Search results

1

Long term results of the use of compression anastomosis clips (CAC) in gastrointestinal surgery – the first report

100%

Kuśnierz K., Lampe P.

Polish Journal of Surgery

|

2015

|

vol. 87

|

issue 6

295-300

EN

The aim of the study was to present the first long-term results on the clinical use of compression anastomosis clips (CAC) in upper and lower gastrointestinal tract anastomoses. Material and methods. The study included 50 patients who underwent anastomosis of the upper (n = 32) or lower GI tract (n = 18) with the use of CAC. In the period of 6‑7 months after the surgery, patients underwent endoscopic examination and computed tomography evaluation of the anastomosis. Each anastomosis was evaluated macro and microscopically. The width of anastomoses was evaluated using a 4-point-scale for grading stenosis. Results. Of the 50 patients who underwent anastomosis with compression anastomosis clip, 28 (56%) patients reported to the follow-up examination within 190‑209 days of the execution of the anastomosis. Among the 22 patients who did not report to the study, 18 (36%) patients died within 91‑154 days from the execution of the anastomosis (mean 122 days), 4 (8%) patients were impossible to contact after discharge from hospital. Two mild stenoses (I0) were diagnosed; 1 of them was found in the gastroenterostomy and 1 in Braun enteroenterostomy. Microscopic changes were diagnosed in 4 anastomoses (3 gastroenterostomies, 1 Braun enteroenterostomy). Anastomoses were well-formed and wide, scars in the line of anastomoses were thin. Conclusions. During the period of 6 months after the anastomoses performed using CAC have been formed, they were evaluated as unobstructed and functioning properly; therefore, they can be safely performed within the upper and lower gastrointestinal tract.

2

Ocena leczenia operacyjnego pacjentów ze stenozą zwyrodnieniową w odcinku lędźwiowym metodą hemilaminektomii

63%

Sobański D., Strohm W., Kolasa P.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

70-74

EN

Degenerative stenosis of a lumbar segment relates in particular to older people. The most often method, bringing satisfying results is surgical treatment consisting primarily on decompression of vertebral canal. Conservative treatment is rarely used therapy in this disease. One hundred and twenty patients were subjected to retrospective researches, men and women, in whom was diagnosed degenerative stenosis of a lumbar segment. Sixty patients in one group was threaten surgically by hemilaminectomy, and next was analyzed postsurgical results. In similar comparative group was applied conservative treatment. In postsurgical evaluation among patients was proven significant increase of distance of neurogenic claudication and increase of postoperative result, 51 patients was satisfied of treatment. In comparative group fraction of patients satisfied of applied treatment was significantly smaller. Distance of neurogenic claudication was increase significantly in research group where was used surgical treatment. While in patients of comparative group treated rehabilitation method, distance of neurogenic claudication didn’t change. Postoperative result was significantly better, than after conservative treatment. The result of operation was that dimension A-P of spinal canal was increased. A removal of vertebral arches which extraction of adjacent yellow ligaments and overgrown elements of joint is proper method of laminectomy and doesn’t expose patient for increment of complications connected with surgical treatment. Hemilaminectomy was used by Poletti and Yong-Cheol et al. also. Surgical treatment clearly exceeds rehabilitation methods at patients with degenerative stenosis of a lumbar segment.

PL

Stenoza zwyrodnieniowa lędźwiowego odcinka kręgosłupa dotyczy szczególnie ludzi starszych. Najskuteczniejszą metodą terapeutyczną jest leczenie operacyjne, polegające na odbarczeniu kanału kręgowego. Badaniu retrospektywnemu poddano 120 pacjentów z klinicznie i radiologicznie zdiagnozowaną stenozą zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego. Grupę badaną stanowiło 60 chorych, których leczono operacyjnie – metodą hemilaminektomii. Grupę porównawczą tworzyło 60 pacjentów rehabilitowanych. U osób z grupy badanej znacznie wydłużył się dystans pokonywany bez objawów chromania neurogennego. W grupie porównawczej nie zaobserwowano zmian w tym zakresie. Wynik leczenia operacyjnego okazał się znacznie lepszy od rezultatów leczenia zachowawczego. Po operacji odbarczającej powiększył się również wymiar kanału kręgowego A-P. Usunięcie łuku kręgu po jednej stronie – wraz z przyległymi więzadłami żółtymi i przerośniętymi elementami stawu – to metoda wystarczająca do właściwego odbarczenia i nienarażająca pacjenta na duże ryzyko okołooperacyjne. Hemilaminektomia została zastosowana przez takich autorów, jak Poletti czy Yong-Cheol i wsp. W wyniku przeprowadzonych badań można jednoznacznie stwierdzić, że leczenie operacyjne pacjentów ze stenozą w lędźwiowym odcinku kręgosłupa jest skuteczniejsze od rehabilitacji.

