Search results

1

Physical Activity During Therapy of Self- Disorder Among Patients with Schizophrenia.A Phenomenological Understanding of the Relationship Between Healing and Physical Activity

100%

Toft J.

|

vol. 65

|

issue 1

51-62

EN

Studies indicate that physical activity has a positive effect both physiologically and socially for psychologically ill and vulnerable people, and that this effect is the same or greater for psychologically well-functioning people. In spite of this, treatment sites often hesitate to include sports and physical activity as part of the treatment offered. This article argues that there is a strong correlation between the body and mind, but from a different point of view than that adopted by the prevalent scientific research in the field. Specifically, I elucidate how the mind-body relationship and self-consciousness are influenced by physical activity for people with schizophrenia, and argue that symptoms are relieved as a result of physical activity. Consciousness has a bodily component that, for people with schizophrenia, is less well-integrated in the consciousness than for psychologically well-functioning people, and sports and physical activity can help facilitate this integration. My argument is based partly on phenomenological concepts and partly on an empirical research project concerning physical activity for people with schizophrenia. The conclusion is that their level of functioning and self-assessed quality of life increased markedly through physical activity. The purpose of the present article is thus partly to qualify the treatment chosen for people with schizophrenia, and partly to qualify the theoretical discussion concerning the role played by the body and physical activity in connection with consciousness and relief.

2

Jakość życia pacjentów ze schizofrenią

100%

Okroj A.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 2

21-32

EN

Introduction. Schizophrenia is a mental illness characterized by a varied picture and clinical course, characterized primarily by disturbances in thinking and perception, as well as maladjusted and shallow affect. The etiopathogenesis is not fully known, one of the accepted theories is the involvement of biopsychosocial factors, including stress. The age of onset usually falls in early adulthood - for women it is 25–34 years of age, and for men 15–24 years of age. The aim. The aim of the research was to assess the quality of life in the context of the life domains of patients with schizophrenia. Materials and methods. The study included a group of 100 patients treated at Szpital Lipno Sp. z o.o. who have been diagnosed with schizophrenia. The age of the respondents ranged from 18–75 years. The research tool was the SQLS-R4 questionnaire (Schizophrenia Quality of Life Scale Revision 4) extended with an original certificate. Results. The respondents, making a subjective assessment of the quality of life, described it as satisfactory. The quality of life in the vital sphere was higher than in the psychosocial domain and in general satisfaction Conclusions. Schizophrenia is a disease that significantly contributes to the reduction of the quality of life, mainly in the psychosocial domain.

PL

Wstęp. Schizofrenia jest chorobą psychiczną, którą charakteryzuje zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, charakteryzuje się przede wszystkim zakłóceniami myślenia i postrzegania, a także niedostosowanym i spłyconym afektem. Etiopatogeneza nie jest do końca znana, jedną z uznawanych teorii jest udział czynników biopsychospołecznych, w tym stresu. Wiek zachorowania przypada zazwyczaj na okres wczesnej dorosłości – u kobiet jest to 25–34 rok życia, a u mężczyzn 15 –24 rok życia. Cel. Celem badań była ocena jakości życia w kontekście domen życia pacjentów ze schizofrenią. Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 100 pacjentów leczonych w Szpital Lipno Sp. z o.o. , u których zdiagnozowano schizofrenię. Wiek badanych mieścił się w zakresie 18–75 lat. Narzędziem badawczym był kwestionariusz SQLS-R4 (Schizophrenia Quality of Life Scale Revision 4) poszerzony o autorską metryczkę. Wyniki. Respondenci dokonując subiektywnej oceny jakości życia określili jako stan zadawalający. Jakość życia w sferze witalnej była na wyższym poziomie niż w domenie psychospołecznej oraz ogólnym zadowoleniu. Wnioski. Schizofrenia to schorzenia, które w istotny sposób przyczynia się do obniżenia poziomu jakości życia głównie w domenie psychospołecznej.

3

Maladaptive schemas, coping with stress and burden of care in caregivers of individuals with schizophrenia. Preliminary study

100%

Siewierska J., Chodkiewicz J.

|

issue 2

137-145

EN

Purpose: The study is an attempt at describing the psychological characteristics of caregivers of relatives with schizophrenia which contribute to deepening or reducing the negative consequences of care. The study examines the relationship between the burden of care and maladaptive cognitive schemas and strategies of coping with stress used by the caregivers. Exploring this problem area may be important for the planning and implementation of support programs for people caring for relatives with mental illness. Material and methods: Thirty caregivers of relatives with schizophrenia completed a questionnaire set comprising the Zarit Burden Interview, the Mini-COPE, the Young Schema Questionnaire – Short Form 3 (YSQ-S3-PL) and a sociodemographic sheet. Results: Significant relationships were found between burden of care and sociodemographic indicators, maladaptive schemas and adaptive/non-adaptive coping strategies. Especially, caregivers of family members with schizophrenia which is associated with depression and/or alcohol dependence are more likely to report the burden of caring for individuals with schizophrenia than those with somatic comorbidities. Higher burden of care characterises caregivers who have a higher level of eight out of 18 maladaptive schemas and less frequently use active coping with stress. Correlations between maladaptive schemas and coping strategies have also been obtained. Conclusions: In working with carers of relatives with schizophrenia, special attention should be paid to the coexistence of other disorders like depression or alcohol abuse. Moreover, the work should be focused on maladaptive schemas in caregivers, which can block their use of adaptive strategies of coping with stress.

PL

Cel: W badaniu analizowano związek między odczuwanym przez opiekunów osób chorych na schizofrenię ciężarem opieki a posiadanymi przez nich nieadaptacyjnymi schematami poznawczymi w ujęciu Younga i współpracowników oraz strategiami radzenia sobie ze stresem. Poznanie tego obszaru problemowego może być ważne dla planowania i wdrażania programów wsparcia dla osób opiekujących się krewnymi chorującymi psychicznie. Materiał i metody: Trzydziestu opiekunów krewnych chorych na schizofrenię wypełniło ankietę socjodemograficzną oraz Zarit Burden Interview Version 1.0 (ZBI), Kwestionariusz Schematów Younga (YSQ-S3-PL) i kwestionariusz Mini-COPE. Wyniki: Stwierdzono istotne zależności między odczuwanym ciężarem opieki a wskaźnikami socjodemograficznymi, schematami nieadaptacyjnymi oraz adaptacyjnymi i nieadaptacyjnymi strategiami radzenia sobie ze stresem. W przypadku chorych na schizofrenię, u których współwystępowała jednocześnie depresja i/lub uzależnienie od alkoholu, opiekunowie odczuwali znacząco większy ciężar opieki niż w przypadku chorych, u których występowały obok choroby psychicznej choroby somatyczne. Większy ciężar opieki charakteryzuje opiekunów, którzy mają wyższy poziom ośmiu z osiemnastu schematów w ujęciu Younga i rzadziej korzystają z aktywnego radzenia sobie ze stresem. Odnotowano również korelacje między nieprzystosowawczymi schematami i strategiami radzenia sobie. Wnioski: Pracując z opiekunami krewnych chorych na schizofrenię, należy zwrócić szczególną uwagę na współistnienie u ich podopiecznych zaburzeń, takich jak depresja czy nadużywanie alkoholu. Ponadto pomoc powinna koncentrować się na próbach zmiany nieadaptacyjnych schematów u opiekunów, które mogą blokować stosowanie przez nich przystosowawczych strategii radzenia sobie.

