Search results

1

Chirurgiczne leczenie raka trzustki

100%

Masiak-Segit W., Rawicz-Pruszyński K., Skórzewska M., Polkowski W. P.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(2)

45-53

PL

Jedynym sposobem dającym możliwość wyleczenia chorego na gruczolakoraka trzustki (RT) jest chirurgiczne wycięcie nowotworu. Za standardowe leczenie chirurgiczne resekcyjnego raka głowy trzustki uważa się klasyczną pankreatoduodenektomię (PD) metodą Kauscha-Whipple’a, lub PD z zaoszczędzeniem odźwiernika sposobem Traverso-Longmire’a. Najtrudniejszym technicznie i jednocześnie najważniejszym z punktu widzenia onkologicznego etapem PD, jest oddzielenie głowy trzustki od tętnicy krezkowej górnej. Opracowano kilka modyfikacji PD, koncentrując się na wykonaniu tego manewru we wczesnej fazie operacji, tj. przed przecięciem trzustki (nieodwracalnym etapem zabiegu). Procedury te w piśmiennictwie angielskim noszą nazwę „artery-first approach” lub „SMA-first approach”. Powstało pojęcie „mesopancreas”. Całkowite usunięcie mesopancreas wraz z proksymalną częścią jelita czczego jest uznawane za resekcję R0 w przypadku guza głowy trzustki z bezpośrednią lub pośrednią inwazją naczyń, lub przerzutami do regionalnych węzłów chłonnych, a w piśmiennictwie angielskim jest określane, jako pancreatoduodenectomy with systematic mesopancreas dissection (SMDPD). Dystalna resekcja trzustki (DRT) z powodu raka wiąże się z dużym odsetkiem dodatnich marginesów, niedostateczną liczbą usuniętych węzłów chłonnych, niskimi odsetkami przeżyć. Opracowano nową technikę - radykalną proksymalno-dystalną modułową pankreatosplenektomię (RAMPS). W RAMPS działania operacyjne przebiegają od strony głowy trzustki ku ogonowi, wcześnie zostaje przecięta trzustka, a splenektomia zostaje wykonana na końcowych etapach zabiegu. Wzorem PD, podejmowane są próby dalszej modyfikacji oryginalnej techniki RAMPS, zwłaszcza w kierunku SMA-first approach. Dla pacjentów z guzami trzustki granicznie resekcyjnymi lub zaawansowanymi miejscowo, po przebytym leczeniu neoadjuwantowym, opracowano metodę radykalnej resekcji z zaoszczędzeniem naczyń tętniczych - „the TRIANGLE operation”. Pomimo olbrzymiego postępu technik chirurgicznych, RT nadal jest wykrywany zbyt późno, w fazie uniemożliwiającej wykonanie skutecznej resekcji.

2

Przedoperacyjnie podwyższone poziomy CA19-9 i CA125 jako predyktory całkowitego czasu przeżycia w gruczolakoraku trzustki. Badanie jednoośrodkowe

100%

Hogendorf P., Skulimowski A., Durczyński A., Kumor A., Poznańska G., Poznańska A., Oleśna A., Rut J., Øvereng Juliebø S., Szmiel A., Pirowski W., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(3)

