Search results

Search:
in the keywords: supportive care

Sort By:

Limit search:

Strategie postępowania w profilaktyce i leczeniu zapalenia jamy ustnej u chorych poddawanych chemioterapii wysokodawkowej z następowym przeszczepianiem macierzystych komórek krwiotworzenia

100%

Waśko-Grabowska A., Rzepecki P., Oborska S., Gawroński K., Barzał J., Młot B.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2011

vol. 7

issue 1

62-67

Introduction: Oral mucositis is a common complication of high-dose chemotherapy and radiotherapy followed by hematopoietic stem-cell support (HSCT). We evaluated the efficacy and safety of calcium phosphate mouth rinse (Caphosol®) for prevention and reduction of severity and duration of oral mucositis in patients treated with HSCT. Materials and methods: Thirty-one patients with haematological malignancies (13-NHD, 18-HD) were treated with Caphosol® for prevention of OM during HSCT procedures. All patients received autologous haematopoietic stem cells. The source of graft was peripheral blood. Oral mucositis was assessed with the use of the five-grade World Health Organization (WHO) oral-toxicity scale. Oral mucositis was evaluated daily after the beginning of transplantation procedure until discharge from the BMT Unit. The number of days with painkillers and total parenteral nutrition were estimated. One patient died because of multiorgan dysfunction. Control group was composed of patients, who had been treated with HSCT previously, before Caphosol® was available. Results: In comparison with control group, treatment with Caphosol® was associated with the significant reduction of the incidence of oral mucositis in II-IV degrees, duration of oral mucositis, days with morphine and with total parenteral nutrition. No side effects were observed. Conclusions: Calcium phosphate mouth rinse is a very promising medicine for prevention of oral mucositis for patients treated with high dose chemotherapy supported with hematopoietic stem cell transplantation.

Wstęp: Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (OM) postrzegane jest jako jedno z najcięższych powikłań chemioterapii wysokodawkowej (HSCT) z następowym przeszczepieniem macierzystych komórek krwiotworzenia. W profilaktyce i leczeniu OM stosowanych jest wiele substancji, jednak skuteczność jedynie nielicznych znalazła potwierdzenie w badaniach klinicznych. Ocenialiśmy skuteczność płukanek preparatu przesyconego fosforanu wapnia (Caphosol®) w profilaktyce OM. Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 31 dorosłych chorych poddanych HSCT wg schematu BEAM. U tych chorych w profilaktyce i leczeniu stosowany był płyn do płukania ust Caphosol®. Analizie poddano: ciężkość OM, ocenianą w pięciostopniowej skali WHO, czas trwania OM, zapotrzebowanie na opioidowe leki przeciwbólowe, konieczność żywienia pozajelitowego. Trzydziestu pacjentów ukończyło badanie, jeden zmarł z powodu niewydolności wielonarządowej. Grupę kontrolną (historyczną) stanowiło 18 pacjentów z czasów, gdy Caphosol® nie był dostępny. Wyniki: W grupie badanej zaobserwowano znamienny statystycznie spadek ciężkości i skrócenie czasu trwania OM w porównaniu z grupą kontrolną. Obniżyło się również zapotrzebowanie na opiaty. Pacjenci nie wymagali żywienia pozajelitowego. Wnioski: Wydaje się, iż Caphosol® jest lekiem skutecznym w profilaktyce i leczeniu OM po HSCT. Konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań.

Niedokrwistość towarzysząca leczeniu chorych na raka jajnika schematem chemioterapii składającym się z paklitakselu i pochodnej platyny – analiza wstępna

100%

Miedzińska-Maciejewska M.

