Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  resuscytacja krążeniowo-oddechowa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
INTRODUCTION: External cardiac massage has been a basic CPR maneuver for years. The aim of the study was to assess the quality of chest compression during a real-time continuous cardiac compression simulation on a cardio-pulmonary resuscitation mannequin (considering medical rescuer experience and BMI). MATERIAL AND METHODS: This was a prospective study involving 17 medical rescuers, and 21 Medical Rescue stu-dents and university lecturers. During the simulation the participants performed continuous external cardiac compres-sion for 15 minutes or until the refusal to continue. The depth and rate were analyzed at 60-second periods, leading to average values of cardiopulmonary resuscitation effectiveness. The analysis covered complete research data gathered in real time (10 minute periods). RESULTS: The average compression depth significantly decreased from the first (40.66 SE ± 0.80 mm) to the fourth minute of the study (38.21 SE ± 0.95 mm). The average compression rate was significantly different between the initial values (120.97 SE ± 2.83/min) and the sixth minute of the study (123.69 SE ± 2.55/min). The average com-pression depth amounted to n 36.03 SE ± 1.22 mm in non-professionals and 40.06 SE ± 1.37 mm in professionally active participants. In the participants with a BMI > 25, the only differentiating point in time was the beginning of the task when the average compression depth was 41.97 SE ± 1.12 mm. In the participants with a BMI < 25, there was a gradual decrease in the compression depth within the initial four minutes of the task. CONCLUSION: Rescuer body mass is an important factor influencing proper chest compression depth during conti-nuous cardiac compression. Professional rescuers are capable of performing continuous cardiac compression longer than non-professionals, at the same time maintaining acceptable sternum deflection and compression rate.
PL
WSTĘP: Celem pracy była prospektywna ocena jakości kompresji klatki piersiowej podczas symulacji ciągłego masażu serca na manekinie w czasie rzeczywistym, wykonywanego przez czynnych zawodowo ratowników medycznych, z uwzględnieniem ich BMI. MATERIAŁ I METODA: Badanie przeprowadzono w grupie 17 ratowników medycznych oraz 21 studentów kierunku ratownictwo medyczne i wykładowców uczelni. Podczas próby każdy badany wykonywał nieprzerywany masaż ze-wnętrzny serca na manekinie do osiągnięcia punktu końcowego, jakim był czas 15 minut lub odmowa dalszego wy-konywania zadania. WYNIKI: Średnia głębokość wykonywanych uciśnięć zmniejszała się istotnie od pierwszej (40,66, SE ± 0,80 mm) do czwartej minuty badania, osiągając wartość 38,21 SE ± 0,95 mm. Średnia częstość uciśnięć klatki piersiowej istotnie różniła się od szóstej minuty (123,69 SE ± 2,55/min) w stosunku do wartości wyjściowych (120,97 SE ± 2,83/min). W dziesiątej minucie średnie wartości głębokości uciśnięć oraz częstości masażu klatki piersiowej osiągnęły odpo-wiednio 36,62 SE ± 1,04 mm oraz 128,06 SE ± 2,43/min. Istotnym czynnikiem wpływającym na głębokość kompresji klatki piersiowej była przynależność do grupy czynnych zawodowo ratowników medycznych. Średnia głębokość ucisku w całym badanym przedziale czasowym w grupie nie-profesjonalistów wynosiła 36,03 SE ± 1,22 mm, podczas gdy w grupie profesjonalistów – 40,06 SE ± 1,37 mm. Drugim istotnym czynnikiem różnicującymi zakres głębokości kompresji klatki piersiowej był czas oraz BMI ratow-nika. U osób z BMI > 25 jedynym różnicującym punktem czasowym był początek badania, w którym średnia głębo-kość ucisku wynosiła 41,97 SE ± 1,12 mm. WNIOSKI: Masa ciała ratownika jest istotnym czynnikiem wpływającym na uzyskanie głębszej kompresji klatki pier-siowej. Profesjonalni ratownicy są w stanie prowadzić skutecznie ciągłą kompresję klatki piersiowej w dłuższym czasie, osiągając zadowalające ugięcie oraz częstotliwość jej kompresji.
