Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 15

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  rehabilitacja kardiologiczna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Evaluation of exercise tolerance and quality of life and their correlation in patients treated with cardiac resynchronization therapy (CRT)

100%
Smolis-Bąk E., Chwyczko T., Wójcicka M., Kowalik I., Kazimierska B., Dąbrowski R., Sterliński M., Maciąg A., Szwed H.
|
2009
|
vol. 17
|
issue 4
3-9
PL
Wprowadzenie: komorowa stymulacja resynchronizująca (CRT) ma zastosowanie w leczeniu chorych z ciężką niewydolnością serca. Cel: ocena wydolności fizycznej i jakości życia oraz zależności występujących pomiędzy badanymi parametrami u pacjentów po wszczepieniu CRT. Materiał i metody: do badań włączono 23 chorych (16 mężczyzn) w wieku 52-77 lat. Przed i po 6 miesiącach od wszczepienia wykonywano próbę spiroergometryczną 6-minutowy test korytarzowy oraz badano parametry jakości życia kwestionariuszem NHP. Analizowano korelacje pomiędzy wydolnością fizyczną a jakością życia. Wyniki: uzyskano istotne korelacje pomiędzy: VO2 a zaburzeniami snu r = 0,62 (p < 0,01) i ograniczeniami ruchowymi r = -0,54 (p < 0,05) przed zabiegiem, VO2 a bólem r = -0,82 (p < 0,02) i wyobcowaniem społecznym r = -0,90 (p < 0,005) po wszczepieniu CRT, dystansem marszu a poziomem energii r = -0,50 (p < 0,05) przed, a ból r = -0,87 (p < 0,05) po wszczepieniu CRT. Wnioski: 1. Zastosowanie komorowej stymulacji resynchronizującej poprawia istotnie wydolność fizyczną oraz niektóre aspekty jakości życia. 2. Pacjenci z wyższą wydolnością fizyczną lepiej oceniali niektóre aspekty jakości życia przed (poziom energii, ograniczenia ruchowe) i po (dolegliwości bólowe i wyobcowanie społeczne) implantacji CRT.
EN
Introduction: cardiac resynchronization therapy (CRT) is widely used in treatment of patients with congestive heart failure (CHF). Aim: evaluation of exercise tolerance and quality of life and their correlation in patients treated with cardiac resynchronization therapy (CRT). Materials and methods: 23 patients (16 men, mean age 63.0 ± 9.0 years) with CHF were included in the study. Cardiopulmonary exercise test, 6-minute corridor test were performed before CRT and after 6 months. All patients were examined by means of NHP QoL questionnaire. Results: statistically significant correlations between peak oxygen uptake (VO2) and sleep disorders (r = 0.62, p < 0.01) and physical exercise limitations before CRT (r = -0.54, p < 0.05) were observed. After CRT peak VO2 correlated negatively with pain (r = -0.82, p < 0.02) and social alienation (r = -0.90, p < 0.005). 6-minute walking test distance correlated significantly with energy level (r = -0.50, p < 0.05) before CRT and with pain after CRT (r = -0.87, p < 0.05). Conclusions: 1. CRT in CHF patients improves effort tolerance and some QoL aspects. 2. Patients with better physical exercise tolerance assessed some aspects of their QoL as better before CRT (energy level, physical limitations), and better after CRT (pain, social alienation).
2
Content available remote

Influence of the cardiac rehabilitation on regular physical activity after coronary artery bypass grafting

100%
Storch-Uczciwek A., Bochenek A.
|
2010
|
vol. 18
|
issue 1
3-8
PL
Cel i założenie: celem pracy była ocena aktywności ruchowej (AR) oraz wpływu rehabilitacji kardiologicznej na systematyczny wysiłek fizyczny osób po chirurgicznej rewaskularyzacji serca. Materiał: badaniem objęto 120 mężczyzn w wieku 40-75 lat z chorobą niedokrwienną serca, którzy zostali poddani klasycznej operacji pomostowania wieńcowego z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego. Metoda badawcza: oceny aktywności ruchowej badanych dokonano na podstawie kwestionariusza Paffenbarger (PPAQ - Paffenbarger Physical Activity Questionnaire). Badanie przeprowadzono dwukrotnie - bezpośrednio przed zabiegiem i 12 miesięcy po pomostowaniu. Podczas pierwszego i drugiego badania u każdego chorego przeprowadzono wywiad w celu pozyskania informacji dotyczących udziału w poszpitalnej rehabilitacji kardiologicznej. Wnioski: 1. W trakcie 12-miesięcznej obserwacji badanie kwestionariuszowe wykazało istotne zmniejszenie całkowitego wydatku energetycznego związanego z aktywnością ruchową. 2. Istotnym czynnikiem podejmowania aktywności ruchowej przez badanych w ciągu 12 miesięcy po rewaskularyzacji chirurgicznej był ich udział w poszpitalnej rehabilitacji kardiologicznej. 3. U chorych po CABG nie stwierdzono korelacji między ich udziałem w rehabilitacji kardiologicznej przed operacją a całkowitym tygodniowym wydatkiem energetycznym związanym z aktywnością ruchową.
EN
Aims: evaluation of physical activity and the influence of outpatient cardiac rehabilitation on regular physical activity after surgical revascularization. Material and method: the study group consisted of 120 male patients, aged between 40-75 years with ischemic heart disease, who had undergone standard coronary artery bypass grafting procedure with extracorporeal circulation. In order to evaluate physical activity of the patients the Paffenbarger Physical Activity Questionnaire was used. The questionnaire was conducted twice, directly prior to the CABG procedure and 12 months after. The information concerning participation of the patients in outpatient cardiac rehabilitation was gathered during the first and second interview. Conclusion: 1. PPAQ showed a significant decrease in total energy expenditure related to physical activity within 12 months following the procedure. 2. Participation in the outpatient cardiac rehabilitation was an essential factor for undertaking physical activity within 12 months after surgical revascularization. 3. There was no correlation between participation in outpatient cardiac rehabilitation before surgical revascularization and the total weekly energy expenditure related to physical activity.
3
Content available remote