3

Standardy badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego – aktualizacja. Badanie ultrasonograficzne tętnic nerkowych

63%

Drelich-Zbroja A.

Journal of Ultrasonography

|

2014

|

vol. 14

|

issue 58

297-305

EN

This paper has been prepared on the basis of the Standards of the Polish Ultrasound Society and updated based on the latest reports from the relevant literature. The author presents a renal artery examination technique, patient preparation for the testing, limitations of the method, currently recommended proper blood flow standards and criteria for the diagnosis of significant stenoses. Renal artery ultrasound is performed using a 2–5 MHz probe, usually a convex 3.5 MHz one. The ultrasound machine must be equipped with the Doppler options for the evaluation of color coded blood flow and recording of the blood flow spectrum, including the triplex Doppler mode. Patients have to fast for at least eight hours before testing. Ultrasound always begins with the assessment of renal structure using the grayscale. Next, color coded blood flow imaging is used, followed by placing a sampling gate in the lumen of the target vessel to record the spectral image. The aim of renal artery ultrasound is to assess the course and position of arteries, evaluate blood flow parameters, as well as visualize possible changes: stenoses, occlusions, aneurysms, or arteriovenous fistulas. Blood flow velocity is always measured in a longitudinal projection/ longitudinal section of the vessel, after placing the sampling gate in the central part of the flowing bloodstream, which normally corresponds to the central part of the vascular cross-section. When diagnosing renal artery stenosis, it is necessary to know the nature of the blood flow and norms for flow parameters in healthy vessels. The spectrum of the blood flow velocity in renal arteries and their branches is a low resistance one. The following parameters are used to evaluate normal renal arteries and to identify the narrowed ones: Vmax, Vmin, RAR, AT, AI, RI and PI.

PL

Praca została przygotowana na podstawie Standardów badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego i zaktualizowana na bazie najnowszych doniesień z piśmiennictwa. Przedstawiono technikę badania tętnic nerkowych, przygotowanie chorych do badania, ograniczenia metody, aktualne zalecane normy prawidłowego przepływu i kryteria diagnostyki znaczących zwężeń. Badania ultrasonograficzne tętnic nerkowych wykonuje się przy użyciu sondy o częstotliwości 2–5 MHz, najczęściej sondy konweksowej 3,5 MHz. Aparat ultrasonograficzny musi być wyposażony w opcje dopplerowskie, umożliwiające ocenę przepływu krwi kodowanego kolorem i zapis widma przepływu, w tym w trybie triplex. Pacjenci pozostają na czczo co najmniej przez osiem godzin przed badaniem. Badanie ultrasonograficzne zawsze rozpoczyna się od oceny nerek w skali szarości. Następnie wykorzystuje się opcję przepływu krwi kodowanego kolorem, na koniec zaś wstawia się do światła naczynia bramkę próbkującą, służącą do zapisu widma. Cele badania ultrasonograficznego tętnic nerkowych to ocena ich przebiegu i położenia, ocena parametrów przepływu krwi, a także uwidocznienie zmian: zwężenia, niedrożności, tętniaka, przetoki tętniczo-żylnej. Pomiary prędkości przepływu krwi zawsze wykonuje się w podłużnej projekcji/na przekroju podłużnym naczynia, po ustawieniu bramki w centralnej części strumienia przepływającej krwi, co w warunkach prawidłowych odpowiada środkowej części przekroju naczynia. W diagnostyce zwężenia tętnicy/tętnic nerkowych konieczna jest znajomość charakteru przepływu i norm parametrów przepływu w zdrowych naczyniach. Widmo prędkości przepływu krwi w tętnicach nerkowych i ich odgałęzieniach ma charakter niskooporowy. Do oceny prawidłowych tętnic nerkowych i rozpoznania tych zwężonych służą następujące parametry: Vmax, Vmin, RAR, AT, AI, RI i PI.

