Search results

1

Duchenne muscular dystrophy: overview and future challenges

100%

Machfoed M. H., Besin V., Basuki M., Lasmono S. F.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

vol. 17

|

issue 3

144-149

EN

Duchenne muscular dystrophy is a muscle disease caused by mutation in the gene that encodes the cytoskeletal protein dystrophin. It is inherited in an X-linked recessive fashion. A number of therapies are continuously being developed to slow down the progression of the disease and increase patients’ life expectancy. Steroid use in Duchenne muscular dystrophy is associated with a lower mortality rate (hazard ratio = 0.24; 95% CI = 0.07–0.91; p = 0.0351). Although recent studies have concluded that prolonged steroid use is associated with short stature and overweight, a meta-analysis of 12 studies has shown that steroids can increase strength, muscle function, and quality of life. Restoration of dystrophin gene expression is the basis of genetically engineered therapies. Potential therapies of this type include exon skipping, the use of recombinant adenoassociated virus which delivers mini-dystrophin, and surrogate gene transfer. In their development, the common challenges are associated with the size of gene product and the origin of dystrophin gene expression. Stem cells are promising for future therapy. Regardless of the challenges and controversies associated with stem cells, several clinical trials show an increase of muscle strength in patients who have received such therapies.

PL

Dystrofia mięśniowa Duchenne’a jest chorobą dziedziczoną w sposób recesywny, sprzężoną z chromosomem X, spowodowaną mutacjami w genie DMD kodującym białko dystrofinę. Obecnie opracowywane terapie mają na celu spowolnienie progresji choroby oraz przedłużenie przeżycia pacjentów. Leczenie z użyciem kortykosteroidów wiąże się z mniejszym ryzykiem zgonu (współczynnik ryzyka = 0,24; 95% CI = 0,07–0,91; p = 0,0351). Choć ostatnio prowadzone badania wykazały, że długotrwałe stosowanie kortykosteroidów przyczynia się do niskiego wzrostu i nadwagi, w metaanalizie 12 badań stwierdzono ich wpływ na zwiększenie siły mięśni, poprawę ich funkcji i lepszą jakość życia chorych. Odzyskanie ekspresji genu dystrofiny stanowi podstawę terapii genowych, w tym metody pomijania zmutowanego egzonu (tzw. exon skipping), zastosowania rekombinowanych wirusów związanych z adenowirusami w celu wprowadzenia minidystrofiny oraz wymiany genu (gene transfer). Trudności związane z terapiami genowymi wiążą się z rozmiarem genu oraz pochodzeniem ekspresji dystrofiny. Inną obiecującą terapię stanowią komórki macierzyste. Bez względu na trudności i kontrowersje związane z leczeniem tego typu kilka badań klinicznych wykazało, że poprawia ono siłę mięśniową u osób z chorobą Duchenne’a.

2

High expression of CD133 – stem cell marker for prediction of clinically agressive type of colorectal cancer

100%

Kostovski O., Antovic S., Trajkovski G., Kostovska I., Jovanovic R., Jankulovski N.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(3)

9-14

EN

Background: Colorectal cancer (CRC) is one of the most common malignancies in the world. The cancer stem cell (CSC) markers are associated with aggressive cancer types and poor prognosis. The objective of the study was to evaluate the CD133 expression and to correlate it with clinicopathological features in patients with CRC. Material and Methods: Our study included ninety patients with CRC who underwent curative surgical resection from 2012 to 2017 at the University Clinic for Digestive Surgery, Skopje, North Macedonia. Tumor samples were first analyzed with standard histopathological methods and then the CD133 expression was investigated immunohistochemically. The level of expression of CD133 was classified semiquantitatively. Low positivity was defined as positive immunoreactivity in <50% of tumor glands, and high positivity was defined as positive immunoreactivity in ≥50% of tumor glands. Furthermore, clinicopathological features of patients were retrospectively reviewed. Results: High expression of CD133 was found in 47.8% of patients’ CRC samples. In 69.6% of patients with metastatic lesions in visceral organs we found high expression of CD133. We found statistically significant differences in the expression of CD133 between patients with and without visceral metastatic lesions (P = 0.0153), between patients with a different T category (P = 0.0119), N status (P = 0.0066) and grade (G) (P = 0.0115). Our results showed that the stage of disease has the greatest impact on expression of CD133 (P < 0.00001). Conclusion: High expression of CD133 is a useful marker for prediction of the clinically aggressive type of CRC and can be routinely implemented in standard pathohistological diagnostics.

3

Stem cell biology - a never ending quest for understanding.

100%

Majka M., Kucia M., Ratajczak M. Z.

|

2005

|

vol. 52

|

issue 2

353-358

EN

Stem cells (SC) research is an important part of biotechnology that could lead to the development of new therapeutic strategies. A lot of effort has been put to understand biology of the stem cells and to find genes and subsequently proteins that are responsible for their proliferation, self-renewal and differentiation. Different cytokines and growth factors has been used to expand stem cells, but no combination of these factors was identified that could effectively expand the most primitive stem cells. Recently, however, genes and receptors responsible for SC proliferation and differentiation have been described. Ligands for these receptors or these genes themselves are being already used for ex vivo expansion of stem cells and the first data are very promising. New markers, such as CXCR4 and CD133, have been discovered and shown to be present on surface of hematopoietic stem cells. The same markers were recently also found to be expressed on neuronal-, hepatic- or skeletal muscle-stem cells. By employing these markers several laboratories are trying to isolate stem cells for potential clinical use. New characteristics of stem cells such as transdifferentiation and cell fusion have been described. Our team has identified a population of tissue committed stem cells (TCSC). These cells are present in a bone marrow and in other tissues and they can differentiate into several cell types including cardiac, neural and liver cells.