Estimation of energy expenditure during various forms of exercise training in early cardiac rehabilitation

75%
Kocur P., Deskur-Śmielecka E., Wilk M., Dylewicz P.
|
2009
|
vol. 17
|
issue 2
3-11
PL
Celem niniejszej pracy było porównanie szacowania za pomocą trzech metod wydatku energetycznego (WE) podczas różnych form treningu stosowanego w rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badaniu poddanych zostało 40 kolejnych mężczyzn uczestniczących w programie wczesnej rehabilitacji po ostrym zespole wieńcowym. Program rehabilitacyjny składał się z 12-13 sesji treningowych obejmujących Nordic Walking (NW), ćwiczenia ogól-nousprawniające (Ćw) i trening na cyklergometrze (R). U każdego pacjenta 4-krotnie oszacowano WE za pomocą 3 prostych metod: z wykorzystaniem rejestratora częstotliwości rytmu serca z wbudowaną funkcją kalkulacji WE (CRS), akcelerometru i obliczanego na podstawie średniej treningowej CRS w odniesieniu do wartości CRS podczas kolejnych obciążeń w trakcie próby wysiłkowej. Wyniki: w przypadku wszystkich rodzajów treningu wartość WE oszacowanego za pomocą akcelerometru była istotnie mniejsza niż na podstawie obliczeń wykonywanych w odniesieniu do próby wysiłkowej, a w przypadku Ćw i R była także mniejsza niż oszacowana za pomocą rejestratora CRS. Szacowania WE za pomocą rejestratora CRS i obliczeń na podstawie średniej treningowej CRS różniły się istotnie jedynie w przypadku treningu na cykloergometrze. Niezależnie od zastosowanej metody, największy średni WE uzyskali pacjenci podczas NW. Wnioski: użycie rejestratora CRS wyposażonego w funkcję kalkulacji WE umożliwia wiarygodne porównanie WE związanego z różnymi formami aktywności fizycznej. Pomiar WE za pomocą akcelerometru jest przydatny wyłącznie do oceny niezłożonych czynności odbywających się z dużym przyspieszeniem liniowym ciała.
EN
Aim: to compare estimated energy expenditure by means of three simple methods during various forms of training used in cardiac rehabilitation. Material and methods: the examined group consisted of 40 men involved in early cardiac rehabilitation following acute coronary syndrome. The rehabilitation program consisted of 12-13 sessions comprising Nordic Walking (NW), calisthenics (Cal), and cycle ergometer training (Erg). In each subject, energy expenditure was measured four times using a heart rate monitor with inbuilt function for calculating energy expenditure (CRS), an accelerometer, and heart rate calculated from mean exercise heart rate value based on the data from the treadmill exercise test. Results: for all types of training, the energy expenditure value assessed with an accelerometer was lowerthan calculated based on data from the treadmill exercise test. For Cal and Erg, it was also lower than estimated with the heart rate monitor. The assessment of energy expenditure with the heart rate monitor and calculated based on the data from the exercise test differed exclusively in the case of ergometer training. For all methods of assessment, the energy expenditure was highest during NW. Conclusions: the use of the heart rate monitor enables reliable comparison of energy expenditure during various forms of physical activity. The accelerometer may be useful in assessment of energy expenditure only during simple activities with high linear acceleration.
4
Content available remote

Trening w wodzie u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi / Training in water in patients with cardiovascular disease

75%
Borgosz-Guźda A., Bartczyszyn-Guzik M., Rożek K.
|
2011
|
vol. 19
|
issue 2
16-20
EN
The water environment presents great opportunities for a comprehensive impact on functioning of the human body and special, very favourable conditions for kinesiotherapy. Regular exercises belong the key elements of rehabilitation, they are usually conducted in the form of walking on a treadmill or riding on an exercise bike. Exercises in water are usually offered to patients who have arthritis pain hindering them to exercise on land. There few studies evaluating the possibility of training in water for cardiac patients, although in recent years, this problem is arousing increasing interest throughout the world. Previous attempts to assess the efficiency and safety training in the water environment have been carried out in patients after myocardial infarction and surgical treatment of coronary artery disease in patients with coronary artery disease and chronic heart failure, and the in elderly. Choosing the water temperature accurately for exercising and the level of immersion of the patient determine the effects of the therapy. It is also necessary to monitor hemodynamic parameters in the class. The quality of collaboration with the patient and his subjective feelings during the course are vital
5
Content available remote

The influence of outpatient cardiac rehabilitation on physical efficiency of patients subjected to myocardial infarction