4

Postępowanie w zwężeniach tętnicy szyjnej wewnętrznej. Historia i teraźniejszość

51%

Szczerbo-Trojanowska M., Jargiełło T., Drelich-Zbroja A.

|

vol. 13

|

issue 52

6-20

EN

Internal carotid stenosis constitutes a significant clinical challenge, since it is the cause of 20–25% of ischemic brain strokes. The management of the internal carotid stenosis for many years has been raising controversies amongst neurologists, vascular surgeons and interventional radiologists mainly due to the introduction of endovascular stenting as an alternative to surgical treatment. Its application, however, requires knowledge of specific selection criteria for this kind of treatment as well as of the methods of monitoring patients after stent implantation into the internal carotid artery. Duplex Doppler ultrasound examination is currently a basis for the diagnosis of the arterial stenosis of precranial segments of the carotid arteries. It allows a reliable assessment of not only the course and morphology of the walls, but also of the hemodynamics of blood flow. Interventional treatment is applicable in patients with internal carotid stenosis of ≥70%, which is accompanied by an increase of the systolic flow velocity above 200 cm/s and the end-diastolic velocity above 50–60 cm/s in the stenotic lumen. In most cases, such a diagnosis in duplex Doppler ultrasound examination does not require any confirmation by additional diagnostic methods and if neurological symptoms are also present, it constitutes a single indication for interventional treatment. When deciding about choice of surgical or endovascular method of treatment, the following factors are of crucial importance: morphology of atherosclerotic plaque, its size, echogenicity, homogeneity of its structure, its surface and outlines. By means of ultrasound examinations, patients can be monitored after endovascular stent implantation. They enable evaluation of the degree of stent patency and allow for an early detection of symptoms indicating stenosis recurrence or presence of in-stent thrombosis. When interpreting the findings of the US checkup, it is essential to refer to the initial examination performed in the first days after the procedure and the next ones conducted during the monitoring period.

PL

Zwężenie światła tętnicy szyjnej wewnętrznej stanowi ważny problem kliniczny, ponieważ w 20–25% przypadków jest przyczyną udaru niedokrwiennego mózgu. Leczenie zwężeń tętnicy szyjnej wewnętrznej od wielu lat budzi kontrowersje wśród neurologów, chirurgów naczyniowych i radiologów zabiegowych, w dużej mierze w związku z wprowadzeniem metody wewnątrznaczyniowego stentowania jako alternatywy zabiegu chirurgicznego. Jej zastosowanie wymaga znajomości kryteriów kwalifikujących do tego leczenia, jak również sposobu monitorowania chorych po implantowaniu stentu do tętnicy szyjnej wewnętrznej. Ultrasonograficzne badanie duplex doppler stanowi obecnie podstawę rozpoznania zwężeń przedczaszkowych odcinków tętnic szyjnych. Pozwala na miarodajną ocenę nie tylko przebiegu i morfologii ścian tętnic, ale również hemodynamiki przepływu krwi. Leczenie zabiegowe jest stosowane u chorych ze zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej ≥70%, któremu towarzyszy wzrost maksymalnej prędkości przepływu krwi powyżej 200 cm/s i prędkości końcowo-rozkurczowej powyżej 50–60 cm/s w miejscu zwężenia. Rozpoznanie takiego zwężenia w badaniu duplex doppler w większości przypadków nie wymaga potwierdzenia innymi metodami diagnostycznymi i jeżeli dotyczy chorych z objawami neurologicznymi, może stanowić samodzielnie o wskazaniu do leczenia zabiegowego. Przy wyborze chirurgicznej lub wewnątrznaczyniowej metody leczenia istotne znaczenie mają morfologia blaszki miażdżycowej, jej wielkość, echogeniczność, jednorodność struktury, powierzchnia i obrysy. Przy pomocy badań ultrasonograficznych prowadzone jest również monitorowanie chorych po wewnątrznaczyniowym stentowaniu. Pozwalają one na ocenę drożności stentu i wczesne wykrycie objawów nawrotu zwężenia lub wystąpienia zakrzepicy w stencie. W interpretacji wyników badań kontrolnych bardzo ważna jest możliwość odniesienia się do badania wyjściowego, wykonanego w pierwszych dniach po zabiegu, oraz kolejnych przeprowadzonych w okresie monitorowania.

Refine search results

2 Journal of Ultrasonography

1 Aktualności Neurologiczne

1 Polish Journal of Surgery

1 2015

2 2014

1 2013

2 Drelich-Zbroja A.

1 Jargiełło T.

1 Kolasa P.

1 Kuśnierz K.

1 Lampe P.

1 Sobański D.

1 Strohm W.

1 Szczerbo-Trojanowska M.

Long term results of the use of compression anastomosis clips (CAC) in gastrointestinal surgery – the first report

Ocena leczenia operacyjnego pacjentów ze stenozą zwyrodnieniową w odcinku lędźwiowym metodą hemilaminektomii

Standardy badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego – aktualizacja. Badanie ultrasonograficzne tętnic nerkowych

Postępowanie w zwężeniach tętnicy szyjnej wewnętrznej. Historia i teraźniejszość