Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  rak odbytnicy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Cel: Celem pracy jest przedstawienie własnych, wstępnych doświadczeń z zastosowaniem techniki śródoperacyjnego neuromonitoringu w trakcie wycięcia odbytnicy. Materiał i metody: Do zabiegu ze śródoperacyjnym neuromonitoringiem zakwalifikowano 4 pacjentów z rakiem odbytnicy (2 kobiety, 2 mężczyzn) w wieku od 42 do 53 lat. U wszystkich chorych przed zabiegiem przeprowadzono badania czynnościowe okolicy anorektalnej. Potencjały czynnościowe kompleksu zwieraczy wywołane stymulacją włókien nerwowych odczytywano z pomocą implantowanych przed zabiegiem elektrod. Ponadto do pęcherza moczowego zakładano standardowy cewnik Foleya nr 18, do którego podłączano trójnik rozdzielający odpływ moczu i przewód z podłączonym przekaźnikiem ciśnieniowym odczytującym zmiany ciśnienia w pęcherzu moczowym wskutek skurczów wypieracza pęcherza w trakcie stymulacji. Wyniki: Przygotowanie do neuromonitoringu wydłużyło czas zabiegu o 30–40 minut, a w przypadku dwóch pierwszych zabiegów o 60–80 minut. Faza neuromonitoringu w trakcie zabiegu zabiera dodatkowo 20 do 30 minut. U wszystkich chorych w trakcie preparowania przeprowadzono stymulacje gałęzi splotu podbrzusznego dolnego w ich anatomicznym położeniu. U trzech chorych uzyskano odpowiedź zarówno z pęcherza, jak i zwieracza we wszystkich płaszczyznach stymulacji. U jednego chorego stwierdzono brak odpowiedzi z pęcherza po stronie lewej. U tego chorego po zabiegu wystąpiły objawy pęcherza neurogennego. Wnioski: Bazując na dostępnej literaturze oraz naszych pierwszych doświadczeniach, stwierdzamy, że monitorowanie ciśnienia w pęcherzu moczowym oraz zapis sygnału elektromiograficznego ze zwieraczy umożliwia wizualizację i zaoszczędzenie struktur nerwowych układu autonomicznego, zarówno w części sympatycznej, jak i parasympatycznej. Sygnał uzyskany śródoperacyjnie wydaje się wykazywać korelacje z obrazem klinicznym i badaniami czynnościowymi po zabiegu. Celem obiektywizacji wyników niezbędne są badania czynnościowe przed i po zabiegu oraz ocena na większej liczbie chorych.
PL
Wstęp: Powikłania chirurgicznego leczenia chorych na raka odbytnicy, a w szczególności nieszczelność zespolenia po przedniej resekcji, pozostają istotnym problemem klinicznym. Retrospektywnie przeanalizowaliśmy czynniki mogące mieć wpływ na ich wystąpienie. Materiały i metody: Retrospektywnej analizie poddano 392 chorych na raka odbytnicy. U 257 z nich wykonano przednią, a u 135 brzuszno-kroczową resekcję odbytnicy. Czynniki ryzyka wczesnych powikłań pooperacyjnych analizowano przy użyciu regresji logistycznej. Wyniki: Istotnymi statystycznie czynnikami ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań (w stopniu 3B i wyższym w skali Claviena-Dindo) w analizie czynnikowej były: stosunek liczby neutrofilów do limfocytów >5 (p = 0.047) w grupie chorych po przedniej resekcji, wiek chorych (p = 0.031) w grupie po resekcji brzuszno-kroczowej oraz choroba niedokrwienna serca w obydwu grupach (odpowiednio: p = 0.03 i p = 0.011). Nie stwierdzono czynników ryzyka nieszczelności zespolenia w grupie po przedniej resekcji, przed podziałem na nieszczelności wczesne i późne. W analizie jednoczynnikowej czynnikami ryzyka wystąpienia wczesnych nieszczelności były: stosunek liczby neutrofilów do limfocytów >5 oraz liczba płytek krwi obwodowej. Natomiast nieszczelności późne wiązały się ze współistnieniem choroby niedokrwiennej serca, jednakże czynniki te nie były istotne w analizie wieloczynnikowej. Wnioski: Czynnikami ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań pooperacyjnych są: stosunek neutrofilów do limfocytów >5, podeszły wiek oraz współistnienie choroby niedokrwiennej serca. Inne czynniki ryzyka wystąpienia wczesnych i późnych nieszczelności wskazują na ich odmienną etiologię.