75%
Przemysław P.
Advances in Rehabilitation
|
2013
|
vol. 27
|
issue 3
17-22
EN
Introduction: The effort test is the most popular type of a test used for the verification of a heart disease. The main target of rehabilitation is to achieve the improvement of exercise tolerance. Material and methods: The examination group included 60 patients aged 34-76 (average 60±8,87) qualified for II period of rehabilitation. The effort test on a movable track has been carried out before and after the rehabilitation, according to the modified Bruce’s protocol. The following parameters were tested: a heart rate rest and maximum, blood pressure rest and maximum, test duration, costs of energy effort (METs), a reason for test interruption, subjective sense of tiredness, a number of breaths per minute and a maximum intake of oxygen (VO2max). For the A model, 14 patients have been qualified, B-31, C-15, D-0. In that case, the training on a cycloergometer was of a continuous type, while for the patients qualified for the B and C models, was of an interval type. Results and conclusions: The biggest part of work was done during the final 21st training. The increase in exercise tolerance was proven, due to the obtained results.
6
Publication available in full text mode
Content available

Nordic Walking – a new form of exercise in rehabilitation

75%
Kocur P., Wilk M.
Medical Rehabilitation
|
2006
|
vol. 10(2)
9-14
PL
W niniejszej pracy przedstawiono dostępną wiedzę o historii, metodyce i technice, coraz bardziej popularnej formy ćwiczeń ruchowych, znanych jako Nordic Walking (NW). NW jest formą aktywności ruchowej w terenie, której głównym elementem jest marsz., przy wykorzystaniu kijków zaadaptowanych z narciarstwa biegowego. Głównym celem używania kijków jest zaangażowanie mięśni nieużywanych podczas zwykłego marszu, przy zachowaniu wysokiej intensywności ćwiczeń i niskiego, subiektywnie odczuwanego poziomu zmęczenia. Zwrócono uwagę na możliwość zastosowania tej formy aktywności w rehabilitacji ruchowej – w tym wczesnej rehabilitacji kardiologicznej. W pracy wykorzystano informacje zawarte w dostępnej literaturze, a także doświadczenie własne z badań prowadzonych w tej dziedzinie, u pacjentów we wczesnym okresie po zawale mięśnia sercowego. Badania te są wykonywane u pacjentów Ośrodka Rehabilitacji Kardiologicznej w Kiekrzu. NW jest włączany, jako dodatkowy trening, w standardowy program rehabilitacji obejmujący ćwiczenia ogólnousprawniające i trening wytrzymałościowy na cykloergometrze. W przeglądzie piśmiennictwa skupiono się głównie na zastosowaniu Nordic Walking w rehabilitacji. Badania dotyczyły osób starszych, a także pacjentów z zespołami bólowymi, chorobami układu nerwowego i układu krążenia. Wyniki wskazują, że Nordic Walking to naturalna, bezpieczna a jednocześnie intensywna forma ruchu. Może być stosowana w różnych obszarach rehabilitacji.
EN
Nordic Walking (NW) has become a popular form of physical activity. NW is a form of outdoor physical activity based on marching with use of poles adapted from cross–country skiing. The main goal of using the poles is to involve muscles, which are not used during normal walking. This enables performing high intensity exercises with a relatively low level of perceived exertion. The history, methodology and technique of Nordic Walking were presented in this paper. Moreover, possible role of Nordic Walking in physical rehabilitation, in particular in early cardiac rehabilitation, was discussed. This paper is based on the available data from the literature and on our own experience concerning the application of Nordic Walking in rehabilitation of patients early after a myocardial infarction. This study was performed in patients admitted to the Centre of Cardiac Rehabilitation in Kiekrz. NW is added as an additional training to standard rehabilitation program comprising ergometer endurance training and callisthenics. The literature review focused mainly on the usefulness of Nordic Walking in rehabilitation of various groups of patients, such as the elderly, patients with pain, and patients with neurological or cardiovascular disorders. The available evidence suggests that Nordic Walking is a natural and safe, yet intensive, form of physical activity that can be widely used in physical rehabilitation.
7
Publication available in full text mode
Content available

Assessment of the selected physiological effects of Nordic Walking performed as a part of a physical exercise program during the second phase of rehabilitation after a myocardial infarction

