Search results

1

Notes on some impact rocks from the Janisjarvi structure, Karelia, Russia

100%

Kosina R.

Acta Societatis Metheoriticae Polonorum

|

2021

|

vol. 12

58-72

EN

The Janisjarvi impact structure is located on the northern edge of Ladoga Lake, in Karelia, Russia. This research was carried out to study the biotite-quartz-feldspar-garnet-staurolite schist and several impact-metamorphosed rocks. In schist, biotite inclusions in garnet, pleochroic fields in biotite and asymmetry in the staurolite-biotite contact were observed. These characteristics were related to regional metamorphism of the target rock, and impact-induced features were not detected. No ‘kinky’ bands were observed in biotite. Fluidal structures and undulose extinction were rare in the analysed specimens. Injections of the tagamite melt into the clasts of cataclased recrystallising glass were noted. Fine-grained grey impact rock was cemented by a glassy micro-net with specimens of recrystallising quartz paramorphosis. In most of the analysed impactites, isotropic spherules and ‘ballen quartz’ structures, as well as sets of PDF (planar deformation features) and PF (planar fractures) in tagamite and quartz paramorphosis specimens were recognised. Except in schist, dynamic recrystallisation by ‘boundary migration’ was common. Secondary mineralisations were found for iron oxides, chlorite and calcite.

PL

Struktura uderzeniowa Janisjarvi znajduje się na północnym skraju jeziora Ładoga w rosyjskiej Karelii. Analizowano łupek typu biotyt-kwarc-skaleń-granat-staurolit ze skał podłoża struktury oraz kilka skał poddanych metamorfozie uderzeniowej. W łupku odkryto inkluzje biotytowe w granacie, pola pleochroiczne w biotycie i asymetrię kontaktu staurolit-biotyt. W biotycie nie zaobserwowano pasm typu ‘kinky’. Struktury fluidalne i faliste wygaszanie światła były rzadkie w analizowanych okazach. Odnotowano injekcje stopu tagamitu w klasty skataklazowanego rekrystalizującego szkliwa. Okaz rekrystalizującej paramorfozy kwarcu był scementowany z drobnoziarnistą skałą impaktową mikrosiecią szkliwa. W większości analizowanych impaktytów rozpoznano izotropowe sferule i struktury ’kwarcu groniastego’, a w tagamicie i paramorfozach kwarcu także od jednego do trzech zestawów lameli deformacji planarnych (PDF) oraz spękania planarne (PF). Spękania planarne były znacznie rzadsze niż deformacje i powstawały w stadium postimpaktu. Z wyjątkiem łupku, dynamiczna rekrystalizacja poprzez „migrację falistych granic ziarn” była powszechna. Stwierdzono wtórne mineralizacje tlenków żelaza, chlorytu i kalcytu.

2

Problematyczność identyfikacji impaktu na podstawie geologicznych mikrośladów

84%

Brachaniec T., Broszkiewicz A.

Acta Societatis Metheoriticae Polonorum

|

2013

|

vol. 4

28-36

EN

Geological record contains macro and micro traces of the impacts. Macro traces are much easier to interpretation and diagnosis. Undisputed micro evidences of the impact are platinum group element anomalies and shock minerals. In the proximal parts of strewnfield may occur spherules, iron spinels, fullerenes or even deformed fossils. Nevertheless, due to problematic in the recognition and determine the origin does not qualify them as clear evidences of the impact.

3

Ballen silica, a post-impact marker – an overview

84%

Kosina R.

