Wprowadzenie: Główny udział w regulacji przepływu powietrza w nosie bierze zastawka nosa. Zapadanie się zastawki nosa prowadzi do niedrożności przewodów nosowych i przez to do obniżenia jakości życia chorych. Obecnie wykorzystuje się kilka technik plastyki zastawki, począwszy od przeszczepów chrząstki po wewnątrznosowe resekcje chrząstki bocznej nosa. W pracy opisano nowy dostęp do wewnątrznosowej plastyki zastawki nosa, tzw. „Technikę Trójkątną” oraz oceniono jej skuteczność i częstość powikłań na przestrzeni dziesięciu lat. Materiały i metody: Przeprowadzono badanie retrospektywne wśród pacjentów poddanych plastyce zastawki nosa w trzech ośrodkach regionalnych w okresie od stycznia 2004 do maja 2014. W celu oceny poprawy drożności nosa posłużono się subiektywną oceną chorych. W badaniu wzięło udział 24 pacjentów. Wyniki: Po trzech miesiącach od operacji 19 pacjentów zgłaszało poprawę drożności nosa. U 4 pacjentów wykonano rewizję chirurgiczną. U dwóch z nich utrzymywały się nasilone objawy po drugiej operacji. Obserwacji poddano 10 pacjentów w okresie co najmniej 5 lat (od 5,8 do 10,3 lat), spośród których 9 zgłaszało poprawę samopoczucia i brak lub jedynie minimalną niedrożność po plastyce zastawki nosa w porównaniu z okresem przed zabiegiem. Nie zgłaszano żadnych powikłań. Dyskusja: „Technika Trójkątna” jest prostą techniką endoskopową przydatną w leczeniu zapadania się zastawki nosa przy braku istotnych chorób współistniejących.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.