63%
Wilk M., Kocur P., Różańska A., Przywarska I., Dylewicz P., Owczarski T., Deskur-Śmielecka E., Borowicz-Bieńkowska S.
Medical Rehabilitation
|
2005
|
vol. 9(2)
20-25
PL
Cel: Spacery i marsze są prostą a jednocześnie efektywną formą aktywności fizycznej powszechnie stosowaną w rehabilitacji kardiologicznej. W ostatnich latach podejmuje się próby urozmaicenia ćwiczeń marszowych poprzez szersze włączenie pracy kończyn górnych, co umożliwia między innymi coraz bardziej popularna forma aktywności ruchowej znana jako Nordic Walking. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu marszu nordyckiego na stopień poprawy tolerancji wysiłku oraz sprawność ogólną chorych rehabilitowanych po zawale serca (ZS). Metoda: Badaniom poddano 30 pacjentów, którzy w okresie 14–28 dni po ZS przebywali na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej. U wszystkich pacjentów włączonych do programu badawczego przed rehabilitacją i po jej zakończeniu wykonano próbę wysiłkową wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, 6-minutowy test marszowy oraz test sprawności fizycznej „Fullerton”. Chorych podzielono na dwie grupy. 10 pacjentów uczestniczyło w standardowym programie treningowym (grupa K), a u 20 pacjentów zastosowano dodatkowo (5x w tygodniu po 40 min) trening marszowy typu Nordic Walking (grupa NW). Polegał on na przejściu 3 kilometrów z przerwami przeznaczonymi na ćwiczenia oddechowe i rozciągające. W trakcie marszu oraz ćwiczeń z pacjenci wykorzystywali specjalne kije skonstruowane do tej formy aktywności ruchowej Wyniki: W obu grupach trenujących uzyskano poprawę tolerancji wysiłku, jednak odsetek poprawy w grupie NW (30%) był wyższy niż w grupie K (14%). Podobnie zachowywały się wartości iloczynu podwójnego (RPP). Istotne statystycznie zwiększenie RPP po treningu rehabilitacyjnym stwierdzono jedynie w grupie z NW (z 18,2 x 103 ±3,3 x 103 do 20,7 x 103 ±4,4 x 103) (p<0,05). 6-minutowa próba marszowa wykazała wyższy odsetek poprawy w grupie NW (22%) niż w grupie K (17%). Wyniki testu „Fullerton” wykazują istotną statystycznie poprawę analizowanych parametrów w obu grupach. Wnioski: Wstępne badania wskazują na celowość wdrażania marszu nordyckiego do programów rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca z uwagi na wysoką efektywność w zakresie wpływu na poprawę tolerancji wysiłku i sprawności fizycznej. Pełne zaadoptowanie Nordic Walking jako jednej z istotnych metod wczesnej rehabilitacji kardiologicznej będzie możliwe po dokonaniu i przeanalizowaniu większej liczby obserwacji poszerzonych o dodatkowe parametry, głównie w zakresie wpływu na czynniki ryzyka oraz parametry jakości życia.
EN
Background: Walks and marches are a simple yet effective forms of physical activity, commonly used in the cardiac rehabilitation. It has been recommended recently to combine march training with exercises involving upper limbs. One of the most popular methods is Nordic Walking, during which special poles are used to increase the work of upper part of the body. The aim of the study was to assess the influence of Nordic Walking on the improvement in exercise tolerance and physical performance in patients rehabilitated after a myocardial infarction.Methods: The study population consisted of 30 patients hospitalized in a cardiac rehabilitation ward 14 to 28 days after myocardial infarction. On admission and after completing the rehabilitation program patients performed an exercise test following the modified Bruce protocol, a six-minute walk test and a test assessing physical performance (Fullerton test). 10 subjects were assigned to a control group, which followed a standard training program, and 20 patients to a group which additionally performed a march training using the Nordic Walking method 5 times a week. Each session of the march training lasted 40 minutes and consisted of a 3-kilometer walk interrupted by breaks during which respiratory and stretching exercises were performed. During the march and exercises patients used special poles for Nordic Walking.Results: Exercise tolerance improved in both study groups. However, the increase in the exercise tolerance was greater in the group performing Nordic Walking than in the control group (30% vs. 14%, respectively; P < 0.05). The rate-pressure product during the exercise test increased significantly only in the group performing Nordic Walking (from 18.2 x 103 ± 3.3 x 103 to 20.7 x 103 ± 4.4 x 103; P < 0.05). The improvement in the results of the six-minute walk test was greater in the group performing Nordic Walking (22% in comparison with 17% in the control group; P < 0.05). The results of the test assessing physical performance (Fullerton test) improved in both study groups.Conclusion: The results of this preliminary study indicate that march training using the Nordic Walking method effectively increases exercise tolerance and physical fitness in patients after myocardial infarction. If these findings are confirmed by the results of larger studies, Nordic Walking could be widely used in the early phases of cardiac rehabilitation. The influence of Nordic Walking on the cardiovascular risk factors and quality of life parameters should be investigated.
8
Content available remote

The influence of regular clinic physical training on blood pressure in patients with ischemic heart disease