Acta Societatis Metheoriticae Polonorum

|

2023

|

vol. 14

56-69

EN

The paper presents an overview of the literature data and the author’s original data on ballen silica structures occurring in impactites. These structures have been discovered in more than 30 astroblemes, in various types of rocks metamorphosed by impact. Ballen structures show variations in their macromorphology as well as at the micro level in relation to single clasts or their clusters. The micro-level variations are related to the extinction of polarised light of ballen clast units, their stage of development, recrystallisation and other characteristics. Ballen structures appear as fine-grained, coarse-grained or domain mosaics. The latter may have a concentric or side-by-side pattern. Researchers link ballen structures with the transformations of silica polymorphs, crystalline ones such as cristobalite and quartz and amorphous ones such as diaplectic quartz glass or lechatelierite. Another hypothesis is that ballen structures are formed as a result of the embedding of cooled quartz clasts in an overheated rock melt. Considering the complexity of the post-impact processes, any scientific interpretation of the formation of ballen silica clasts is valid. Deposition of phyllosilicate minerals in the areas of contact between clast units is important for the mechanical stability of the clast. Post-impact dynamics can result in the release of clasts as well as their individual units and their addition to the created suevite breccias containing spherules. Thus, ballen structures can be considered as indicators of changes occurring shortly after a meteorite impact.

PL

Artykuł jest przeglądem danych literaturowych wraz z suplementem oryginalnych danych autora na temat struktur krzemionki groniastej (ang. ballen silica) występujących w impaktytach. Klast takiej krzemionki przypomina owocostan winorośli, grono, stąd nazwa polska. Termin krzemionka groniasta ma znaczenie szersze niż termin kwarc groniasty (ang. ballen quartz), często spotykany w literaturze. Struktury te odkryto w ponad 30 astroblemach, w różnych typach skał przekształconych przez impakt meteorytu, najczęściej w stopach skalnych, brekcjach, również w brekcji suewitu, natomiast rzadziej w zmetamorfizowanych skałach podłoża struktury impaktowej. Struktury groniaste wykazują zmienność makromorfologiczną (wielkość, kształt) oraz na poziomie mikro w odniesieniu do pojedynczych klastów lub ich skupień. Zmienność na poziomie mikro ujawnia się w stopniu wygaszania światła spolaryzowanego pomiędzy jednostkami w groniastym klaście, ich etapem rozwoju, rekrystalizacją i innymi cechami. Struktury groniaste krzemionki pojawiają się jako mozaiki drobnoziarniste, gruboziarniste lub domenowe. Te ostatnie mogą mieć wzór koncentryczny lub obokleżny. Badacze łączą struktury groniaste z przemianami polimorfów krzemionki, krystalicznych, takich jak krystobalit i kwarc, oraz amorficznych, takich jak diaplektyczne szkliwo kwarcowe czy lechatelieryt. Inna hipoteza głosi, że struktury groniaste powstają w wyniku zatapiania chłodnych klastów kwarcowych, wcześniej uwolnionych z impaktytów w dynamicznych procesach pouderzeniowych, w przegrzanym stopie, kolejno szybko schładzanym. Biorąc pod uwagę złożoność procesów zachodzących po impakcie, każda naukowa interpretacja powstawania klastów krzemionki groniastej powinna być uważana za cenny element poznania dynamiki procesów pouderzeniowych. Powstawanie minerałów krzemianów warstwowych w obszarach styku jednostek składowych groniastego klastu jest istotne w odniesieniu do jego mechanicznej stabilności. Dynamika pouderzeniowa może skutkować uwalnianiem klastów oraz ich jednostek składowych i dodawaniem ich do tworzonych brekcji suewitu zawierających szkliste sferule. Specyfika współwystępowania planarnych struktur deformacyjnych w kwarcu (PDF) i struktur groniastych dowodzi, że te drugie powstają w fazie pouderzeniowej modyfikacji krateru i impaktytów. Groniaste struktury krzemionki można uznać za wskaźnik zmian zachodzących wkrótce po uderzeniu meteorytu, podczas schładzania stopów skalnych i powstawania brekcji impaktowych.

Refine search results

3 Acta Societatis Metheoriticae Polonorum

1 2023

1 2021

1 2013

2 Kosina R.

1 Brachaniec T.

1 Broszkiewicz A.

Notes on some impact rocks from the Janisjarvi structure, Karelia, Russia

Problematyczność identyfikacji impaktu na podstawie geologicznych mikrośladów

Ballen silica, a post-impact marker – an overview