Ginekologia Onkologiczna

2006

vol. 4

issue 3

151-159

Aim: The aim of the paper is to evaluate the problem of anaemia in patients treated with paclitaxel and cisor carboplatin as a first line treatment for ovarian cancer. Material and methods: The analysis comprised patients who completed 6 cycles of chemotherapy and who commenced the treatment not sooner than in 2004. The patients were not selected in any way with respect to anaemia. The data concerning the haemoglobin concentration and the management of anaemia were collected retrospectively. The blood counts taken into consideration had been performed on the day of the chemotherapy or on the previous day. Results: The patients’ age ranged from 31 to 78. Patients with FIGO IIIC stage ovarian cancer accounted for 67.5% of the whole group. The haemoglobin concentration at the beginning of the treatment was 9.5 – 14.4 g/dl (average 11.8 g/dl). In the course of subsequent chemotherapy cycles, a gradual decrease was observed, down to the values of 7.2 – 13.8 g/dl (average 10.9 g/dl) at the 6th cycle. In 52 patients, at least one count was below 11 g/dl, including 13 patients with haemoglobin below 9 g/dl. Chemotherapy had to be postponed due to anaemia in 10 patients; 9 patients required erythrocyte concentrate transfusion. No patients was administered epoietin and 3 patients were administered alpha-darbepoietin. Conclusions: 30% of the patients in the whole group maintained a haemoglobin concentration above 11 g/dl in the course of treatment. This fact implies that anaemia is very common in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound. However, the prophylaxis or management of anaemia still seems to be insufficient, despite the availability of erythropoietic proteins.

Cel badania: Przedstawienie problemu niedokrwistości u chorych leczonych paklitakselem z cis- lub karboplatyną w ramach chemioterapii pierwszej linii z powodu raka jajnika. Materiał i metody: Badaniem objęto 74 chore, które ukończyły 6 kursów chemioterapii i rozpoczęły leczenie nie wcześniej niż w 2004 roku. Badane nie były w jakikolwiek sposób selekcjonowane pod względem występowania niedokrwistości. Retrospektywnie zebrano dane o stężeniu hemoglobiny i postępowaniu w przypadku niedokrwistości. W analizie brano pod uwagę pomiary morfologii wykonywane w dniu lub w przeddzień terminu chemioterapii. Wyniki: Wiek chorych wynosił od 31 do 78 lat. Chore w IIIC stopniu zaawansowania według FIGO (Federation Internationale de Gynecologie Oncologique) stanowiły 67,5% całej grupy. Stężenie hemoglobiny na początku leczenia wynosiło od 9,5 do 14,4 g/dl (średnio 11,8 g/dl). W trakcie kolejnych cykli chemioterapii następował stopniowy spadek aż do wartości od 7,2 do 13,8 g/dl (średnio 10,9 g/dl) przy 6 cyklu. U 52 pacjentek przynajmniej jednokrotnie stężenie hemoglobiny obniżyło się poniżej 11 g/dl, w tym u 13 poniżej 9 g/dl. Konieczność odroczenia chemioterapii z powodu anemii wystąpiła u 10 badanych, a u 9 zaistniała konieczność przetaczania koncentratu krwinek czerwonych. Żadna chora nie otrzymała epoetyny, a trzy otrzymały darbepoetynę alfa. Wnioski: Niespełna 30% pacjentek z całej grupy utrzymało stężenie hemoglobiny powyżej 11 g/dl w trakcie całego leczenia. Świadczy to o ogromnym rozpowszechnieniu niedokrwistości u chorych z rakiem jajnika leczonych schematem chemioterapii pierwszej linii, opartym na paklitakselu i pochodnych platyny. Natomiast leczenie i profilaktyka anemii, mimo dostępnych leków w postaci białek erytropoetycznych, wydają się wciąż niewystarczające.

Refine search results

1 Ginekologia Onkologiczna

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2011

1 2006

1 Barzał J.

1 Gawroński K.

1 Miedzińska-Maciejewska M.

1 Młot B.

1 Oborska S.

1 Rzepecki P.

1 Waśko-Grabowska A.

Search results

Strategie postępowania w profilaktyce i leczeniu zapalenia jamy ustnej u chorych poddawanych chemioterapii wysokodawkowej z następowym przeszczepianiem macierzystych komórek krwiotworzenia

Niedokrwistość towarzysząca leczeniu chorych na raka jajnika schematem chemioterapii składającym się z paklitakselu i pochodnej platyny – analiza wstępna