63%
Kielnar R., Selwa E., Domka-Jopek E., Snela S.
|
2009
|
vol. 17
|
issue 3
7-16
PL
Rehabilitacja kardiologiczna w dużym stopniu umożliwia pacjentom powrót do sprawności psychofizycznej spełniając w ten sposób jeden z jej głównych celów. Celem pracy jest ocena wpływu ambulatoryjnej, systematycznie prowadzonej rehabilitacji kardiologicznej na wartości ciśnienia tętniczego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Badaniem objęto 73 pacjentów (49 mężczyzn i 24 kobiety) po zawale mięśnia sercowego, operacjach kardiochirurgicznych, koronaroplastyce oraz po ostrym incydencie wieńcowym wraz z innymi współtowarzyszącymi schorzeniami. Średnia wieku pacjentów wynosiła 61,63 roku. U pacjentów tych oceniano średnie wartości ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego oraz średnie ciśnienie tętnicze. Program rehabilitacji zawierał 24 sześćdziesięciominutowe sesje po 2-3 razy w tygodniu, obejmujące 30 minut ćwiczeń ogólnokondycyjnych oraz 30 minut jazdy na cykloergometrze rowerowym (trening interwałowy) z submaksymalnym obciążeniem dostosowanym indywidualnie do każdego pacjenta na podstawie wyników próby wysiłkowej, pod stałą kontrolą EKG pracy serca. Rehabilitacja trwała około 3 miesięcy. Pacjenci ćwiczyli w 6-osobowych grupach. Ambulatoryjna rehabilitacja kardiologiczna pozytywnie wpływa na wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Trzymiesięczny cykl rehabilitacji kardiologicznej powoduje istotną redukcję skurczowego i średniego ciśnienia tętniczego w spoczynku, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn niezależnie, od wieku. Długoterminowy trening kardiologiczny istotnie obniża ciśnienie rozkurczowe i średnie ciśnienie tętnicze pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i nadciśnieniem w przeciwieństwie do grupy pacjentów normotensyjnych.
EN
Cardiac rehabilitation greatly contributes to regaining psycho-physical fitness by patients which is one of its main aims. The aim of this research was to evaluate the influence of clinic cardiac rehabilitation on blood pressure in patients with ischemic heart disease. 73 patients (49 men and 24 women) after myocardial infarction, cardiac operations, coronary angioplasty or serious heart disorders together with other concomitant diseases were examined. The average age was 61.63 years. The average systolic and diastolic blood pressure in those patients and the average blood pressure was measured. The rehabilitation programme consisted of 24 one-hour sessions carried out 2-3 times a week. Those sessions included 30 minutes of general keep-fit exercises and 30 minutes of cycloergometer exercise (intervallic training) with the submaximum load individually adjusted to each patient on the basis of the exercise test results. All the time the heart work was controlled by means of an electrocardiograph. The rehabilitation lasted about 3 months. The patients did the exercises in groups of six. The research results show that regular cardiac rehabilitation has a beneficial influence on the systolic and diastolic blood pressure in patients with ischemic heart disease. The three-months-long cardiac rehabilitation resulted in significant reduction of the systolic blood pressure and the mean arterial pressure in both female and male patients regardless of age. A long-term cardiac training significantly reduces the diastolic blood pressure and the mean arterial pressure in patients with ischemic heart disease and hypertension as opposed to the group of normotensive patients.
9
Content available remote

Evaluation of Physical Activity after Coronary Artery Bypass Graft Behing Assistance Of Minnesota Leisure- -Time Physical Activity Questionnaire

63%
Paduch P.
Advances in Rehabilitation
|
2013
|
vol. 27
|
issue 1
33-41
EN
Introduction: Physical activity is important component of modern treatment after carried procedure coronary artery bypass graft, important effects of convalescing bringing. Purpose of this activity is correction of efficiency and modification of factor of risk. Material and methods: The examination group included 70 men aged 51 to 75 (59 ± 4,94). There were patients with stayed cardiac infarction, who have been undergo operation in period of week after stayed cardiac infarction of coronary artery bypass graft. Questionnaire Minnesota was used for evaluation of level of physical activity. The examination was carried out twice: I - one day before operation, II - after the period of 6 months after the procedure. First research had character of direct interview, but second has been carried by phone. Analysis included period 6 months before and after procedure 6 months CABG. The total weekly energy expenditure was calculated and divided on recreation activity and homeworks, and on intensity of physical activity: low, moderate and high. Results: Results allowed for description of level physical activity and range of weekly energy expenditure. Conclusions: Amount of implanted coronary artery bypass graft has influence on physical activity. Low and moderate effort predominated in analyzed group researched and with recreation activity.
10
Publication available in full text mode
Content available

