Search results

Search:
in the keywords: tętniak wewnątrzczaszkowy

Sort By:

Limit search:

Ocena neuropsychologiczna wczesnych i odległych wyników leczenia operacyjnego chorych z krwawieniem z tętniaków tętnicy łączącej przedniej i tętnicy łączącej tylnej

100%

Ormezowska E. A., Zawirski M., Jaskólski D. J.

Aktualności Neurologiczne

2007

vol. 7

issue 4

270-276

Introduction: The aim of the paper was to assess a character, magnitude and dynamism of neuropsychological disorders in patients operated on for intracranial aneurysms located either on anterior communicating or posterior communicating arteries. We attempted to establish the usefulness of the Hunt and Hess grading as a predictor of subsequent postoperative neuropsychological disorders. Material and methods: To this study 82 patients with SAH from a single aneurysm located either on the anterior or posterior communicating arteries were enrolled. Directly before surgery the patients were assessed according to Hunt and Hess grading and only those assigned to grades I, II and III were taken into consideration. Neurological outcome of all these patients a discharge was described as good (GOS 4-5). The neuropsychological tests were carried out first about three weeks after the surgery and again six months later. Results: Compared to average results found in the population, our patients displayed decreased scores in the range of all functions examined with Wechsler Intelligence Scale. This was particularly true in patients Hunt and Hess grade III. Neuropsychological tests six months after the surgery confirmed apparent dynamics of the changes, particularly in the non-verbal tests. Conclusions: Hunt and Hess grading proved to be of satisfying prognostic value for future neuropsychological disorders. As a rule, Hunt and Hess grade I and II patients achieved better results in neuropsychological tests then those grade III. The only exception was noted in the case of the factor of the susceptibility to distraction, where the results were below average in all patients, both directly and six months after the surgery.

Wstęp: Celem pracy było określenie rodzaju, nasilenia i dynamiki zaburzeń neuropsychologicznych u chorych po operacji tętniaka wewnątrzczaszkowego. Dokonano również analizy czynników wpływających na stan neuropsychologiczny pacjentów ze szczególnym uwzględnieniem wartości rokowniczej skali Hunta i Hessa. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 82 pacjentów z krwawieniem podpajęczynówkowym (ang. subarachnoid haemmorhage, SAH), z pojedynczym tętniakiem umiejscowionym na tętnicy łączącej przedniej lub tylnej. Bezpośrednio przed zabiegiem pacjentów przypisano do grup I-III wg Hunta i Hessa, a ich stan neurologiczny przy wypisie określono jako dobry (GOS 4-5). Chorych dwukrotnie badano za pomocą skali Wechslera - mniej więcej trzy tygodnie i pół roku od operacji tętniaka. Wyniki: W zakresie wszystkich funkcji neuropsychologicznych badanych skalą Wechslera odnotowano obniżenie wyników w porównaniu z przeciętnymi w populacji, szczególnie wyraźne u pacjentów z III grupy wg Hunta i Hessa. W obydwu porównywanych grupach zaobserwowano też wyraźną dynamikę zmian stwierdzonych w badaniu neuropsychologicznym w ciągu pół roku od zabiegu, szczególnie w zakresie testów niewerbalnych. Wnioski: Wartość rokownicza skali Hunta i Hessa okazała się zadowalająca w odniesieniu do zaburzeń neuropsychologicznych. Pacjenci z niższym indeksem klasyfikacji Hunta i Hessa osiągali lepsze wyniki w testach neuropsychologicznych. Jedynie w przypadku czynnika podatności na dystrakcję uzyskano wyniki poniżej przeciętnej zarówno we wczesnym, jak i odległym badaniu w obydwu porównywanych grupach.

Therapeutic management of pregnant women with intracranial haemorrhage related to most commonly occurring arteriovenous malformations

100%

Jarych A., Kolasa P.

