Przyzwojaki to rzadkie, najczęściej niezłośliwe nowotwory autonomicznego układu nerwowego. Ich lokalizacja w obrębie głowy jest raczej wyjątkiem niż regułą, tak samo jak ich wieloogniskowe występowanie. W niniejszej pracy autorzy prezentują przypadek chorej z dwuogniskowym przyzwojakiem. Pierwszym objawem choroby był niedowład nerwu twarzowego, który diagnozowano około 3 lat. Po postawieniu wstępnego rozpoznania przyzwojaka bębenkowego guz zoperowano. W ciągu następnych 7 lat nastąpiła wznowa w obrębie kości skroniowej. Ponadto w kontrolnych badaniach obrazowych uwidoczniono drugie ognisko w obrębie szyi, skądinąd bezobjawowe. Autorzy zastanawiają się w dyskusji nad naturalnym rozwojem przyzwojaków głowy i szyi, a także przedstawiają obecny stan wiedzy na temat postępowania z chorym przy podejrzeniu, a następnie rozpoznaniu i leczeniu tej choroby.
Oponiaki to jedne z najczęstszych nowotworów wewnątrzczaszkowych głównie lokalizujące się w przestrzeni nadnamiotowej. Ich lokalizacja w tylnym dole czaszki jest zjawiskiem niespotykanym, ale nawet wtedy poprawne postawienie diagnozy ułatwiają charakterystyczne cechy napotkane podczas analizy badań obrazowych. W niniejszej pracy autorzy prezentują przypadek chorego z oponiakiem przewodu słuchowego wewnętrznego przypominającym schwannoma nerwu przedsionkowo-ślimakowego o typowej lokalizacji, a także wywołującym typowe objawy, takie jak asymetryczne pogorszenie słuchu, szumy uszne i zaburzenia równowagi. Ponadto w artykule przedyskutowany zostaje rozwój i diagnostyka oponiaka, a także możliwość jego leczenia w kontekście tak osobliwej lokalizacji.
Autorzy przedstawiają przegląd aktualnych zaleceń diagnostycznych i terapeutycznych choroby Ménière’a. W ostatnich 5 latach ukazały się 4 opracowania na ten temat. W 2015 r. 5 towarzystw naukowych: Classification Committee of the Barany Society, Japan Society for Equilibrium Research, EAONO – European Academy of Otology and Neurotology, AAO-HNS – American Academy of Otorhinolaryngology – Head Neck Surgery, Korean Balance Society, przedstawiło uaktualnione wytyczne diagnostyki i leczenia tej choroby. W ślad za tym powstały opracowania wieloośrodkowe: International consensus (ICON) on treatment of Méniere’s disease 2018, European Position Statement on Diagnosis, and Treatment of Meniere’s Disease, Diagnostic and therapeutic strategy in Menière’s disease. Guidelines of the French Otorhinolaryngology-Head and Neck Surgery Society (SFORL) 2017. Powyższe zalecenia uwzględniają najnowsze osiągnięcia diagnostyczne (badania RM ucha wewnętrznego), nowe badania elektrofizjologiczne oraz odnoszą się do powszechnie stosowanych metod leczenia, do raportowania wyników i uwzględniają jakość życia pacjentów po stosowanym leczeniu. Autorzy pracy przedstawiają główne problemy kliniczne w chorobie Ménière’a, zasady diagnostyki i leczenia stosowane w Warszawskiej Klinice Otolaryngologii w zakresie procedur diagnostycznych i leczniczych stosowanych w chorobie Ménière’a oraz odnoszą się do zasadniczych zmian zawartych w opublikowanych pracach.
