Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 4

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  sports injuries
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Groin Pain in Athletes – Clinical Experience

100%
Ficek K., Rzepka R., Orawczyk T., Żołnierczyk Z.
Journal of Human Kinetics
|
2008
|
vol. 19
141-148
EN
Dysfunction of lumbo-pelvic area is a common problem in many sports. Due to insufficient data supporting variables predisposing to lumbo-pelvic dysfunction, and a lack of standards in thorough assessment, understanding the overall problem continues to provide clinical complications; and unfortunately, the prognosis is less than promising. Most often this type of non-contact injury in the groin area is seen in dynamic sports involving running, sprinting, and sports performed over longer time periods, where fatigue plays an important role (soccer, rugby, hockey). There have been proposals in identifying most probable factors influencing the occurrence of pelvic overload injury. Among those we can list: muscle strength and balance, training regimen (including warm-up), fatigue, flexibility, body mechanics, sports specific activities, movement technique, previous injury, and psychological state. During clinical assessment by the physician and physiotherapist, many of these risks of injury factors are found. Currently more attention is given to neuromuscular factors that can affect risk of this pathology.Our clinical experience suggests that poor neuromuscular control and lack of strength may significantly contribute to injury in the lumbo-pelvic and groin area. Certain objective indexes (e.g., hamstrings to quadriceps strength H/Q, stability deficits) can be important indicators of injury risk, as well as guidelines for motor dysfunction recovery.
2
Publication available in full text mode
Content available

INFLUENCE OF REHABILITATION ON HEALTH OF BALLROOM DANCERS AFTER SPORTS INJURIES

88%
Banio A.
Central European Journal of Sport Sciences and Medicine
|
2016
|
vol. 14
|
issue 2
63 - 71
EN
The paper is aimed at assessing the influence of rehabilitation on health of ballroom dancers after sports injuries. At the turn of 2014 and 2015 ballroom dancers from all around Poland were questioned. The surveyed were professional dancers aged between 13 and 30 years. As many as 63 athletes were injured during their career. The rehabilitation of 47 of them took place in the rehabilitation centre under physiotherapeutic supervision. Only 16 of the injured rehabilitated on their own. The opinion poll based on the survey was used as a method. The questionnaire included closed and open questions which were to show the influence of injury and its treatment on future sports career. Questions were detailed and referred to the kinds of injuries and their causes, the process of treatment, duration of rehabilitation, its process and results. Questionnaire results were analysed statistically with the use of the Pearson’s chi-squared test. It has been proved that rehabilitation under physiotherapeutic supervision has positive influence on health of ballroom dancers after injuries. Specialist rehabilitation of sportsmen after sports injuries contributed to the shortening of time of the recuperation and to the complete recovery. The time of recovery of the injured who did not undergo the professional rehabilitation was longer, and it was impossible to restore lost functions in the group of 5% of the surveyed, which resulted in the end of their career. Dancers after sports injures should always undergo professional rehabilitation under the sports doctor’s and physiotherapist’s supervision.
3
Publication available in full text mode
Content available

Characteristics of Mountainboard (ATB / MTB) riders and the type of injury during the competition

75%
Kryszak A., Cabak A.
Polish Journal of Sports Medicine
|
2021
|
vol. 37(1)
1-7
PL
Wstęp. Mountainboard (ATB / MTB) jest dyscypliną należącą do sportów ekstremalnych wywodzących się ze snowboardu. W Polsce pierwsze pokazy jazdy mountainboard odbyły się na stoku w Ustroniu Poniwiec we wrześniu 2002r. Głównymi miejscami związanymi z rozwojem mountainboardingu są: Kraków, Warszawa, Bielsko-Biała oraz Korbielów. Jednym z problemów uprawiania tegoż sportu są urazy, które mogą przyczynić się do wykluczenia zawodnika z sezonu startowego przypadającego w okresie letnio – jesiennym. Celem badań ankietowych była analiza charakterystyki zawodników MTB oraz ocena najczęstszych urazów i przyczyn ich występowania wśród zawodników uprawiających mountainboard. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 54 zawodników w przedziale wiekowym 18-45 lat (średnia wieku 32 lat, SD 7,88), uprawiających mountainboard. Zastosowano metodę ankietową – kwestionariusz autorski, dotyczący charakterystyki zawodnika oraz najczęściej występujących urazów. W analizie statystycznej wykorzystano test chi-kwadrat , za poziom istotności przyjęto p=0,05. Wyniki. Wyniki dotyczące charakterystyki zawodników wykazały, że najczęstszymi urazami w ATB wśród zawodników uprawiających slalom były stłuczenia, natomiast wśród zawodników uprawiających freestyle i bordercross oraz downhill były naderwania mięśni obręczy kończyny górnej i dolnej. Zanotowano również zależność zachodzącą pomiędzy masą ciała zawodnika a rodzajem urazu. Wnioski. Dyscyplina MTB jest rozwijającym się sportem ekstremalnym wśród różnych grup wiekowych, wymaga badań nad profilaktyką i ograniczaniem urazów sportowych.
EN
Background. Mountainboard (ATB / MTB) is an extreme sports discipline derived from snowboarding. In Poland, the first mountainboard shows took place on the slope in Ustroń Poniwiec in September 2002. The main places related to the development of mountainboarding are Kraków, Warsaw, Bielsko-Biała, Korbielów. One of the problems of practicing this sport are injuries that may contribute to the exclusion of a competitor from the starting season in the summer-autumn period. The aim of the study was to analyze the characteristics of MTB riders and to assess the most common injuries and the causes of their occurrence among mountainboard riders. Material and methods. 54 competitors aged 18-45 (mean age 32 years, SD 7.88) practicing mountain slabs took part in the study. A survey subscription was used – an author’s questionnaire, concerning the characteristics of the athlete and the most commonly occuring injuries. The technical assistance was based on the chi-square test, p = 0.05 as the level of significance. Results. The results on the competitor characteristics showed that the most common injuries in ATB among slalom competitors were bruises, while among freestyle, bordercross and downhill competitors were tears in the muscles of the upper and lower limbs. The relationship between the athlete’s body weight and the type of injury was also noted. Conclusions. The MTB discipline is a developing extreme sport among various age groups, it requires research into the prevention and reduction of sports injuries.
4
Publication available in full text mode
Content available