32-38

PL

Wprowadzenie: Rak trzustki jest wyniszczającą chorobą, będącą siódmą w kolejności przyczyną zgonów z powodu raka na świecie. Jego agresywność wynika ze specyficznej biologii i późnego rozpoznawania. W związku z tym, rokowanie pacjentów jest wyjątkowo złe. 5-letnie przeżycia w przebiegu gruczolakoraka trzustki wynoszą około 6–10%. Na chwilę obecną jedynie kompletna resekcja chirurgiczna nowotworu gwarantuje znaczącą poprawę przeżycia chorych. Dotychczas nie wyjaśniono w pełni biologii rozwoju gruczolakoraka trzustki. Wydaje się jednak, że istnieje kilka fenotypów tego nowotworu. Z tego powodu prognozy dla indywidualnych pacjentów na początku leczenia są wysoce niepewne. Wobec powyższego, należy podkreślić znaczenie zarówno badań klinicznych, jak i podstawowych, które pozwoliłyby na standaryzację biomarkerów wpływających na długoterminowe rokowania. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że biomarkery, takie jak CA19-9 i CA125, nie tylko odzwierciedlają obecność samego guza, ale również stanowią „wskazówkę” dotyczącą jego fenotypu, a tym samym jego agresywności. Cel: Celem pracy była przedoperacyjna ocena poziomu powszechnie stosowanych biomarkerów nowotworowych i ich wpływu na ogólną przeżywalność pacjentów. Materiały i metody: Przeprowadzono analizę retrospektywną danych dotyczących 129 pacjentów przyjętych do naszej Kliniki z powodu rozpoznania raka trzustki. W dniu przyjęcia wszyscy chorzy mieli zmierzony poziom: CA19-9, CA125, CEA i CA15-3. Ogólne przeżycie (ang. overall survival; OS) zostało zdefiniowane jako czas upływający od dnia przyjęcia do dnia zgonu. Opracowano krzywe Kaplana-Meiera dla wszystkich potencjalnych czynników oraz zastosowano model regresji Coxa do przeprowadzenia analizy wieloczynnikowej. Wyniki: Do analizy włączono 129 pacjentów o średniej wieku równiej 62 lata. Łącznie 95 z nich miało nieresekcyjnego guza, a 34 poddano operacji z zamiarem wyleczenia. Ogółem analizowana grupa chorych charakteryzowała się medianą przeżycia wynoszącą 7 miesięcy i 12 dni. Skumulowane wskaźniki przeżycia rocznego, 2-letniego i 4-letniego wynosiły odpowiednio: 35%, 16% i 15%. W analizie jednoczynnikowej czynniki, takie jak: wiek >= 60 lat, nieresekcyjny guz, CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 i stosunek neutrofilów do limfocytów (ang. Neutrophile to Lymphocyte Ratio; NLR) >= 5, wiązały się z niższą medianą OS. W analizie wieloczynnikowej stwierdzono, że trzy czynniki: CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 i wiek >= 60 lat, są istotne statystycznie. W dalszej analizie wykazano, że pacjenci wykazujący je wszystkie charakteryzowali się najniższą medianą przeżycia (OS), wynoszącą 89 dni. Mediana przeżycia dla pozostałych pacjentów to zaś 235 dni (p = 0,02 dla testu log-rank). Wnioski: Przeprowadzone badanie dostarcza dowodów na znaczący wpływ przedoperacyjnych poziomów CA19-9 i CA125 na długoterminowe przeżycie pacjentów. Co ciekawe, w grupie naszych pacjentów korelacja biomarkerów z OS była ściślejsza niż pomiędzy resekcyjnością a OS. Niniejsze badania mają jednak pewne ograniczenia dotyczące, np. braku danych o zastosowanym schemacie chemioterapii, chorobach współistniejących itp. Ostatnio przeprowadzone badania dotyczące udziału mucyn w rozwoju raka trzustki stanowią niejako „molekularne” umocowanie dla poczynionych ostatnio badań klinicznych.

3

Ocena zmiany składu masy ciała przy pomocy impedancji bioelektrycznej u pacjentów operowanych z powodu raka trzustki, żołądka i jelita grubego

88%

Dzierżek P., Kurnol K., Hap W., Frejlich E., Diakun A., Karwowski A., Kotulski K., Rudno-Rudzińska J., Kielan W.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(2)

8-11

PL

Wstęp: Odpowiedni poziom odżywienia jest istotny w okresie rekonwalescencji u pacjentów poddawanych dużym zabiegom operacyjnym, w szczególności z powodu choroby nowotworowej. Impedancja bioelektryczna (BIA; Bioelectrical Impedance Analysis) to technika szeroko stosowana do oceny składu masy ciała. Pomiar BIA jest łatwy w wykonaniu, szybki, tani i powtarzalny. Materiał i metody: Oceniano skład masy ciała 56 pacjentów (25 kobiet i 31 mężczyzn) hospitalizowanych i operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu w latach 2017–2018, przy pomocy impedancji bioelektrycznej. Wyniki: Średnia utrata masy ciała w 4. dobie pooperacyjnej wynosi 1,32%, a w dniu wypisu – 4,23% w stosunku do masy ciała przy przyjęciu do oddziału. Zawartość procentowa tkanki tłuszczowej (FM – Fatt Mass) u pacjentów przyjmowanych do oddziału znajduje się powyżej zakresu normy. Zmiana w składzie masy ciała u pacjentów hospitalizowanych dotyczy głównie ilości tkanki tłuszczowej i wody zewnątrz- i wewnątrzkomórkowej (ECW – Extracellular Water; ICW – Intracellular Water). Wnioski: Impedancja bioelektryczna może być łatwą i skuteczną metodą oceniającą skład masy ciała i jego zmianę u osób poddawanych dużym zabiegom operacyjnym. Spośród analizowanych grup, pacjenci operowani z powodu raka trzustki tracą największy odsetek masy ciała do momentu wypisu z oddziału. Utrata masy ciała następuje głównie jako utrata tkanki tłuszczowej (FM).