4

Badanie kontroli wykonawczej za pomocą Testu Interferencji Stroopa u chorych na schizofrenię i osób z uszkodzeniami płatów czołowych

100%

Okruszek Ł., Rutkowska A.

|

EN

The aim of this paper is to compare susceptibility to the Stroop effect in men with schizophrenia and in men with frontal lobe lesions. A sample of 90 men participated in the study. They were divided into three groups: men with schizophrenia (n = 30), men with localized frontal lobe lesions (n = 30) and healthy men (n = 30) as a control group. Significant differences measures found between controls and men with schizophrenia in all of the analyzed variable (Control task execution time p 0,001; Interference task execution time: p 0,001; Difference between two times p 0,05). Men with frontal lobe lesions differed significantly from healthy controls in the terms of speed of the task execution (Control task execution time p 0,01; Interference task execution time: p 0,01), but were no more prone to the Stroop effect than healthy controls. No significant differences were found between schizophrenia and frontal lobe lesion groups.

5

Risk factors increasing aggressive behaviour in psychiatric patients hospitalised with a diagnosis of bipolar disorder, schizophrenia and anxiety disorders

88%

Szymaniuk W., Trzeciak K., Balaj K., Siembida J., Rajewska-Rager A., Michalak M.

|

vol. 17

|

issue 1

23-32

EN

Violent and aggressive behaviour is a serious problem among hospitalised psychiatric patients. The aim of this study was to assess factors that may help predict violent behaviour in psychiatric inpatients. Method: The study group consisted of 107 patients hospitalised in the Department of Adult Psychiatry, Poznan University of Medical Sciences in Poznań, with a diagnosis of bipolar disorder (n = 58), schizophrenia (n = 39) and anxiety disorders (n = 10). Sociodemographic and clinical data were obtained through a review of medical records and patient interviews using a self-prepared questionnaire. Results: Of 107 respondents, aggressive behaviour occurred in 46 patients (42.99%). A low risk of aggressive behaviour was observed in 68 patients (63.6%), medium risk – in 37 patients (34.6%), and high risk – in 2 subjects (1.9%). The study demonstrated a significant association between aggressive behaviour and short duration of the illness (p = 0.002), the criminal history of the patient (p = 0.003), the use of sedatives (p = 0.04), unemployment (p = 0.00034) and male gender in patients with a diagnosis of bipolar disorder (p = 0.03). There were no statistically significant differences between the incidence of violence and the main diagnosis (p = 0.56). The study showed no association with alcohol (p = 0.5) and psychoactive substance abuse (p = 0.07), age (p = 0.8), addiction in family (p = 0.1), history of suicide attempt (p = 0.08) and the lack of insight into the illness (p = 0.8). Conclusions: Based on these results, it appears that the most important factors in the occurrence of aggressive behaviour were criminal history, prior violent behaviour and short duration of the illness. The use of sedative drugs and male gender were also significant risk factors.

PL

Zachowania gwałtowne i agresywne są poważnym problemem wśród pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie. Celem pracy była ocena czynników, które mogłyby być predyktorami występowania zachowań agresywnych. Metoda: Grupę badaną stanowiło 107 pacjentów hospitalizowanych w Klinice Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej (n = 58), schizofrenii (n = 39) i zaburzeń lękowych (n = 10). Dane socjodemograficzne i kliniczne uzyskano poprzez przegląd dokumentacji medycznej pacjenta oraz wywiad z wykorzystaniem kwestionariusza własnego. Wyniki: Spośród 107 badanych zachowania agresywne występowały u 46 osób (42,99%). Niskie ryzyko zachowań agresywnych stwierdzono u 68 chorych (63,6%), średnie – u 37 (34,6%), a wysokie – u 2 (1,9%). Badanie wykazało znaczący związek między ryzykiem wystąpienia zachowań agresywnych a krótkim czasem trwania choroby (p = 0,002), karalnością pacjenta (p = 0,003), stosowaniem leków uspokajających (p = 0,04), brakiem zatrudnienia (p = 0,00034) i płcią męską w grupie osób z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej (p = 0,03). Nie zaobserwowano istotnych statystycznie korelacji między występowaniem agresji a typem choroby (p = 0,56). Nie wykazano również związku badanej zmiennej z uzależnieniem od alkoholu (p = 0,5) i narkotyków (p = 0,07), wiekiem (p = 0,8), uzależnieniem w rodzinie chorego (p = 0,1), liczbą prób samobójczych (p = 0,08) i brakiem wglądu w chorobę (p = 0,8). Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że najważniejszymi czynnikami ryzyka zachowań agresywnych są karalność pacjenta, występowanie w przeszłości zachowań agresywnych i krótki czas trwania choroby. Istotnymi czynnikami okazały się także stosowanie leków uspokajających oraz płeć męska.

6

Delusional Misidentification Syndrome: dissociation between recognition and identification processes

88%

Leis K., Mazur E., Racinowski M., Jamrożek T., Gołębiewski J., Gałązka P., Pąchalska M.

Acta Neuropsychologica

|

2019

|

vol. 17(4)

456-467

EN

Delusional misidentification syndrome (DMS) is an umbrella term for syndromes of intermetamorphosis, Fregoli, and Capgras. DMS) is thought to be related to dissociation between recognition and identification processes. DMS was described for the first time in 1932 as a variant of the Capgras syndrome and is currently on the DSM-V list of diseases as an independent disease entity. Patients affected by DMS believed that people around them, most often family, have changed physically (appearance) and mentally (character). Other symptoms include confabulation, derealization or depersonalization. In patients, aggressive behavior is often observed, aimed at alleged doppelgangers resulting from the sense of being cheated and manipulated. With the intermetamorphosis syndrome, for example, schizophrenia, depression, bipolar disorder or other misidentification syndromes (Fregoli's, Capgras) may coexist. There is also a reverse intermetamorphosis, where the object of the changed appearance or character becomes the patient himself. One of its forms may be lycanthropy. The etiology of the intermetamorphosis has not been fully understood, one of the reasons may be brain damage and changes in the parietal and/or temporal lobes of the right hemisphere. It may then damage long neuronal connections to the frontal areas of the brain, disturbances of working memory (WM) accountable for the keep and online management of data, so that it is available for further processing, and the patient's will be uncritical. The basic method of diagnosis of this delusion is a medical interview with the patient. Other diagnostic methods include computed tomography, magnetic resonance imaging, EEG and ERPs. Experimental methods include searching for the neuromarker of DMS. Currently, there are no treatment guidelines of this delusional disorder, and pharmacotherapy experimental, but the drugs from the group of neuroleptics and lithium seem effective. Some hope for the treatment is created by neurotherapy, but it is also experimental.