Return to physical activity after the surgical treatment of distal biceps tendon tears

63%
Wójtowicz M., Ciechanowicz D., Ufnalska B., Rękawek K., Kołodziej Ł.
|
2023
|
vol. 88
|
issue 4
172-177
PL
Wstęp. Zerwanie dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia zdarza się stosunkowo rzadko, stanowi 3% wszystkich urazów bicepsa i występuje z częstością 1,2 na 100 000. Zerwanie dystalnego ścięgna bicepsa jest zwykle spowodowane ekscentrycznym obciążeniem w zgięciu stawu łokciowego. Dotyczy głównie mężczyzn w wieku 40-50 lat, ale występuje również u aktywnych fizycznie pacjentów w młodszym wieku. Cel. Celem badań była analiza fizycznej aktywności chorych po chirurgicznej rekonstrukcji zerwanego dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Materiał i metody. Badaniem zostało objętych 20 pacjentów leczonych operacyjnie z powodu zerwania dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Analizie poddano dane z historii chorób pacjentów. Wyniki pooperacyjne i poziom aktywności fizycznej oceniano za pomocą Autorskiego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (APAQ), Oxford Elbow Score (OES) i QuickDASH. Okres obserwacji wynosił średnio 45,8 (±14,52) miesięcy. Wyniki. Wszyscy pacjenci zgłosili, że po operacji powrócili do aktywności fizycznej sprzed urazu. Szesnastu pacjentów (80%) osiągnęło poziom aktywności sprzed urazu, 4 (20%) nie było w stanie osiągnąć poziomu aktywności fizycznej sprzed urazu. Przyczynami były: strach przed ponownym urazem (n = 4) oraz ból operowanej kończyny w czasie aktywności fizycznej (n = 2). Najczęstszymi aktywnościami fizycznymi podejmowanymi przez pacjentów były: podnoszenie ciężarów (n = 11, 55%) i sztuki walki (n = 6, 30%). Pacjenci przed urazem podejmowali aktywność fizyczną 4,32 (±1,67) razy w tygodniu, a po urazie 3,84 (±1,95) razy w tygodniu (p = 0,035). Mediana czasu spędzonego na aktywności fizycznej w ciągu tygodnia zmniejszyła się z 360 (IQR, 285-450) minut przed urazem do 300 (IQR, 180-420) minut po operacji (p = 0,028). Pacjenci rozpoczynali powrót do treningów średnio 12,05 (±10,65) tygodni po zabiegu operacyjnym, natomiast pełny powrót do aktywności fizycznej zaobserwowano po 36 (±33,87) tygodniach. W skali Oxford Elbow Score średni wynik wyniósł 46,74 (±2,2), natomiast w skali QuickDASH 1,58 (zakres, 0-6,8). Wnioski. Chirurgiczne leczenie dystalnego zerwania ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia w większości przypadków pozwala pacjentom na powrót do aktywności fizycznej.
EN
Introduction. Distal biceps tendon tears remain relatively rare, representing 3% of all biceps injuries and having an incidence of 1.2 per 100,000. A distal biceps tendon tear is usually caused by an eccentric load to a flexed elbow and despite mostly affecting 40-50-year-old men, it also occurs in physically active patients at a younger age. Aim. The purpose of this study was to analyze whether physically active patients return to a pre-injury level of activity after the surgical reconstruction of distal biceps tendon tears. Materials and methods. The study included 20 patients treated surgically due to distal biceps tendon tears. The data from patients’ medical histories were analyzed. The post operative outcome and the level of physical activity was assessed using the Author’s Physical Activity Questionnaire (APAQ), Oxford Elbow Score (OES) and QuickDASH. A follow-up was conducted on average after 45.8 (±14.52) months. Results. All patients reported that they had returned to their pre-injury physical activity after surgery. Sixteen patients (80%) reached a pre-injury activity level, while 4 (20%) were unable to return to the same activity level. The reasons included fear of re-injury (n=4) and pain in the operated limb during physical activity (n = 2). The most common physical activities were: weightlifting (n = 11, 55%) and martial arts (n = 6, 30%). Patients before the injury undertook physical exercise 4.32 (±1.67) times a week, and post-injury 3.84 (±1.95) times a week (p = 0.035). The median time spent doing physical activity during the week decreased from 360 (IQR, 285-450) minutes pre-injury to 300 (IQR, 180-420) minutes post-surgery (p = 0.028). The patients started returning to training sessions on average 12.05 (±10.65) weeks after surgical treatment and a full return to physical activity was observed after 36 (±33.87) weeks. In the Oxford Elbow Score, the average score was 46.74 (±2.2), while the QuickDASH score was 1.58 (range, 0-6.8). Conclusions. The surgical treatment of a distal biceps tendon tear allows patients to return to physical activity in most cases.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.