4

Regulatory RNAs in Planarians

88%

Pawlicka K., Perrigue P., Barciszewski J.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 4

681-686

EN

The full scope of regulatory RNA evolution and function in epigenetic processes is still not well understood. The development of planarian flatworms to be used as a simple model organism for research has shown a great potential to address gaps in the knowledge in this field of study. The genomes of planarians encode a wide array of regulatory RNAs that function in gene regulation. Here, we review planarians as a suitable model organism for the identification and function of regulatory RNAs.

5

Two novel aspects of the kinetics of gene expression including miRNAs

88%

Zhdanov V.

Open Physics

|

2013

|

vol. 11

|

issue 4

448-456

EN

In eukaryotic cells, many genes are transcribed into non-coding RNAs. Small RNAs or, more specifically, microRNAs (miRNAs) form an abundant sub-class of such RNAs. miRNAs are transcribed as long noncoding RNA and then generated via a processing pathway down to the 20–24-nucleotide length. The key ability of miRNAs is to associate with target mRNAs and to suppress their translation and/or facilitate degradation. Using the mean-field kinetic equations and Monte Carlo simulations, we analyze two aspects of this interplay. First, we describe the situation when the formation of mRNA or miRNA is periodically modulated by a transcription factor which itself is not perturbed by these species. Depending on the ratio between the mRNA and miRNA formation rates, the corresponding induced periodic kinetics are shown to be either nearly harmonic or shaped as anti-phase pulses. The second part of the work is related to recent experimental studies indicating that differentiation of stem cells often involves changes in gene transcription into miRNAs and/or the interference between miRNAs, mRNAs and proteins. In particular, the regulatory protein obtained via mRNA translation may suppress the miRNA formation, and the latter may suppress in turn the miRNA-mRNA association and degradation. The corresponding bistable kinetics are described in detail.

6

Comparative analysis of cat bone marrow and adipose tissue cell cultures

88%

Mazurkevych A., Malyuk M., Kovpak V., Kovpak O., Kharkevych Y., Jakubczak A., Gryzinska M.

Polish Journal of Veterinary Sciences

|

2018

|

vol. 21

|

issue 3

7

Statement of the expert group on the current practice and prospects for the treatment of complex perirectal fistulas in the course of Crohn’s disease

88%

Banasiewicz T., Eder P., Rydzewska G., Reguła J., Dobrowolska A., Durlik M., Wallner G.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(1)

38-46

EN

Perirectal fistulas in the course of Crohn’s disease (CD) constitute an important problem in this group of patients. They are observed in a vast majority of patients with involvement through colorectal inflammation. Perirectal fistulas in CD present a great diagnostic and therapeutic challenge due to the intensified clinical symptoms and worse prognosis than in the case of crypt originating fistulas. The condition for implementation of effective treatment of perirectal fistulas in the course of CD is the correct diagnosis, defining the anatomy of fistulas, presence of potential stenoses and inflammation in the gastrointestinal tract. Treatment of these fistulas is difficult and requires close cooperation between the colorectal surgeon and the gastroenterologist. The combination of surgical and pharmacological treatment has higher efficacy compared to surgical treatment or pharmacotherapy alone. In conservative treatment, aminosalicylates and steroids are of minor importance, while chemotherapeutics, antibiotics, and thiopurines find application in daily clinical practice. TNF-α neutralizing antibodies such as infliximab (IFX), adalimumab (ADA) or certolizumab (CER) prove to be the most effective. Surgical treatment may be provided as ad hoc; in this case, drainage procedures are recommended, usually with leaving a loose seton. Planned procedures consist in the excision of fistulas (simple fistulas) or performing more complex procedures, such as advancement flaps or ligation of the intersphincteric fistula tract Surgical measures can be complemented by the use of video technology (video-assisted anal fistula treatment VAAFT) or vacuum therapy. In extreme cases, it may be necessary to create the stoma. Treatment of perirectal fistulas includes adhesives or so-called plugs. High hopes may be associated with the introduction of stem cells into clinical practice, which is the administration of non-hematopoietic multipotent cells to the fistulas to induce the phenomenon of immunomodulation and tissue healing.

8

Kinetics of the maintenance of the epidermis

88%

Zhdanov V., Cho N.-J.

Open Physics

|

2013

|

vol. 11

|

issue 8

1016-1023

EN

The epidermis is the outermost layer of skin. It is comprised of keratin-containing cells called keratinocytes. Functionally, the epidermis serves as a physical barrier that can prevent infection and regulate body hydration. Maintenance and repair of the epidermis are important for human health. Mechanistically, these processes occur primarily via proliferation and differentiation of stem cells located in the basal monolayer. These processes are believed to depend on cell-cell communication and spatial constraints but existing kinetic models focus mainly on proliferation and differentiation. To address this issue, we present a mean-field kinetic model that takes these additional factors into account and describes the epidermis at a biosystem level. The corresponding equations operate with the populations of stem cells and differentiated cells in the basal layer. The keratinocytes located above the basal layer are treated at a more coarse-grained level by considering the thickness of the epidermis. The model clarifies the likely role of various negative feedbacks that may control the epidermis and, accordingly, provides insight into the cellular mechanisms underlying complex biological phenomena such as wound healing.

