Cardiovascular diseases remain the primary cause of death in developed countries, including Poland, despite the progress in their treatment and a noticeable decrease in their prevalence. For this reason, the search for biomarkers for early disease risk assessment in primary as well as secondary prevention is the main task. Growth differentiation factor-15 (GDF-15) is becoming a leader among the new protein markers with a high predictive potential for cardiovascular diseases and their complications. An elevated GDF-15 blood level is associated with an increased risk of many cardiovascular diseases, their subclinical presence and their complications, including death. The predictive strength of GDF-15 is independent of and additive to other risk factors. GDF-15 can be used as part of a multimarker strategy to improve risk stratification, although it can also be used alone for death risk assessment. GDF-15 is not heart-specific: in some cardiovascular diseases its expression can be increased in other tissues as well. Elevated GDF-15 blood levels are found in cancer. They are also observed in renal impairment. Due to the strong relationship between GDF-15 and general mortality it is sometimes called “the marker of death.” Its increase often precedes serious clinical events by many months or even years. This provides opportunities for more intensive prevention, both primary and secondary.
PL
Choroby układu sercowo-naczyniowego, mimo postępu w ich leczeniu i zauważalnego spadku częstości ich występowania, są nadal główną przyczyną zgonów w krajach rozwiniętych cywilizacyjnie, w tym także w Polsce. Zatem poszukiwanie biomarkerów do wczesnego określania ryzyka tych chorób zarówno w prewencji pierwotnej, jak i wtórnej jest zadaniem pierwszoplanowym. Spośród nowych markerów białkowych o dużym potencjale predykcyjnym chorób układu sercowo- -naczyniowego i ich powikłań na czoło wysuwa się czynnik różnicowania wzrostu 15 (GDF-15). Jego podwyższone stężenie we krwi wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wielu chorób układu sercowo-naczyniowego, ich obecnością w postaci subklinicznej, a także ich powikłaniami, łącznie ze zgonami. Siła predykcyjna GDF-15 jest niezależna od innych czynników ryzyka i addytywna w stosunku do nich. Czynnik ten może być wykorzystywany w strategii wielomarkerowej do poprawienia stratyfikacji ryzyka, chociaż do oceny ryzyka zgonu może być także stosowany samodzielnie. Czynnik różnicowania wzrostu 15 nie jest swoisty dla mięśnia sercowego – w niektórych chorobach układu sercowo-naczyniowego jego zwiększona ekspresja może występować także w innych tkankach. Podwyższone stężenie GDF-15 we krwi stwierdza się w chorobach nowotworowych. Wzrost stężenia tego markera obserwuje się również w stanach upośledzenia czynności nerek. Ze względu na silny związek GDF-15 z umieralnością ogólną określa się go niekiedy mianem „markera śmierci”. Wzrost jego stężenia często poprzedza o wiele miesięcy czy nawet lat wystąpienie dużych zdarzeń klinicznych. Otwiera to pole do intensywniejszej prewencji zarówno pierwotnej, jak i wtórnej.
Nowadays obesity became a pandemic condition all over the world including the pediatric population. Childhood obesity is not only the risk of obesity in the future but first of all the increased risk of cardiovascular and metabolic diseases. Early diagnostic of the risk factors of cardiovascular diseases included as criteria of metabolic syndrome, in spite of controversy in defining this condition, helps in differentiation of the patients from the high risk group. Aim of the study was to assess the presence of the metabolic syndrome criteria in obese patients admitted to Pediatric Clinic for diagnostic procedure. Materials and methods: There were 112 obese (mean BMI 31.4) aged 10-17 years patients admitted foe diagnostic procedure to Department of Pediatrics. The detailed anthropometric measurements (included BMI, central obesity), biochemical tests and blood pressure monitoring were carried out in all patients. IDF 2007 definition was applied for diagnosis. Results: Metabolic syndrome was confirmed in 10.7% with male predominance 16.6% vs. 3.8%. The elevated values of blood pressure were found in 23.2% (28.3% boys vs. 17.3% girls), dyslipidemia concerning triglycerides in 8.9% (13.3% boys vs. 3.8% girls) and low HDL-cholesterol in 6.3%. Impaired glucose tolerance was observed in 5.3%. Conclusions: The differentiation of the frequency certain metabolic syndrome’s criteria in regards to sex suggests unequal influence of genetic and/or environmental factors. The most important risk factors in our patients seemed to be visceral obesity and hypertension.
