Search results

1

Wartość kliniczna badań kolonoskopii i pozytonowej tomografii emisyjnej z tomografią komputerową w rozpoznawaniu raka jelita grubego

100%

Nowicki A., Kula Z., Dobrzyń P.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(1)

6-9

PL

Wstęp: Kolonoskopia oraz PET/CT są jednymi z głównych badań diagnostycznych raka jelita grubego. Czułość, swoistość i dokładność tych badań jest nadal różnie oceniana. Cel pracy: Celem pracy jest porównanie czułości, specyficzności oraz dokładności kolonoskopii i PET/CT w rozpoznawaniu raka jelita grubego. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację medyczną 125. chorych u których w latach 2014-2015 wykonano kolonoskopię oraz PET/CT. Badania wykonane zostały w Centrum Onkologii im. Prof. Franciszka Łukaszczyka w Bydgoszczy. Na podstawie opisu makroskopowego kolonoskopii wyniki podzielono na te z i bez prawdopodobieństwa raka. Obliczono średnią wartość SUV w PET/CT dla raka jelita grubego i bez tego rozpoznania. Średnią wartość SUV 14 oraz większą uznano za wskazującą na prawdopodobieństwo, natomiast 11 lub mniejszą bez prawdopodobieństwa raka. Do oceny czułości, swoistości i dokładności wykorzystano standardowe wzory matematyczne. Wyniki: Ponad połowę badanych -78 (62,4%) stanowili mężczyźni. Najwięcej chorych -42 (36,6%) było w wieku 65-74 lat. Najwięcej rozpoznano - 106 (68,8%) polipów oraz 24 (15,6%) zmiany guzowate. Polipy umiejscowione były w odbytnicy -32 (30,2%), w esicy - 26 (24,5%) oraz 15 (13,2%) we wstępnicy. Guzy umiejscowione były w odbytnicy - 11 (45,8%) oraz 4 (16,7%) w zgięciu esiczo-odbytniczym. Rozpoznano - 38 (24,6%) gruczolakoraków oraz - 67 (43,5%) gruczolaków. Odsetek wykrywalności RJG wyniósł 32% w kolonoskopii i PET/CT. Czułość kolonoskopii wynosiła 80%, swoistość 68,4% a 71,4% dokładność. Czułość, swoistość i dokładność PET/CT wynosiła odpowiednio: 65%, 75, 4% i 72,7%. Wnioski: Kolonoskopia ma wyższą czułość w rozpoznawaniu raka jelita grubego, natomiast specyficzność i dokładność jest wyższa w PET/CT. Słowa kluczowe: rak jelita grubego, kolonoskopia, PET/CT, czułość, swoistość, dokładność

2

Poszukiwanie biologicznych markerów schizofrenii

67%

Urban M.

|

EN

Schizophrenia is one of the most important problems of psychiatry nowadays. That is why there is a great need to discover biological markers for that disease. According to the definition, biological markers of a disease are permanent, genetic, biochemical, physiological or anatomical features characteristic exclusively of a special disease or disfunction. As for schizophrenia it is doubtful whether any of these features can be definitely a biological marker. The aim of this article is to present the literature survey on potential schizophrenia biological markers, i.e. neurophysiological measures, working memory disfunction, neurological soft signs and minor physical anomalies. The article also deals with other studies aiming to estimate usefulness of other features as biological markers. One of them are olfactory identification deficits present in first episode psychosis, neuroleptic-naive patients. However, these deficits are used in the diagnosis of Alzheimer’s disease. They appear in the early stage of this illness and they are connected with progressive degenerative process of olfactory neurons. Unfortunately, none of the above-mentioned features shows exclusive specificity for this psychosis. Apart from this, we do not have enough measures, and what is more, some of them have different results. Moreover, there are also significant discrepancies in methodology of schizophrenia marker studies.

PL

Schizofrenia jest jednym z najistotniejszych problemów współczesnej psychiatrii, w związku z czym odkrycie biologicznych markerów tej choroby miałoby niebagatelne znaczenie. Zgodnie z definicją biologicznymi markerami danego zaburzenia lub choroby są stabilne, genetyczne, biochemiczne, fizjologiczne lub anatomiczne cechy specyficzne wyłącznie dla danego zaburzenia lub choroby. Pojawia się jednak wątpliwość, czy którekolwiek z ocenianych cech/parametrów spełniają warunki przytoczonej powyżej definicji, a zatem czy mogą stanowić biologiczny marker dla schizofrenii sensu stricto. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa na temat cech/parametrów najczęściej traktowanych jako potencjalne markery biologiczne tej psychozy, tzn. wskaźników neurofizjologicznych, dysfunkcji pamięci operacyjnej, miękkich objawów neurologicznych i małych anomalii anatomicznych. W pracy zaprezentowano także przykłady badań nad innymi czynnikami, które mogą stanowić potencjalne biologiczne markery schizofrenii. Jednym z nich są zaburzenia identyfikacji zapachów stwierdzane u osób z pierwszym epizodem psychozy, które nigdy nie były leczone neuroleptykami. Jednakże obecnie zaburzenia identyfikacji zapachów znajdują zastosowanie w diagnozowaniu choroby Alzheimera. Pojawiają się już w bardzo wczesnym okresie tej choroby i są związane z postępującą degeneracją neuronów nabłonka węchowego. Niestety, żaden z analizowanych dotychczas potencjalnych markerów nie wykazuje całkowitej swoistości dla schizofrenii. Nie bez znaczenia jest również fakt, że w wielu przypadkach dysponujemy zbyt małą ilością badań, aby wysnuć jednoznaczne wnioski z ich nierzadko sprzecznych wyników. Istotne są także różnice dotyczące metodologii badań prowadzonych nad potencjalnymi markerami schizofrenii.