9

Stem cells: applications, perspectives, misunderstandings

75%

Dulak J., Dulak J.

Nauka

|

2020

|

issue 1

10

Charakterystyka komórek macierzystych występujących w łożysku ludzkim

75%

Smorzyk K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2011

|

vol. 65

|

issue 5-6

80-89

EN

Such a large organ as human placenta could be potentially a very effi - cient source of stem cells. In addition, taking of this organ is not invasive and controversial process. Isolation of cells from diff erent layers of the placenta is divided into several stages. From fetal part of human placenta hAEC (human amniotic epithelial cells), hAMSC (human amniotic mesenchymal stromal cells), hCMSC (human chorionic mesenchymal stromal cells) and hCTC (human chorionic trophoblastic cells) can be isolated. Among these cells are present stem cells, which are characterized by pluripotency. Stem cells derived from placenta express markers specifi c for embryonic stem cells (SSEA-3, SSEA-4, TRA1-60, TRA1-81), and they have the ability to diff erentiate towards cells representing three germ layers: mesoderm, endoderm and ectoderm, for example: adipocytes, osteoblasts, chondrocytes, endotheliocytes, skeletal muscle cells, cardiomyocytes, neurons, glial cells, pancreatic cells and hepatocytes. Cells isolated from human placenta are also characterized by low immunogenicity and tumorigenicity after implantation to the animals. Placenta-derived stem cells seem to be valuable population of cells for regenerative medicine and in a treatment of terminal diseases.

PL

Potencjalnie, tak duży narząd jak łożysko ludzkie powinien być wydajnym źródłem komórek macierzystych. Pobieranie łożyska nie budzi kontrowersji. Izolacja komórek z poszczególnych warstw tego narządu jest procesem kilkuetapowym. Z części płodowej łożyska ludzkiego wyizolowano: komórki nabłonka owodni (hAEC), mezenchymalne komórki podścieliska owodni (hAMSC), mezenchymalne komórki podścieliska kosmówki (hCMSC) oraz komórki trofoblastu kosmówki (hCTC). Wśród tych komórek wykazano obecność komórek macierzystych posiadających cechy pluripotencjalności. Pochodzące z łożyska komórki macierzyste wykazują ekspresję markerów specyfi cznych dla embrionalnych komórek macierzystych (SSEA-3, SSEA-4, TRA1-60, TRA1-81), a także mają zdolność do różnicowania się w kierunku komórek reprezentujących trzy listki zarodkowe: mezodermę, endodermę i ektodermę, np. do adipocytów, osteoblastów, chondrocytów, endoteliocytów, komórek mięśnia szkieletowego, kardiomiocytów, neuronów, komórek glejowych, komórek trzustki i hepatocytów. Komórki izolowane z łożyska ludzkiego charakteryzują się niską immunogennością i nie wykazują tendencji do transformacji nowotworowej po przeszczepieniu zwierzętom doświadczalnym. Komórki macierzyste pochodzące z łożyska ludzkiego wydają się wartościową populacją komórek dla medycyny regeneracyjnej oraz w leczeniu wielu chorób, do tej pory nieuleczalnych.

11

Influence of antlerogenic stem cells on the healing of lesions in the corneal epithelium and corneal stroma in rabbits

75%

Kiełbowicz M., Kuropka P., Cegielski M., Kiełbowicz Z., Trębacz P., Hebel M., Aleksiewicz R., Kiełbowicz M., Kuropka P., Cegielski M., Kiełbowicz Z., Trębacz P., Hebel M., Aleksiewicz R.

Polish Journal of Veterinary Sciences

|

2020

|

vol. 23

|

issue 2

12

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu cukrzycy

75%

Nowak D., Klakla K., Fatyga E., Błażelonis A.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

vol. 66

|

issue 5

71-76

EN

Immunomodulatory features, unlimited possibilities of self-renewal, multidirectional diff erentiation, the ability to selectively migrate to the injury site – these are the features of stem cells which allow them to be seen as a promising therapeutic tool. The study shows the division of stem cells on the basis of their ability to diff erentiate and origin, the source of their acquisition and the possible therapeutic eff ect on diabetes and its organ complications. The safety aspects as well as the limitations of the analysed methods are discussed.

PL

Właściwości immunomodulacyjne, nieograniczone możliwości samoodnawiania, wielokierunkowe różnicowanie oraz zdolność selektywnej migracji do miejsca uszkodzeń – to cechy komórek macierzystych, pozwalające postrzegać je jako obiecujące narzędzie terapeutyczne. W pracy omówiono podział komórek macierzystych ze względu na zdolność różnicowania i pochodzenie, źródła ich pozyskiwania oraz możliwy efekt terapeutyczny w cukrzycy i jej powikłaniach narządowych. Analizowano również aspekty bezpieczeństwa oraz ograniczenia omawianej metody.

13

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona

63%

Rieske P.

