Search results

1

Neurological complications and quality of life after submandibular gland resection. A Prospective, non-randomized, single-centre study

100%

Chiesa Estomba C., Valldeperes-Vilanova A., González-García J., Larruscain-Sarasola E., Sistiaga-Suarez J., Altuna-Mariezcurrena X.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(6)

32-37

EN

Introduction: There are different complications related to the submandibular gland resection, like damage to the mandibular branch of the facial nerve, lingual or hypoglossal nerve. Moreover, subjective complaints like dry mouth, altered sensation around the scar and taste alterations were described. Patients and methods: A prospective, non-randomized study was performed including 20 patients treated with submandibular gland resection. Results: The most common etiology was sialolithiasis affecting 9 (45%) patients. One (5%) patient presented a lingual nerve paresis, 2 (10%) patients presented a transient marginal mandibular branch paresis and no hypoglossal nerve alteration was observed. Factors like the size of the lithiasis (P = 0.293), size of the tumor (P = 0.445) or type of pathology (P = 0.694) were not related with neurological complications. Altered sensation in the skin around a scar was the most severely weighted problem (55% and 33.3%), and xerostomia was the second one (33% and 27.3%) at one month and at six months after surgery, respectively. Conclusion: The submandibular gland resection remains to be a safe technique with a low rate of surgical and neurological complications. However, patients should be informed about sequelae like xerostomia, altered sensation in the skin or pain around the scar, which may be discomforting. The cosmetic result can be satisfactory, but a surgical scar can be avoided with another approach. Although rare, the risk of MBFN, lingual and hypoglossal nerve damage should always be included in the preoperative information on surgical risks.

2

Neurological complications and quality of life after submandibular gland resection. A Prospective, non-randomized, single-centre study

100%

Chiesa Estomba C., Valldeperes-Vilanova A., González-García J., Larruscain-Sarasola E., Sistiaga-Suarez J., Altuna-Mariezcurrena X.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 6

32-37

EN

Introduction: There are different complications related to the submandibular gland resection, like damage to the mandibular branch of the facial nerve, lingual or hypoglossal nerve. Moreover, subjective complaints like dry mouth, altered sensation around the scar and taste alterations were described. Patients and methods: A prospective, non-randomized study was performed including 20 patients treated with submandibular gland resection. Results: The most common etiology was sialolithiasis affecting 9 (45%) patients. One (5%) patient presented a lingual nerve paresis, 2 (10%) patients presented a transient marginal mandibular branch paresis and no hypoglossal nerve alteration was observed. Factors like the size of the lithiasis (P = 0.293), size of the tumor (P = 0.445) or type of pathology (P = 0.694) were not related with neurological complications. Altered sensation in the skin around a scar was the most severely weighted problem (55% and 33.3%), and xerostomia was the second one (33% and 27.3%) at one month and at six months after surgery, respectively. Conclusion: The submandibular gland resection remains to be a safe technique with a low rate of surgical and neurological complications. However, patients should be informed about sequelae like xerostomia, altered sensation in the skin or pain around the scar, which may be discomforting. The cosmetic result can be satisfactory, but a surgical scar can be avoided with another approach. Although rare, the risk of MBFN, lingual and hypoglossal nerve damage should always be included in the preoperative information on surgical risks.

3

Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena

63%

Saied F., Włodkowska‑Korytkowska M., Maślińska M., Kwiatkowska B., Kunisz W., Smorawińska P., Sudoł‑Szopińska I.

