Search results

1

Intranasal steroid therapy – EPOS 2020

100%

Rot P., Rapiejko P., Jurkiewicz D.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(3)

41-49

EN

Introduction: Due to their strong, multidirectional anti-inflammatory activity, intranasal glucocorticoids are the mainstay of treatment in rhinosinusitis, including acute rhinosinusitis, chronic rhinosinusitis, and chronic rhinosinusitis with nasal polyps, as well as allergic rhinitis. Owing to its high systemic safety and high anti-inflammatory efficacy, mometasone furoate – a new-generation intranasal glucocorticoid – was approved in 2019 as an over-the-counter (OTC) medication for Polish patients diagnosed with allergic rhinitis. Scientific societies and expert groups recommend the use of intranasal glucocorticoids in a much broader range of indications. In February 2020, an updated version of the European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps (EPOS 2020) was published. Aim: This article discusses the role of nasal glucocorticoids in regimens used in the treatment of nasal sinusitis as published in EPOS 2020 with Polish country-specific realities being taken into account.

2

Intranasal steroid therapy – EPOS 2020

100%

Rot P., Rapiejko P., Jurkiewicz D.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2020

|

vol. 74

|

issue 3

41-49

EN

Introduction: Due to their strong, multidirectional anti-inflammatory activity, intranasal glucocorticoids are the mainstay of treatment in rhinosinusitis, including acute rhinosinusitis, chronic rhinosinusitis, and chronic rhinosinusitis with nasal polyps, as well as allergic rhinitis. Owing to its high systemic safety and high anti-inflammatory efficacy, mometasone furoate – a new-generation intranasal glucocorticoid – was approved in 2019 as an over-the-counter (OTC) medication for Polish patients diagnosed with allergic rhinitis. Scientific societies and expert groups recommend the use of intranasal glucocorticoids in a much broader range of indications. In February 2020, an updated version of the European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps (EPOS 2020) was published. Aim: This article discusses the role of nasal glucocorticoids in regimens used in the treatment of nasal sinusitis as published in EPOS 2020 with Polish country-specific realities being taken into account.

3

Ocena ekspresji receptora leukotrienów cysteinylowych typu 1 (CysLTR1) w polipach nosa

100%

Różańska M., Bielecki P., Reszeć J., Kowal K., Rogowski M.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(6)

17-22

PL

Leukotrieny cysteinylowe (CysLTs) są zaangażowane w patogenezę przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok (CRS). Badanie to zostało przeprowadzone w celu lepszego zrozumienia roli leukotrienów cysteinylowych w rozwoju przewlekłego zapalenia zatok obocznych nosa poprzez 1). ocenę ekspresji receptora leukotrienów cysteinylowych typu 1 (CysLTR1) w polipach nosa u pacjentów z CRS oraz 2) ocenę korelacji ekspresji receptora CysLT1 z danymi klinicznymi. Ekspresję receptora CysLT1 oceniono immunohistochemicznie w polipach nosa pobranych od 20 pacjentów leczonych operacyjnie z powodu przewlekłego zapalenia zatok obocznych nosa, oraz 10 chorych stanowiących grupę kontrolną, poddawanych chirurgii plastycznej nosa. Pacjenci z CRS wykazywali istotnie wyższą ekspresję receptora CysLT1 w porównaniu z grupą kontrolną (p <0,05). Ekspresja receptora CysLT1 w podnaskórkowych naciekach zapalnych była większa u pacjentów z przewlekłym zapalenie zatok i alergią w porównaniu z pacjentami z CRS, ale bez alergii (p = 0,07). W szczególności ekspresja receptora CysLT1 w podnaskórkowych naciekach zapalnych była istotnie większa u 3 pacjentów z CRS i alergią na leki w porównaniu z pacjentami z CRS, ale bez alergii na leki (p = 0,03). Zwiększona ekspresja receptora CysLT1 w zmienionej zapalnie błonie śluzowej nosa u pacjentów z alergią może sugerować szczególną rolę CysLTs w patogenezie polipów nosa w tej grupie pacjentów.