PL
Obserwowana na świecie pandemia otyłości dotyczy również dzieci i młodzieży. Otyłość w dzieciństwie to nie tylko otyłość w wieku dorosłym, ale przede wszystkim zwiększone ryzyko powikłań metabolicznych i schorzeń sercowo-naczyniowych w przyszłości. Wczesna diagnostyka czynników ryzyka wchodzących w skład kryteriów rozpoznania zespołu metabolicznego (pomimo kontrowersji wokół definicji zespołu metabolicznego w wieku rozwojowym) może pozwolić na wyodrębnienie grupy pacjentów wysokiego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Celem pracy była ocena częstości występowania określonych cech zespołu metabolicznego wśród otyłych pacjentów skierowanych do diagnostyki w warunkach klinicznych. Materiał i metody: Badaniami objęto 112 otyłych (śr. BMI – 31,4) osób w wieku 10-17 lat hospitalizowanych w Klinice. U wszystkich badanych przeprowadzono badania antropometryczne (potwierdzono otyłość centralną) i biochemiczne oraz monitorowano ciśnienie tętnicze. Do rozpoznania zespołu metabolicznego zastosowano definicję IDF 2007. Wyniki: Zespół metaboliczny rozpoznano u 10,7% (n=12) badanych (u 16,6% chłopców i jedynie u 3,8% dziewcząt). Podwyższone wartości ciśnienia tętniczego stwierdzono u 23,2% pacjentów (u 28,3% chłopców i u 17,3% dziewcząt), podwyższone wartości triglicerydów u 8,9% (13,3% chłopców vs 3,8% dziewcząt), obniżone wartości cholesterolu HDL u 6,25% badanych, zaś nieprawidłowe stężenie glukozy u 5,3%. Wnioski: Zróżnicowanie pod względem płci występowania cech zespołu metabolicznego u badanych może sugerować niejednakowy udział czynników genetycznych i/lub środowiskowych w patogenezie tego schorzenia. Z punktu widzenia diagnostyczno- rokowniczego otyłość trzewna i nadciśnienie tętnicze jako czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych były najczęściej obserwowanymi objawami zespołu metabolicznego w badanej grupie.
Primary arterial hypertension is a long-lasting elevation of blood pressure above the accepted numbers. It is one of the most common causes of mortality in the world. Not until the complications occur it may be symptomless, furthermore it coexists with other cardiovascular risk factors such as metabolic disorders. The aim of medical treatment is to reduce hypertension but also eliminate the risk factors by encouraging changes in the patient’s lifestyle (non-pharmacological actions) and introducing proper therapy. According to Polish Hypertension Society there are five major groups of hypotensive drugs. These are: thiazide diuretics (thiazide-like preferred), betaadrenolytics (vasodilatators preferred), calcium channel antagonists (dihydropiridine preferred), angiotensin converting enzyme inhibitors and angiotensin II receptor blockers. Drugs from the groups above may be used as a monotherapy and also in various specific combination. In the uneventful hypertension the hypotensive therapy should be started from single medication chosen from five main groups of drugs, which have proved favorable influence on the reduction of cardiovascular mortality. But the majority of treated population needs more than one drug to control the hypertension. Then it is necessary to start the combined therapy and use medication in connections with regards to the favorable synergic and additive mechanism of action of each active substance. The remarkable advantages in efficiency, blood vessels protection and avoiding side effects are reached with the combination of angiotensin converting enzyme inhibitors and dihydropirydyne calcium channel antagonist. In the combined therapy it is always necessary to take into account the use of combined pill, because it essentially improves the effectiveness of hypertension treatment and raises the compliance.
PL
Nadciśnienie tętnicze pierwotne to trwałe podwyższenie ciśnienia tętniczego powyżej przyjętych wartości. Jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Przed wystąpieniem powikłań narządowych może nie dawać żadnych objawów, a dodatkowo najczęściej współistnieje z innymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego z grupy zaburzeń metabolicznych. Podstawą postępowania medycznego jest normalizacja ciśnienia tętniczego i eliminacja czynników ryzyka, które należy osiągnąć poprzez zmobilizowanie pacjenta do istotnych zmian stylu życia (postępowanie niefarmakologiczne) oraz wdrożenie odpowiedniej farmakoterapii. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego dysponujemy pięcioma głównymi grupami leków hipotensyjnych. Są to: diuretyki tiazydowe (preferowane tiazydopodobne), beta-adrenolityki (preferowane wazodylatacyjne), antagoniści wapnia (preferowane pochodne dihydropirydynowe), inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę oraz blokery receptora AT1 dla angiotensyny drugiej. Leki z tych grupa można stosować w monoterapii, jak również w pewnych wzajemnych połączeniach. W niepowikłanym nadciśnieniu tętniczym terapię hipotensyjną rozpoczyna się od pojedynczego leku, wybierając spośród pięciu głównych grup o udowodnionym korzystnym wpływie na redukcję śmiertelności sercowo-naczyniowej. Większość chorych wymaga jednak stosowania więcej niż jednego leku w celu osiągnięcia docelowych wartości ciśnienia tętniczego. Wówczas należy wdrożyć terapię skojarzoną, stosując leki w połączeniach uwzględniających wypadkowy efekt synergistyczny i addytywny mechanizmów działania poszczególnych substancji czynnych. Szczególnie korzystne pod względem siły działania, pożądanych efektów naczynioprotekcyjnych i minimalizacji działań ubocznych jest połączenie inhibitora konwertazy angiotensyny z antagonistą kanałów wapniowych z grupy pochodnych dihydropirydynowych. W terapii skojarzonej należy zawsze rozważyć stosowanie leków w postaci preparatu złożonego, gdyż wpływa to istotnie na skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego i sprzyja przestrzeganiu zaleceń lekarza.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.