Obraz siebie pacjentów po zawale serca a postawa troski o siebie

63%
Wilski M.
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
|
2011
|
vol. 11
|
issue 1
15-25
EN
Introduction: One of the factors which increase the rehabilitation efficacy and accelerate the convalescence and return to society of the patients after myocardial infarction may be the self-care attitude. Therefore it seems justifiable to seek such factors which will affect the self-care level. Self-estimation belongs to the most important determinants of coping efficacy and undertaking health behaviours. Considering that health behaviours may be treated as a behavioural manifestation of the self-care attitude, it is probable that the correlation between the self-image and self-care attitude appears to be strong. Aim: The aim of the research was determination of the strength of the correlation between the level of self-image and selfcare attitude as well as the care types in patients after myocardial infarction. Methods: The study involved 127 persons whohad myocardial infarction for the first time and did not undergo any other severe concomitant illnesses. The study covered 28 women and 99 men aged from 39 to 81, with the average age 57.74. The study consisted in completing the KTS questionnaire measuring the self-care level and OS questionnaire measuring the self-image level. The results were analysed statistically and discussed. Results: Analysis of the levels of self-care and self-image in patients after myocardial infarction showed a strong correlation between those variables at the 0.01 significance level. It is a linear correlation which means that the higher the self-image level, the higher the self-care level. This rule applies to each of the care dimensions, i.e. Responsibility, involvement and future perspective as well as each of the types of self-care. Conclusions: The research indicated a strong correlation between the self-care level and types and the self-image level in those who underwent myocardial infarction. It appeared that the higher the self-image level after myocardial infarction, the higher the self-care level and the fuller the self-care. Therefore the self-acceptance level should be increased in the patient, because in the case of those who underwent myocardial infarction it is extremely important for development of the self-care attitude. A change in the self-image from negative into positive may be directly translated into an increase in the self-care level.
PL
Wstęp: Jednym z czynników zwiększających skuteczność rehabilitacji i przyspieszających proces zdrowienia oraz powrotu do społeczeństwa osób po zawałach serca może być postawa troski o siebie. W związku z powyższym zasadne wydaje się poszukiwanie takich czynników, które wpływać będą na poziom troski o siebie. Ocena samego siebie należy do najistotniejszych wyznaczników efektywności radzenia sobie i podejmowania zachowań zdrowotnych. Biorąc pod uwagę, że zachowania zdrowotne traktować można jako behawioralny przejaw postawy troski o siebie, istnieje prawdopodobieństwo, że związek między obrazem siebie a postawą troski o siebie okaże się równie silny. Cel: Celem badań było określenie siły związku między poziomem obrazu siebie a postawą troski o siebie i rodzajami troski o siebie pacjentów po zawałach serca. Metody: Badaniami zostało objętych 127 osób, które przeszły zawał serca po raz pierwszy i nie miały innych poważnych chorób towarzyszących. Przebadanych zostało 28 kobiet i 99 mężczyzn, w przedziale wiekowym 39-81 lat, średnia wieku wynosiła 57,74 roku. Badanie polegało na wypełnieniu kwestionariusza KTS mierzącego poziom troski o siebie oraz kwestionariusza OS mierzącego poziom obrazu siebie. Wyniki badań poddano analizie statystycznej i omówieniu. Wyniki: Analiza poziomu troski o siebie i obrazu siebie pacjentów po zawałach serca wykazała silny związek między tymi zmiennymi na poziomie istotności 0,01. Związek ten ma charakter liniowy i oznacza, że im wyższy poziom obrazu siebie, tym wyższy poziom troski o siebie. Reguła ta dotyczy każdego z wymiarów troski, a więc odpowiedzialności, zaangażowania i perspektywy przyszłościowej oraz każdego z rodzajów troski o siebie. Wnioski: Przeprowadzone badania wykazały silny związek między poziomem i rodzajami troski o siebie a poziomem obrazu siebie osób po zawałach serca. Okazało się, że im wyższy poziom obrazu siebie po przebytym zawale serca, tym wyższy poziom troski o siebie i pełniejsza troska o siebie. W związku z powyższym należy zwiększać u pacjenta poziom akceptacji samego siebie, gdyż w przypadku osób po zawałach serca ma to niezwykle istotne znaczenie dla kształtowania postawy troski o siebie. Zmiana obrazu siebie z negatywnego na pozytywny może w bezpośredni sposób przełożyć się na zwiększenie poziomu troski o samego siebie.
11
Publication available in full text mode
Content available

The influence of extending early stationary rehabilitation by ambulatory form in patients treated interventionally after ACS on the exercise capacity on the components of psychic state of mind and quality of life

63%
Przywarska I., Deskur-Smielecka E., Borowicz-Bienkowska S., Wilk M., Brychcy A., Dylewicz P.
Medical Rehabilitation
|
2009
|
vol. 13(2)
12-16
EN
Objectives: The evaluation of the direct and remote effects of stationary rehabilitation following interventionally treated acute coronary syndrome and its extension by a three-month period of supervised training in ambulatory conditions within the scope of physical capacity psychic state and quality of life.Materials and methods: The research was conducted in a group of 44 patients (32 men and 12 women) aged 56.9±9, 62 years old for a period of 2-3 weeks following interventional treatment of acute coronary syndrome. All the patients had participated in stationary rehabilitation, 14 of whom expressed a willingness to participate in a futher three-month period of ambulatory rehabilitation. All patients prior to the commencement of rehabilitation had threadmill exertion tests. Fear was evaluated by means of the SOPER questionnaire. Basic mood and psychic tension as well as the feeling of health were assessed by means of the VAS scale of the Euro-Qol 5D questionnaire. The set of tests was repeated after the completion of the stationary phase, and after time periods of 3 months and a year.Results: Patients subjected to the extended 3-month ambulatory phase of rehabilitation displayed a greater increase in exercise tolerance when compared with the group that had merely undergone the 3-week stationary rehabilitation. Patients with extended rehabilitation gradually improved their evaluation of their state of health and after a year maintained it at the level it had been after the completion of the stationary rehabilitation. In patients who did not express a willingness to continue an organised form of exercise in ambulatory conditions the noticeable improvement in health following the end of rehabilitation was not long lasting. After a year, regardless of the programme of rehabilitation selected, an improvement in the psychic state was noted, which was expressed in an increased positive mood although the level of fear did not change to a significant degree.Conclusions: 1. Extended rehabilitation, combining stationary and ambulatory forms, after interventional treatment of ACS gives a better long-term effect in the area of improving exercise capacity and patient self-evaluation of state of health than is in the case after three-week stationary rehabilitation. 2. The extending of the period of rehabilitation has no influence on attaining the postrehabilitation changes on the level of mood and fear.
12
Publication available in full text mode
Content available

Comparison of early inpatient rehabilitation in patients after coronary artery bypass grafting without cardiopulmonary bypass by means of the so-called minithoracotomy with patients after conventional cardiac surgery – authors’ experience