7

The application of bifrontal electrotherapy in patients with a diagnosis of schizophrenia – case series description

88%

Nowakowska K., Kaźmierski J.

|

vol. 17

|

issue 3

230-238

EN

Electrotherapy is considered a very effective and safe therapeutic method. Its most frequently described adverse effect is the impairment of cognitive functions. Currently, the most commonly applied form of electrotherapy are bitemporal procedures and the most frequent and best-studied indication for its application are depressive disorders. A method combining high effectiveness with satisfactory safety is the bifrontal application of the electrodes, although study results are often inconsistent. An issue which should also be noted is the lack of studies comparing the effectiveness of bifrontal and bitemporal procedures in the reduction of positive and negative symptoms of schizophrenia and assessing the safety of these methods in terms of the influence on cognitive functions. The present paper presents a clinical description of four patients with schizophrenia who have undergone electrotherapy procedures performed applying the bifrontal method. The decisive indication for applying the bifrontal procedures were the memory disturbances the persistence of which was reported by the patients during the application of bitemporal procedures. The analysed clinical cases indicate the effectiveness of the bifrontal electrotherapy procedures which was comparable with the effectiveness of bitemporal procedures with the simultaneous better toleration of the former. Improvement was observed in terms of paranoid, catatonic and negative schizophrenia symptoms. At the same time the patients reported subjectively better tolerance of the procedures, as well as improvement in the recalling of facts and events.

PL

Elektroterapię uznaje się za bardzo skuteczną i bezpieczną metodę terapeutyczną. Jej najczęściej opisywanym działaniem niepożądanym jest upośledzenie funkcji poznawczych. Obecnie najpowszechniej stosowaną formą elektroterapii są zabiegi dwuskroniowe, a najczęstszym i najlepiej przebadanym wskazaniem – zaburzenia depresyjne. Metodą łączącą wysoką efektywność z zadowalającym bezpieczeństwem jest dwuczołowe przyłożenie elektrod, choć wyniki badań często bywają niespójne. Należy także odnotować brak badań porównujących skuteczność zabiegów dwuczołowych i dwuskroniowych w redukcji objawów pozytywnych i negatywnych schizofrenii oraz oceniających bezpieczeństwo tych metod w zakresie wpływu na funkcje poznawcze. W niniejszym artykule przedstawiono opis kliniczny czterech pacjentów chorujących na schizofrenię, u których przeprowadzono zabiegi elektroterapii metodą dwuczołową. Decydującym wskazaniem do zastosowania zabiegów dwuczołowych były zgłaszane przez chorych zaburzenia pamięci utrzymujące się w trakcie stosowania zabiegów dwuskroniowych. Przeanalizowane przypadki kliniczne wskazują na skuteczność zabiegów dwuczołowej elektroterapii porównywalną ze skutecznością zabiegów dwuskroniowych przy lepszej ich tolerancji. Obserwowano poprawę w zakresie objawów paranoidalnych, katatonicznych i negatywnych schizofrenii. Jednocześnie pacjenci relacjonowali subiektywnie lepszą tolerancję zabiegów, jak również poprawę w przypominaniu faktów i wydarzeń.

8

Quality of life in institutionalized patients with schizophrenia

88%

Petrovic Kitic A., Jankovic S.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2018

|

vol. 18

|

issue 1

5-11

EN

Aim: Research into quality of life has become very important recently, since quality of life is increasingly used to characterise diseases and estimate the efficiency of therapeutics. The aim of this study was to determine significant factors that are associated with the quality of life of patients with schizophrenia accommodated in social welfare institutions. Material and methods: The study was conducted at the Institution for the Accommodation of Adults “Male Pcelice,” Kragujevac, Serbia. It was designed as a cross-sectional study. The quality of life was measured by using five distinct scales. The data on factors that might be associated with the quality of life were obtained from case records and the patients’ questionnaires. The association of every single factor was evaluated by using comparative analysis and the method of multiple linear regression. Results: Multiple linear regression shows that EuroQoL Five-dimensions – Five-Level scale score was associated with gender (B = −0.059 ± 0.021; p = 0.006) and daily dose (B = −0.051 ± 0.015; p = 0.001); Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire score was associated with the patient’s level of education (B = 2.873 ± 1.054; р = 0.007); the number of prescribed antipsychotics was associated with the Brief Psychiatric Rating Scale score (B = 3.150 ± 1.111; р = 0.007); the physical domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with the year of disease onset (B = −0.142 ± 0.055; р = 0.011) and the daily dose (B = −2.335 ± 0.787; р = 0.004); the psychological domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with gender (B = −2.686 ± 1.216; р = 0.029); the social relationship domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with the level of education (B = 3.109 ± 1.289; р = 0.017) and the number of prescribed antipsychotics (B = −3.297 ± 1.516; р = 0.031); the environment domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with the number of prescribed antipsychotics (B = −1.420 ± 0.653; р = 0,031). Conclusion: The quality of life of patients with schizophrenia was higher in males with a university degree, when the duration of the disease was shorter, negative symptoms were less pronounced, and with fewer side effects. Efforts to improve the quality of life in patients with schizophrenia accommodated in social welfare institutions should be made that could contribute to the prevention of adverse outcomes.