3

Oznaczenia klasycznych markerów nowotworowych u chorych na nowotwory złośliwe narządu rodnego

59%

Kozakiewicz B., Stefaniak M., Dmoch-Gajzlerska E.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

vol. 10

|

issue 3

226-235

EN

Since the 1970s we are witnessing a continuing search for new markers that would assist in the treatment and follow- up of patients with malignant tumors. First reports on benefits of assessment of tumor markers authored by Goldman and Freedman date back to 1965. Discovery of the first carcinoembryonic antigen (CEA) initiate an era of search for substances, still insufficiently sensitive and specific as to be used to screen tumors, but increasingly helpful in the assessment of treatment effects. This paper discusses the role of tumor markers, increasingly often referred to as “classic” in the monitoring of tumors. We present an update on markers with the longest history in oncology practice, e.g. CEA and on the recently introduced marker TATI. Selection of markers was made based on their role in three basic processes taking place in tumor cells, i.e. proliferation, differentiation and apoptosis. We highlight novel and expanding fields of research – genomics and proteomics, which appear to be the future of oncology. They are extremely useful in the evaluation of molecular prognostic factors, enabling implementationof individually tailored targeted therapies in cancer patients. We discuss classic markers and the few known cancer- specific substances. To sum-up, we state that understanding of the role of more sensitive and more specific markers in oncology may contribute to a more personalized treatment and thus may improve the outcome in cancer patients.

PL

Od lat siedemdziesiątych XX wieku nieustannie poszukuje się nowych markerów, które mogą być pomocne w leczeniu i kontroli po jego ukończeniu u chorych na nowotwory złośliwe. Po raz pierwszy przydatność określania markerów nowotworowych opisali Goldman i Freedman w 1965 roku. Oznaczyli pierwszy marker CEA (karcynoembrionalny) i tak zapoczątkowali erę odkryć substancji o wciąż niezadowalającej czułości i swoistości, aby mogły być używane do skriningu chorób nowotworowych, lecz coraz bardziej przydatnych w ocenie efektu leczenia. W pracy opisano zastosowanie markerów nowotworowych coraz częściej określanych mianem klasycznych w procesie śledzenia chorób nowotworowych. Zaprezentowano najnowsze informacje o markerach najdłużej stosowanych w praktyce onkologicznej, na przykład CEA, jak również o nowo wykorzystywanym markerze TATI. Doboru markerów dokonano na podstawie ich udziału w trzech procesach toczących się w komórkach nowotworowych: proliferacji, różnicowaniu i obumieraniu komórek. Zwrócono uwagę na rozwijające się nowe dyscypliny nauki – genomikę i proteomikę, stanowiące przyszłość onkologii. Są one niezwykle pomocne w określeniu molekularnych czynników predykcyjnych umożliwiających stosowanie leczenia celowanego u chorych na nowotwory złośliwe. Opisano markery klasyczne, a także nieliczne markery molekularne występujące w różnych nowotworach. W podsumowaniu stwierdzono, że poznanie natury markerów o znaczącej czułości i swoistości w chorobach nowotworowych może wpłynąć na personalizację leczenia i tą drogą na poprawę wyleczeń chorych na nowotwory złośliwe.

Refine search results

1 Current Gynecologic Oncology

1 Polish Journal of Surgery

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2019

1 2012

1 2005

1 Dmoch-Gajzlerska E.

1 Dobrzyń P.

1 Kozakiewicz B.

1 Kula Z.

1 Nowicki A.

1 Stefaniak M.

1 Urban M.

Wartość kliniczna badań kolonoskopii i pozytonowej tomografii emisyjnej z tomografią komputerową w rozpoznawaniu raka jelita grubego

Poszukiwanie biologicznych markerów schizofrenii

Oznaczenia klasycznych markerów nowotworowych u chorych na nowotwory złośliwe narządu rodnego