Aktualności Neurologiczne

|

2007

|

vol. 7

|

issue 4

232-241

EN

This review shows current progress in stem cell therapy of Parkinson disease. Article depicts strategies of stem cell therapy, discusses results of trials performed to treat Parkinson disease, describes experience of author in preparing cells for patients with Parkinson disease, and presents potential danger of stem cell therapy. Several strategies of stem cell therapies are presented. Strategies are divided in to: physiological, physiologicallybiotechnological and biotechnological. Physiological strategy includes: use of neural stem cells, and Ratajczak concept. Plasticity (transdifferentiation), is considered as approach physiologically-biotechnological. Biotechnological strategy includes: cloning and reprogramming. Article shows opinions of authorities working on Parkinson disease stem cells therapy, briefly discusses trials of Hauser et al., Hegel et al., Brundin et al., Freed et al., and Olanow et al. Clues coming from these trials, for future use of stem cells derivatives, in the treatment of Parkinson disease are presented. Hints coming from works on Parkinson disease animals models, are also included. Moreover author presents his own experience in preparing cells potentially useful in Parkinson disease treatment, which is use of fibroblasts and neural stem cells. Finally possible dangerous consequences of stem cells therapy, such as risk of cancers development, are shown. Stem cell therapy appears as progressing, but in author opinion there is no final conclusion to say if it will work very efficiently or not.

PL

W ostatnim czasie dokonał się istotny postęp w terapii komórkowej choroby Parkinsona. W niniejszym artykule przedstawiono strategie dotyczące terapii komórkowej, opisano wyniki prób klinicznych, przedstawiono także doświadczenia autora w przygotowaniu komórek dla osób z chorobą Parkinsona oraz uwypuklono niebezpieczeństwa, jakie mogą wynikać ze stosowania terapii komórkowej. Zaprezentowano takie strategie terapii komórkowej, jak: strategia fizjologiczna, strategia fizjologiczno-biotechnologiczna i strategia biotechnologiczna. W ramach strategii fizjologicznej ujęto zastosowanie neuralnych komórek macierzystych i koncepcję Ratajczaka. Plastyczność (transróżnicowanie) jest rozpatrywana jako podstawa strategii fizjologiczno-biotechnologicznej. Strategia biotechnologiczna to klonowanie i reprogramowanie. W artykule zaprezentowano także opinie autorytetów na temat skuteczności terapii komórkowej w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona oraz krótko opisano próby kliniczne, którymi niezależnie od siebie kierowali: Hauser, Hegel, Brundin, Freed i Olanow. Przedstawiono również implikacje ich dokonań badawczych dla przyszłych prób wykorzystania komórek macierzystych w terapii osób z chorobą Parkinsona, jak również wyniki badań nad zwierzętami z eksperymentalnie wywołanym parkinsonizmem. Autor prezentuje ponadto wyniki własnych doświadczeń w przygotowywaniu komórek potencjalnie użytecznych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona oraz omawia istotne zagrożenia związane ze stosowaniem terapii komórkowej (takie jak choroba nowotworowa). Terapia komórkowa rozwija się, jednak w odczuciu autora niniejszego artykułu nie ma pewności, czy będzie ona naprawdę skuteczną.

14

Molekularna charakterystyka nowotworowych komórek macierzystych i progenitorowych rdzeniaka

63%

Zakrzewska M., Liberski P. P.

|

2011

|

vol. 11

|

issue 2

91-95

EN

Medulloblastoma is the most common type of embryonal tumours in paediatric population. Recently, on the basis of modern molecular analyses comprising gene expression profiling several molecular subtypes of that tumour were described. One of the conclusions from such studies is plausible different cellular origin of medulloblastoma with various molecular profiles. Up to now two main origins of precursors were proposed for this type of tumour, external granule layer (EGL) and cerebellar ventricular zone (CVZ). Recently other structures containing such cells (white matter of the cerebellum, rhombic lip, Bergmann glia) were also identified. Neural stem cells and/or progenitors existing within those regions have capacity to self-renew, multilineage differentiation and tendency to neurosphere formation. Molecular alterations of precursor cells can transform them into tumour stem cells (TSC). TSC, like normal stem cells frequently expresses CD133 protein, what was observed also in medulloblastoma. Moreover, CD133-negative cells without neurosphere- like formation were also detected. Expression of ATOH1 gene was proposed for identification of this type of cells. Among other markers of TSC in medulloblastoma, expression of FUT4, CXCR4, NGFR, CALB1, OTX2, SOX2 and SOX9 genes was mentioned. Proper identification of tumour stem cells and progenitor cells in this high grade tumour may become useful for individualizing of the therapy in children with medulloblastoma.