PL

Cel pracy: Badania nad jakością życia nabrały ostatnio szczególnej wagi – coraz częściej kategoria ta jest stosowana do opisu chorób oraz oceny skuteczności leczenia. Celem badania była określenie istotnych czynników związanych z jakością życia pacjentów chorych na schizofrenię przebywających w placówkach psychiatrycznych stałego pobytu. Materiał i metoda: Badanie o charakterze przekrojowym zostało przeprowadzone wśród pacjentów Centrum Pobytu dla Osób Dorosłych „Male Pcelice” w miejscowości Kragujevac w Serbii. Jakość życia chorych na schizofrenię zmierzono za pomocą pięciu skal. Dane dotyczące czynników, które mogły mieć wpływ na jakość życia badanych, zostały pozyskane z dokumentacji medycznej pacjentów oraz z wypełnianych przez nich ankiet. W ocenie zależności pomiędzy jakością życia pacjentów a poszczególnymi czynnikami wykorzystano analizę porównawczą oraz metodę regresji wielorakiej. Wyniki: Metodą regresji wielorakiej wykazano, iż wynik skali EuroQoL Five-dimensions – Five-Level korelował z płcią pacjentów (B = −0,059 ± 0,021; p = 0,006) oraz dzienną dawką przyjmowanych leków (B = −0,051 ± 0,015; p = 0,001), wynik Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire – z poziomem wykształcenia (B = 2,873 ± 1,054; р = 0,007), liczba przyjmowanych leków przeciwpsychotycznych – z wynikiem skali Brief Psychiatric Rating Scale (B = 3,150 ± 1,111; р = 0,007), domena fizyczna skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z czasem trwania choroby (rokiem wystąpienia choroby) (B = −0,142 ± 0,055; р = 0,011) oraz dzienną dawką przyjmowanych leków (B = −2,335 ± 0,787; р = 0,004), domena psychologiczna skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z płcią (B = −2,686 ± 1,216; р = 0,029), domena społeczna skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z poziomem wykształcenia (B = 3,109 ± 1,289; р = 0,017) oraz liczbą przyjmowanych leków przeciwpsychotycznych (B = −3,297 ± 1,516; р = 0,031), zaś domena środowiskowa skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z liczbą przyjmowanych leków przeciwpsychotycznych (B = −1,420 ± 0,653; р = 0,031). Wnioski: Jakość życia chorych na schizofrenię objętych badaniem była wyższa u pacjentów płci męskiej z wyższym wykształceniem, o krótszym przebiegu choroby, z mniej dotkliwymi objawami oraz mniejszą liczbą skutków ubocznych. Poprawa jakości życia osób chorujących na schizofrenię przebywających w placówkach psychiatrycznych stałego pobytu pozwoli zapobiec niepomyślnym wynikom leczenia psychiatrycznego.

9

Employment in schizophrenia –students’ point of view

88%

Zaprutko T., Kopciuch D., Sawicka D., Majchrzycka B., Nowak M., Michalak M., Kus K., Nowakowska E.

|

EN

Schizophrenia is a serious mental disorder and has a huge economic burden related to direct and indirect costs. Direct costs include such expenditure as hospitalization. Indirect costs, however, result mostly from the loss of productivity. Although patients are frequently interested in job opportunities, unemployment is widespread among them. Thus, we evaluated opinions of medical universities students’ concerning situation on the labor market among those in the remission stage of schizophrenia. The study was carried out between October 2015 and October 2016 in Poland and other European Union countries using a self designed questionnaire. The study tool consisting of five questions was distributed to students by direct contact and via the Internet. Of a 5200 distributed sheets, we received 1036 questionnaires and 942 were finally analyzed. In the students’ opinion, patients are generally interested in finding a job but they are afraid coming back to work. Although unemployment is common among patients with schizophrenia, the number of patients capable of working is significantly higher than the number of those actually employed. According to results of the study, getting a job might be effectively supported by non-pharmacological interventions. Considering the noticeably higher number of patients capable of working compared to those employed, development of employment possibilities should be a priority for mental health care decision makers. It should lead to reduction of the patients’ concerns related to looking for a job. Moreover, comprehensive treatment could reduce the economic burden of schizophrenia.

10

A therapeutic potential of nicotine: reassessing the current paradigm of nicotine pharmacotherapy, literature review.

76%

Delijewski M., Kośmider L., Balwierz R. J., Tomas M. B., Yi D., Koszowski B., Marciniak D., Karolewicz B.

Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research

|

2018

|

vol. 75

|

issue 5

1053-1061

EN

Introduction: Nicotine is a widely known alkaloid synthesized from tobacco plants, being a main constituent of tobacco smoke and cigarettes. Nicotine has also gained eminence as the therapeutic option in managing smoking cessation and even other health conditions. However, the therapeutic potential of nicotine in other diseases has yet to be completely assessed. This information void stems from an inherent aversion from researchers in assessing nicotine’s risk-benefit, due to its toxicities. We present information on the current body of evidence relating to non-traditional therapeutic applications of nicotine to fill this literature void. The purpose of this work is to present current literature on the therapeutic uses of nicotine in treating various diseases. Methods: Electronic search in PubMed for relevant research relating to the therapeutic potential of nicotine in various diseases. Results/conclusions: Nicotine has gained therapeutic significance as an active compound of the nicotine replacement therapy. Research show nicotine may have other therapeutic applications in some diseases. We discussed application of nicotine in diminished prevalence of Parkinson’s disease, decreasing symptoms of the Tourette’s syndrome, psychiatric diseases like chizophrenia, depression and management of pain. We also reviewed nicotine dosing, type of formulations, and compliance which are crucial factors in the therapeutic applications of nicotine.

11

Antidepressant-like and anxiolytic-like activity of a novel indoleamine derivative ADN -2013 in rodents

76%

Wasik A., Partyka A., Jastrzębska-Więsek M., Kołaczkowski M., Wesołowska A.

Medicina Internacia Revuo

|

2017

|

vol. 28

|

issue 108

152-162

EN

A novel indolamine derivative, ADN-2013, has been proved to possess a preclinical activity profile appropriate for the treatment of behavioral and psychological symptoms of dementia. Its antidepressant and anxiolytic properties have been examined in rat and mice models. The receptor mechanisms underlying the antidepressant properties of ADN-2013 have also been elucidated. ADN-2013 significantly shortened the immobility time measured in the forced swim test in mice and rats, producing an effect that was abolished by the dopamine D1-receptor antagonist SCH 23390 in rats. Moreover, ADN-2013 evoked anxiolytic-like activity in both “conditional” and “unconditional” anxiety-like paradigms in mice and rats. From these results, it is likely that direct antagonism toward serotonin 5-HT6 receptors and an indirect effect of dopamine, acting mostly via D1-like receptors, may be involved in the antidepressant action of ADN-2013. However, the partial agonist activity of ADN-2013 toward D2 receptors, observed in in vitro studies, might also contribute to this effect.

12

Obraz kliniczny i przebieg schizofrenii oraz zasady leczenia w zależności od współwystępującego używania substancji psychoaktywnych

76%

Dietrich-Muszalska A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2005

|

vol. 5

|

issue 4

212-216

EN

The article presents some issues of the impact of the use of various psychoactive substances on the clinical picture and course of treatment of schizophrenic patients. The use of psychoactive substances by people with schizophrenic disorders creates some problems with a proper diagnosis, because it may modify the clinical picture (it exacerbates psychotic symptoms) and course of the disease. Significant for modification of the clinical picture and course of the disease is the use – by the same people – of several psychoactive substances, such as cannabinoids, amphetamine or cocaine, sometimes combined with almezokorcohol. In such cases it is very difficult to determine the effects of each substance on psychopathological symptoms, course of the disease and interaction with antipsychotic drugs. The patients with concomitant use of psychoactive substances and schizophrenia exhibit also more depressive symptoms, higher risk of suicidal attempts, more prevalent positive than negative symptoms, besides schizophrenia of paranoid type is diagnosed more frequently. Treatment of patients, who exhibit schizophrenic disorders and use psychoactive substances may create more health hazards related to an enhanced number of drug-induced adverse symptoms (e.g. tardive dyskinesias) or of symptoms intensity. The course of the disease is disadvantageous, the disease recurs more often, the drugs are often found to be ineffective, therefore it often becomes necessary to use higher doses of antipsychotic drugs.

