Analizie poddano 4210 chorych, u których wykonano operacje otwarte w zakresie jamy brzusznej z użyciem szwów: jednowarstwowych, wchłanianych, pojedynczych lub ciągłych. Przedstawiono sposoby zespoleń (surowicówkowomięśniówkowe bez śluzówki). Zaprezentowano leczenie płynami, podkreślając znaczenie GDT i zero-balance GDT. Stwierdzono rozejście zespoleń u 6 chorych. Byli oni leczeni przez wytworzenie przetoki w miejscu zespolenia; jednocześnie leczono wstrząs septyczny. Re-anostomozy wykonano w trybie odroczonym. Ponowne zespolenie wykonywano po opanowaniu sepsy. Przedstawiono wyniki leczenia chorych z użyciem szwu dwuwarstwowego, którego używano przed rokiem 1978. Analizie poddano 536 chorych; u 53 osób wystąpiło rozejście zespolenia. Z tej grupy leczonych przeżyło 2 chorych. Na podstawie przeglądu piśmiennictwa omówiono sposoby wykonania zespoleń. Zwrócono uwagę na przewagę zespoleń jednowarstwowych nad wielowarstwowymi: skuteczność, prostotę wykonania oraz znaczne obniżenie kosztów leczenia. Obserwowano rzadsze występowanie niedrożności mechanicznej od czasu zaprzestania perytonizacji otrzewnej oraz złagodzenie przebiegu pooperacyjnego u chorych po przygotowaniu przedoperacyjnym przewodu pokarmowego. Omówiono sposoby rozpoznawania powikłań pooperacyjnych, głównie na podstawie badań dodatkowych, takich jak: tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny. Zwrócono uwagę na niezwykle istotne obserwację i badanie kliniczne przez doświadczonego chirurga w celu poszukiwania powikłań pooperacyjnych. Przedstawiono leczenie antybiotykami w przypadku powikłań pooperacyjnych oraz leczenie płynami GDT i zero-balance GDT i sposoby postępowania w przypadku powikłań, takich jak: rozejście zespolenia, niedrożność mechaniczna, ropnie wewnątrz jamy brzusznej. Nie występowało zwężenie zespoleń.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.