63%
Storch-Uczciwek A., Bochenek-Klimczyk K., Nowak Z., Bochenek A., Cisowski M.
Medical Rehabilitation
|
2007
|
vol. 11(1)
17-22
EN
There is some evidence that focused and intense rehabilitation improve clinical outcome following conventional open-heart surgery. Recent developments in surgical techniques, which focused on the improvement in patient comfort, reduction in hospital stay and costs, has resulted in minimally invasive techniques, including Minimally Invasive Direct Coronary Artery Bypass (MIDCAB) and Endoscopic Atraumatic Coronary Artery Bypass (EACAB). EACAB is safer than on-pump coronary artery bypass graft (CABG), especially in high risk patients. Its use, however, is limited to a small subgroup of patients: those with suitable anatomy of coronary pathology, younger patients with rapidly progressing coronary artery disease or elderly patients with substantial co-morbidities, whom sternotomy and cardiopulmonary bypass pose significant risks to. In this latter group of patients, effective rehabilitation is, therefore, even more important. Prevention of disturbances in homeostasis resulting from reduced physical activity, and thus rate of recovery and effectiveness of cardiac surgery, are not dependent on early physical activity and the intensiveness of the inpatient rehabilitation only but also on psychological therapy, dietary advice and health-promoting education. In this study, we explore differences in inpatient rehabilitation methods and outcomes between the groups of patients who underwent on-pump CABG and MIDCAB operations. Our data show that inpatient rehabilitation following MIDCAB operations may be shorter than after on-pump CABG by 2 days on average.
13
Publication available in full text mode
Content available

Demographic determinants of self-care after myocardial infarction

51%
Wilski M.
Medical Rehabilitation
|
2010
|
vol. 14(3)
18-24
PL
Wstęp: Sposób w jaki człowiek troszczy się o swoje życie, jego jakość i kształt uzależniony jest od wielu czynników. Analizując ich wpływ na zachowania jednostki względem własnego zdrowia nietrudno dostrzec, że istotne znaczenie mają tak podstawowe własności podmiotu jak wiek, płeć, wykształcenie czy też poziom dochodów jednostki. Przyjmując, że troska o siebie stanowi główny czynnik kształtujący poziom aktywności własnej jednostki w procesie rehabilitacji, zasadnym wydaje się założenie, że powyższe czynniki wpływać będą także na poziom troszczenia się o siebie. Ustalenie tych zależności było głównym celem niniejszego opracowania.Materiał i metody: Badaniami objętych zostało 127 osób, które przeszły zawał serca po raz pierwszy i nie miały innych poważnych chorób towarzyszących. Przebadanych zostało 28 kobiet i 99 mężczyzn. Badanie polegało na wypełnieniu kwestionariusza KTS mierzącego poziom troski o siebie oraz metryczki pozwalającej ustalić wiek, płeć, wykształcenie oraz poziom dochodu na jednego członka rodziny badanego.Wyniki: Uzyskane wyniki badań, pozwalają stwierdzić, iż nie ma istotnego związku między wiekiem i poziomem dochodu a troską o siebie i jej rodzajami. Istnieje związek na poziomie istotności 0,01 między poziomem wykształcenia a poziomem i rodzajami troski o siebie. Badania nie wykazały związku między płcią a ogólnym poziomem troski o siebie. Istnieje natomiast związek na poziomie istotności 0,05 między płcią a troską o funkcjonowanie psychiczne. Wnioski: Z przeprowadzonych badań wynika, że wraz z poziomem wykształcenia wzrasta poziom troski o siebie. Tym samym edukacja pacjenta w rehabilitacji kardiologicznej, może być jednym z podstawowych i najprostszych środków oddziaływania, zwiększających jego poziom troszczenia się o siebie. Wiek i poziom dochodów okazały się nie mieć istotnego znaczenia dla troski o siebie jednak w przypadkach obu zmiennych daje się zaobserwować pewne tendencje, które skłaniać powinny do dalszych analiz. Płeć nie ma znaczenia dla ogólnego poziomu troski o siebie, jednak kobiety istotnie bardziej troszczą się o swoje funkcjonowanie psychiczne niż mężczyźni.
EN
Introduction: The low level of participation in cardiac rehabilitation of patients after myocardial infarction is one of the most important problems in cardiology. Participation in the cardiac rehabilitation process depends on many diverse factors and one of the fundamental ones is a self-care attitude. It is very important to find predictors which can effectively influence this attitude. If we can understand some of the self-care attitude predictors, we might be better prepared to lead a more effective and much faster form of rehabilitation. The presented studies relate to the above mentioned issues.Material and methods: The studies were performed on a group of 127 patients, 28 women and 99 men, after myocardial infarction, who were subjected to cardiac rehabilitation. The studies comprised filling out a questionnaire that appraises self-care and personal data. The results were then subjected to statistical analysis and discussion.Results: The study found that there is no correlation between the self care, age and socioeconomic status of the patients after myocardial infarction. There is a correlation between educational level and self care (0.01) and mental self care and gender (0.05). There is no correlation between general self care and gender.Conclusion: It resulted from the studies that along with the level of education the level of self care increases. Results suggest that the education of the patients after myocardial infarction can be an important factor influencing people’s self care. Results also indicate that women have a higher level of mental self care than men do. Although there was no relation between self care, age and socioeconomic status, the results show that there is a trend in this connection that might be important. Further research into this problem should be encouraged.
14
Content available remote