PL

W pracy omówiono zagadnienia wpływu stosowania różnych substancji psychoaktywnych (SPA) na obraz kliniczny i przebieg leczenia osób chorych na schizofrenię. Używanie SPA przez osoby z zaburzeniami schizofrenicznymi stwarza problemy z ustaleniem prawidłowej diagnozy, gdyż może modyfikować obraz kliniczny (zaostrza objawy psychotyczne) i przebieg choroby. Istotne znaczenie dla modyfikacji obrazu klinicznego i przebiegu choroby ma używanie przez te same osoby kilku substancji psychoaktywnych, takich jak kanabinole, amfetamina czy kokaina, czasem w połączeniu z alkoholem. W takich przypadkach bardzo trudne jest określanie efektu działania każdej substancji na objawy psychopatologiczne, przebieg choroby i interakcję z lekami przeciwpsychotycznymi. W obrazie klinicznym u osób chorujących na schizofrenię, które jednocześnie używają SPA stwierdza się większe nasilenie objawów depresyjnych, zwiększone ryzyko podejmowania prób samobójczych, częstsze występowanie objawów pozytywnych niż negatywnych, częściej niż zazwyczaj rozpoznaje się schizofrenię typu paranoidalnego. Leczenie osób z zaburzeniami schizofrenicznymi używających SPA może stwarzać więcej zagrożeń zdrowotnych związanych z wystąpieniem większej liczby niepożądanych objawów polekowych (np. późnych dyskinez) lub większym nasileniem tych objawów. Przebieg choroby jest niekorzystny, występuje zwiększenie liczby nawrotów choroby, częściej stwierdza się niedostateczne efekty działania leków i z tego względu w wielu przypadkach zachodzi konieczność zastosowania zwiększonych dawek leków przeciwpsychotycznych.

13

Poziom współpracy pacjentów chorych na schizofrenię w zakresie przyjmowania leków a ryzyko nawrotu psychozy

76%

Pawełczak P., Karakuła-Juchnowicz H., Łukasik P.

Current Problems of Psychiatry

|

2014

|

vol. 15

|

issue 1

32-40

EN

Schizophrenia is a chronic disease with a high risk of relapse. Modern treatment of schizophrenia that involves pharmacotherapy as its vital element may reduce this risk. However, effective pharmacological intervention requires patient’s compliance with a treatment regimen. This paper provides an overview of the available literature on possible associations between the level of medication adherence in schizophrenic patients and the risk of psychotic relapse and psychiatric rehospitalization. In the first part, the article offers general information on basic concepts, prevalence data and possible factors contributing to nonadherence in schizophrenia. The studies published to date have shown the significant relationship between a level of collaboration with drug treatment by schizophrenic patients and the risk of relapse and rehospitalization. This relationship is complex and largely determined by factors indirectly connected to both the level of medication adherence and the relapse risk.

PL

Schizofrenia jest przewlekłą chorobą obarczoną wysokim ryzykiem nawrotu. Nowoczesne leczenie schizofrenii, którego istotnym składnikiem jest farmakoterapia może w znacznym stopniu zmniejszyć to ryzyko. Jednak aby leczenie farmakologiczne było skuteczne, konieczna jest dobra współpraca w zakresie wypełniania zaleceń lekarskich ze strony pacjenta. W artykule tym dokonano przeglądu dostępnej literatury dotyczącej powiązań pomiędzy poziomem współpracy w zakresie przyjmowania leków przez pacjentów chorych na schizofrenię a ryzykiem nawrotu psychozy i ponownej hospitalizacji psychiatrycznej. Wychodząc od podstawowych definicji i rozpowszechnienia problemu niestosowania się do zaleceń lekarskich w tej grupie pacjentów, poprzez ukazanie czynników ryzyka wystąpienia tego zjawiska, opisano możliwe powiązania pomiędzy poziomem współpracy pacjentów w zakresie przyjmowania leków a ryzykiem nawrotu psychozy. Dotychczasowe badania wskazują na obecność istotnej zależności pomiędzy poziomem współpracy w zakresie przyjmowania leków przez pacjentów a ryzykiem nawrotu psychozy i rehospitalizacji. Związek ten ma charakter złożony, a duże znaczenie odgrywają czynniki pośrednio związane zarówno z poziomem współpracy przy leczeniu jak i ryzykiem nawrotu schizofrenii.

14

Stygmatyzacja osób chorych psychicznie

76%

Dziwota E.

Current Problems of Psychiatry

|

2014

|

vol. 15

|

issue 1

18-23

EN

Stigma otherwise stigmatizing or labeling applies to people suffering from mental illness, in particular psychotic disorders (including schizophrenia ), because, as shown in the following article presented data CBOS, schizophrenia condemns more than depression, and it raises more pejorative associations than the latter. The consequence of stigma are: treating these patients as inferior people and significant impairment in their functioning in society. There are many theories to explain the existence of stigma in society, recently there have been a lot of trials to define the concept of stigma, to specify the dimensions, functions and mechanisms that make up the process. Stigma causes the hiding of the disease by the affected people, who are aware of the prevalence of stigma. ( Negative presenting with men-tal illness on television, in the press, to the excitation of sensation ). This stigma affects people suffering mental illness today or in the past, as well as those who had contact with a psychiatrist. That label is difficult to change, even after the patient's return to the so-called " Normality ". It is worth to highlighting the role of the individual approach to the patient and the need to educate the public on mental illness. The process consists of stigma - labeling, stereotyping, separating " us" from "them", the loss of social status and discrimination - as described in the article. Social stigma is an issue extremely important, because it makes disorders very chronic, worsening the prognosis by enhancing stress in patients and often inhibit it by making them step towards treatment for fear of social exclusion.