Aktualności Neurologiczne

2016

vol. 16

issue 1

21-28

Intracranial haemorrhage in pregnancy poses a serious threat to both the mother and the foetus. It is associated with a high mortality and it is the third among non-obstetric causes of death in this group of patients, accounting for 5–12% of all deaths of the pregnant. Vascular malformations, mainly intracranial aneurysms and arteriovenous malformations observed also in the general population, are the most common cause of bleeding in pregnant women. So far, there have been no clear guidelines for the treatment of pregnant women with intracranial haemorrhage in the course of the above mentioned malformations, therefore the objective of this study is to summarize the knowledge about the specificity of therapeutic management in those cases. The study discusses the location of vascular lesions, physiological processes in a pregnant woman that must be taken into consideration during a therapeutic intervention, the problem of selecting the treatment (surgical treatment, endovascular therapy, radiosurgery), method and time of delivery, the use of ionizing radiation and drugs during endovascular procedures. In the available literature a special attention is paid to the mother’s welfare during the undertaken treatment, including the maintenance of normal uteroplacental perfusion, which has an effect on the general condition of the foetus. Therefore, it is essential to know the discussed physiological changes in a pregnant women as they condition specific therapeutic management. The safety of applied endovascular procedures in pregnant women is equally important due to the use of both ionizing radiation and certain medications. It is believed that these procedures are acceptable in pregnant women when appropriate radiological protection is used, radiation doses are reduced and medications are selected properly. However, surgical intervention is still considered to be the main method of treatment in this group of patients. The decision about the delivery in a patient with intracranial haemorrhage should be made depending on the gestational age and the condition of the mother and the foetus. The foetus’ age limit above which its chance of survival outside the mother’s body increases significantly, is the 28th week of gestation, hence above this limit it is recommended to deliver the baby before the patient’s treatment is introduced.

Krwotok śródczaszkowy u kobiety w ciąży stanowi poważne zagrożenie zarówno dla matki, jak i płodu. Wiąże się z wysoką śmiertelnością i jest trzecią wśród pozapołożniczych przyczyn zgonów w tej grupie chorych, stanowiąc 5–12% wszystkich zgonów ciężarnych. Najczęstszą przyczyną krwotoku u kobiet w ciąży są zmiany naczyniowe występujące również w ogólnej populacji, głównie tętniaki wewnątrzczaszkowe i malformacje tętniczo-żylne. Jak dotąd nie ma jasnych wytycznych dotyczących leczenia ciężarnych z krwotokiem śródczaszkowym w przebiegu wyżej wymienionych zmian, stąd celem niniejszego artykułu jest podsumowanie wiedzy na temat specyfiki postępowania terapeutycznego w tych przypadkach. W pracy omówiono lokalizację zmian naczyniowych, procesy fizjologiczne u kobiety w ciąży, które muszą być brane pod uwagę w trakcie postępowania terapeutycznego, kwestię wyboru sposobu leczenia (leczenie operacyjne, wewnątrznaczyniowe, radiochirurgia), sposobu oraz momentu rozwiązania ciąży, zastosowania promieniowania jonizującego oraz leków w trakcie procedur wewnątrznaczyniowych. W dostępnym piśmiennictwie szczególny nacisk kładzie się na zapewnienie dobrostanu matki w trakcie podejmowanego leczenia, w tym utrzymanie prawidłowej perfuzji maciczno-łożyskowej, co ma wpływ na stan ogólny płodu. Istotna jest więc znajomość omawianych zmian fizjologicznych u ciężarnych, które warunkują określone postępowanie terapeutyczne. Równie ważnym zagadnieniem jest bezpieczeństwo stosowania procedur wewnątrznaczyniowych u kobiet w ciąży ze względu na użycie zarówno promieniowania jonizującego, jak i niektórych leków. Uważa się, że procedury te są dopuszczalne u ciężarnych przy zastosowaniu odpowiedniej ochrony radiologicznej, redukcji dawek promieniowania i odpowiednim doborze leków. Nadal jednak jako główny sposób leczenia w tej grupie chorych uważa się leczenie operacyjne. Decyzja co do rozwiązania ciąży u chorej z krwotokiem śródczaszkowym powinna być podjęta w zależności od wieku ciążowego oraz stanu matki i płodu. Wiek graniczny płodu, powyżej którego znacznie wzrasta jego szansa na przeżycie poza organizmem matki, to 28. tydzień ciąży, stąd powyżej tej granicy zaleca się rozwiązanie ciąży przed rozpoczęciem leczenia chorej.

Refine search results

2 Aktualności Neurologiczne

1 2016

1 2007

1 Jarych A.

1 Jaskólski D. J.

1 Kolasa P.

1 Ormezowska E. A.

1 Zawirski M.

Search results

Ocena neuropsychologiczna wczesnych i odległych wyników leczenia operacyjnego chorych z krwawieniem z tętniaków tętnicy łączącej przedniej i tętnicy łączącej tylnej

Therapeutic management of pregnant women with intracranial haemorrhage related to most commonly occurring arteriovenous malformations