PL

Rdzeniak (medulloblastoma, MB) jest w populacji dziecięcej najczęstszym nowotworem ośrodkowego układu nerwowego (OUN) pochodzenia zarodkowego. W ostatnich latach, głównie w oparciu o profilowanie genomowe, wyróżniono kilka podtypów molekularnych tego nowotworu, co wskazuje na jego niejednorodne pochodzenie komórkowe. Głównymi źródłami komórek prekursorowych rdzeniaka są zewnętrzna warstwa ziarnista móżdżku (external granular layer, EGL) oraz komórki warstwy okołokomorowej (cerebellar ventricular zone, CVZ). Wśród innych struktur mogących je zawierać wymienia się istotę białą móżdżku, dół równoległoboczny oraz glej gwiaździsty Bergmanna. Neuralne komórki macierzyste i/lub progenitorowe obecne w tych obszarach charakteryzują zachowanie zdolności do samoodnowy i wielokierunkowego różnicowania oraz zdolność do tworzenia neurosfer. Zachodzące w nich zmiany molekularne przyczyniają się do ewolucji w kierunku nowotworowych komórek macierzystych (tumuor stem cells, TSC). Jedną z cech większości nowotworowych komórek macierzystych jest dodatni odczyn na obecność białka CD133, obserwowany także w pewnej populacji komórek rdzeniaka. Ponadto w utkaniu rdzeniaka stwierdza się obecność komórek CD133-negatywnych zachowujących właściwości nowotworowych komórek macierzystych, ale pozbawionych zdolności do tworzenia neurosfer. Markerem ich obecności w rdzeniaku miałaby być ekspresja genu ATOH1. Wśród innych molekularnych czynników identyfikujących nowotworowe komórki macierzyste w tym nowotworze wymieniano produkty białkowe genów FUT4, CXCR4, NGFR, CALB1, OTX2, SOX2 i SOX9. Właściwa identyfikacja nowotworowych komórek macierzystych i/lub progenitorowych stanowi podstawę do definiowania nowych celów terapeutycznych i ukierunkowanego leczenia dzieci z tym wysoce złośliwym nowotworem.

15

Contemporary procedures for age-related macular degeneration

63%

Kubiaczyk M., Misiuk-Hojło M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2016

|

vol. 70

1-8

EN

Age-related macular degeneration (AMD) is a degenerative disease of the macula which leads to central vision loss in people aged 50 and older. The early stages of AMD are characterized by the occurrence of drusen and retinal pigment epithelium abnormalities in the posterior pole of the retina. In the late atrophic and exudative stages of AMD, geographical atrophy and choroidal neovascularization are observed. The pathogenesis (etiology) of the disease is still unknown due to its multifactorial mechanism. Age, sex, race, genetic predispos ition, UVexposure, cardiovascular disease, smoking and antioxidant deficiency are considered as the risk factors. Causal treatment is not known. In properly selected cases, laser photocoagulation, photodynamic therapy, thermotherapy treatment, intravitreal injection of antivascular endothelial growth factor drugs and surgical treatment are recommended. There is a vision-improving implantable device for patients with end-stage AMD already in use in the USA. In addition, in clinical trials there are preparations for topical use together with therapy that uses stem cells. During the last two decades, extensive research has led to significant advances in both the diagnosis and treatment of AMD.

PL

Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (age-related macular degeneration – AMD) jest chorobą degeneracyjną plamki, prowadzącą do centralnego upośledzenia widzenia u osób powyżej 50 roku życia. Wczesne stadia AMD charakteryzują się wystąpieniem druzów i nieprawidłowości nabłonka barwnikowego w siatkówce. Późne stadia zwyrodnienia, postaci suchej i wysiękowej, to zanik geograficzny i neowaskularyzacja naczyniówkowa. Patogeneza choroby jest nadal nieznana ze względu na jej wieloczynnikowy mechanizm. Jako czynniki ryzyka wymienia się wiek, płeć, rasę, uwarunkowania genetyczne, ekspozycję na UV, choroby układu sercowo-naczyniowego, palenie papierosów, niedobór antyoksydantów. Leczenie przyczynowe nie jest znane. W odpowiednio dobranych przypadkach stosuje się fotokoagulację laserową, terapię fotodynamiczną, termoterapię przezźreniczną, iniekcje doszklistkowe preparatów anty-VEGF oraz metody chirurgiczne. Nowością w USA jest możliwość wszczepiania miniaturowgo teleskopu w celu poprawy widzenia w schyłkowej postaci zwyrodnienia plamki. W fazie badań klinicznych są preparaty do stosowania miejscowego oraz terapia z użyciem komórek macierzystych. W ostatnim dwudziestoleciu, obszerne badania doprowadziły do znaczącego postępu zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu AMD.

16

Identification of uterine telocytes and their architecture in leiomyoma

63%

Aleksandrovych V., Białas M., Pasternak A., Bereza T., Sajewicz M., Walocha J., Gil K.

Folia Medica Cracoviensia

|

2018

|

vol. 58

|

issue 3

17

Ocena potencjału proliferacji i zdolności formowania kolonii in vitro przez komórki izolowane z miazgi ludzkiego zęba (DPSC) oraz brodawki wierzchołkowej (SCAP) hodowane w warunkach standardowych oraz stymulujących różnicowanie

63%

Chomik E., Bautembach-Koberda P., Schütz K., Pawełczyk T., Maciejewska I.

Dental Forum

|

2013

|

vol. 41

|

issue 2

15-24

EN

Introduction. Recent data point to unerupted third molars as a promising source of stem cells (SC). Tooth derived SC are clonogenic and present a capacity for self-renewal and colony formation. Additionally, an environmental stimulation induces an in vitro differentiation of SC into multiple lineages, including odontoblasts. Aim of the study. The aim of the study was to evaluate the in vitro potential for proliferation and colony formation by stem cells derived from both dental pulp and apical papilla cultured in both standard medium (control and primary group) and medium modified with ingredients that stimulate mineralization (experimental group). Material and methods. Right after odontectomy the dental pulp and apical papilla were digested with dispase and collagenase type I. DPSCs and SCAPs were sorted using anti STRO-1, CD146, CD34, CD45 antibodies by means of the MACS method. Thereafter, the cells from the initial and control groups were cultured in a standard medium. The medium of the experimental group was additionally modified with ingredients that stimulated mineralization. To assess the cells commitment, the rate of proliferation and colony formation were examined. Results. The analysis showed that SCAPs from all the examined groups proliferated faster and formed more numerous and larger colonies compared to DPSCs. Environmental stimulation reduced proliferation and the ability to form colonies in both the DPSCs and SCAPs lineages. Conclusion. Faster proliferation and a higher ability to form colonies indicates the lower commitment of SCAPs compared to DPSCs. Additionally, the slower proliferation of stem cells from the experimental group suggests their more advanced commitment and differentiation. Although the SCAPs and DPSCs present different degrees of maturation, both cell lineages seem to be promising sources of stem cells.