The methods of physiotherapy, which are used by children with Down syndrome and congenital heart disease which require cardiosurgical intervention

51%
Wójtowicz D., Sadowska L., Mysłek M., Skrzek A., Dominiak P., Wronecki K., Prasał K.
|
2008
|
vol. 16
|
issue 1
46-51
PL
Celem pracy jest przedstawienie i omówienie postępowania fizjoterapeutycznego u dzieci z zespołem Downa (ZD) bez wrodzonej wady serca oraz u dzieci z zespołem Downa, u których występuje konieczność zabiegu kardiochi-rurgicznego (ZDiKWS). Grupy ZD i ZDiKWS są od pierwszych miesięcy swojego życia objęte wczesną, kompleksową i wielospecjalistyczną rehabilitacją w systemie ambulatoryjnym według Wrocławskiego Modelu Usprawniania (WMU). Cele i zadania WMU zostały dokładnie opisane w artykule. Po pierwszym roku życia większa część dzieci zostaje poddana zabiegowi kardiochirurgicznemu. Po operacji i dokładnym badaniu klinicznym pacjenta odbywa się kompleksowa rehabilitacja kardiologiczna, która jest podzielona na trzy okresy: przedoperacyjny, operacyjny i ambulatoryjny. Stosowanie fizjoterapii według Wrocławskiego Modelu Usprawniania oraz typowej fizjoterapii kardiologicznej w okresie szpitalnym i ambulatoryjnym znacznie przyspiesza powrót do zdrowia, przynosząc przy tym poprawę w zakresie rozwoju psychomotorycznego dzieci z zespołem Downa.
EN
The aim of this work is the presentation and discussion of physiotherapeutic treatment with children with the genetically confirmed Down syndrome (DS) and children with Down syndrome and co-existed congenital heart disease (DSaCHD), which demands a cardiosurgical intervention. In both groups (DS) and (DSaCHD) we apply multi-specialized and complex rehabilitation - it is an ambulatory system according to Wrocław Rehabilitation Model (WRM). The aims and the tasks of this model were described accurately in the article. The majority of children with Down syndrome and the congenital heart disease are operated in their first year of life. After an operation and a clinical examination of the patients, all operated children are classified to multi-specialized and complex cardiological rehabilitation. The cardiological rehabilitation is divided into three periods: pre-operating, operating, and ambulatory. Applying the early physiotherapy according to Wrocław Rehabilitation Model (WRM) and the cardiological rehabilitation makes recovery to health faster and causes improvement in range of better psychomotor development of children with Down syndrome.
15
Content available remote

Quality of life in patients undergoing cardiac rehabilitation after myocardial infarction treated with PTCA and stem cells - case study

51%
Borgosz-Guźda A.
|
2010
|
vol. 18
|
issue 3
67-71
PL
Celem pracy była ocena jakości życia pacjenta po zawale mięśnia sercowego, leczonego PTCA i komórkami macierzystymi szpiku, a także poddanego rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badanie przy pomocy kwestionariusza SF-36 wykonano około 2 lata po zawale. Pacjent: mężczyzna, 46 lat, z zawałem serca trafił do szpitala im. Jana Pawła II w Krakowie, gdzie przeprowadzono zabieg PTCA oraz wszczepienie komórek macierzystych szpiku celem regeneracji uszkodzonego niedokrwieniem mięśnia sercowego. Pacjent przeszedł także rehabilitację szpitalną, sanatoryjną w Polanicy Zdrój oraz kontynuuje rehabilitację w warunkach domowych. Wnioski: w porównaniu z wynikami innych badaczy można stwierdzić, że pacjent po PTCA, komórkach macierzystych i rehabilitacji kardiologicznej uzyskał wyższe wyniki w zakresie wszystkich skal, za wyjątkiem RP (ograniczenia z powodu zdrowia fizycznego), w porównaniu z wynikami innych chorych po zawale mięśnia sercowego. Ogólna ocena jakości życia i całkowite zdrowie psychiczne okazały się także wyższe od wartości uzyskanych przez pacjentów wyłącznie po PTCA, jedynie wartość całkowitego zdrowia fizycznego okazała się niższa. Ogólna jakość życia okazała się również wyższa w porównaniu z wynikami uzyskanymi przez pacjentów po CABG.
EN
Aims: The aim of this study was to evaluate the quality of life in a patient after myocardial infarctionion undergoing cardiac rehabilitation, who had been treated with PTCA (Percutaneous Transluminal Coronary Angioplasty) and stem cells. Material and method: SF-36 test taken approx 2 years after the infarctionion. Patient: male, 46 years, treated for cardiac infarctionion at Jan Paweł II hospital in Cracow using PTCA and stem cells implantation in order to regenerate the cardiac muscle affected by ischemia. The patient was also subjected to hospital and sanatorium rehabilitation in Polanica Zdrój and continues rehabilitation at home. Conclusions: in comparison to the results of other authors it can be said that the patient after PTCA, stem cells and cardiac rehabilitation had better scores on all of the scales in the test apart from RP scale (role-physical) in comparison to results of other patients after myocardial infarction. The general quality of life and mental health scores proved to be higher than those attained by patients treated only with PTCA, however the GH score (general health) was lower than in the other patients. The general quality of life score was higher as well in comparison to patients after CABG (coronary artery by-pass grafting).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.