PL

Stygmatyzacja, inaczej piętnowanie czy etykietowanie, dotyczy osób cierpiących na choroby psychiczne, w szczególności na zaburzenia psychotyczne (w tym schizofrenia) ponieważ, jak wskazują prezentowane w poniższym artykule dane CBOS, schizofrenia piętnuje bardziej niż depresja i budzi więcej pejoratywnych skojarzeń niż ta druga. Konsekwencją stygmatyzacji jest postrzeganie piętnowanych osób jako gorszych, a następnie znaczne upośledzenie ich funkcjonowania w społeczeństwie. Wiele jest teorii wyjaśniających występowanie stygmatyzacji w społeczeństwie, wielokrotnie próbowano zdefiniować pojęcie piętna, określić jego wymiary, funkcje oraz mechanizmy składające się na ten proces. Napiętnowanie powoduje ukrywanie choroby przez dotknięte nią osoby, które mają świadomość występowania stygmatyzacji. (Negatywne przedstawianie chorych psychicznie w telewizji, prasie, celem wzbudzenia sensacji). To piętno dotyczy osób chorujących obecnie lub w przeszłości, a także tych, którzy mieli kontakt z lekarzem psychiatrą. Ową etykietę trudno jest zmienić, nawet po powrocie pacjenta do tzw. „normalności”. Warto przy tym podkreślić rolę indywidualnego podejścia do pacjenta oraz konieczność edukacji społeczeństwa w zakresie chorób psychicznych. Na proces stygmatyzacji składają się: etykietowanie, stereotypizacja, oddzielenie „nas” od „nich”, utrata statusu społecznego oraz dyskryminacja - opisane w artykule. Piętno społeczne jest zagadnieniem niezwykle istotnym, bowiem ma ono wpływ na chronicyzację zaburzeń, pogorszenie rokowania poprzez wzmożenie stresu u pacjentów oraz często hamuje ono podejmowanie przez nich kroków w kierunku leczenia z obawy przed wykluczeniem społecznym.

15

Kardiologiczne powikłania leczenia klozapiną

76%

Wierzbiński P.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 2

61-65

EN

Clozapine is an effective antipsychotic used in the treatment of drug-resistant schizophrenia. The use of clozapine may be associated with a number of adverse effects. Hematologic side effects, such as neutropenia and agranulocytosis, are most common. Cardiovascular complications are rare, though the incidence of these effects is believed to be underestimated. For this reason, clozapine can be used only if heart diseases and cardiac arrhythmias are excluded based on a comprehensive medical history, complete physical examination and electrocardiography. Myocarditis and cardiomyopathy are serious and potentially life-threatening complications resulting from clozapine therapy. Although the mechanism of these disorders is not fully understood, it is believed that they result from drug hypersensitivity caused by IgE-mediated allergic reaction type I. The symptoms are often untypical and nonspecific, resembling those of influenza. The most common include fever, dry cough, chest pains and leukocytosis. Patients should be closely monitored for resting tachycardia, especially during the first two months of treatment. Monitoring for cardiovascular adverse effects in the first months of therapy allows for a nearly detection of any irregularities and prevention of serious consequences. If myocarditis and cardiomyopathy are suspected, the treatment should be discontinued. Any electrocardiographic irregularities should be consulted with a cardiologist. If clozapine-related myocarditis or cardiomyopathy occur, reintroduction of this drug should not be considered due to the high risk of further complications.

PL

Klozapina jest efektywnym lekiem przeciwpsychotycznym wprowadzanym w przypadkach schizofrenii lekoopornej. Stosowaniu klozapiny mogą towarzyszyć liczne działania niepożądane. Najczęściej opisuje się powikłania hematologiczne: neutropenię i agranulocytozę. Powikłania kardiologiczne są rzadkie, uważa się jednak, że częstość ich występowania jest niedoszacowana. Z tego względu klozapinę można włączyć jedynie po wykluczeniu chorób serca i zaburzeń rytmu na podstawie kompletnego wywiadu, pełnego badania przedmiotowego i elektrokardiogramu. Zapalenie mięśnia sercowego i kardiomiopatia są poważnymi powikłaniami stosowania klozapiny, potencjalnie zagrażającymi życiu pacjenta. Mechanizm powstawania tych zaburzeń nie jest do końca jasny, uznaje się, że wynikają one z nadwrażliwości na lek w wyniku reakcji alergicznej typu I zależnej od IgE. Symptomy są często niecharakterystyczne, mało specyficzne, mogą przypominać objawy grypopodobne. Najczęściej pojawiają się gorączka, suchy kaszel, bóle w klatce piersiowej i leukocytoza. Trzeba zwracać baczną uwagę na tachykardię spoczynkową, przede wszystkim w pierwszych dwóch miesiącach leczenia. Monitorowanie pacjenta pod kątem powikłań kardiologicznych w pierwszych miesiącach stosowania leku pozwala na wczesne rozpoznanie nieprawidłowości i uniknięcie poważnych następstw. W przypadku podejrzenia zapalenia mięśnia sercowego i kardiomiopatii klozapinę należy odstawić. Wszelkie nieprawidłowości w badaniu elektrokardiograficznym powinno się konsultować z kardiologiem. Jeśli wystąpią zapalenie mięśnia sercowego lub kardiomiopatia związana ze stosowaniem klozapiny, z uwagi na duże ryzyko kolejnych powikłań nie zaleca się ponownego włączania leku.

16

NEUROPSYCHOLOGY OF CREATIVITY: A MICROGENETIC APPROACH

76%

Pąchalska M.

Acta Neuropsychologica

|

2022

|

vol. 20(1)

87-114

EN

The neuropsychology of creativity is recently understood as a subdiscipline developing on the borderline of being a: (1) medical neuroscience - using clinical and experimental neuroanatomical, neurophysiological, neurobiological, neurosurgical, neurological, neuropsychiatric methods and approaches and (2) social neuroscience - using social psychology and neuropsychology, social linguistics and neurocultural studies to help disabled people. The subject of research into the neuropsychology of creativity is the relationship between creativity and the functioning of the brain (structures and neuronal connections) and the self using the individual, social and cultural mind and modelling these behaviors in relation to the biological organism and the social and cultural environment itself. Neuropsychological research of creativity is directed mainly to discover the brain mechanisms of creativity, to form the theoretical models, to elaborate the methods of diagnosis and therapy of artists with brain damage. A promising model that allows for a better understanding of the creation process, and therefore one offering better assistance to individuals who have never developed or have lost the ability to create due to brain damage, is the microgenetic approach that will be discussed in this article. To introduce the reader to these issues, a case study of an artist with brain damage is presented. It illustrates the importance of performing a syndrome analysis, supported by the neurophysiological studies (neuroimaging studies of the brain, quantitative electroencephalography (qEEG), event-related potentials (ERPs) and sLorette tomography) with the use of neuromarkers to avoid a false diagnosis. It also shows the possibilities of art therapy in the process of rebuilding the creative abilities lost as a result of brain damage, and thus the rebuilding of one's individual, social and cultural Self. However, something that is also important for artists, selected works, especially the most characteristic and significant ones, are also achieving critical recognition. It even happens that they become a part of the world's cultural heritage, are displayed at various exhibitions and are even bought to be hung in the collections of galleries acrosss the world, like in the case of the artist presented in these paper.