PL

Wstęp. Niewyrznięte zęby mądrości są źródłem komórek macierzystych, które przy odpowiedniej stymulacji środowiska hodowlanego in vitro różnicują się w liczne linie rozwojowe m.in. odontoblasty, neurocyty, chondrocyty, adipocyty. Cel pracy. Porównanie in vitro potencjału proliferacji i tworzenia kolonii przez komórki izolowane z miazgi ludzkiego zęba (DPSC) oraz brodawki wierzchołkowej (SCAP), hodowanych w środowisku stymulującym mineralizację (grupa doświadczalna) oraz w warunkach standardowych (grupa wyjściowa i kontrolna). Materiał i metody. Po zabiegu odontektomii miazgę komorową oraz brodawkę wierzchołkową trawiono roztworem dyspazy i kolagenazy typu I, a pozyskane komórki hodowano w pożywce αMEM uzupełnionej surowicą bydlęcą, L-glutaminą oraz antybiotykami. Pożywkę w grupie doświadczalnej dodatkowo wzbogacano składnikami stymulującymi mineralizację. Mezenchymalny fenotyp komórek określono metodą MACS z użyciem przeciwciał przeciwko STRO-1 i CD146, a komórki hematopoetyczne i leukocyty eliminowano selekcją negatywną z użyciem przeciwciał przeciwko CD34 i CD45. Potencjał proliferacyjny szacowano pomiarem szybkości rozkładu soli tetrazolowej do formazanu, natomiast zdolność tworzenia kolonii oceniono barwieniem Giemsy. Wyniki. Analiza hodowli komórek DPSC i SCAP wykazała, że komórki SCAP we wszystkich badanych grupach dzieliły się szybciej oraz tworzyły większe i bardziej liczne kolonie w porównaniu z komórkami DPSC. Ponadto, promineralizacyjna stymulacja środowiska hodowlanego powodowała obniżenie zdolności formowania kolonii i spadek potencjału proliferacji w obu liniach komórkowych. Wnioski. Wysoki potencjał proliferacji oraz zdolność tworzenia licznych kolonii przez komórki SCAP dowodzi ich niższej dojrzałości komórkowej w porównaniu do komórek DPSC. Jednak zarówno SCAP jak i DPSC hodowane w środowisku promineralizacyjnym ulegają szybszemu różnicowaniu komórkowemu o czym świadczy ich niższy potencjał do samoodnawiania i spowolnienie procesów proliferacyjnych. Pomimo różnic w dojrzałości komórkowej komórek pochodzących z obu linii komórkowych, zarówno miazga zęba jak i brodawka wierzchołkowa niewyrzniętych zębów ósmych są cennym źródłem mezenchymalnych komórek macierzystych.

18

Rewolucja w biologii rozwojowej

63%

Rieske P.

Aktualności Neurologiczne

|

2006

|

vol. 6

|

issue 3

159-163

EN

During the last decade dozens of papers have been published, whose approval for printing signifies a consent for changes in some biology handbooks. Stem cells have found their way to newspaper headlines and even became an element of presidential campaign in the United States. Indeed, an important issue on scientific and medical ground is that recently several paradigms in hitherto force in developmental biology have been challenged. First, the paradigm of barrier between embryonal layers has been questioned. Second, it has been demonstrated that even in such structures as the central nervous system and heart muscle there is a steady but distinct renovation, even in adult mammals. Third, new models of cell differentiation have been proposed. For many years, developmental biology was based on instructional models of differentiation. At present, the instructional model is increasingly frequently replaced by the stochastic model. Furthermore, the question of debate is whether there is still any rationale for further propagation of hierarchic models. Current dispute concerning the above mentioned concepts and paradigms, which is currently taking place among biologists studying the development of organisms, has a direct transmission onto practical applications thereof. For example, lack of barrier between embryonal layers (or its permeability) paves the way for the use of mesenchymal stem cells from bone marrow as “progenitors” of neurons, whose deficit is seen in persons with Parkinson disease. In other words, if inter-embryonal layer barrier does not exist or may be transgressed, then therapeutic cloning may be substituted by simple aspiration of bone marrow or sampling of skin fibroblasts. After a few years of negation, it is accepted again that in mammals take place processes of dedifferentiation and transdifferentiation. This paper presents old paradigms as well as arguments of partisans of challenging or even to refute these paradigms.

