodies is presently quite advanced. These antibodies comprise not only murine antibodies, which block a particular receptor, but also recombinant human monoclonal antibodies which are often hybrid compounds (combined with another active antitumor substance). Since we are currently able to design monoclonal antibodies that are directed against particular receptors, the practical application of the principles of “tailored therapy” (more recently known as “personalized medicine”) is now a reality. From the point of view of gynecologic-oncologic clinical practice, however, the technique of producing monoclonal antibodies is not the key issue; of more importance is the issue of how to use this still new generation of agents for the maximum benefit of patients with genital malignancies as well as the related issue of what remains to be done in order to safely improve the overall survival rate of the patient who uses these drugs. This paper reviews the current literature devoted to the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology. In part I, we discuss how monoclonal antibodies, particularly bevacizumab, block the molecular mechanisms that regulate neoangiogenesis. We also seek to determine whether oncologic gynecology, like modern hemato-oncology, can continue to function without monoclonal antibodies.

PL

Obecnie technika produkcji monoklonalnych przeciwciał jest wysoce zaawansowana – nie są to już tylko mysie przeciwciała blokujące dany receptor, ale rekombinowane ludzkie monoklonalne przeciwciała, często leki hybrydowe (sprzężone z inną aktywną substancją przeciwnowotworową). Ponieważ istnieje możliwość projektowania monoklonalnych przeciwciał przeciw konkretnym receptorom, możliwe staje się realizowanie w praktyce zasad terapii skrojonej na miarę, ostatnio określanej mianem medycyny spersonalizowanej. Z punktu widzenia praktyki ginekologiczno-onkologicznej sama technika uzyskiwania monoklonalnych przeciwciał nie jest najważniejsza, o wiele istotniejsze pozostaje pytanie, jak wykorzystać tę nadal nową generację leków z korzyścią dla chorych na nowotwory wywodzące się z narządów płciowych oraz co jeszcze należy zrobić, by za pomocą omawianej grupy leków bezpiecznie wydłużyć całkowite przeżycie pacjentów. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W pierwszej części pracy zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne regulujące neoangiogenezę, w tym przede wszystkim bewacizumab. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.

4

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część II

63%

Wicherek Ł., Windorbska W., Wiśniewski M., Koper K., Dutsch-Wicherek M., Mazur A., Franczak P., Drzewiecka M., Kwiatkowski A., Śpiewankiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

vol. 10

|

issue 1

46-60

EN

Milstein and Köhler’s discovery of monoclonal antibodies has resulted in their widespread use in various fields of medicine. Monoclonal antibodies constitute a separate group of drugs that do not behave as either classic cytostatics or inhibitors of particular components of intracellular signaling pathways. Monoclonal antibodies are essentially highly specific biological agents able to block a particular receptor by showing a higher affinity for that receptor than its natural ligand. This property has been exploited in order to design monoclonal antibodies that block the receptors of the EGFR family and in order to develop drugs that block the receptors needed for the transmission of the signal controlling the activity of the host immune system. The next step in increasing the clinical use of monoclonal antibodies is the creation of hybrid drugs. The base for this kind of drug is an active substance with strong cytotoxic properties for which the monoclonal antibody serves as a carrier. While in the first part of this paper we reviewed the current literature on the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology, in this second part, we discuss monoclonal antibodies that block the molecular mechanisms involved in the regulation of the response of the immune system and signal the pathway associated with the EGFR receptor. We ask whether the time has not arrived when oncologic gynecology, like hemato-oncology, can no longer function without monoclonal antibodies.