4

Chronic rhinosinusitis in children

100%

Zielnik-Jurkiewicz B.

|

vol. 6(1)

26-34

EN

CRS symptoms in children can be mild and uncharacteristic. The disease is multifactorial, and therefore requires a multifaceted, multidisciplinary approach. Treatment of CRS in children is difficult, infections often recur, and treatment methods are often ineffective. In children, surgery is performed infrequently, only when other therapies have failed. The first stage of surgery is adenoidectomy. Functional endoscopic surgery of the paranasal sinuses may be considered if no improvement of the patient after exhausting all possibilities of conservative treatment.

5

Zastosowanie substancji pochodzenia naturalnego w leczeniu zapalenia zatok przynosowych w świetle Europejskich wytycznych na temat zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa – EPOS 2012

63%

Pachecka M., Pachecka R., Pławińska A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 4

427-439

EN

Rhinosinusitis is a very common condition of the upper respiratory tract. The disease may be caused by viral, bacterial or fungal infections as well as by allergens or air pollution (e.g. tobacco smoke), with viral infections being the most common cause. The first phase of viral rhinosinusitis therapy involves the use of antipyretics, analgesics, anti-oedematous agents as well as nasal decongestants, occasionally, topical glucocorticosteroids, nasal irrigation and adjunct phytotherapy. Viral or allergic rhinosinusitis does not require antibiotic therapy. Antibiotics should be used if symptoms persist after 7–10 days or bacterial superinfection develops. More intense treatment (antibiotic, metronidazole, intranasal glucocorticosteroid as well as formulations that dilute mucous secretions and have anti-oedematous effects) for up to several days is necessary in cases of acute rhinosinusitis in children, which is quite often a very serious disease bordering on sepsis (pansinusitis). According to the 2012 European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2012 (EPOS 2012), natural compounds may be used as an adjunct treatment in some cases and in certain periods of the disease. These include nasal irrigation with saline or an appropriate seawater solution as well as the use of herbal medicinal products. The paper discusses in detail the use of different herbal medicinal products and presents literature data related to the efficacy and tolerance of these products.

PL

Zapalenie śluzówki nosa i zatok przynosowych to bardzo częste schorzenie górnych dróg oddechowych. Może być spowodowane zakażeniami wirusowymi, bakteryjnymi, grzybiczymi, alergenami oraz zanieczyszczeniem powietrza (np. dymem tytoniowym); najczęstszą przyczynę stanowią zakażenia wirusowe. W pierwszej fazie leczenie zapalenia śluzówki nosa i zatok przynosowych o etiologii wirusowej polega na stosowaniu leków przeciwgorączkowych, przeciwbólowych, przeciwobrzękowych, udrożniających nos, niekiedy glikokortykosteroidów miejscowo, płukaniu jam nosa oraz wspomagająco fitoterapii. Nie jest konieczne stosowanie antybiotyków w przypadkach wirusowego lub alergicznego podłoża choroby. Jeśli objawy po 7–10 dniach utrzymują się albo dochodzi do nadkażenia bakteryjnego, należy zastosować antybiotyki. W przypadkach ostrego zapalenia zatok przynosowych u dzieci, będącego dość często bardzo poważną chorobą na pograniczu posocznicy (pansinusitis), konieczne jest intensywne leczenie (antybiotyk, metronidazol, glikokortykosteroid donosowo oraz preparaty rozrzedzające wydzielinę i działające przeciwobrzękowo), trwające nawet kilkanaście dni. Według Europejskich wytycznych na temat leczenia zapalenia śluzówki nosa i zatok przynosowych z 2012 roku (EPOS 2012) w niektórych przypadkach i okresach choroby mają zastosowanie substancje pochodzenia naturalnego – jako leczenie wspomagające. Należy do niego płukanie jam nosa fizjologicznym roztworem chlorku sodu lub odpowiednim roztworem wody morskiej oraz wykorzystanie roślinnych produktów leczniczych. Niniejszy artykuł szczegółowo omawia zastosowanie poszczególnych roślinnych produktów leczniczych i przedstawia dane literaturowe na temat ich skuteczności oraz tolerancji.