PL

W ostatnim dziesięcioleciu opublikowano dziesiątki artykułów, których zaakceptowanie oznacza zgodę na dokonanie zmian w niektórych podręcznikach biologii. Komórki macierzyste „trafiły na pierwsze strony gazet” i stały się nawet przedmiotem kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych. Co jednak istotne, z naukowego i medycznego punku widzenia w ostatnich latach podważonych zostało kilka paradygmatów obowiązujących dotychczas w biologii rozwojowej. Po pierwsze podważono paradygmat istnienia bariery listków zarodkowych. Po drugie stwierdzono, że nawet w obrębie takich struktur, jak ośrodkowy układ nerwowy (OUN) i mięsień sercowy, następuje powolna, ale jednak wyraźna odnowa u dorosłych ssaków. Po trzecie zaproponowano nowe modele różnicowania komórek. Przez wiele lat dominowały w biologii rozwojowej instrukcyjne modele różnicowania. W tej chwili w miejsce modelu instrukcyjnego coraz częściej wprowadza się model stochastyczny. Oprócz tego rozważa się, czy ma uzasadnienie dalsze propagowanie tzw. modeli hierarchicznych. Spór dotyczący wymienionych pojęć i paradygmatów, który toczy się wśród biologów zajmujących się rozwojem organizmów, przekłada się bezpośrednio na działania praktyczne. Przykładowo, brak bariery listków zarodkowych (lub jej nieszczelność) otwiera drogę do wykorzystania na przykład mezenchymalnych komórek macierzystych ze szpiku kostnego jako „progenitorów” neuronów, których niedobór obserwujemy u osób z chorobą Parkinsona. Innymi słowy, jeżeli bariera listków zarodkowych nie istnieje lub może być przekroczona, klonowanie terapeutyczne można zastąpić zwykłą aspiracją szpiku kostnego lub pobraniem fibroblastów skóry. Ponownie przyjęto – po kilku latach negowania tego faktu – iż w organizmach ssaków zachodzą procesy odróżnicowania (dedyferencjacji) i transróżnicowania (transdyferencjacji). W artykule przedstawiono stare paradygmaty, jak również argumenty zwolenników podważenia lub obalenia tychże paradygmatów.

19

Próby wykorzystania komórek macierzystych w terapii wybranych chorób układu nerwowego

63%

Kacperska M. J., Książek-Winiarek D., Jastrzębski K., Głąbiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2013

|

vol. 13

|

issue 2

145-156

EN

Until the second half of the twentieth century there was a view that central nervous system, after its evolution, was unable to any further regeneration. Moreover, it was said that neurogenesis (the development of nerve tissues) of an adult (postnatal) did not exist. However, in the course of time, some findings indicated that the process of new neurons was continuously formed in mature brains of primates as well as human beings. A breakthrough discovery of active, proliferating neural stem cells existing in a fully developed brain has given grave possibilities to modern neuroscience. The process of neurogenesis among adults is an extraordinary phenomenon. It plays an important role in a few processes. There is also evidence that neurogenesis may help answer the hippocampus to stress and prevent any onset of depression. Nowadays, it is identified to be three areas in the adult mammalian brain where processes of cell proliferation take place. These areas are: subventricular zone (SVZ), subgranular zone (SGZ) and posterior periventricular area (PPv). By excessive formating new tissues circulatory system is the opposite to the nervous system. Although the latter is the complex biological system with its cytostructure, neural network, the location of the functional centers and its integration it has a poor ability to regeneration. Because of the complexity of the central nervous system a few disorders can be distinguished such as: multiple sclerosis, ischemic stroke, Alzheimer’s disease, Parkinson’s disease or brain tumors. At present stem cells are matters of interest to scientists. Not only are stem cells being observed by researchers but also they are to be conducted studies on. The end result of these findings could be primarily usable for CNS regenerative therapies.

PL

Do drugiej połowy XX wieku panował pogląd, że po okresie rozwoju ośrodkowy układ nerwowy pozbawiony jest jakiejkolwiek zdolności regeneracyjnej, a neurogeneza (neurogenesis, „narodziny neuronów”) wieku dorosłego (postnatalnego) z całą pewnością nie istnieje. Odkrycie w dojrzałym mózgu aktywnych proliferacyjnie nerwowych komórek macierzystych (neural stem cells, NSCs) otworzyło nowe możliwości między innymi dla neurologii. Proces neurogenezy osób dorosłych jest unikatowym zjawiskiem i odgrywa znaczącą rolę w różnych procesach. Wiele obserwacji wskazuje także na to, że proces neurogenezy może wspomagać odpowiedź formacji hipokampa na stres i zapobiegać między innymi wystąpieniu depresji. W chwili obecnej w mózgu dorosłych ssaków zidentyfikowano trzy obszary, gdzie mają miejsce procesy proliferacji komórkowej. Są to: strefa przykomorowa (subventricular zone, SVZ), strefa przyziarnista (subgranular zone, SGZ) oraz tylna strefa okołokomorowa (posterior periventricular area, PPv). Tkanką podlegającą bardzo sprawnej regeneracji jest układ krwionośny. Jest to przeciwieństwo układu nerwowego, który przez to, że jest bardzo skomplikowanym systemem biologicznym pod względem cytoarchitektury, sieci neuronalnej, lokalizacji ośrodków funkcjonalnych oraz integracji, posiada słabą zdolność do regeneracji. Zaburzenia tak złożonego systemu są widoczne w takich schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego, jak: stwardnienie rozsiane, udar niedokrwienny mózgu, choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, stwardnienie zanikowe boczne czy guzy mózgu. Naukowcy nie poprzestali na identyfikacji komórek macierzystych w mózgu, prowadzonych jest obecnie wiele badań poświęconych potencjalnemu wykorzystaniu komórek macierzystych o różnym pochodzeniu w nowych terapiach regeneracyjnych chorób ośrodkowego układu nerwowego.