PL

Odkrycie Milsteina i Köhlera doprowadziło do powszechnego zastosowania monoklonalnych przeciwciał w różnych dziedzinach medycyny. Monoklonalne przeciwciała stanowią odrębną grupę leków – nie są to klasyczne cytostatyki czy też leki z rodzaju inhibitorów poszczególnych składowych wewnątrzkomórkowego sygnałowania. Monoklonalne przeciwciała to przede wszystkim czynnik biologiczny o wysokiej specyficzności, który w związku z tym może zablokować konkretny receptor, wykazując większe powinowactwo do danego receptora niż jego naturalne ligandy. Właściwość tę wykorzystano, projektując monoklonalne przeciwciała blokujące receptory z rodziny EGFR, ale także leki blokujące receptory ważne dla przekazywania sygnałów regulujących aktywność układu odpornościowego gospodarza. Kolejnym krokiem w coraz szerszym zastosowaniu monoklonalnych przeciwciał jest stworzenie leków hybrydowych. Podstawę takiej terapii stanowi substancja czynna, która wykazuje silne właściwości cytotoksyczne, a jej nośnikiem jest monoklonalne przeciwciało. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W drugiej części manuskryptu zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne związane z regulacją odpowiedzi układu odpornościowego oraz szlakiem sygnałowania związanym z receptorem EGFR. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.

5

Colon cancer – new strategies of treatment

51%

Międzybrodzka A., Gmyrek J., Cieślar G., Kawczyk-Krupka A.

|

issue 73

266-273

EN

Colon cancer is one of the most frequent causes of death in the world. Despite the easily accessible diagnostic tools, the disease is still diagnosed at its advanced stage, when radical treatment is no longer possible and only palliative therapy can be provided. Cancer recurrence, which worsens the patient’s prognosis, is a separate problem. Currently, scientists are seeking modern, multidirectional treatment methods, which would enable the inhibition of neoplasia, elongation of patients’ lives and improvement in their quality. Immunotherapy and photodynamic therapy seem to be promising as they provide good results, also at advanced stages of cancer. Due to its cytotoxic and immunomodulating effect, photodynamic therapy exhibits an antineoplastic effect. Using monoclonal antibodies in the targeted therapy of colon cancer is a new, promising concept, which requires further studies.

PL

Rak jelita grubego jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Pomimo łatwo dostępnych narzędzi diagnostycznych nadal często rozpoznawany jest w stadium zaawansowanym, kiedy niejednokrotnie nie ma już możliwości leczenia radykalnego i pozostaje jedynie terapia paliatywna. Odrębnym problemem jest wznowa nowotworu, pogarszająca rokowanie pacjenta. Współcześnie poszukuje się nowoczesnych, wielokierunkowych metod leczniczych, które pozwoliłyby zahamować proces nowotworzenia, wydłużyć życie chorych i poprawić jego jakość. Obiecującym kierunkiem badań okazują się immunoterapia oraz terapia fotodynamiczna, które dają pomyślne wyniki również w zaawansowanych stadiach raka. Terapia fotodynamiczna wykazuje działanie przeciwnowotworowe poprzez efekt cytotoksyczny oraz immunomodulujący. Zastosowanie przeciwciał monoklonalnych w celowanej terapii raka jelita grubego jest nową, dobrze rokującą koncepcją wymagającą dalszych badań.

Refine search results

3 Current Gynecologic Oncology

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 OncoReview

1 2019

3 2012

1 2010

2 Drzewiecka M.

2 Dutsch-Wicherek M.

2 Kwiatkowski A.

2 Wicherek Ł.

2 Windorbska W.

2 Wiśniewski M.

2 Śpiewankiewicz B.

1 Bednarek W.

1 Cieślar G.

1 Czartoryska-Arłukowicz B.

1 Franczak P.

1 Gmyrek J.

1 Kawczyk-Krupka A.

1 Koper K.

1 Markowska A.

1 Markowska J.

1 Mazur A.

1 Międzybrodzka A.

Terapia ewerolimusem u pacjenta z zaawansowanym nowotworem neuroendokrynnym trzustki – opis przypadku

Wybrane czynniki prognostyczne w raku jajnika

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część I

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część II

Colon cancer – new strategies of treatment