PL
Wprowadzenie: Rak odbytnicy jest jednym z najczęściej występujących nowotworów złośliwych w krajach wysoko rozwiniętych. Jednak, pomimo coraz lepszej diagnostyki przedoperacyjnej, dostosowywania technik chirurgicznych do położenia i zaawansowania nowotworu, skojarzenia leczenia operacyjnego z terapią neoadjuwantową oraz leczeniem uzupełniającym, wystandaryzowanych badań kontrolnych, nadal nie uzyskano w Polsce satysfakcjonujących wyników dotyczących odległych przeżyć. Ponadto, efekty zastosowanej terapii niejednokrotnie znacznie odbiegają od tych oczekiwanych przez pacjentów oraz prowadzących ich lekarzy. Cel: Celem niniejszej pracy jest ocena efektów leczenia nowotworów odbytnicy wśród pacjentów Kliniki Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Analizie poddany został wpływ licznych czynników na pooperacyjną jakość życia. Materiał i metody: W latach 2007–2015 w ramach Kliniki Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie wykonano 263 radykalne zabiegi resekcyjne u pacjentów z rozpoznanym nowotworem złośliwym odbytnicy. Retrospektywnie, na podstawie historii chorób, utworzono bazę danych obejmującą szereg danych klinicznych. W Urzędzie Stanu Cywilnego uzyskano informację o datach zgonów części chorych. Do 120 żyjących osób wysłano ankietę uzupełniającą dane kliniczne oraz standaryzowane formularze oceny jakości życia (EORTC QLQ – C30 oraz CR29). Z częścią pacjentów, którzy nie odpowiedzieli na ankiety, przeprowadzono rozmowę telefoniczną. Ostatecznie zebrano dane od 90 osób, co stanowi 75% pacjentów włączonych do badania. Jakość życia pacjentów oszacowano, wykorzystując przewodniki oceny kwestionariuszy EORTC. Wyniki: Jakość życia chorych w największym stopniu uległa pogorszeniu w wyniku dysfunkcji anorektalnej. Nietrzymanie gazów i stolca, parcia naglące oraz trudności z wypróżnieniami wykazano przede wszystkim u pacjentów poddanych niskiej resekcji odbytnicy oraz naświetlaniu. Osoby poddane radioterapii, na skutek przetrwałego zespołu niskiej resekcji odbytnicy, zmuszone były do częściowego lub całkowitego wycofania się z aktywności zawodowej oraz ograniczenia realizacji swoich zainteresowań. Pogorszeniu uległy również ich kontakty z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi. Obecność stomii jelitowej w istotny sposób wpłynęła na pogorszenie odbioru obrazu własnego ciała. Nie stwierdzono jednak związku pomiędzy istnieniem przetoki a innymi aspektami codziennego życia pacjentów, łącznie z funkcjonowaniem w rolach życiowych i społecznych. Wnioski: Z uwagi na akceptowalną pooperacyjną jakość życia pacjentów z przetoką oraz liczne niedoskonałości technik prowadzących do zaoszczędzenia aparatu zwieraczowego, operacje skutkujące wyłonieniem stomii nie powinny być traktowane jako ostateczność, a w przypadku guzów dolnej części odbytnicy z niezajętymi zwieraczami, należałoby rozważać je jako metody alternatywne do przedniej niskiej resekcji.
PL
Purpose: Rectal cancer is one of the most common malignancies of the gastrointestinal tract. The gold standard method is surgical resection. The approach to rectal cancer is still controversial. Nowadays, robotic approach gains popularity in comparison to traditional laparoscopy. However, there is lack of studies assessing rectal resections with primary anastomosis. Methods: We performed a systematic review and meta-analysis according to the PRISMA guidelines. The primary outcomes of interest were morbidity and short-term complications. Results: An initial reference search yielded 1250 articles. Finally, we chose six studies covering 1580 patients that we included in the quantitative analysis. In our study, we demonstrated that laparoscopic and robotic surgery are non-inferior to one another in terms of morbidity (RR=1.1 95% CI: 0.89-1.39), major complication rate (RR=1.01, 95% CI: 0.60-1.69) or in length of hospitalization (MD=0,15 95% CI: -0.60−0.90). The latter has slight advantage in quality of mesorectal excision (RD = -0.19, 95% CI: -0.35 − -0.03. I2=69%) and anastomotic leakage rate (OR=2.25, 95% CI: 1.23-4.09, I2=0%). Conclusion: In certain cases Robotic Surgery provide better quality of resected specimen and lower leakage ratio, nevertheless due to heterogeneity the results are uncertain. There is substantial need for large randomized controlled studies.