|

vol. 13

|

issue 53

202-211

EN

Sjögren’s syndrome is an autoimmune exocrinopathy which manifests itself with dryness of the eyes and the oral cavity. These symptoms comprise a so-called sicca syndrome (xerostomia and xerophthalmia). Two forms of this disease may be distinguished: primary Sjögren’s syndrome which affects salivary glands and secondary Sjögren’s syndrome with other autoimmune diseases present such as rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus or systemic scleroderma. The diagnosis is based on the classification criteria established in 2002 by a group of American and European scientists (American-European Consensus Group), which involve the interview and physical examination as well as serological, histopathological and radiological tests. Most of these examinations show some limitations such as invasiveness, expensiveness or limited accessibility. The latest research suggests that ultrasound examination may appear promising in the diagnostics of the main salivary glands: submandibular and parotid glands. It is an accessible and relatively cheap examination with high sensitivity and specificity values which are comparable to those obtained via conventional means used in the diagnostics of this disease, i.e. biopsy of the minor salivary glands, sialography and scintigraphy, as well as superior to those obtained in sialometry and Schirmer’s test. Additionally, ultrasonography correlates with the results of magnetic resonance imaging. Therefore, a number of authors claim that US examination should be included in the classification criteria of Sjögren’s syndrome. The aim of this article is to present the diagnostic capacity of the US examination in Sjögren’s syndrome using the current ultrasound classification systems based on the grey-scale, Doppler and contrast-enhanced examinations. The latest research confirms that the most valuable diagnostic criterion in Sjögren’s syndrome is the heterogeneity of the glandular parenchyma. The outcome of the examination greatly depends on the examiner’s experience.

PL

Zespół Sjögrena jest autoimmunologiczną egzokrynopatią, manifestującą się objawami suchości oka i jamy ustnej, składającymi się na tzw. zespół suchości (kserostomia i kseroftalmia). Można wyróżnić dwie postaci choroby: pierwotny zespół Sjögrena, zajmujący głównie gruczoły ślinowe, oraz wtórny zespół Sjögrena, z towarzyszącymi innymi chorobami autoimmunologicznymi, tj. reumatoidalnym zapaleniem stawów, toczniem układowym rumieniowym czy twardziną układową. Rozpoznanie choroby opiera się na kryteriach klasyfikacyjnych opracowanych w 2002 roku przez grupę naukowców z Ameryki i Europy (American‑European Consensus Group), które bazują na badaniach przedmiotowych i podmiotowych, serologicznych, histopatologicznych i radiologicznych. Większość tych badań wykazuje pewne ograniczenia, takie jak inwazyjność, wysoki koszt czy mała dostępność. Ostatnie prace wskazują, że obiecującą metodą w diagnostyce choroby jest badanie ultrasonograficzne głównych gruczołów ślinowych: ślinianek podżuchwowych i przyusznych. Jest to badanie dostępne, stosunkowo niedrogie, wykazujące wysoką czułość i swoistość, na poziomie porównywalnym do konwencjonalnych metod stosowanych w rozpoznawaniu tej choroby, tj. biopsji gruczołów ślinowych mniejszych, sialografii i scyntygrafii, i przewyższającym sialometrię i test Schirmera. Dodatkowo koreluje z wynikami rezonansu magnetycznego. Wielu autorów postuluje zatem włączenie badania ultrasonograficznego do kryteriów klasyfikacyjnych zespołu Sjögrena. Celem pracy jest przedstawienie możliwości diagnostycznych badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena, z uwzględnieniem dotychczas stosowanych ultrasonograficznych systemów klasyfikacyjnych, opierających się na badaniu w skali szarości, w opcji dopplerowskiej oraz z zastosowaniem środków kontrastujących. Najnowsze badania potwierdzają, że najcenniejszym diagnostycznie kryterium w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena jest niejednorodność miąższu gruczołów. Wynik badania w dużej mierze zależy od doświadczenia badającego.

4

Standards for the assessment of salivary glands – an update

63%

Zajkowski P., Ochal-Choińska A.