20

Komórki macierzyste w neurologii

63%

Gójska A.

Aktualności Neurologiczne

|

2008

|

vol. 8

|

issue 1

39-48

EN

Human brain is a very complex biological system considering its cytoarchitecture, neuronal network, localisation of functional regions and integration. Until second half of the XX century it was believed that CNS is deprived of regenerative processes. At present there are many studies that confirm constant formation of new neurones in the human brain. However, this process of cell exchange is far less effective in comparison with the regeneration and functional renewal of other tissues of our organism. In the following article we present current data on local neurogenesis in the adult brain. There are at least 3 regions of CNS where cell proliferembrioation takes place: subventricular zone – SVZ, subgranular zone – SGZ and posterior periventricular area – PPv. It has been estimated that single radial glial cell, which is the progenitor of cells residing in the aforementioned regions of the brain, would be enough to form 4×107 of new brains. Other tissues of our organism could become another source of stem cells for brain regeneration. This solution is tempting when we consider a theory of peripheral blood stem cells that reside in different organ niches. Injured tissue produces higher amounts of chemokines such as SDF-1 or LIF that causes increased migration of stem cells towards the “calling- for-help” organ. The last part of the article presents the progress that has been made in regeneration therapies of certain neurological disorders: cerebral stroke, Parkinson’s disease, multiple sclerosis, spinal cord injuries, amyotrophic lateral sclerosis, Huntigton’s disease and Alzheimer’s disease.

PL

Mózg człowieka jest bardzo skomplikowanym biologicznym systemem pod względem cytoarchitektury, sieci neuronalnej, lokalizacji ośrodków funkcjonalnych oraz integracji. Do drugiej połowy XX wieku panował pogląd, że po okresie rozwoju OUN jest pozbawiony jakiejkolwiek zdolności regeneracyjnej. Istnieje obecnie wiele badań potwierdzających fakt, iż w dorosłym mózgu ludzi ma miejsce ciągły proces tworzenia się nowych neuronów, chociaż oczywiście proces wymiany komórek ośrodkowego układu nerwowego prezentuje się nie najlepiej w porównaniu z regeneracją i funkcjonalną odnową, które mają miejsce w innych organach naszego organizmu. W poniższym artykule przedstawione zostały aktualne dane dotyczące miejscowej neurogenezy w dojrzałym mózgu. W mózgu człowieka znajdują się przynajmniej 3 obszary, gdzie mają miejsce procesy proliferacji komórkowej: strefa przykomorowa (subventricularzone, SVZ), strefa przyziarnista (subgranularzone, SGZ), oraz tylna strefa okołokomorowa (posterior periventricular area, PPv). Wyliczono, że pojedyncza komórka gleju radialnego, której mitotyczni potomkowie rezydują w wymienionych strefach rozrodczych, wystarczyłaby do utworzenia 4x107 mózgów. Innym źródłem odnowy dla mózgu mogłyby stać się komórki macierzyste pozyskiwane z innych tkanek naszego organizmu. Takie rozwiązanie znajduje swoje uzasadnienie w ramach teorii o krążących w krwi obwodowej komórkach macierzystych zasiedlających poszczególne nisze narządowe. Znacznie upraszczając, uszkodzony narząd wydziela zwiększoną ilość chemoatraktantów, takich jak SDF-1 czy LIF, i tym przyciąga do siebie zwiększoną ilość komórek macierzystych. W dalszej części artykułu przedstawiono postęp, jaki dokonał się w terapiach regeneracyjnych w przypadku niektórych schorzeń neurologicznych: udaru mózgu, choroby Parkinsona, stwardnienia rozsianego, urazów rdzenia, stwardnienia zanikowego bocznego, choroby Huntingtona oraz choroby Alzheimera.

Refine search results

Duchenne muscular dystrophy: overview and future challenges

High expression of CD133 – stem cell marker for prediction of clinically agressive type of colorectal cancer

Stem cell biology - a never ending quest for understanding.

Regulatory RNAs in Planarians

Two novel aspects of the kinetics of gene expression including miRNAs

Comparative analysis of cat bone marrow and adipose tissue cell cultures

Statement of the expert group on the current practice and prospects for the treatment of complex perirectal fistulas in the course of Crohn’s disease

Kinetics of the maintenance of the epidermis

Stem cells: applications, perspectives, misunderstandings

Charakterystyka komórek macierzystych występujących w łożysku ludzkim

Influence of antlerogenic stem cells on the healing of lesions in the corneal epithelium and corneal stroma in rabbits

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu cukrzycy

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona

Molekularna charakterystyka nowotworowych komórek macierzystych i progenitorowych rdzeniaka

Contemporary procedures for age-related macular degeneration

Identification of uterine telocytes and their architecture in leiomyoma

Ocena potencjału proliferacji i zdolności formowania kolonii in vitro przez komórki izolowane z miazgi ludzkiego zęba (DPSC) oraz brodawki wierzchołkowej (SCAP) hodowane w warunkach standardowych oraz stymulujących różnicowanie

Rewolucja w biologii rozwojowej

Próby wykorzystania komórek macierzystych w terapii wybranych chorób układu nerwowego

Komórki macierzyste w neurologii