PL
Wprowadzenie: Rak jelita grubego (RJG) jest trzecim pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u mężczyzn i drugim u kobiet. Choroba ta stanowi istotny problem cywilizacyjny i społeczny. Cel: Celem pracy jest ocena w grupie badanej świadomości i wiedzy o RJG, jego diagnostyce i leczeniu. Materiał i metody: W grupie badanej rozprowadzono internetowy formularz ankietowy dotyczący zagadnień związanych z RJG, następnie wykonano analizę statystyczną oraz interpretację uzyskanych wyników badania. Wyniki: Po przeprowadzeniu analiz stwierdzono, że znaczny odsetek badanej populacji posiada podstawową wiedzę i świadomość w zakresie RJG. Jednocześnie, około połowa ankietowanych nie uważa się za osoby dostatecznie poinformowane o tej chorobie. Wnioski: Z uwagi na skalę problemu, jaki stanowi RJG, konieczne jest przeprowadzenie szerzej zakrojonych działań, mających na celu propagowanie wiedzy na temat tej choroby. Celowe byłoby przeprowadzenie tego typu badania na większej i bardziej zróżnicowanej socjoekonomicznie populacji.
EN
Rectal cancer incidence among females in Poland increases. Surgery remains the mainstay of treatment. Anterior resection with total mesorectal excision (TME) is the preferred option in the most cases. Some patients have locally advanced tumours or synchronous gynaecologic abnormalities and need extended resections. Objective: Aim of the study was the evaluation of incidence and pattern of concomitant gynaecologic lesions and analysis of impact of multimodality co-operation between surgeon and gynaecologist on functional and oncological outcomes. Material and methods: Consecutive 34 women (age 35-81, mean 59.6) underwent R0 resection with sphincter-preserving TME from 01.1998 to 12.1999 and were studied prospectively. Follow-up period was five years. Results: 9% females underwent hysterectomy or adnexectomy previously. At the time of surgery 36% had abnormal internal genitalia: 15% at the uterus, 6% at ovaries, 6% at uterus and ovaries, in 9% adherence to the rectum was found. In 3% malignant infiltration was microscopically confirmed. No postoperative mortality was noticed. Anastomotic leakage developed in 9%, postoperative bleeding in 3%, delayed wound healing in 12%, prolonged bowel paralysis in 3%, anterior resection syndrome in 6%, urological disturbances in 9%. Isolated local recurrences were found in 6%. 64% five-year overall survival was achieved. Survival rate was 91.7% in Dukes A, 63.6% in B and 36.4% in C (p<0.05). Conclusions: Numerous females with rectal cancer have gynaecologic abnormalities and need extended resections. Due to adequate co-operation of surgeon and gynaecologist and optimal multimodality management, acceptable postoperative morbidity and optimising oncological outcomes can be achieved.
PL
Zapadalność kobiet na raka odbytnicy w Polsce wzrasta. Podstawą leczenia jest postępowanie operacyjne. Wraz z postępem chirurgii preferowaną opcją w większości przypadków są różne odmiany resekcji przedniej z techniką całkowitego wycięcia mezorektum (TME). U części kobiet obecne są synchroniczne zmiany w narządzie rodnym wymagające resekcji. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania i charakteru tych zmian oraz skuteczności wieloprofilowego postępowania i współpracy śródoperacyjnej ginekologa i chirurga w aspekcie wyników czynnościowych i onkologicznych. Materiał i metody: Prospektywnej analizie poddano grupę kolejnych 34 kobiet (wiek 35-81 lat, średnia 59,6), u których wykonano resekcję R0 z zaoszczędzeniem zwieraczy metodą TME od 01.1998 do 12.1999. Okres obserwacji kontrolnej wynosił 5 lat. Wyniki: 9% kobietom już wcześniej usunięto narząd rodny. 36% pacjentek wymagało jego resekcji jednoczasowo z odbytnicą: 15% kobiet miało zmiany w macicy, 6% w przydatkach, 6% w macicy i przydatkach, u 9% stwierdzono naciek narządu rodnego. W 3% potwierdzono mikroskopowo infiltrację nowotworową. Śmiertelności pooperacyjnej nie zanotowano. Nieszczelność zespolenia stwierdzono u 9% pacjentek, krwawienie pooperacyjne u 3%, zaburzenia gojenia rany u 12%, przedłużoną atonię jelit u 3%, zespół resekcji przedniej u 6%, powikłania urologiczne u 9% chorych. Izolowane wznowy miejscowe wystąpiły u 6% kobiet. Uzyskano 64% 5-letnich przeżyć całkowitych. Przeżycie osiągnęło wartość 91,7% w stadium Dukes A, 63,6% w B i 36,4% w stadium C (p<0,05). Wnioski: Znaczna część kobiet z rakiem odbytnicy ma zmiany w narządzie rodnym wymagające leczenia operacyjnego. Optymalne wielospecjalistyczne postępowanie prowadzone dzięki współpracy ginekologa i chirurga pozwala na osiągnięcie dobrych wyników onkologicznych przy akceptowalnym ryzyku powikłań.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.