EN
Introduction: Cardiac arrest (CA) upon admission to an intensive care unit (ICU) influences the prognosis. The Glasgow Outcome Scale (GOS) is utilized to assess life quality after CA with recovery of spontaneous circulation (ROSC). Material and methods: Sixty patients after out-of-hospital (OHCA) or intra-hospital (IHCA) CA with ROSC upon admission to the ICU of Regional Hospital No. 5 in Sosnowiec in the year 2015 were analysed in terms of their general health condition after discharge from the ICU and from a hospital utilizing the GOS. Results: The overall survival rate at discharge from the ICU was 43.3% (N = 26/60), and at discharge from hospital – 36.7% (N = 22/60). No statistical significant difference between the groups in terms of the survival rate at discharge from the ICU and hospital was found. No statistical significant difference between OHCA and IHCA or cardiac and non-cardiac patients in terms of the general health condition assessed utilizing GOS was found. The necessity of administering catecholamines and lactates (LAC) > 8 mmol/l increased the rate of mortality (GOS 1). A high concentration of LAC, severe neurological impairment (GOS 2–3) prolonged the duration of ICU treatment compared to patients with a satisfactory health condition (GOS 4–5). Conclusion: One third of patients hospitalized in the ICU after CA with ROSC survived until discharge from hospital, about 20% left the hospital in a satisfactory health condition enabling living on their own, whereas the remaining 20% require constant assistance. The necessity of administering catecholamines and a high concentration of LAC markedly deteriorated the prognosis. Further studies will be carried out to improve the treatment outcomes, to enable a return to normal life.
PL
WSTĘP: Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) przed przyjęciem na oddział intensywnej terapii (OIT) występuje bardzo często i istotnie obciąża rokowanie. Do oceny jakości stanu zdrowia chorych po incydencie NZK z następczym powrotem spontanicznej akcji serca (recovery of spontaneous circulation – ROSC) aktualnie używa się Glasgow Outcome Scale (GOS). MATERIAŁ I METODY: Analizowano wyniki 60 pacjentów po pozaszpitalnym (out-of-hospital cardiac arrest – OHCA) lub wewnątrzszpitalnym (intra-hospital cardiac arrest – IHCA) incydencie NZK i ROSC przed przyjęciem na OIT Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 w Sosnowcu w 2015 r. Stan zdrowia pacjentów w momencie wypisu z OIT i ze szpitala oceniano za pomocą skali GOS. WYNIKI: Przeżywalność chorych po NZK z ROSC do wypisu z OIT wynosiła 43,3% (n = 26), do wypisu ze szpitala – 36,7% (n = 22). Nie odnotowano istotnej statystycznie różnicy między finalnym stanem zdrowia ocenianym za pomocą skali GOS a mechanizmem czy miejscem wystąpienia NZK. Konieczność zastosowania katecholamin oraz stężenie mleczanów (LAC) > 8 mmol/l współistniały ze wzrostem śmiertelności (GOS 1). Wysokie stężenie LAC i ciężki stan neurologiczny (GOS 2–3) wydłużały czas leczenia na OIT w porównaniu z chorymi w zadowalającym stanie zdrowia (GOS 4–5). WNIOSKI: Do wypisu ze szpitala przeżywa około 1/3 chorych hospitalizowanych na OIT po incydencie IHCA czy OHCA z ROSC, około 20% opuszcza szpital w stanie zdrowia pozwalającym na w miarę samodzielne życie, kolejne 20% w ciężkim stanie neurologicznym wymaga stałej opieki osób trzecich. Konieczność zastosowania katecholamin i wysoki poziom LAC przy przyjęciu na OIT koreluje ze złym rokowaniem. Dalsze badania należy prowadzić w celu poprawy wyników leczenia pacjentów, ukierunkowanym na powrót chorych do życia społecznego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.