17

SNARE proteins and schizophrenia: linking synaptic and neurodevelopmental hypotheses

76%

Johnson R. D., Oliver P. L., Davies K. E.

|

2008

|

vol. 55

|

issue 4

619-628

EN

Much of the focus of neurobiological research into schizophrenia is based on the concept that disrupted synaptic connectivity underlies the pathology of the disorder. Disruption of synaptic connectivity is proposed to be a consequence of both disrupted synaptic transmission in adulthood and abnormalities in the processes controlling synaptic connectivity during development of the central nervous system. This synaptic hypothesis fits with neurodevelopmental models of schizophrenia and our understanding of the mechanisms of antipsychotic medication. This conceptual model has fostered efforts to define the exact synaptic pathology further. Synaptic proteins are obvious candidates for such studies, and the integral role of the SNARE complex, and SNARE-associated proteins, in synaptic transmission will ensure that it is the focus of much of this research. Significant new insights into the role of this complex are arising from new mouse models of human disease. Here the evidence from both animal and human clinical studies showing that the SNARE complex has a key role to play in the aetiology and pathogenesis of schizophrenia is discussed.

18

Wgląd w chorobę i poczucie wpływu na jej przebieg a funkcjonowanie społeczne pacjentów ze schizofrenią

63%

Wilczek-Rużyczka E., Halicka D.

|

issue 1

50-57

EN

The aim of this study was to assess the relationship between the level of insight and a sense of the impact on the course of the disease, and its impact on the level of social functioning of patients with schizophrenia. The study group consisted of 152 patients with schizophrenia, 91 women (59.9%) and 61 men (40.1%) hospitalized in the St. Hedwig Provincial Specialist Complex of Neuropsychiatry in Opole and in the Józef Babiński Specialist Hospital SPZOZ in Cracow. The study was conducted by a method of diagnostic poll with the use of questionnaire technique and the applied research tools were three standardized inquiry forms: A Questionnaire of Insight into Schizophrenia – “My Thoughts and Feelings,” Brief Measure to Assess Perception of Self-Influence on the Disease Course – Version for Schizophrenia and The Social Functioning Scale created by Max Birchwood. Based on the obtained results it was found out that the level of insight into illness and a sense of the impact on its course in patients with schizophrenia are averages, and the level of social functioning in each of its components is different – the patients show the highest level of functioning in the area of leaving the isolation, communication and interpersonal relationships and possible independence (potential). In terms of recreation and entertainment, and self-realized they show a moderate level of functioning but low in social interactions, labour and employment. It was also found out that with increasing levels of insight into the disease the sense of the impact on its course increases, determining thereby an increase in the level of social functioning in all areas.

PL

Celem pracy była ocena związku pomiędzy poziomem wglądu i poczuciem wpływu na przebieg choroby a poziomem funkcjonowania społecznego pacjentów ze schizofrenią. Grupę badaną stanowiło 152 pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii, 91 kobiet (59,9%) i 61 mężczyzn (40,1%) hospitalizowanych w Wojewódzkim Specjalistycznym Zespole Neuropsychiatrycznym im. św. Jadwigi w Opolu oraz w Szpitalu Specjalistycznym im. Józefa Babińskiego SPZOZ w Krakowie. Badania zostały przeprowadzone metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankiety, a wykorzystanymi narzędziami badawczymi były trzy wystandaryzowane kwestionariusze – Kwestionariusz Wglądu w Schizofrenię „Moje Myśli i Odczucia”, Krótka Skala Poczucia Wpływu na Przebieg Choroby – Wersja dla Schizofrenii oraz Skala Funkcjonowania Społecznego autorstwa Maxa Birchwooda. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że poziom wglądu w chorobę oraz poczucie wpływu na jej przebieg u pacjentów ze schizofrenią są przeciętne, a poziom funkcjonowania społecznego w zakresie poszczególnych jego składowych bywa różny – pacjenci wykazują najwyższy poziom funkcjonowania w obszarze wychodzenia z izolacji, komunikacji i więzi interpersonalnych, a także samodzielności możliwej (potencjalnej). W zakresie rekreacji i rozrywki oraz samodzielności realizowanej wykazują umiarkowany poziom funkcjonowania, natomiast w zakresie kontaktów społecznych oraz zatrudnienia – niski poziom. Stwierdzono również, że wraz ze wzrostem poziomu wglądu w chorobę wzrasta poczucie wpływu na jej przebieg, determinując tym samym wzrost poziomu funkcjonowania społecznego we wszystkich jego zakresach.

19

Wpływ kwercetyny na peroksydację lipidów indukowaną przez zyprazydon w ludzkim osoczu – badania in vitro

63%

Kopka J., Dietrich-Muszalska A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

10-19

EN

Some antipsychotics, including ziprasidone (ZIP), contribute to pro- and antioxidative imbalance in schizophrenic patients. Therefore, searching for effective antioxidative supplementation decreasing antipsychotics prooxidative effects has a high clinical importance. The aim of the study was to establish the effect of ZIP on human plasma – by determining the levels of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS), in in vitro model. Material and methods: Blood samples were obtained from healthy male volunteers and placed in the ACD solution. The active substance, i.e. ZIP, was dissolved in 0.01% solution of dimethylsulfoxide to reach the final concentrations (40 ng/ml, 139 ng/ml) and incubated with plasma (for 1 and 24 hours at 37°C). Plasma was also incubated with quercetine (7.5 μg/ml, 15 μg/ml) and with quercetine and ZIP, in different combinations of tested concentrations. Control samples (without the drug) were performed for each experiment. TBARS concentrations were determined using Rice-Evans spectrophotometric method (modified by Wachowicz and Kustroń). Results: ZIP at the concentrations of 40 ng/ml and 139 ng/ml after 24 hours of incubation with plasma causes an increase in TBARS (p respectively <0.01 and <0.002). Quercetine (7.5 μg/ml, 15 μg/ml) incubated for 24 hours in plasma with ZIP decreases lipid peroxidation on average by 38% (for ZIP 40 ng/ml p respectively <0.0003 and <0.0001, for ZIP 139 ng/ml p respectively <0.002 and <0.004). Conclusions: Quercetine significantly decreases lipid peroxidation induced by ziprasidone.

PL

Niektóre leki przeciwpsychotyczne, w tym zyprazydon (ZYP), przyczyniają się do zaburzeń równowagi proi antyoksydacyjnej u chorych na schizofrenię. Poszukiwanie skutecznej antyoksydacyjnej suplementacji zmniejszającej działanie prooksydacyjne leków przeciwpsychotycznych ma zatem duże znaczenie kliniczne. Celem badania było ustalenie wpływu ZYP na peroksydację lipidów ludzkiego osocza – przez oznaczenie stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od zdrowych ochotników płci męskiej – na roztwór ACD. Substancję aktywną, czyli ZYP, rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (40 ng/ml, 139 ng/ml) i inkubowano z osoczem (1 i 24 godziny, 37°C). Osocze inkubowano również z kwercetyną (7,5 μg/ml, 15 μg/ml) oraz z kwercetyną i ZYP, w różnych kombinacjach badanych stężeń. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia stężenia TBARS przeprowadzono metodą spektrofotometryczną Rice’a-Evansa (modyfikacja: Wachowicz i Kustroń). Wyniki: ZYP w stężeniach 40 ng/ml i 139 ng/ml po 24 godzinach inkubacji z osoczem powoduje wzrost stężenia TBARS (p odpowiednio <0,01 i <0,002). Kwercetyna (7,5 μg/ml, 15 μg/ml) inkubowana 24 godziny w osoczu wraz z ZYP zmniejsza peroksydację lipidów średnio o 38% (dla ZYP 40 ng/ml p odpowiednio <0,0003 i <0,0001, dla ZYP 139 ng/ml p odpowiednio <0,002 i <0,004). Wniosek: Kwercetyna istotnie obniża peroksydację lipidów wywoływaną przez zyprazydon.