6

Rola badań mikrobiologicznych w bakteryjnych zakażeniach górnych dróg oddechowych

63%

Kutera-Chrobok K., Klekotka R., Symela-Kaspera J., Ślaska-Kaspera A., Dziubdziela W., Markowski J.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2021

|

vol. 10(3)

|

issue 3

1-5

EN

Infections of the upper respiratory tract are one of the main reasons why patients visit their primary care physician. Most of these are viral infections, requiring only symptomatic treatment. In the case of infections of bacterial etiology, apart from thorough medical history and physical examination, microbiological tests play an important role. They allow for the precise identification of the microorganism and determine sensitivity to antibiotics. Avoiding unjustified or wrong antibiotic therapy supports the fight against multi-drug resistant organisms, which are an increasing challenge for modern medicine. One of the most common causes of pharyngitis is Streptococcus pyogenes infection. Despite the possibility of performing rapid antigen detection test, pharyngeal culture remains the gold standard in the diagnosis of bacterial infections in this area. Otitis media is considered by the authors as well as sinusitis. The primary ethiology of the otitis media are viruses following the dysfunction of the Eustachian tube, which causes secondary bacterial infection. The anatomical structure of the middle ear prevents direct collection of material for microbiological examination, except in the case of spontaneous perforation of the tympanic membrane or paracentesis. Sinusitis is mostly viral infection and is diagnosed based on clinical symptoms. In the routine diagnosis of rhinosinusitis, microbiological testing is not recommended, however the authors discuss the principles and indications for extending the diagnostics. The following article argues the most common pathogens responsible for infections in the mouth, throat, middle ear, and paranasal sinuses. The authors pay special attention to the quality of the collected material, protection of the sample and the method of transport to the laboratory. Compliance with the following standards in everyday clinical practice may reduce the percentage of non-diagnostic results and will help in making an accurate diagnosis.

7

Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych

63%

Wachnicka-Bąk A., Lipińska-Opałka A., Będzichowska A., Kalicki B., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 1

25-31

EN

Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.

PL

Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.

8

Clinical manifestations of granulomatosis with polyangiitis (GPA) in dermatology and otolaryngology

63%

Ziuzia L., Dobrzyński P., Sobolewski P., Walecka-Herniczek I.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

vol. 6(2)

8-14

EN

The diseases caused by vasculitis are rare. The difficulties in diagnosis may be due to this low frequency, as well as to rather slow development and various symptoms and locations of the symptoms. In the diagnosis of the vasculitis one should consider all of the clinical features, for they may include diagnostic criteria for various clinical entities.

9

Acute sinusitis in daily clinical practice

51%

Arcimowicz M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 4

40-50

EN

Understanding the appropriate use of diagnostics and treatment in acute rhinosinusitis is of immense importance given the high prevalence of this disease in the general population. The ability to differentiate between the principal phenotypes of acute sinusitis, namely acute viral infection (cold), acute post-viral sinusitis and acute bacterial sinusitis, determines the future management and is fundamental to providing rational therapeutic recommendations – especially as regards antibiotic treatment, which is very often overused in acute sinusitis even though bacterial phenotypes only account for 0.5–2% of all cases of the disease. The latest therapeutic recommendations contained in the EPOS2020 position paper introduce a system based on integrated care pathways (ICPs), which comprise pharmacy-supported self-care and e-health as the first level, followed by primary care as the second, with specialist care being reserved for patients who develop a more severe course of the disease, have suspected complications or suffer from recurrent acute sinusitis. Management of acute sinusitis is primarily based on symptomatic treatment modalities, with phytotherapeutic support, as well as on antiinflammatory treatment, while antibiotic therapy is used in very specific and limited indications. Complications are relatively rare in acute sinusitis and they are not considered to be associated with antibiotic intake. Considering the high prevalence of acute forms of sinusitis, their significant impact on quality of life and high direct and indirect costs of treatment, the right diagnosis and management, without unnecessary escalation of therapy, can substantially translate into a number of public health benefits.

Refine search results

Intranasal steroid therapy – EPOS 2020

Intranasal steroid therapy – EPOS 2020

Ocena ekspresji receptora leukotrienów cysteinylowych typu 1 (CysLTR1) w polipach nosa

Chronic rhinosinusitis in children

Zastosowanie substancji pochodzenia naturalnego w leczeniu zapalenia zatok przynosowych w świetle Europejskich wytycznych na temat zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa – EPOS 2012

Rola badań mikrobiologicznych w bakteryjnych zakażeniach górnych dróg oddechowych

Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych

Clinical manifestations of granulomatosis with polyangiitis (GPA) in dermatology and otolaryngology

Acute sinusitis in daily clinical practice