4

Standardy badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego – aktualizacja. Badanie trzustki

63%

Ćwik G.

|

vol. 13

|

issue 53

167-177

EN

Ultrasound examination of the pancreas constitutes an integral part of the abdominal ultrasound. It is mostly indicated to diagnose pain in the epigastrium, discomfort and jaundice as well as to monitor the patients with acute pancreatitis. The assessment of this organ in an ultrasound examination may be problematic due to its anatomical location and the fact that it might be covered by gastric and duodenal contents as well as due to a number of possible pathological changes, including inflammation and benign or malignant neoplasms, which require differentiation. The basis for establishing a correct diagnosis is the knowledge of the examination technique, correct pancreas structure and images of individual pathologies. This paper presents the standards of ultrasound examination published in 2011 and updated with the current knowledge. The following are discussed: preparation of the patient for the examination, abnormal lesions in the pancreas, acute pancreatitis, chronic pancreatitis, cystic lesions (benign and malignant cysts) and solid focal lesions. Ultrasound is also used to guide the drainage of fluid cisterns, abscesses and cysts. The prime role in the diagnosis and treatment of selected diseases of the upper gastrointestinal tract and parenchymal organs of the abdomen belongs to endosonography of the upper gastrointestinal tract, with the possibility to conduct a fine needle aspiration biopsy, and intraoperative or laparoscopic ultrasound.

PL

Badanie ultrasonograficzne trzustki jest integralnym elementem badania ultrasonograficznego jamy brzusznej. Najczęstsze wskazanie do jego wykonania stanowi diagnostyka dolegliwości bólowych nadbrzusza, dyskomfortu, żółtaczki oraz monitorowanie pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki. Ocena trzustki w badaniu ultrasonograficznym bywa problematyczna, między innymi ze względu na jej położenie anatomiczne i przesłonięcie przez treść żołądka i dwunastnicy, a także z powodu szeregu możliwych zmian chorobowych, w tym zapalnych, nowotworowych łagodnych i złośliwych, wymagających różnicowania. Podstawą trafnej diagnozy jest znajomość techniki badania, budowy prawidłowej trzustki, obrazów poszczególnych patologii. W pracy przedstawiono standardy badania ultrasonograficznego trzustki opublikowane w 2011 roku, zaktualizowane zgodnie z obecną wiedzą. Omówiono kolejno: przygotowanie chorego do badania, technikę badania, nieprawidłowe zmiany w trzustce, ostre zapalenie trzustki, przewlekłe zapalenie trzustki, zmiany torbielowate (torbiele łagodne, nowotworowe) oraz lite zmiany ogniskowe trzustki. Pod kontrolą obrazu ultrasonograficznego wykonywany jest drenaż zbiorników płynowych, ropni i torbieli. Doniosłą rolę w diagnostyce i leczeniu wybranych chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz narządów miąższowych nadbrzusza odgrywają endosonografia górnego odcinka przewodu pokarmowego, z możliwością wykonania cienkoigłowej biopsji aspiracyjnej, oraz ultrasonografia śródoperacyjna oraz laparoskopowa.

Refine search results

3 Polish Journal of Surgery

1 Journal of Ultrasonography

2 2020

1 2018

1 2013

1 Diakun A.

1 Durczyński A.

1 Dzierżek P.

1 Frejlich E.

1 Hap W.

1 Hogendorf P.

1 Karwowski A.

1 Kielan W.

1 Kotulski K.

1 Kumor A.

1 Kurnol K.

1 Masiak-Segit W.

1 Oleśna A.

1 Pirowski W.

1 Polkowski W. P.

1 Poznańska A.

1 Poznańska G.

1 Rawicz-Pruszyński K.

1 Rudno-Rudzińska J.

1 Rut J.

1 Skulimowski A.

1 Skórzewska M.

1 Strzelczyk J.

1 Szmiel A.

1 Øvereng Juliebø S.

1 Ćwik G.

Chirurgiczne leczenie raka trzustki

Przedoperacyjnie podwyższone poziomy CA19-9 i CA125 jako predyktory całkowitego czasu przeżycia w gruczolakoraku trzustki. Badanie jednoośrodkowe

Ocena zmiany składu masy ciała przy pomocy impedancji bioelektrycznej u pacjentów operowanych z powodu raka trzustki, żołądka i jelita grubego

Standardy badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego – aktualizacja. Badanie trzustki