Search results

Search:
in the keywords: social anxiety

Sort By:

Limit search:

Zastosowanie eksperymentów behawioralnych w terapii lęku społecznego

100%

Pawełczyk A., Kołakowski A., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2010

vol. 10

issue 1

52-58

Social phobia is a marked and persistent fear of one or more social situations in which the person is exposed to unfamiliar people or to possible scrutiny by others. The person recognizes that the fear is excessive or unreasonable and the feared social or performance situations are avoided or else are endured with intense anxiety or distress. The recent NCSReplication study found lifetime prevalence rates of 12.1% for social phobia. The main goal of treatment is to decrease fear and phobic avoidance to a level that no longer causes significant distress or functional impairment. Effective treatments fall into one of two main categories: pharmacological treatment and CBT. Most effective CBT interventions include four main types of treatment: exposure-based strategies, cognitive therapy, social skills training and applied relaxation. The aim of the present case studies is to show how the behavioural experiments can be used as a powerful tool to change thinking and behaviour of adolescent and adult patients with social phobia symptoms. Various behavioural experiments adapted in the course of our four patients treatment are presented. Behavioural experiments conducted to treat persons with the fear of urinating in public, talking with strangers, talking with adults and developing ability to meet a new adolescent peer are exemplified. The conducted experiments occurred to be an effective treatment for the reported symptoms. They produced a cognitive change by construction of new and more adaptive believes and principles.

Fobia społeczna wiąże się ze stale utrzymującym się lękiem przed jedną lub kilkoma sytuacjami, w których osoba narażona jest na kontakt z nieznanymi sobie ludźmi lub na możliwość oceny ze strony innych osób. W zaburzeniu tym lęk oceniany jest jako nadmierny i nieracjonalny, a konieczność zaangażowania się w sytuacje społeczne wiąże się z silnym cierpieniem i lękiem pacjentów, dlatego też często stosują oni strategię unikania zachowań społecznych. Występuje u około 12% populacji. W leczeniu zaburzenia lęku społecznego głównym celem jest zmniejszenie lęku i fobicznego unikania do poziomu, na którym nie powoduje już istotnego stresu i zakłóceń funkcjonowania. Skuteczne leczenie tego zaburzenia obejmuje dwie kategorie: leczenie farmakologiczne lub/i terapię behawioralno-poznawczą (TBP). Najbardziej skuteczne interwencje TBP należą do czterech form oddziaływania i zawierają: ekspozycję, restrukturyzację poznawczą, trening umiejętności społecznych oraz relaksację. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie zmian w myśleniu i zachowaniu uzyskanych po zastosowaniu eksperymentów behawioralnych (EB) u nastoletnich i dorosłych pacjentów z rozpoznaniem fobii społecznej. Przedstawione zostały różne rodzaje eksperymentów wprowadzonych w czasie leczenia. Zaprezentowano eksperymenty przeprowadzone z udziałem osób obawiających się: oddania moczu w miejscu publicznym, rozmawiania z nieznajomymi, rozmawiania z dorosłymi oraz spotykania się z nowymi nastoletnimi kolegami. Przeprowadzone EB okazały się skuteczną metodą leczenia zgłaszanych objawów. Doprowadziły do poznawczej zmiany poprzez stworzenie nowych i bardziej przystosowawczych przekonań i zasad.

Refine search results

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2010

1 Kołakowski A.

1 Pawełczyk A.

1 Rabe-Jabłońska J.

Search results

Zastosowanie eksperymentów behawioralnych w terapii lęku społecznego