20

Współwystępowanie schizofrenii i uzależnienia od substancji psychoaktywnych - rozpoznanie, obraz kliniczny, przebieg i leczenie

63%

Dodos M., Lewandowska A.

|

vol. 7

|

issue 3

170-175

EN

One can meet many qualifications describing effect “cooccurrence” in the Polish and English literature. The most prevalent notion in the English literature consists in: dual diagnosis, double diagnosis, comorbidity, cooccurrence, cosyndromal, primary, secondary destination. The term of the double diagnosis is used in the patients who accomplish simultaneously the criteria of psychical disorder and dependence. In practice this qualification the most often relates to persons with serious heavy psychoses (severe mental illness, SMI) – schizophrenic psychoses, bipolar disorder, and different heavy psychoses, simultaneously dependent on SPA. The process of dependence at persons with schizophrenia has a little different character than dependence at healthy persons. The difference consists of intensive susceptibility of this patients group on the working SPA. Opinion of psychotic symptoms at persons with recognition of psychosis from the circle of schizophrenia, simultaneously dependent on SPA, makes up the serious challenge for many explorers. The aim of wythis opinion is search of some specific subtype of the schizophrenia whose pronouncement would have to have the correlation with the using of the specific kind of SPA. Available results of studies on the prevalence of cooccurrence of the abuse of SPA and schizophrenia and influence SPA on the clinical range of schizophrenia are not unambiguous. Many reports in which were executed comparisons patients with schizophrenia and using SPA with patients who not striker these substances show that in people using SPA first symptoms of the disease appear earlier, it is present in them more and more intensified positive symptoms and one finds more often recurrences of the psychosis and frequency of rehospitalization than in persons without this problem. The treatment of patients should progress in complex and integrated form. In the literature we can meet the most often three models of patients’ treatment with schizophrenia and coexisting dependence: traditional model or differently serial, parallel model, the model of the integrated treatment.

PL

W literaturze polskiej i anglojęzycznej można znaleźć wiele określeń opisujących zjawisko „współwystępowa-nia" zaburzeń psychicznych. W literaturze anglojęzycznej najczęściej spotykamy takie pojęcia, jak: dual diagnosis, double diagnosis, comorbidity, cooccurrence, cosyndromal, primary, secondary destination. Termin „podwójna diagnoza" nierzadko używany jest w stosunku do pacjentów, którzy jednocześnie spełniają kryteria zaburzenia psychicznego i uzależnienia. W praktyce określenie to dotyczy najczęściej osób z poważnymi ciężkimi psychozami (severe mental illness, SMI) - psychozami schizofrenicznymi, chorobą afektywną dwubiegunową i innymi ciężkimi psychozami, jednocześnie uzależnionych od substancji psychoaktywnych (SPA). Proces uzależnienia u osób ze schizofrenią ma nieco odmienny charakter niż uzależnienie u osób zdrowych psychicznie. Różnica polega między innymi na wzmożonej podatności tej grupy pacjentów na działanie SPA. Ocena objawów psychotycznych u osób z rozpoznaniem psychozy z kręgu schizofrenii jednocześnie uzależnionych od SPA stanowi poważne wyzwanie dla wielu badaczy. Poszukiwano także jakiegoś specyficznego podtypu schizofrenii, którego wystąpienie miałoby mieć związek z używaniem określonego rodzaju SPA. Wyniki dotychczasowych badań, dotyczących współwystępowania nadużywania SPA i schizofrenii, a także wpływu SPA na obraz kliniczny schizofrenii, są niejednoznaczne. Wiele doniesień, w których dokonano porównania chorych na schizofrenię używających SPA z pacjentami nieprzyjmującymi tych substancji, wykazuje, że u używających SPA wcześniej pojawiają się pierwsze objawy choroby, występuje u nich więcej objawów pozytywnych i są one bardziej nasilone oraz częściej stwierdza się nawroty psychozy, a co za tym idzie - częstsze są przypadki rehospitalizacji niż u osób bez tego problemu. Leczenie chorych powinno przebiegać kompleksowo oraz w formie zintegrowanej. W literaturze najczęściej spotykane są trzy modele leczenia chorych na schizofrenię ze współistniejącym uzależnieniem: model tradycyjny lub inaczej seryjny, model równoległy, model zintegrowanego leczenia.

Refine search results

Physical Activity During Therapy of Self- Disorder Among Patients with Schizophrenia.A Phenomenological Understanding of the Relationship Between Healing and Physical Activity

Jakość życia pacjentów ze schizofrenią

Maladaptive schemas, coping with stress and burden of care in caregivers of individuals with schizophrenia. Preliminary study

Badanie kontroli wykonawczej za pomocą Testu Interferencji Stroopa u chorych na schizofrenię i osób z uszkodzeniami płatów czołowych

Risk factors increasing aggressive behaviour in psychiatric patients hospitalised with a diagnosis of bipolar disorder, schizophrenia and anxiety disorders

Delusional Misidentification Syndrome: dissociation between recognition and identification processes

The application of bifrontal electrotherapy in patients with a diagnosis of schizophrenia – case series description

Quality of life in institutionalized patients with schizophrenia

Employment in schizophrenia –students’ point of view

A therapeutic potential of nicotine: reassessing the current paradigm of nicotine pharmacotherapy, literature review.

Antidepressant-like and anxiolytic-like activity of a novel indoleamine derivative ADN -2013 in rodents

Obraz kliniczny i przebieg schizofrenii oraz zasady leczenia w zależności od współwystępującego używania substancji psychoaktywnych

Poziom współpracy pacjentów chorych na schizofrenię w zakresie przyjmowania leków a ryzyko nawrotu psychozy

Stygmatyzacja osób chorych psychicznie

Kardiologiczne powikłania leczenia klozapiną

NEUROPSYCHOLOGY OF CREATIVITY: A MICROGENETIC APPROACH

SNARE proteins and schizophrenia: linking synaptic and neurodevelopmental hypotheses

Wgląd w chorobę i poczucie wpływu na jej przebieg a funkcjonowanie społeczne pacjentów ze schizofrenią

Wpływ kwercetyny na peroksydację lipidów indukowaną przez zyprazydon w ludzkim osoczu – badania in vitro

Współwystępowanie schizofrenii i uzależnienia od substancji psychoaktywnych - rozpoznanie, obraz kliniczny, przebieg i leczenie