Journal of Ultrasonography

|

2016

|

vol. 16

|

issue 65

175-190

EN

The paper is an update of 2011 Standards for Ultrasound Assessment of Salivary Glands, which were developed by the Polish Ultrasound Society. We have described current ultrasound technical requirements, assessment and measurement techniques as well as guidelines for ultrasound description. We have also discussed an ultrasound image of normal salivary glands as well as the most important pathologies, such as inflammation, sialosis, collagenosis, injuries and proliferative processes, with particular emphasis on lesions indicating high risk of malignancy. In acute bacterial inflammation, the salivary glands appear as hypoechoic, enlarged or normal-sized, with increased parenchymal flow. The echogenicity is significantly increased in viral infections. Degenerative lesions may be seen in chronic inflammations. Hyperechoic deposits with acoustic shadowing can be visualized in lithiasis. Parenchymal fibrosis is a dominant feature of sialosis. Sjögren syndrome produces different pictures of salivary gland parenchymal lesions at different stages of the disease. Pleomorphic adenomas are usually hypoechoic, well-defined and polycyclic in most cases. Warthin tumor usually presents as a hypoechoic, oval-shaped lesion with anechoic cystic spaces. Malignancies are characterized by blurred outlines, irregular shape, usually heterogeneous echogenicity and pathological neovascularization. The accompanying metastatic lesions are another indicator of malignancy, however, final diagnosis should be based on biopsy findings.

PL

W publikacji przedstawiono aktualizację standardów Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego dotyczących badania ultrasonograficznego gruczołów ślinowych, wydanych w 2011 roku. Opisano w niej obecne wymogi techniczne dotyczące aparatów ultrasonograficznych, technikę przeprowadzania badania i pomiarów oraz zasady wykonywania opisu badania. Omówiono zarówno prawidłowy obraz ultrasonograficzny ślinianek, jak i najważniejsze patologie w obrębie tych gruczołów, takie jak: stany zapalne, sialozy, kolagenozy, urazy oraz procesy rozrostowe, ze szczególnym podkreśleniem cech zmian o wysokim ryzyku złośliwości. W przypadku ostrych, bakteryjnych zapaleń ślinianki są hipoechogeniczne, powiększone bądź normalnego rozmiaru, ze zwiększonym przepływem miąższowym. W zapaleniach wirusowych echogeniczność jest wyraźnie podwyższona. W zapaleniach przewlekłych widoczne są zmiany degeneracyjne. W kamicy uwidocznić można hiperechogeniczne złogi z towarzyszącym cieniem akustycznym. W sialozach do minują cechy zwłóknienia miąższu. Zespół Sjögrena daje różne obrazy zmian w miąższu ślinianek na różnych etapach choroby. Gruczolaki wielopostaciowe to zwykle zmiany hipoechogeniczne, dobrze odgraniczone i najczęściej policykliczne. Guz Warthina jest zazwyczaj zmianą hipoechogeniczną, owalną, z torbielowatymi przestrzeniami bezechowymi. Zmiany złośliwe cechują się zatartymi granicami, nieregularnym kształtem, zwykle niejednorodną echogenicznością i patologicznym unaczynieniem. Towarzyszące zmianie przerzutowe węzły chłonne są dodatkowym aspektem świadczącym o złośliwym jej charakterze, jednak ostateczne rozpoznanie można postawić na podstawie wyniku biopsji.

Refine search results

2 Journal of Ultrasonography

1 Otolaryngologia Polska

1 Polish Journal of Otolaryngology

2 2019

1 2016

1 2013

2 Altuna-Mariezcurrena X.

2 Chiesa Estomba C.

2 González-García J.

2 Larruscain-Sarasola E.

2 Sistiaga-Suarez J.

2 Valldeperes-Vilanova A.

1 Kunisz W.

1 Kwiatkowska B.

1 Maślińska M.

1 Ochal-Choińska A.

1 Saied F.

1 Smorawińska P.

1 Sudoł‑Szopińska I.

1 Włodkowska‑Korytkowska M.

1 Zajkowski P.

Neurological complications and quality of life after submandibular gland resection. A Prospective, non-randomized, single-centre study

Neurological complications and quality of life after submandibular gland resection. A Prospective, non-randomized, single-centre study

Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena

Standards for the assessment of salivary glands – an update