The study aimed at the retrospective analysis of the patients with disorders of the balance system and/or hearing organ in the course of systemic diseases. Among 1,208 patients (727 women and 481 men) who were hospitalised in the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology with Audiological and Phoniatric Units at Military Medical Academy University Clinical Hospital in Lodz within the years 2009-2010 and revealed disorders of the balance system, tinnitus and/or hearing impairment, 300 case histories were chosen randomly, including 182 women aged 20-85 and 118 men aged 17-90 Each patient underwent a detailed interview, otorhinolaryngological and otoneurological examination, tonal, verbal and impedance audiometry, suprathreshold audiometric tests (SISI, TDT), tinnitus intensity and frequency evaluation, auditory brainstem response (ABR), videonystagmography (pendulum tracking, positional nystagmus described in five positions by Nylen, evaluation of nystagmus provoked by a thermal stimulation in Fitzgerald-Hallpike bicaloric testing), additionalimaging studies of the head and/or cervical spine, including cranial arteries ultrasonography and routine laboratory tests. Among all the systemic diseases the diseases of the balance system were most common in both sexes (women – 41.76%, men – 44.91%, 43% altogether). Endocrine diseases were the second most often disorders (20.67%) and occurred more often in women (28.02%) than in men (9.32%). Neurological diseases were present in 8.33% of the cases (women – 10.44%, men – 5.08%). Malignant neoplasms were found in 4.3% of the cases, whereas autoimmune diseases occurred highly infrequently (2.33%). A number of the systemic diseases was accompanied by concomitant disorders of the balance system and hearing organ. Every physician, particularly GP, should take into consideration possible vertigo, tinnitus and hearing deterioration in the course of the systemic diseases.
PL
Celem pracy była retrospektywna analiza pacjentów z zaburzeniami układu równowagi i/lub narządu słuchu w przebiegu chorób ogólnoustrojowych. Spośród 1208 chorych, w tym 727 kobiet i 481 mężczyzn, hospitalizowanych w latach 2009-2010 w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Zespołem Pracowni Audiologicznych i Foniatrycznych USK im. WAM w Łodzi, u których rozpoznano zaburzenia układu równowagi, szumy uszne i/lub uszkodzenie słuchu, losowo wybrano 300 przypadków – 182 kobiety w wieku 20-85 lat i 118 mężczyzn w wieku 17-90 lat. U każdego pacjenta zebrano szczegółowo wywiad, wykonano badania otorynolaryngologiczne i otoneurologiczne, audiometrie tonalną, słowną i impedancyjną, próby nadprogowe (SISI, TDT), ocenę natężenia i częstotliwości szumu, słuchowe potencjały wywołane pnia mózgu (ABR), badanie wideonystagmograficzne (ocena śledzenia ciągłego i kaskadowego, oczopląsu wywołanego bodźcem położeniowym, określanym w pięciu pozycjach wg Nylena, ocena oczopląsu wywołanego bodźcem termicznym w teście dwukalorycznym wg Fitzgeralda-Hallpike’a) oraz dodatkowe badania obrazowe głowy i/lub szyjnego odcinka kręgosłupa, w tym badanie USG tętnic doczaszkowych, a także rutynowe badania laboratoryjne. Spośród chorób ogólnoustrojowych najczęściej u obu płci występowały choroby układu krążenia (kobiety – 41,76%, mężczyźni – 44,91%, łącznie 43%). Choroby endokrynologiczne stanowiły drugą co do częstości występowania grupę (20,67%) i częściej występowały u kobiet (28,02%) niż u mężczyzn (9,32%). Choroby neurologiczne stwierdzono w 8,33% przypadków, w tym u 10,44% kobiet i u 5,08% mężczyzn, a nowotwory złośliwe w 4,3% przypadków. Najrzadziej obserwowano choroby autoimmunologiczne – 2,33%. Wielu chorobom ogólnoustrojowym towarzyszyły jednoczesne zaburzenia układu równowagi i narządu słuchu. Każdy lekarz, a szczególnie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej powinien brać pod uwagę możliwość wystąpienia zawrotów głowy, szumów i pogorszenia słuchu w przebiegu chorób ogólnoustrojowych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.